1821 και Μολδοβλαχία ...

Του Νίκου Σακελλαρόπουλου, συγγραφέα επιτίμου προέδρου Παγκαλαβρυτινού Συλλόγου Πάτρας Ιάσιο-Γαλάτσι-Δραγατσανι- Σκουλένι-Μονή Σέκου…...

Του Νίκου Σακελλαρόπουλου, συγγραφέα
επιτίμου προέδρου Παγκαλαβρυτινού Συλλόγου Πάτρας

Ιάσιο-Γαλάτσι-Δραγατσανι- Σκουλένι-Μονή Σέκου… τόποι ποτισμένοι με πολύ Ελληνικό αίμα. Ηρωισμοί, αυτοθυσίες, ολοκαυτώματα.

Όπως είναι γνωστό το φετινό καλοκαίρι πολυάριθμη αντιπροσωπεία του Συλλόγου μας, με χορευτικά τμήματά του, έκανε επίσκεψη στην περιοχή Ιασίου της Ρουμανίας. Μια περιοχή που έχει ποτιστεί με πολύ Ελληνικό αίμα. Γι΄ αυτό και είχε ξεχωριστό χαρακτήρα. Ήταν πάνω απ’ όλα προσκύνημα στους τάφους όλων εκείνων που θυσιάστηκαν για την ελευθερία της πατρίδος μας.

Παράλληλα αποφασίστηκε το εξής σπουδαίο: Αδελφοποίηση των Νομών Αχαΐας και Ιασίου, πρωτεύουσας της Ρουμανικής Μολδαβίας. Δύο περιοχών που τις συνδέουν στενά οι πιο κρίσιμες στιγμές του Ελληνισμού. Η αδελφοποίηση πραγματοποιήθηκε στις 21 Αυγούστου στην κεντρική πλατεία Καλαβρύτων, παρουσία αρχών και από τις δύο χώρες. Από τη Ρουμανία είχε έλθει ο Νομάρχης Ιασίου και μέλη της Ελληνικής Κοινότητας Ιασίου, με το 25μελές χορευτικό του τμήμα ΟΡΦΕΑΣ. Με την ευκαιρία του σπουδαίου αυτού γεγονότος δημοσιεύουμε το κείμενο που ακολουθεί, το οποίο μιλάει για τα πιο σημαντικά γεγονότων που έγιναν εκεί. Καθυστέρησε η δημοσίευσή του, από έλλειψη χώρου στην εφημερίδα μας.

1-Απόφαση για έναρξη της επανάστασης στη Μολδοβλαχία.

Από το 1818 η Φιλική Εταιρεία προετοιμαζόταν πυρετωδώς για την έναρξη της επανάστασης. Ένα από τα κυριότερα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει ήταν η ανεύρεση του αρχηγού. Πιο κατάλληλος θεωρήθηκε ο Ιωάν. Καποδίστριας, ο οποίος την εποχή εκείνη ήταν Υπουργός εξωτερικών της μεγάλης Ρωσίας και ένας από τους κορυφαίους διπλωμάτες της Ευρώπης. Ο Καποδίστριας όμως δεν δέχτηκε, με κυριότερη δικαιολογία ότι η εποχή εκείνη ήταν ακατάλληλη για μια τέτοια ενέργεια. Το σύμφωνο της διαβόητης «Ιεράς Συμμαχίας», στο πρώτο και κύριο άρθρο του, έλεγε ξεκάθαρα πως κάθε επαναστατικό κίνημα θα αντιμετωπίζεται βίαια. Και πράγματι, τα πρόσφατα επαναστατικά κινήματα στην Ιταλία και Ισπανία είχαν καταπνιγεί στο αίμα. Επειδή οι ενέργειες της Εταιρείας είχαν γίνει πλέον γνωστές στην Πύλη, τα μέλη της έκριναν πως η επανάσταση δεν μπορούσε να σταματήσει. Γι αυτό και ζήτησαν στη συνέχεια να αναλάβει την αρχηγία ο Αλέξανδρος Υψηλάντης. Η οικογένεια Υψηλάντη ήταν γνωστή σε όλο τον Ελληνισμό. Ο Αλέξανδρος ήταν υπασπιστής του Ρώσου αυτοκράτορα και υπηρετούσε στη φρουρά του, με το βαθμό του στρατηγού. Στη μάχη της Λειψίας, στον πόλεμο των Ρώσων κατά του Ναπολέοντα είχε χάσει το δεξί του χέρι. Μόλις του έγινε η πρόταση τη δέχτηκε με ενθουσιασμό. Έτσι στις 12 Απριλίου 1820 του ανατέθηκε επίσημα η αρχηγία

