Του Δημήτρη Κατσικόπουλου Νομάρχη Αχαϊας «Διανύουμε μια εκ των πλέον κρίσιμων περιόδων σε ό,τι αφορά στο μέλλον της Τοπικής Αυτοδιοίκη...
Του Δημήτρη Κατσικόπουλου
Νομάρχη Αχαϊας
«Διανύουμε μια εκ των πλέον κρίσιμων περιόδων σε ό,τι αφορά στο μέλλον της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Μέσα από τις προτάσεις μας θα διαμορφωθεί ένα νέο πλαίσιο που δεν πρέπει απλά να ανακατανέμει τις γεωγραφικές περιφέρειες της χώρας, αλλά και να δημιουργεί την νέα κρίσιμη αναπτυξιακή μάζα, δίνοντας παράλληλα το σύνθημα για την ουσιαστική αλλαγή ρόλων μεταξύ της περιφέρειας και του κέντρου.
Το σύγχρονο κράτος που προσδοκούμε, περνά μέσα από την πλέον αναγκαία παρά ποτέ, Περιφερειακή Αναδιάρθρωση της χώρας, ξεπερνώντας μια για πάντα δογματισμούς, μικροπολιτικές και αποφάσεις παντός τύπου «κλειστών συσκέψεων».
H Διοικητική Μεταρρύθμιση του Κράτους και της Αυτοδιοίκησης αποτελεί σήμερα σημαντική ευκαιρία ανάπτυξης για τη χώρα και ώριμο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας, των ανθρώπων της Αυτοδιοίκησης αλλά και των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, στην κατεύθυνση μιας νέας αποκεντρωμένης διοικητικής δομής, απολύτως αναγκαίας στις σημερινές πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές συνθήκες στην Ελλάδα και στην Ε.Ε.
Διοικητική Μεταρρύθμιση σημαίνει πλήρης ανατροπή της κατεστημένης δομής με ριζικό και δημοκρατικό μετασχηματισμό που αφορά όλο το κράτος.
Ο όρος «Διοικητική Μεταρρύθμιση» αναφέρεται στη ριζική αλλαγή των δομών του Κράτους και στην αναδιάταξη της Αυτοδιοίκησης Α’ και Β’ βαθμού.
Η Διοικητική Μεταρρύθμιση νοείται ως ένα συνολικό πρόγραμμα χωροθέτησης, ρυθμίσεων, ενεργειών, έργων και μέτρων πολιτικής που θα οδηγήσουν σε ισχυρούς Δήμους και αιρετές Αυτοδιοικητικές Περιφέρειες το οποίο θα διασφαλίζει:
- τη διοικητική αποκέντρωση
- την εθνική και κοινωνική συνοχή
- την άρση των ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων
- τη συμμετοχή των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων
- το δημοκρατικό προγραμματισμό και την εμβάθυνση της δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα άσκησης της διοίκησης
- τη βιώσιμη περιφερειακή ανάπτυξη
- την προστασία του περιβάλλοντος
- την προστασία του καταναλωτή
Η Διοικητική Μεταρρύθμιση πρέπει να οδηγεί στη μετεξέλιξη της σημερινής Αυτοδιοίκησης σε Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, με σκοπό τη δημιουργία ισχυρών Περιφερειακών σχημάτων και δομών, με διευρυμένες αρμοδιότητες και σταθερούς πόρους μέσα από γενική φορολογική μεταρρύθμιση.
Η συνένωση των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων, σε περιφερειακά σχήματα τα οποία θα μπορούσαν να είναι από 13 έως 16 τον αριθμό, θεωρείται κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη.
Ωστόσο αυτό πρέπει να γίνει με πολύ μεγάλη προσοχή και με όρους που θα δημιουργούν προϋποθέσεις ανάπτυξης και ουσιαστικής αποκέντρωσης και όχι με πρόχειρες λύσεις και πειραματισμούς.
Η νέα Διοικητική δομή του Κράτους ΠΡΕΠΕΙ να διαρθρώνεται σε δύο επίπεδα, την Κεντρική (Κρατική) Διοίκηση με επιτελικό ρόλο και την Αυτοδιοίκηση που αποτελείται από δύο ισχυρούς, οικονομικά αυτοδύναμους, ανεξάρτητους και με δημοκρατική νομιμοποίηση θεσμούς δηλαδή την αιρετή Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση (Β’ Βαθμός) και
τον ισχυρό Δήμο (Α’ Βαθμός).
