Τιμητική εκδήλωση για τον εκπαιδευτικό Χρήστο Φωτεινόπουλο

Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς στις 13 Σεπτεμβρίου 2010 σε μια λιτή και σεμνή τελετή στο χώρο της Σχολικής Βιβλιοθήκης Καλαβρύτων τιμήθη...

Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς στις 13 Σεπτεμβρίου 2010 σε μια λιτή και σεμνή τελετή στο χώρο της Σχολικής Βιβλιοθήκης Καλαβρύτων τιμήθηκε για την πολυετή εκπαιδευτική του προσφορά από την εκπαιδευτική κοινότητα των Σχολείων της Β/θμιας Εκπ/σης (Γυμνάσιο-Λύκειο-ΕΠΑΛ), ο κ. Χρήστος Φωτεινόπουλος, ο οποίος λόγω συνταξιοδότησης αποχώρησε από την ενεργό εκπαιδευτική δράση. Στην εκδήλωση μεταξύ άλλων παραβρέθηκαν ο βουλευτής Αθ. Παπαδόπουλος, ο δήμαχος Γ.Λαζουράς, ο αρχ.επιτρ. π.Γ.Μπίρμπας, ο διευθυντής του Λυκείου Λαλαβρύτων κ.Βασ. Σπανός, μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας Καλαβρύτων και πολλοί άλλοι.

Δημοσιεύουμε από αυτή την εκδήλωση δύο ομιλίες: την «τιμητική» ομιλία που εκφώνησε ο Διευθυντής του Γενικού Λυκείου Καλαβρύτων κ.Βασίλειος Σπανός και την ομιλία-αντιφώνηση του κ. Χρίστου Φωτεινόπουλου.

"Αγαπητέ φίλε Χρίστο,

Η φετινή σχολική χρονιά ξεκινάει για τη σχολική κοινότητα, στο σχολικό συγκρότημα «ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΚΗΠΟΥΡΓΟΣ», με μια σημαντική απουσία. Θέλω να το δηλώσω εκ μέρους όλων όσων σε έχουν γνωρίσει. Καθώς ο ρόλος του Δασκάλου, τον οποίο υπηρέτησες με πάθος σ’ ολόκληρη την εκπαιδευτική σου πορεία, είναι εξαιρετικά πολυσχιδής, νιώθουμε ότι η απουσία σου από τη φετινή έναρξη αποτελεί πραγματική απώλεια για ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα: Τους μαθητές, τους γονείς, το βοηθητικό προσωπικό του σχολείου, όλους όσους έχουν συμμετοχή στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Η παρουσία σου στα εκπαιδευτικά δρώμενα συνολικά αλλά και στο Λύκειο Καλαβρύτων ειδικά, χαρακτηρίζεται από μια διαρκή ενεργητικότητα, μια ακούραστη δράση, που αληθινά σπάνια μπορούμε να συναντήσουμε στον δημόσιο τομέα. Πάντα στο μυαλό σου κάτι σχεδίαζες να υλοποιήσεις αμέσως μετά το τέλος του προηγούμενου εγχειρήματός σου. Δεν υπήρχαν απογεύματα, σαββατοκύριακα, αργίες, διακοπές.

Ακόμη, εκείνο που σε ξεχωρίζει νιώθω πως είναι το γεγονός ότι κατάφερνες να είσαι δάσκαλος αληθινός, δηλαδή δάσκαλος όχι με τη διδαχή και τη διδασκαλία, αλλά με την προσωπική στάση και συμπεριφορά σου. Η διακριτική παρουσία σου χωρίς πολλά λόγια αλλά κυρίως και πρωτίστως με έργα αποτελούσε αναμφίβολα το καλύτερο μάθημα για τους μαθητές σου αλλά και για τους συναδέλφους, τους γονείς, για όλους. Αισθάνομαι πως είναι αυτό που λείπει από εμάς τους νεότερους δασκάλους, μολονότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια εκπαιδευτική πραγματικότητα όχι πολύ διαφορετική από αυτή που αντιμετώπισες εσύ, φίλε Χρίστο.

Οι θεωρίες της διοίκησης και της διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού μιλούν για τεχνικές που στις σημερινές δύσκολες και αντίξοες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, πολύ δύσκολα θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε εμείς οι νεότεροι δάσκαλοι με τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά μας. Θα θέλαμε να σε ρωτήσουμε, αλήθεια, πώς κατάφερνες να εμπνέεις το σεβασμό και την πειθαρχία, τη διάθεση για δημιουργία και δουλειά με το χαμόγελο στα χείλη, την τάξη και την ηρεμία στο σχολείο σου. Αυτό ίσως είναι το σπουδαιότερο επίτευγμά σου ως δασκάλου, σε όποια θέση κι αν υπηρέτησες.

