Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ό,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ό,τι κινδυνεύει.

Του Νίκου Κυριαζή Ίσως είναι η πρώτη φορά, που σε μια τέτοια σημαντική επέτειο αδυνατώ να συγκεντρώσω τη σκέψη μου παλιvδρομώντ...

Του Νίκου Κυριαζή
Ίσως είναι η πρώτη φορά, που σε μια τέτοια σημαντική επέτειο αδυνατώ να συγκεντρώσω τη σκέψη μου παλιvδρομώντας στην αντίφαση των εποχών. Πάντα μιλάμε για εθνική υπερηφάνεια, πατρίδα, ηρωισμό σε παρελθόντα χρόνο......και σήμερα... η παραίτηση στο όνομα του απολυτοποιημένου οικονομισμού, το τυπικό γνώρισμα τριτοκοσμικών κυρίως κοινωνιών, παγιδευμένων στη λογική μονοδιάστατης «ανάπτυξης» που θα πει, μεγιστοποίησης της κατά κεφαλήν καταναλωτικής ευχέρειας. Ταυτίζουμε τον πατριωτισμό με την συνέπεια στις φοροδοτικές υποχρεώσεις, την τήρηση των νόμων, τη συνεργασία με τις Αρχές, τη καταγγελία των παραβατών και την ενίσχυση της οικονομίας αυτού του τόπου και την υποταγή σε κάθε είδους επιταγές σύγχρονων κατακτητών.

Χειρότερο όλων; η έλλειψη αυτογνωσίας και η μετατόπιση ευθυνών. Για όλα φταίνε κάποιοι άλλοι, κυβέρνηση, βουλή, ξένοι, μετανάστες, Ευρωπαίοι, Κινέζοι........και μεις; εγκλωβισμένοι στη ψυχοπαθολογική ηδονή της εξουσίας και της δημοσιότητας αρνούμενοι πεισματικά να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να αλλάξουμε, να μετριάσουμε την νεοπλουτίστικη λογική μας, να αποκτήσουμε γνώση και γνώμη, θέση και άρνηση σε κάθε τι που μας διαφθείρει και αλλοτριώνει.Να πούμε το δικό μας ΟΧΙ.

Αρνούμαστε πεισματικά να σηκώνουμε Σταυρό θέλοντας απευθείας την Ανάσταση, χωρίς "θάνατο" χωρίς πορεία, χωρίς Γολγοθά και όπως λέει ο Μίκης " Καταντήσαμε ηθικά, ψυχικά και πνευματικά ένας διψασμένος λαός που τυφλωμένος από μύρια όσα μικρόβια δεν βλέπει τη γούρνα με τα νερά που είναι δίπλα του και που μας κληρονόμησαν οι πρόγονοί μας, παλιότεροι και νεότεροι, ώστε να σκύψει και να πιει. «Να πιει να ξεδιψάσει», που λέει και το τραγούδι. Κι αντί γι’ αυτό κοιτάει άλλον, ζητάει απ’ αλλού τη λύση, στα εμφιαλωμένα με τα σιρόπια και τα αλκοόλ που μας πουλάνε ακριβά, όχι για να ξεδιψάσουμε αλλά για να σιροπιάσουμε και για να ζαλιστούμε και τελικά για να διψάσουμε ακόμα πιο πολύ." Λαός που χάνει την εθνική του συνείδηση, που χάνει τη γλώσσα του, τα ήθη και τα έθιμά του, που χάνει τον πολιτισμό του, τελικά χάνει την ουσία της ύπαρξής του όπως έχει διαμορφωθεί μέσα από τους αιώνες σαν αποτέλεσμα μιας αδιάκοπης προσπάθειας σε όλους τους τομείς της ζωής και της σκέψης. Κι αυτό ακριβώς είναι που δίνει στον κάθε άνθρωπο, σε όποιο λαό κι αν ανήκει, την ουσιαστική χαρά της ζωής μέσα σε απόλυτη ψυχική ευδαιμονία και πνευματική εγρήγορση.

Αντίσταση λοιπόν και Ανάκαμψη, για να ξαναβρούμε ό,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ό,τι κινδυνεύει.