Είναι αναγκαία η οριοθέτηση των σχέσεων μεταξύ του Α’ και Β’ Βαθμού Αυτοδιοίκησης όπως και μεταξύ των δυο βαθμών Αυτοδιοίκησης και του κεντρικού Κράτους, με κοινό παρονομαστή τις αρχές της εγγύτητας και της επικουρικότητας.
Ο ισχυρός Δήμος αποτελεί το κύτταρο της Δημοκρατίας και το θεμέλιο της τοπικής ανάπτυξης και κοινωνικής συνεκτικότητας.
Στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης προτείνεται να υπάρξει ένας νέος «Καποδίστριας» με συγχωνεύσεις, μετά από διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες και τις παροχές ισχυρών κινήτρων.
Ο τρόπος καθορισμού του τελικού αριθμού των Περιφερειακών Αυτοδιοικήσεων που θα προκύψουν και τα γεωγραφικά τους όρια (με ιδιαίτερη μέριμνα για το νησιωτικό, ορεινό και δυσπρόσιτο χώρο) θα πρέπει να προσδιοριστούν μέσα από διάλογο με την ΕΝΑΕ βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων όπως:
Βασική θέση της ΕΝΑΕ , διαχρονικά στην οποία και συμφωνώ, είναι ότι η πολιτική και διοικητική – υπηρεσιακή δομή των νέων σχημάτων θα πρέπει να υπακούει στην αρχή της περιφερειακής οργάνωσης.
Για μια ευέλικτη και αποτελεσματική οργάνωση, οι Περιφερειακές Αυτοδιοικήσεις πρέπει, κατά την άποψη μου, να έχουν την ακόλουθη δομή και διάρθρωση :
1. Ο Β’ Βαθμός Αυτοδιοίκησης είναι η αιρετή Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση με άμεσα εκλεγμένο τον επικεφαλής και το Περιφερειακό Συμβούλιο.
2. Στο Περιφερειακό Συμβούλιο εκλέγονται περιφερειακοί σύμβουλοι από κάθε παραταξιακό ψηφοδέλτιο στο οποίο εκπροσωπούνται όλα τα Νομαρχιακά Διαμερίσματα. Με βάση τον πληθυσμό κάθε σημερινού Νομού και τον αριθμό των εκλεγομένων Συμβούλων θα ανευρεθεί το μέτρο αντιπροσώπευσης κάθε Νομού (ποσόστωση).
3. Το Περιφερειακό Συμβούλιο έχει την ευθύνη σε θέματα προγραμματισμού – σχεδιασμού – προϋπολογισμού – απολογισμού και σε θέματα μείζονος σημασίας της Περιφέρειας.
4. Σε κάθε περιφέρεια, ο περιφερειάρχης, ορίζει από 5 έως 10 βοηθούς περιφερειάρχη, ανάλογα πάντα με τον πληθυσμό της περιφέρειας, οι οποίοι θα προΐστανται αντιστοίχων θεματικών επιτροπών όπως παιδείας, υγείας περιβάλλοντος κλπ. Επιπρόσθετα, σε επίπεδο Νομών που θα συμμετέχουν στο νέο σχήμα θα ορίζονται από τον περιφερειάρχη μετακλητοί Γενικοί Γραμματείς νομαρχιών που θα είναι διοικητικοί προϊστάμενοι στις οργανικές αντίστοιχες μονάδες των Νομών.
Με αυτό τον τρόπο ο προγραμματισμός θα γίνεται συνολικά σε επίπεδο περιφέρειας, σε όλα τα πεδία δράσης όπως π.χ εξυπηρέτηση του πολίτη, περιβάλλον, υγεία, παιδεία, έργα και υποδομές, οι νομοί δεν θα περιχαρακώνονται, θα δημιουργηθεί περιφερειακή συνείδηση, ενώ οι οργανικές μονάδες (οι τέως Νομαρχίες δηλαδή) θα υλοποιούν τις αποφάσεις των περιφερειακών επιτροπών, του περιφερειακού συμβουλίου, αλλά και του περιφερειάρχη.