Ίσως –σκέφτομαι– είναι η αγάπη του Θεού, που διδάχθηκες στις θεολογικές σου σπουδές. Είναι η αγάπη γι’ αυτό που κάνεις. Είναι η αγάπη για τους μαθητές σου. Είναι όλα αυτά μαζί… ίσως και πολλά άλλα ακόμη…

Αυτήν την αγάπη όλοι όσοι συνεργάστηκαν μαζί σου την έχουν δεχτεί απλόχερα. Κι αυτή η αγάπη στο πέρασμά σου από τη διεύθυνση του Λυκείου Καλαβρύτων έχει αφήσει μια σημαντική παρακαταθήκη σε εμάς τους νεότερους, που έχουμε χρέος να τιμήσουμε. Η ίδια αυτή αγάπη δημιούργησε τη βιβλιοθήκη στην οποία βρισκόμαστε σήμερα, ένα χώρο που όλοι ξέρουμε ότι σε εκφράζει και συ ο ίδιος αγαπάς ιδιαίτερα, ένα καύχημα για ολόκληρη την τοπική κοινωνία, αλλά και πρότυπο σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Τη βιβλιοθήκη που κατέστησες πνευματικό στέκι όχι μόνο των μαθητών αλλά και όλων των Καλαβρυτινών. Είναι η αγάπη αυτή που κάνει όλους τους μαθητές που πέρασαν από τα χέρια σου, ώριμους και πετυχημένους πλέον στη ζωή, να μιλούν, όχι με τυπικό και υποκριτικό σεβασμό, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, για τον «κύριο Φωτεινόπουλο», το «Δάσκαλο», την τιμητικότερη, νομίζω, προσωνυμία που μπορεί ν’ αποδοθεί σ’ έναν καθηγητή.

Φίλε Χρίστο,

Αν κάποιος ήθελε να κάνει μια ουσιαστική και ολοκληρωμένη αναφορά στην εκπαιδευτική σου πορεία θα έπρεπε να πει πολλά ακόμη. Να μιλάει ώρες πολλές. Αυτό που εγώ προσωπικά έμαθα από σένα όταν σε διαδέχθηκα, ήταν να φροντίζω για έργα και να μην αγαπώ τα πολλά λόγια. Και για αυτόν τον λόγο θα υποχρεωθώ να σταματήσω. Γνωρίζουμε ότι δεν επιθυμούσες δημόσιες τιμητικές εκδηλώσεις. Η συνταξιοδότησή σου όμως, που μας στέρησε έναν πολύτιμο φίλο, συνεργάτη, μα πάνω από όλα δάσκαλο και εμπνευστή, δεν θα μπορούσε να περάσει έτσι. Ελπίζουμε να προσαρμόσαμε την εκδήλωση τιμής που αισθανόμαστε, στα μέτρα της επιθυμίας σου, αλλά και στα μέτρα ενός σεμνού και ουσιαστικού δασκάλου, που συνταξιοδοτούμενος έχει ακόμα – και πρέπει – πολλά να προσφέρει.

Θα ήθελα να κλείσω με αυτό που μου είπες λίγες μέρες πριν στο τηλέφωνο. Ότι, αν δε στελεχώσουν τη βιβλιοθήκη με την απόσπαση κάποιου εκπαιδευτικού, θα έρχομαι εγώ να την ανοίγω. Αυτός είναι ο Χρίστος Φωτεινόπουλος. Να το ξέρεις: Σε κάθε περίπτωση το σχολείο θα είναι πάντα ανοιχτό για σένα, Χρίστο: Σου το οφείλει και του το οφείλεις.

Καλή σύνταξη και καλή συνέχεια στις υπόλοιπες ασχολίες σου".

"Αγαπητοί φίλοι,

Σας ευχαριστώ θερμά που με τιμάτε σήμερα. Με εκπλήξατε ευχάριστα, γιατί τέτοιες εκδηλώσεις, αυτού του ύφους οι εκδηλώσεις δεν είναι συνηθισμένες στα τοπικά μας εκπαιδευτικά ήθη.

