Τολμάς να μ'αγαπάς;

της Πέπης Σπηλιωτοπούλου - ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ ΑΙΓΙΟΥ Εκτός από τίτλος μιας αγαπημένης γαλλικής ταινίας (η πρωταγωνίστριά του Μαριόν Κοτιγιάρ πήρε ...

της Πέπης Σπηλιωτοπούλου - ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ ΑΙΓΙΟΥ

Εκτός από τίτλος μιας αγαπημένης γαλλικής ταινίας (η πρωταγωνίστριά του Μαριόν Κοτιγιάρ πήρε και Όσκαρ ερμηνείας το 2008), το "αγάπα με αν τολμάς" θα μπορούσε να είναι motto για όσους πιστεύουν πως ο άνθρωπος οφείλει να αλλάζει όταν ερωτεύεται.

Είναι κλασική η ατάκα που ακούγεται σε παρέες, όταν κάποιος ή κάποια ξεκινά μια καινούργια σχέση. Όταν, λοιπόν, προκύπτει κάποιο στοιχείο στο χαρακτήρα του άλλου το οποίο είναι κάπως ενοχλητικό, ακούγεται η φράση: "Θα τον/την στρώσω εγώ, μη φοβάσαι!". Μεταξύ τους, δε, λένε: "Μωρέ, πού θα μου πας, θα σε στρώσω". Θα σε στρώσω, λες και είσαι φλοκάτη, ένα πράμα!!!

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι είναι πως όταν ερωτεύεσαι κάποιον, τον ερωτεύεσαι γι'αυτό που είναι. Αυτό γνώρισες, αυτό σου άρεσε, αυτό ερωτεύτηκες. Τώρα, αν στην πορεία βρίσκεις πως τα αρνητικά είναι περισσότερα από τα θετικά, τότε πολύ απλά η σχέση διακόπτεται. Το να περιμένεις να αλλάξει κάτι ριζικά, είναι χαμένος χρόνος.

Σίγουρα όταν δύο άνθρωποι συνυπάρχουν, ακριβώς επειδή πρόκειται για δύο διαφορετικούς ανθρώπους, υπάρχουν ωραίες στιγμές αλλά υπάρχουν και προστριβές. Όταν υπάρχει, βέβαια, καλή διάθεση αυτά ξεπερνιούνται κι έχει και τη χάρη του να τσακώνεσαι (καμιά φορά). Στον τσακωμό, επίσης, βλέπεις με τι άνθρωπο έχεις να κάνεις, αν είναι ψύχραιμος ή όχι, αν συμπεριφέρεται λογικά ή όχι, αν τέλος πάντων λογομαχεί με κάποιο επίπεδο ή όχι.

Και στην καθημερινή συμβίωση βλέπεις με τι άνθρωπο έχεις να κάνεις. Όπως το γράψαμε ακριβώς: ΒΛΕΠΕΙΣ. Δεν κοιτάς απλά. Οπότε αν δεν σου ταιριάζει, τραβάει ο καθένας το δρόμο του, για να συναντήσετε κάπου αλλού την αδελφή ψυχή σας.

Το να βάζουμε όρους στον άλλον: "Για να συνεχίσουμε πρέπει να αλλάξεις αυτό ή να πάψεις να κάνεις εκείνο" είναι τουλάχιστον ανόητο. Ο άλλος πρέπει να αισθάνεται ελεύθερος όταν είναι μαζί μας και φυσικά κι εμείς να νιώθουμε ελεύθεροι, γιατί επιλέξαμε αυτό το ταίρι επειδή είχαμε την πολυτέλεια να το επιλέξουμε. Οι άνθρωποι δεν μπαίνουν σε καλούπια, εξάλλου.

Φυσικά και θα επισημάνουμε στον άνθρωπό μας ένα ελάττωμα που μας ενοχλεί και είναι υποχρέωσή του να το διορθώσει αλλά και πάλι μιλάμε για μικρά ελαττώματα κι όχι για συμπεριφορές που δεν μας ταιριάζουν και μας ενοχλούν αφάνταστα. Εκεί προκύπτει ασυμφωνία χαρακτήρων, δηλαδή σίγουρος χωρισμός. Ποιος ο λόγος να επιμένουμε, λοιπόν;

Πολύ σοφά, αν και με εμπορικό στίχο, το έθεσε ο Γιώργος Μαζωνάκης σε ένα τραγούδι του πριν από κάποια χρόνια. Μάλιστα το αγαπούσε ιδιαίτερα και ο συχωρεμένος Βλάσης Μπονάτσος: "Αχ... πόσο βαριέμαι, να σ'αγαπάω με τον τρόπο που σ'αρέσει"!!! Σ'αγαπάω, τέρμα και τελείωσε. Σ'αγαπάω γιατί τολμάω. Αν τολμάς, αγάπα με κι εσύ. Αν όχι, το περιβόλι της ζωής είναι γεμάτο πορτοκαλιές, λεμονιές, μουσμουλιές κι ό,τι άλλο σ'αρέσει πραγματικά...