5. Ο έλεγχος των πράξεων και αποφάσεων και των δύο βαθμών Αυτοδιοίκησης πρέπει να γίνεται από ανεξάρτητη Αρχή που θα περιορίζεται μόνο στον έλεγχο νομιμότητας με σαφές πλαίσιο λειτουργίας και αρμοδιότητας.
Στο νέο Διοικητικό σχήμα πρέπει επίσης να επανακαθοριστεί το σύνολο των αρμοδιοτήτων και να κατανεμηθεί μεταξύ Κράτους και επιπέδων Αυτοδιοίκησης.
Το κεντρικό κράτος περιορίζεται σε ρόλο επιτελικό.
Κατά το πρώτο μεταβατικό στάδιο του νέου θεσμού επιστρέφουν όσες αρμοδιότητες αφαιρέθηκαν από τις Νομαρχίες και μεταβιβάζονται όσες αρμοδιότητες ασκούνται σήμερα από την Κρατική Περιφέρεια και από αποκεντρωμένες Κρατικές Υπηρεσίες .
Η Αυτοδιοίκηση Α’ και Β’ Βαθμού πρέπει να αποκτήσει αρμοδιότητες που σχετίζονται
• με το σχεδιασμό, την ανάπτυξη και τα δημόσια έργα
• την εξειδίκευση των εθνικών πολιτικών στην περιφέρεια
• την υλοποίηση Ευρωπαϊκών πολιτικών
• την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών
• την εξυπηρέτηση των πολιτών
• την αξιοποίηση των περιβαλλοντικών και πλουτοπαραγωγικών πόρων
• την εφαρμογή πολιτικών στους παραγωγικούς τομείς της οικονομίας
• τα προγράμματα τοπικής ανάπτυξης
Η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση πρέπει απαραίτητα να έχει σταθερούς και μόνιμους πόρους που θα θεσμοθετηθούν στο πλαίσιο μιας φορολογικής μεταρρύθμισης και οι οποίοι θα αντιστοιχούν στο κόστος της άσκησης του εύρους των αρμοδιοτήτων και έτσι δεν θα επιβαρύνουν με νέους φόρους τους πολίτες.
Εδώ θέλω να καταθέσω μια νέα πρόταση σε ότι αφορά τα έσοδα και τους πόρους της ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ για τα οποία είναι απαραίτητο να γίνει μια ουσιαστική τομή.
Πρώτον, ένα μέρος του οικονομικού αποτελέσματος που παράγεται από τις τοπικές κοινωνίες και μέσω της φορολογίας καταλήγει στον Κρατικό προϋπολογισμό, να αποδίδεται αυτούσιο στις Περιφερειακές Αυτοδιοικήσεις
Δεύτερον, ένα επόμενο μέρος του, να αποδίδεται στην Ένωση Περιφερειακών Αυτοδιοικήσεων που θα προκύψει, ώστε από εκεί να γίνεται μια δεύτερη κατανομή, με όρους αναδιανομής, αναδιάρθρωσης και ανασύνταξης για να επιτυγχάνεται η οικονομική σύγκλιση των Περιφερειών.
Η πρόταση αυτή, θα αποτελέσει τομή στα πλαίσια της διοικητικής αναδιάρθρωσης και σε όρους κοινωνίας, γιατί κατοχυρώνει στην πράξη την αμεσότητα και την αλληλεπίδραση στην σχέση του πολίτη με αυτούς που έχει εκλέξει σε περιφερειακό επίπεδο να τον αντιπροσωπεύσουν .
Ο πολίτης θα έχει τη δυνατότητα να τους ελέγχει και να αντιλαμβάνεται και ο ίδιος ότι η οικονομική συνεισφορά του στο κράτος έχει αντίκρισμα.
Το ποσοστά της φορολογίας που θα αποδίδονται στις Περιφερειακές Αυτοδιοικήσεις πρέπει να είναι τέτοιου μεγέθους ώστε να τους εξασφαλίζουν την αναπτυξιακή τους δραστηριότητα, την προγραμματική τους αυτοτέλεια και να τις απελευθερώσουν από τον εγκλωβισμό τους στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, της πελατειακής σχέσης και της μετάθεσης ευθυνών.
Γιατί η λογική του διεκδικώ τα πάντα από το Κράτος, είναι μια μορφή μετάθεσης ευθυνών και μια μορφή ομηρίας της Αυτοδιοίκησης στις διαθέσεις του εκάστοτε Υπουργού.