Όταν πριν 18 χρόνια ανέλαβα τη Διεύθυνση του Λυκείου Καλαβρύτων, θυμάμαι ότι εκείνο που επηρέασε την απόφασή μου να αποδεχτώ την πρόταση ήταν μια ρομαντική ιδέα που καλλιεργείτο τότε και πολλοί συνάδελφοί μου κι εγώ υιοθετούσαμε: η ιδέα του Ανοιχτού Σχολείου στην Κοινωνία-η σύνδεση του Σχολείου με την Κοινωνία. Κάπως έτσι λοιπόν, άρχισε το « εκπαιδευτικό μου ταξίδι» στο σχολείο της γενέτειράς μου, στο σχολείο που φοίτησα και αποφοίτησα. Ξεκίνησε δηλ. με τη στόχευση ενός οράματος-γιατί ανήκω σε μια γενιά που είχε οράματα-το οποίο «κυνήγησα» και υπηρέτησα με ευσυνειδησία, εντιμότητα και πάθος. Και νομίζω ότι κάτι καταφέραμε αυτά τα χρόνια, κάτι πετύχαμε, όπως και ο κ. Σπανός περιέγραψε νωρίτερα αποτιμώντας κατά θετικό τρόπο την προσφορά μου.

Λέω ότι τα καταφέραμε, γιατί θεωρώ ότι αυτό το έργο είναι συλλογικό και δεν έχει τη σφραγίδα ενός μόνο προσώπου. Είναι προϊόν μιας συλλογικής προσπάθειας και έτσι πρέπει να το αποτιμούμε, αυτό είναι το ηθικό και το δίκαιο.

Και θέλω εγώ σήμερα εδώ-επιτρέψτε μου- να αναφέρω με τα ονοματεπώνυμά τους – γιατί όλα στη ζωή έχουν ονοματεπώνυμο- και να ευχαριστήσω δημόσια όλους εκείνους που συμπορευτήκανε μαζί μας κι έβαλαν το δικό τους λιθαράκι σ’ αυτήν την προσπάθεια. Θέλω να μοιραστώ μαζί τους αυτή την Τιμή και Αναγνώριση και να τους απονείμω το μερίδιο της δικής τους συμμετοχής και συνεισφοράς.

Ξεκινώντας από τη Νομαρχιακή αυτοδιοίκηση Αχαΐας, οφείλω να ευχαριστήσω τον κ. Γιάννη Καπράλο-Πρόεδρο της Επιτροπής Παιδείας-και την κ. Ευδοξία Ραλοπούλου -Μηχανικό της Δ/νσης Τεχνικών Υπηρεσιών, που υποστήριξαν και υλοποίησαν την πρόταση της επέκτασης του διδακτηρίου του Λυκείου και την ανάπλαση του περιβάλλοντος χώρου(προαυλίου). Και μαζί μ’ αυτούς να ευχαριστήσω και τον κ. Δημήτριο Σκαμνάκη –Πρόεδρο του Ο.Σ.Κ.- που ικανοποιούσε άμεσα τα αιτήματά μας για την προμήθεια των σχολείων μας με εξοπλιστικά και εποπτικά είδη.

Θέλω ξεχωριστά να αναφέρω και να ευχαριστήσω τους Διευθυντές της Διεύθυνσης Β/θμιας Εκπ/σης κ.κ. Διαμαντή Βέρα και Κωνσταντίνο Μπουγά καθώς και τους Προϊσταμένους του 2ου Γραφείου Β/θμιας Εκπ/σης κ.κ. Παράσχο Βαλιανάτο, Φίλιππο Οικονόμου, Κωνσταντίνο Σιώμο, Νικόλαο Παπανικολάου και Αθανάσιο Οικονομόπουλο, οι οποίοι έθεταν σε προτεραιότητα τις ανάγκες των σχολείων μας και πάσχιζαν για την εύρυθμη λειτουργία τους (έγκαιρη στελέχωση-επίλυση προβλημάτων). Θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφέρω και μην εξάρω τη φιλοτιμία και το ενδιαφέρον των υπηρετούντων συναδέλφων ή διοικητικών υπαλλήλων στη Διεύθυνση ή στο 2ο Γραφείο: των Κυριών Γεωργίας Καλύβα, Βασιλικής Σπυροπούλου, Καίτης Ζούρη, Χριστίνας Ηλιοπούλου, Μοσχούλας Τσινούκα και των κ.κ. Νίκου Χατζηπέρη και Μιχάλη Μαχαίρα, που σε εποχές δύσκολες για τα σχολεία μας βρέθηκαν στο πλευρό μας.

Στο σημείο αυτό θέλω να εκφράσω κι ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συναδέλφους-συνδικαλιστές όλων των Παρατάξεων, Προέδρους και Μέλη του Δ.Σ της Β΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας –ιδιαίτερα τους κ.κ. Μ. Μαχαίρα, Κων/νο Αργυριάδη, Κων/νο Παπασημακόπουλο, και Κων/νο Δημητρακόπουλο-για τη βοήθεια και τη συμπαράσταση που παρείχαν στο πρόσωπό μου και στα σχολεία μας προτάσσοντας στις διεκδικήσεις του Κλάδου την επίλυση των προβλημάτων των σχολείων της περιφέρειας.