2-Τα πρώτα σχέδια

Αρχική απόφαση ήταν να αρχίσει η επανάσταση από την Πελοπόννησο. Να φθάσει εκεί δια θαλάσσης ο Υψηλάντης. Στη σύσκεψη όμως των κορυφαίων Φιλικών, στο Ισμαήλιον τον Οκτώβριο του 1820, διαπιστώθηκε ότι δεν είχε γίνει καμιά εκεί σοβαρή στρατιωτική προπαρασκευή. Έτσι αποφασίστηκε να αρχίσει η επανάσταση από Μολδοβλαχία και τούτο για τρεις βασικούς λόγους:

α) Με επέμβαση της Ρωσίας, όλη η περιοχή, είχε κηρυχθεί ημιανεξάρτητος από την τουρκική κυριαρχία. Υπήρχαν μόνο μικρές τουρκικές μονάδες για την τήρηση της τάξεως. Μεταξύ δε της Ρωσίας και της Τουρκίας υπήρχε η εξής συμφωνία: Για να στείλει εκεί στρατεύματα κάποια από τις δύο έπρεπε να πάρει την άδεια της άλλης.

β)Στα μέρη αυτά η Πύλη διόριζε Έλληνες ηγεμόνες. Και οι στρατιωτικοί αρχηγοί τους διέθεταν αρκετές ένοπλες μονάδες για να αποτελέσουν τον πυρήνα του επαναστατικού στρατού.

γ) Στην επανάσταση θα ελάμβανε μέρος και το σώμα του Ρουμάνου Βλαδιμηρέσκου, που υπολογιζόταν σε 6.000 άνδρες περίπου. Τούτο είχε επίσημα συμφωνηθεί, με την υπόσχεση να βοηθήσουν στη συνέχεια οι Έλληνες για την απελευθέρωση της πατρίδος του. Το βασικό σχέδιο ήταν το ακόλουθο: α)Συγχρόνως με την κήρυξη της επανάστασης στη Μολδοβλαχία να αρχίσει και στην κυρίως Ελλάδα. Για συντονισμό ο Υψηλάντης έστειλε τον Παπαφλέσσα και τον Περραιβό στην Πελοπόννησο και τον Άνθιμο Γαζή στην Ύδρα και Σπέτσες. β)Παράλληλα να αρχίσει και η επανάσταση των Σέρβων, όπως είχε συμφωνηθεί. γ)Στη συνέχεια τα στρατεύματα του Υψηλάντη θα κατέβαιναν στην κυρίως Ελλάδα, ελευθερώνοντας στο πέρασμά τους τις διάφορες ελληνικές περιοχές. δ) Για να προκαλέσει το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων, έστειλε τον Ηπίτη, άνθρωπο έξυπνο, μορφωμένο, δραστήριο και γλωσσομαθή στη Γερμανία και Γαλλία για να έλθει σε επαφή με διάφορες προσωπικότητες. Πρέπει εδώ να τονιστεί ιδιαίτερα τούτο: Ο Ηπίτης πράγματι εκτέλεσε με μεγάλη επιτυχία την αποστολή του. Και ήταν καθοριστική η συμμετοχή του στη δημιουργία φιλελληνικού ρεύματος.

3-Έναρξη της Επανάστασης

Στις 22 Φεβρουάρίου 1821 άρχισε ουσιαστικά εκεί η επανάσταση. Ο Υψηλάντης συνοδευόμενος από τους δύο αδελφούς του Γεώργιο και Νικόλαο και από άλλους επιτελείς, διάβηκε τον ποταμό Προύθο και πέρασε από τη Βεσσαραβία(Σημερινό κράτος της Μολδαβίας), που τότε ήταν στη κατοχή της Ρωσίας και έφτασε στο Ιάσιο. Εκεί τον υποδέχτηκε ο ηγεμόνας Μιχαήλ Σούτσος, μυημένος στην Εταιρεία. Στα 24 Φεβρουαρίου κήρυξε επίσημα την επανάσταση με μνημειώδη προκήρυξη, που μεταξύ άλλων έλεγε: «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Η ώρα ήλθε, ω άνδρες Έλληνες….Η Πατρίς μας προσκαλεί…Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον τούτον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα….Κινηθήτε και θέλετε ιδεί μια κραταιά δύναμη να υπερασπιστεί τα δίκαιά μας...» Η στρατιωτική δύναμη του Υψηλάντη που συγκροτήθηκε τις πρώτες κιόλα ημέρες στο Ιάσιο αποτελείτο από τη φρουρά του Σούτσου. Στη συνέχεια προχωρώντας Νότια, προς Φουξάνη, ενώθηκε με το σώμα του Γεωργίου Ολυμπίου με 1500 άνδρες και του Σάββα Φωκιανού με 1050 περίπου ιππείς. Αυτά ήσαν τα πιο αξιόλογα τμήματα. Ακολουθούσαν του Δούκα, του Ορφανού, του Καραβιά, του Ιωάν. Κολοκοτρώνη, και μερικών άλλων. Οι στρατιώτες δεν ήσαν βέβαια όλοι Έλληνες. Υπήρχαν πολλοί Σέρβοι, Βούλγαροι, Ουλάνοι, Κοζάκοι, Αρναούτες. Στη Φουξάνη συγκροτήθηκε και ο πυρήνας του Ιερού Λόχου από 400 Ελληνόπαιδα, σπουδαστές κυρίως και αναμένονταν και άλλοι. Τελικά ο συνολικός αριθμός του στρατεύματος του Υψηλάντη αποτελείτο από περίπου 5000 πεζούς και 2500 ιππείς. Προχωρώντας Νότια, στις 25 Μαρτίου μπήκε στο Βουκουρέστι.