Η Διοικητική Μεταρρύθμιση αποτελεί υπόθεση εθνικής σημασίας.
Την πρώτη ευθύνη για την προώθηση των αλλαγών έχει η νέα Κυβέρνηση.
Η διαχείριση του ΕΣΠΑ 2007-2013 πρέπει να περάσει στις νέες Περιφερειακές Αυτοδιοικήσεις και να εξεταστούν από κοινού με την κεντρική εξουσία οι τρόποι υπέρβασης των δυσκολιών που απορρέουν από το γεγονός ότι έχει ξεκινήσει η διαδικασία υλοποίησης του ΕΣΠΑ 2007-2013 από τις κρατικές Περιφέρειες.
Πιστεύω ακράδαντα σε μια σύγχρονη πρόταση, μια μοντέρνα εκδοχή ενός προοδευτικού κράτους, που δεν μπορεί να μην αναφέρεται σε αποκεντρωμένη διοίκηση με ουσιαστικές αρμοδιότητες.
Τα περιθώρια του διαλόγου είναι μεγάλα και η ευκαιρία για ουσιαστικές τομές στην Δημόσια Διοίκηση, μοναδική.
Το ΠΑΣΟΚ εξάλλου είναι που ξεκίνησε την διαδικασία αποκέντρωσης με τον Καποδίστρια.
Χωρίς καμία διάθεση μικροπολιτικής, χωρίς εμπάθειες και ξεπερνώντας τις λογικές του χθες μπορούμε από κοινού να βάλουμε τις βάσεις για μια ουσιαστική αλλαγή .
Να κτίσουμε, μαζί με τις αλλαγές στον πρώτο βαθμό, μια αυτοδιοίκηση που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τα οράματα των πολιτών.
Γιατί αυτούς υπηρετούμε, για αυτούς πρέπει να σκεπτόμαστε κάθε στιγμή του δημόσιου βίου μας.
Τέλος πιστεύω πως αυτή η διαδικασία, θα πρέπει να ολοκληρωθεί σύντομα διότι δεν υπάρχει πλέον ανάγκη ωρίμανσης, αλλά ανάγκη εφαρμογής και προσαρμογής στο νέο μοντέλο»
Νομάρχη Αχαϊας
«Διανύουμε μια εκ των πλέον κρίσιμων περιόδων σε ό,τι αφορά στο μέλλον της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Μέσα από τις προτάσεις μας θα διαμορφωθεί ένα νέο πλαίσιο που δεν πρέπει απλά να ανακατανέμει τις γεωγραφικές περιφέρειες της χώρας, αλλά και να δημιουργεί την νέα κρίσιμη αναπτυξιακή μάζα, δίνοντας παράλληλα το σύνθημα για την ουσιαστική αλλαγή ρόλων μεταξύ της περιφέρειας και του κέντρου.
Το σύγχρονο κράτος που προσδοκούμε, περνά μέσα από την πλέον αναγκαία παρά ποτέ, Περιφερειακή Αναδιάρθρωση της χώρας, ξεπερνώντας μια για πάντα δογματισμούς, μικροπολιτικές και αποφάσεις παντός τύπου «κλειστών συσκέψεων».
H Διοικητική Μεταρρύθμιση του Κράτους και της Αυτοδιοίκησης αποτελεί σήμερα σημαντική ευκαιρία ανάπτυξης για τη χώρα και ώριμο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας, των ανθρώπων της Αυτοδιοίκησης αλλά και των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, στην κατεύθυνση μιας νέας αποκεντρωμένης διοικητικής δομής, απολύτως αναγκαίας στις σημερινές πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές συνθήκες στην Ελλάδα και στην Ε.Ε.
Διοικητική Μεταρρύθμιση σημαίνει πλήρης ανατροπή της κατεστημένης δομής με ριζικό και δημοκρατικό μετασχηματισμό που αφορά όλο το κράτος.
Ο όρος «Διοικητική Μεταρρύθμιση» αναφέρεται στη ριζική αλλαγή των δομών του Κράτους και στην αναδιάταξη της Αυτοδιοίκησης Α’ και Β’ βαθμού.