Πρωτίστως όμως οφείλω να ευχαριστήσω την κ. Αρχοντούλα Μπαλασοπούλου, Διευθύντρια του Γυμνασίου Καλαβρύτων, η οποία με την ανάληψη των καθηκόντων μου με αγκάλιασε, μου συμπαραστάθηκε και με στήριξε στα πρώτα μου δύσκολα διευθυντικά βήματα. Η πολυετής συνεργασία μας υπήρξε υποδειγματική και επωφελής για τα σχολεία μας.

Επίσης θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τους Διευθυντές του Τ.Ε.Ε.: τον κ. Διαμαντή Μανεσιώτη με τον οποίο αγωνιστήκαμε να ιδρύσουμε αυτή τη νέα σχολική μονάδα, και την κυρία Ρούλα Αλεξοπούλου και τον κ. Αποστολόπουλο για την υποστήριξη που παρείχαν στη λειτουργία της σχολικής μας βιβλιοθήκης.

Ακόμα θέλω να ευχαριστήσω τον ομογάλακτο και αγαπητό μου συνάδελφο κ. Θεοδόση Παναγόπουλο, Διευθυντή του Ι.Ε.Κ- με τον οποίο συζητούσαμε για πολλά θέματα-εντός και εκτός σχολείου, σχεδιάζαμε και υλοποιούσαμε και του εύχομαι καλή επιτυχία στο νέο αλλά δύσκολο έργο που αναλαμβάνει (Διεύθυνση Γυμνασίου).

Θέλω εδώ να σταθώ και να πω δυο ανθρώπινα λόγια μέσα από την καρδιά μου για τον κ. Βασίλειο Σπανό, Διευθυντή του Λυκείου Καλαβρύτων, το διάδοχό μου στη Διεύθυνση του σχολείου και προϊστάμενό μου την τελευταία δεκαετία. Δεν μιλώ για τη συνεργασία μας, αυτή υπήρξε άψογη. Μιλώ για τον άνθρωπο Βασίλη Σπανό, ο οποίος, συμμεριζόμενος το πρόβλημά μου, μου συμπεριφέρθηκε με κατανόηση, συμπόνια και ανθρωπιά. Δεν βρίσκω λόγια να τον ευχαριστήσω….

Κατά το χρονικό διάστημα που διηύθυνα το Λύκειο είχα την τύχη να γνωρίσω πολλούς συναδέλφους, άξιους εργάτες της παιδείας μας που υπηρέτησαν εδώ (με τους περισσότερους διατηρώ μέχρι σήμερα άριστες σχέσεις), έδωσαν εδώ τον καλύτερό τους εαυτό, βοήθησαν πάρα πολύ τους μαθητές, τα παιδιά μας, τα οποία αγάπησα και τα είχα όλα σαν παιδιά μου και χαίρομαι σήμερα που τα συναντώ έξω και με χαιρετούν, και τα «ρωτάω και με ρωτούν» …Είναι η μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση που νιώθω ως δάσκαλος...Σ’ όλους αυτούς τους καθηγητές που είχα την ευτυχία να συναντήσω και σ’ όλους τους μαθητές που φοίτησαν στο σχολείο μας ανήκει ένα μεγάλο μερίδιο της σημερινής απονεμόμενης τιμής.

Αισθάνομαι την υποχρέωση να ευχαριστήσω ακόμη τρεις ανθρώπους που ανήκουν στο λεγόμενο «υπηρετικό» προσωπικό, των οποίων οι προσφερόμενες υπηρεσίες για τη λειτουργία του σχολείου θεωρούνται ανεκτίμητες. Πρόκειται για τον επιστάτη και κυλικειάρχη κ. Τάκη Γουρζέλα και τη σύζυγό του Αρχοντούλα και την καθαρίστριά μας κ. Ευγενία Ζαφειροπούλου. Τους ευχαριστώ για το επιπλέον που έκαναν για μένα και για το σχολείο και τους ζητώ συγνώμη αν τους στενοχωρούσα καμιά φορά.

