Περί... καλικάντζαρων

του Τρύφωνα Μαντά Οι καλικάντζαροι είναι καθαρά "παιδιά" των Χριστουγέννων και αποκλειστικά ελληνική υπόθεση. Είναι βγαλμένοι από...

του Τρύφωνα Μαντά

Οι καλικάντζαροι είναι καθαρά "παιδιά" των Χριστουγέννων και αποκλειστικά ελληνική υπόθεση. Είναι βγαλμένοι από την παράδοση της χώρας μας και τους συναντάμε στα περισσότερα μέρη της με άλλο όνομα ή μορφή αλλά πάντα με τον ίδιο μύθο. Τα Χριστούγεννα είναι η εποχή που δηλώνουν την παρουσία τους και κάνουν τις ζαβολιές τους. Οι καλικάντζαροι ξαναγύρισαν και φέτος...!!!

Οι καλικάντζαροι είναι κοντά και μαυριδερά πλάσματα, τριχωτά, με μεγάλα γαμψά νύχια, μακριές μύτες, αυτιά, κόκκινα μάτια και δοντάρες στραβές και σουβλερές! Βρόμικα και γεμάτα μουντζούρες, αφού από τους μεγαλύτερους φόβους τους είναι το νερό και ο ήλιος! Ζουν στα έγκατα της γης και σκοπός τους είναι να κόψουν το ΔΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

Όλο τον χρόνο λοιπόν πριονίζουν τον κορμό που κρατάει τον πάνω κόσμο, τραγουδώντας και καταστρώνοντας σχέδια να κατακτήσουν τους ανθρώπους όταν πέσει το δέντρο! Όταν λοιπόν φτάσει το τέλος του χρόνου ο κορμός έχει σχεδόν κοπεί και οι καλικάντζαροι χαρούμενοι που φτάνουν στον στόχο τους, ανεβαίνουν στον πάνω κόσμο να διασκεδάσουν και να ενοχλήσουν τους ανθρώπους για τελευταία φορά πριν καταστρέψουν τον κόσμο τους! Κανονικά δεν μπορούν να ανέβουν στη Γη των ανθρώπων.

Δεν τους αφήνει ο Χριστός. Από την ώρα όμως που γεννιέται στις 25 Δεκεμβρίου και μέχρι να βαφτιστεί στις 6 Ιανουαρίου, μεσολαβούν 12 μέρες που ο Θεάνθρωπος όντας αβάφτιστος δεν έχει καμία εξουσία πάνω τους. Τότε αρχίζει το 12ήμερο του κεφιού και της σκανδαλιάς στην επιφάνεια!!! Τρυπώνουν στα σπίτια από τις καμινάδες, τις χαραμάδες, τα ανοιχτά παράθυρα, τις σωλήνες και αρχίζει το γλέντι! Βρωμίζουν τα καθαρά ρούχα, τρώνε τα χριστουγεννιάτικα γλυκά και τις λιχουδιές, ξυπνούν τον κόσμο με τις φωνές τους, βάζουν τρικλοποδιές στους περαστικούς και τρομάζουν τα παιδιά για να τους πάρουν τα παιχνίδια και να παίξουν αυτοί!.

Οι νοικοκυρές βέβαια έχουν ανακαλύψει κολπάκια για να προστατέψουν τα γλυκά και το σπίτι από τις ζημιές τους. Αφήνουν ένα γλυκό ή λίγο αλεύρι στην αυλή για να το βρουν και να μην μπουν μέσα να ψάξουν για περισσότερα. Άλλες πάλι αφήνουν ένα κόσκινο έξω. Οι καλικάντζαροι δεν μπορούν να αντισταθούν και αρχίζουν να μετρούν τις τρύπες. Χάνουν τον λογαριασμό και αρχίζουν συνέχεια από την αρχή, ώσπου ξημερώνει και το σκάνε μην τους δει ο ήλιος. Άλλοι πάλι λένε πως ο μόνος τρόπος είναι να ανάψουν ένα μεγάλο κούτσουρο στο τζάκι και να κρατήσουν τη φωτιά αναμμένη για όλο το 12ήμερο για τα προστατέψουν την οικογένεια τους από τα δαιμονικά.

Όταν λοιπόν στις 6 Ιανουαρίου βαφτιστεί ο Χριστός και αποκτήσει την εξουσία σε όλα τα πλάσματα, τα πονηρά καλικαντζαράκια την κάνουν με ελαφρά! Τους πιάνει τρόμος και επιστρέφουν στα βάθη της γης να συνεχίσουν τη δουλειά τους. Και ενώ είναι σίγουροι ότι ο κορμός είναι κατακομμένος και έτοιμος να πέσει... αντικρίζουν μια δυσάρεστη έκπληξη! Ο κορμός έθρεψε τις ημέρες που έλειψαν!!!

Τι συμφορά! Άντε πάλι από την αρχή! "Κόβε πριονάκι μου για άλλο ένα χρόνο! Αυτή τη χρονιά θα τα καταφέρουμε! Θα το κόψουμε το δέντρο....!"