Η Διοικητική Μεταρρύθμιση νοείται ως ένα συνολικό πρόγραμμα χωροθέτησης, ρυθμίσεων, ενεργειών, έργων και μέτρων πολιτικής που θα οδηγήσουν σε ισχυρούς Δήμους και αιρετές Αυτοδιοικητικές Περιφέρειες το οποίο θα διασφαλίζει:
- τη διοικητική αποκέντρωση
- την εθνική και κοινωνική συνοχή
- την άρση των ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων
- τη συμμετοχή των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων
- το δημοκρατικό προγραμματισμό και την εμβάθυνση της δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα άσκησης της διοίκησης
- τη βιώσιμη περιφερειακή ανάπτυξη
- την προστασία του περιβάλλοντος
- την προστασία του καταναλωτή
Η Διοικητική Μεταρρύθμιση πρέπει να οδηγεί στη μετεξέλιξη της σημερινής Αυτοδιοίκησης σε Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, με σκοπό τη δημιουργία ισχυρών Περιφερειακών σχημάτων και δομών, με διευρυμένες αρμοδιότητες και σταθερούς πόρους μέσα από γενική φορολογική μεταρρύθμιση.
Η συνένωση των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων, σε περιφερειακά σχήματα τα οποία θα μπορούσαν να είναι από 13 έως 16 τον αριθμό, θεωρείται κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη.
Ωστόσο αυτό πρέπει να γίνει με πολύ μεγάλη προσοχή και με όρους που θα δημιουργούν προϋποθέσεις ανάπτυξης και ουσιαστικής αποκέντρωσης και όχι με πρόχειρες λύσεις και πειραματισμούς.
Η νέα Διοικητική δομή του Κράτους ΠΡΕΠΕΙ να διαρθρώνεται σε δύο επίπεδα, την Κεντρική (Κρατική) Διοίκηση με επιτελικό ρόλο και την Αυτοδιοίκηση που αποτελείται από δύο ισχυρούς, οικονομικά αυτοδύναμους, ανεξάρτητους και με δημοκρατική νομιμοποίηση θεσμούς δηλαδή την αιρετή Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση (Β’ Βαθμός) και
τον ισχυρό Δήμο (Α’ Βαθμός).
Είναι αναγκαία η οριοθέτηση των σχέσεων μεταξύ του Α’ και Β’ Βαθμού Αυτοδιοίκησης όπως και μεταξύ των δυο βαθμών Αυτοδιοίκησης και του κεντρικού Κράτους, με κοινό παρονομαστή τις αρχές της εγγύτητας και της επικουρικότητας.
Ο ισχυρός Δήμος αποτελεί το κύτταρο της Δημοκρατίας και το θεμέλιο της τοπικής ανάπτυξης και κοινωνικής συνεκτικότητας.
Στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης προτείνεται να υπάρξει ένας νέος «Καποδίστριας» με συγχωνεύσεις, μετά από διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες και τις παροχές ισχυρών κινήτρων.
Ο τρόπος καθορισμού του τελικού αριθμού των Περιφερειακών Αυτοδιοικήσεων που θα προκύψουν και τα γεωγραφικά τους όρια (με ιδιαίτερη μέριμνα για το νησιωτικό, ορεινό και δυσπρόσιτο χώρο) θα πρέπει να προσδιοριστούν μέσα από διάλογο με την ΕΝΑΕ βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων όπως:
- • Πληθυσμιακό κριτήριο
- • Κοινωνικό Κριτήριο
- • Οικονομικό κριτήριο
- • Γεωγραφικό κριτήριο
- • Αναπτυξιακό κριτήριο
- • Πολιτισμικό – ιστορικό κριτήριο
Βασική θέση της ΕΝΑΕ , διαχρονικά στην οποία και συμφωνώ, είναι ότι η πολιτική και διοικητική – υπηρεσιακή δομή των νέων σχημάτων θα πρέπει να υπακούει στην αρχή της περιφερειακής οργάνωσης.
Για μια ευέλικτη και αποτελεσματική οργάνωση, οι Περιφερειακές Αυτοδιοικήσεις πρέπει, κατά την άποψη μου, να έχουν την ακόλουθη δομή και διάρθρωση :
1. Ο Β’ Βαθμός Αυτοδιοίκησης είναι η αιρετή Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση με άμεσα εκλεγμένο τον επικεφαλής και το Περιφερειακό Συμβούλιο.