Ευχαριστίες οφείλω και στην τοπική Εκκλησία και στους εκπροσώπους της που είναι παρόντες σήμερα εδώ, τον π. Γεώργιο Μπίρμπα, τον π. Κωνσταντίνο Μητρόπουλο, τον π. Δημήτριο Τζελέπη και τον ιερομόναχο Ευγένιο, που ανταποκρίνονταν με προθυμία και κάλυπταν τις εκκλησιαστικές υποχρεώσεις και τις λατρευτικές ανάγκες των σχολείων μας. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω και τον αγαπητό μου και σεβαστό γέροντα Φιλάρετο, Ηγούμενο της Μονής της Αγίας Λαύρας, για το ενδιαφέρον του για τα σχολεία μας και να του ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου και με τη βοήθεια του Θεού να ξεπεράσει τη δοκιμασία που διέρχεται η υγεία του.

Δεν θα μπορούσε να απουσιάσει απ’ αυτήν την τιμητική αναφορά η Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι άνθρωποι που την υπηρέτησαν και την υπηρετούν και έθεταν και θέτουν ως προτεραιότητα την επίλυση των προβλημάτων των σχολείων μας, την ιεράρχηση των αναγκών τους και την ηθική και οικονομική ενίσχυσή τους. Ανάμεσά τους ο αείμνηστος Δήμαρχος Πάνος Πόλκας, ο Ανδρέας ο Παυλόπουλος-αείμνηστος κι αυτός, Προϊστάμενος του Δήμου, ο Τάκης Νικολάου, τ. Δήμαρχος, ο τ. Δήμαρχος και νυν Βουλευτής Αθανάσιος Παπαδόπουλος και ο Γεώργιος Λαζουράς, ο νυν Δήμαρχος. Τους ευχαριστώ και εύχομαι να συνεχίσουν να υποστηρίζουν με τον ίδιο ζήλο τα σχολεία μας.

Ακόμη δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω και ευχαριστήσω κάποιους ανθρώπους από το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων που μου συμπαραστάθηκαν σε δύσκολες στιγμές της θητείας μου: τους κ.κ. Φώτιο Αναστόπουλο, Γιάννη Ρεστέμη, Μιχάλη Άγριο, Σωτήριο Μπόβαλη, και τις Κυρίες Κική Χαραλαμποπούλου, Ελένη Μιχαλοπούλου και Γιάννα Πετροπούλου. Ούτε μπορώ να ξεχάσω τη βοήθεια που πρόσφεραν στα σχολεία μας οι Σύλλογοι: η Ένωση Καλαβρυτινών Πάτρας με την υπερδραστήρια Πρόεδρό της, την Κυρία Γιώτα Κωνσταντοπούλου και κυρίως η Ένωση Καλαβρυτινών Αθήνας με τον πολύν Τάκη Αποστολόπουλο, αείμνηστο Πρόεδρο, τον εξαίρετο άνθρωπο Λάμπη Παπαδημητρίου, τ. Πρόεδρο, και τον νυν δραστήριο Πρόεδρο Σωτήριο Τσενέ. Τους ευχαριστώ όλους θερμά.

Θέλω, τέλος, να ευχαριστήσω την οικογένειά μου, τη σύζυγό μου Αρτεμισία και το γιο μου Αναστάσιο-Μιχαήλ, που ανέχτηκαν και συνεχίζουν να ανέχονται και υποστηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια τις επιλογές μου.

Πριν κλείσω θέλω να πω κάτι για τη Βιβλιοθήκη.

Η Βιβλιοθήκη είναι το μεγαλύτερο έργο που έγινε την περίοδο αυτή. Κι όπως είπε ο κ. Σπανός αποτελεί το καύχημα της τοπικής μας κοινωνίας. Έχουμε χρέος να την στηρίξουμε, να την «αγαπάμε και να την προστατεύουμε», γιατί αποτελεί ένα εκπαιδευτικό εργαλείο για τους καθηγητές και τους Μαθητές και πρέπει να παραμείνει ανοιχτή. Γι’ αυτό απευθύνομαι στο Βουλευτή κ. Αθανάσιο Παπαδόπουλο να ασκήσει όλη του την επιρροή και πίεση στις Εκπαιδευτικές Διευθύνσεις, προκειμένου να στελεχωθεί η Βιβλιοθήκη μας. Και μάλιστα να στελεχωθεί από άνθρωπο που αγαπάει και έχει γνώση γύρω από το βιβλίο.

Για άλλη μια φορά σας ευχαριστώ που με τιμάτε σήμερα και κυρίως που τιμάτε στο πρόσωπό μου όλους αυτούς τους καλούς συνεργάτες μου. Εύχομαι σε όλους σας προσωπική και οικογενειακή υγεία και ευτυχία και καλή σχολική χρονιά. Εγώ, όπως δήλωσα και στον κ. Σπανό, θα είμαι δίπλα σας για ό,τι χρειαστείτε. Και πάλι σας ευχαριστώ".