2. Στο Περιφερειακό Συμβούλιο εκλέγονται περιφερειακοί σύμβουλοι από κάθε παραταξιακό ψηφοδέλτιο στο οποίο εκπροσωπούνται όλα τα Νομαρχιακά Διαμερίσματα. Με βάση τον πληθυσμό κάθε σημερινού Νομού και τον αριθμό των εκλεγομένων Συμβούλων θα ανευρεθεί το μέτρο αντιπροσώπευσης κάθε Νομού (ποσόστωση).
3. Το Περιφερειακό Συμβούλιο έχει την ευθύνη σε θέματα προγραμματισμού – σχεδιασμού – προϋπολογισμού – απολογισμού και σε θέματα μείζονος σημασίας της Περιφέρειας.
4. Σε κάθε περιφέρεια, ο περιφερειάρχης, ορίζει από 5 έως 10 βοηθούς περιφερειάρχη, ανάλογα πάντα με τον πληθυσμό της περιφέρειας, οι οποίοι θα προΐστανται αντιστοίχων θεματικών επιτροπών όπως παιδείας, υγείας περιβάλλοντος κλπ. Επιπρόσθετα, σε επίπεδο Νομών που θα συμμετέχουν στο νέο σχήμα θα ορίζονται από τον περιφερειάρχη μετακλητοί Γενικοί Γραμματείς νομαρχιών που θα είναι διοικητικοί προϊστάμενοι στις οργανικές αντίστοιχες μονάδες των Νομών.
Με αυτό τον τρόπο ο προγραμματισμός θα γίνεται συνολικά σε επίπεδο περιφέρειας, σε όλα τα πεδία δράσης όπως π.χ εξυπηρέτηση του πολίτη, περιβάλλον, υγεία, παιδεία, έργα και υποδομές, οι νομοί δεν θα περιχαρακώνονται, θα δημιουργηθεί περιφερειακή συνείδηση, ενώ οι οργανικές μονάδες (οι τέως Νομαρχίες δηλαδή) θα υλοποιούν τις αποφάσεις των περιφερειακών επιτροπών, του περιφερειακού συμβουλίου, αλλά και του περιφερειάρχη.
5. Ο έλεγχος των πράξεων και αποφάσεων και των δύο βαθμών Αυτοδιοίκησης πρέπει να γίνεται από ανεξάρτητη Αρχή που θα περιορίζεται μόνο στον έλεγχο νομιμότητας με σαφές πλαίσιο λειτουργίας και αρμοδιότητας.
Στο νέο Διοικητικό σχήμα πρέπει επίσης να επανακαθοριστεί το σύνολο των αρμοδιοτήτων και να κατανεμηθεί μεταξύ Κράτους και επιπέδων Αυτοδιοίκησης.
Το κεντρικό κράτος περιορίζεται σε ρόλο επιτελικό.
Κατά το πρώτο μεταβατικό στάδιο του νέου θεσμού επιστρέφουν όσες αρμοδιότητες αφαιρέθηκαν από τις Νομαρχίες και μεταβιβάζονται όσες αρμοδιότητες ασκούνται σήμερα από την Κρατική Περιφέρεια και από αποκεντρωμένες Κρατικές Υπηρεσίες .
Η Αυτοδιοίκηση Α’ και Β’ Βαθμού πρέπει να αποκτήσει αρμοδιότητες που σχετίζονται
• με το σχεδιασμό, την ανάπτυξη και τα δημόσια έργα
• την εξειδίκευση των εθνικών πολιτικών στην περιφέρεια
• την υλοποίηση Ευρωπαϊκών πολιτικών
• την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών
• την εξυπηρέτηση των πολιτών
• την αξιοποίηση των περιβαλλοντικών και πλουτοπαραγωγικών πόρων
• την εφαρμογή πολιτικών στους παραγωγικούς τομείς της οικονομίας
• τα προγράμματα τοπικής ανάπτυξης
Η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση πρέπει απαραίτητα να έχει σταθερούς και μόνιμους πόρους που θα θεσμοθετηθούν στο πλαίσιο μιας φορολογικής μεταρρύθμισης και οι οποίοι θα αντιστοιχούν στο κόστος της άσκησης του εύρους των αρμοδιοτήτων και έτσι δεν θα επιβαρύνουν με νέους φόρους τους πολίτες.
Εδώ θέλω να καταθέσω μια νέα πρόταση σε ότι αφορά τα έσοδα και τους πόρους της ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ για τα οποία είναι απαραίτητο να γίνει μια ουσιαστική τομή.
Πρώτον, ένα μέρος του οικονομικού αποτελέσματος που παράγεται από τις τοπικές κοινωνίες και μέσω της φορολογίας καταλήγει στον Κρατικό προϋπολογισμό, να αποδίδεται αυτούσιο στις Περιφερειακές Αυτοδιοικήσεις
Δεύτερον, ένα επόμενο μέρος του, να αποδίδεται στην Ένωση Περιφερειακών Αυτοδιοικήσεων που θα προκύψει, ώστε από εκεί να γίνεται μια δεύτερη κατανομή, με όρους αναδιανομής, αναδιάρθρωσης και ανασύνταξης για να επιτυγχάνεται η οικονομική σύγκλιση των Περιφερειών.
Η πρόταση αυτή, θα αποτελέσει τομή στα πλαίσια της διοικητικής αναδιάρθρωσης και σε όρους κοινωνίας, γιατί κατοχυρώνει στην πράξη την αμεσότητα και την αλληλεπίδραση στην σχέση του πολίτη με αυτούς που έχει εκλέξει σε περιφερειακό επίπεδο να τον αντιπροσωπεύσουν .
Ο πολίτης θα έχει τη δυνατότητα να τους ελέγχει και να αντιλαμβάνεται και ο ίδιος ότι η οικονομική συνεισφορά του στο κράτος έχει αντίκρισμα.
Το ποσοστά της φορολογίας που θα αποδίδονται στις Περιφερειακές Αυτοδιοικήσεις πρέπει να είναι τέτοιου μεγέθους ώστε να τους εξασφαλίζουν την αναπτυξιακή τους δραστηριότητα, την προγραμματική τους αυτοτέλεια και να τις απελευθερώσουν από τον εγκλωβισμό τους στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, της πελατειακής σχέσης και της μετάθεσης ευθυνών.
Γιατί η λογική του διεκδικώ τα πάντα από το Κράτος, είναι μια μορφή μετάθεσης ευθυνών και μια μορφή ομηρίας της Αυτοδιοίκησης στις διαθέσεις του εκάστοτε Υπουργού.
Η Διοικητική Μεταρρύθμιση αποτελεί υπόθεση εθνικής σημασίας.
Την πρώτη ευθύνη για την προώθηση των αλλαγών έχει η νέα Κυβέρνηση.
Η διαχείριση του ΕΣΠΑ 2007-2013 πρέπει να περάσει στις νέες Περιφερειακές Αυτοδιοικήσεις και να εξεταστούν από κοινού με την κεντρική εξουσία οι τρόποι υπέρβασης των δυσκολιών που απορρέουν από το γεγονός ότι έχει ξεκινήσει η διαδικασία υλοποίησης του ΕΣΠΑ 2007-2013 από τις κρατικές Περιφέρειες.
Πιστεύω ακράδαντα σε μια σύγχρονη πρόταση, μια μοντέρνα εκδοχή ενός προοδευτικού κράτους, που δεν μπορεί να μην αναφέρεται σε αποκεντρωμένη διοίκηση με ουσιαστικές αρμοδιότητες.
Τα περιθώρια του διαλόγου είναι μεγάλα και η ευκαιρία για ουσιαστικές τομές στην Δημόσια Διοίκηση, μοναδική.
Το ΠΑΣΟΚ εξάλλου είναι που ξεκίνησε την διαδικασία αποκέντρωσης με τον Καποδίστρια.
Χωρίς καμία διάθεση μικροπολιτικής, χωρίς εμπάθειες και ξεπερνώντας τις λογικές του χθες μπορούμε από κοινού να βάλουμε τις βάσεις για μια ουσιαστική αλλαγή .
Να κτίσουμε, μαζί με τις αλλαγές στον πρώτο βαθμό, μια αυτοδιοίκηση που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τα οράματα των πολιτών.
Γιατί αυτούς υπηρετούμε, για αυτούς πρέπει να σκεπτόμαστε κάθε στιγμή του δημόσιου βίου μας.
Τέλος πιστεύω πως αυτή η διαδικασία, θα πρέπει να ολοκληρωθεί σύντομα διότι δεν υπάρχει πλέον ανάγκη ωρίμανσης, αλλά ανάγκη εφαρμογής και προσαρμογής στο νέο μοντέλο»