4-Πρώτες αποτυχίες

Παρότι όλα ξεκίνησαν καλά, στη συνέχεια τα πράγματα πήραν άσχημη τροπή.

α)Ο Δημ. Ύπατρος που είχε σταλεί στον Αλή Πασά για να τον πείσει με υποσχέσεις να μην συνθηκολογήσει με την Πύλη, συνελήφθη από τους Τούρκους και εκτελέστηκε.

β) Ο Αριστείδης Παπάς πιο γνωστός ως Πώπ, ο οποίος είχε σταλεί στον ηγεμόνα της Σερβίας Μιλός Οβρένοβιτς, για την ταυτόχρονη εξέγερση των Σέρβων, είχε την ίδια δραματική τύχη. Κατόπιν προδοσίας από Σέρβο φιλότουρκο συνελήφθη. Ο σπουδαίος αυτός Έλληνας μπόρεσε πρώτα και πέταξε τα έγγραφα που έφερε και στη συνέχεια αυτοκτόνησε. Ρίχτηκε σε ένα μεγάλο γκρεμό στο δρόμο που τον πήγαιναν για να τον παραδώσουν στον πασά του Βιδινίου. Μπορεί βέβαια τα έγγραφα να μην έφτασαν στα χέρια του Σέρβου ηγεμόνα όμως γνώριζε την κατάσταση. Είχαν προηγηθεί προφορικές συνεννοήσεις. Δυστυχώς όμως δεν τήρησε την υπόσχεσή του. Απεναντίας παζάρεψε με την Πύλη την ουδετερότητά του για να ενισχύσει τη θέση του ως ηγεμόνας.

γ) Ο Βλαδιμηρέσκου, παρότι την ανάδειξή του την όφειλε κυρίως στους εκεί Έλληνες ηγεμόνες, παρότι μυημένος στη Φιλική Εταιρεία, αποδείχθηκε πως ήταν, καιροσκόπος και υποκριτής. Όχι μόνο δεν συνέπραξε, αλλά η στάση του υπήρξε εχθρική και παραπλανητική. Υποκρινόταν τον φίλο και πιστό και ερχόταν κρυφά σε συνεννόηση με τους Οθωμανούς. Τα σχέδιά του όμως αποκαλύφτηκαν και το πλήρωσε με τη ζωή του. Ο Γεωργάκης Ολύμπιος τον συνέλαβε και τον φυλάκισε. Αργότερα, 22 Μαΐου, οι Καραβιάς, Πάργας και Λασσάνης τον εκτέλεσαν, μάλλον εν αγνοία του Υψηλάντη και του Ολύμπιου.

δ) Ο εμπειροπόλεμος Σάββας, παρότι ήταν Έλληνας και είχε ορκιστεί να πολεμήσει κατά των Τούρκων, στη συνέχεια άλλαξε στάση. Πρώτα έδινε κρυφά πληροφορίες στους Τούρκους. Αργότερα τάχτηκε ανοιχτά μαζί τους. Και αυτός βέβαια πλήρωσε με τη ζωή του την προδοσία του. Οι Τούρκοι αφού τον χρησιμοποίησαν όσο τον χρειάζονταν, στη συνέχεια τον δολοφόνησαν.

Το χειρότερο όμως όλων, που είχε μοιραία επίδραση, ήταν τούτο:

Ο Υψηλάντης περίμενε πως άμεσα ή έμμεσα θα βοηθηθεί από τη Ρωσία. Ή τουλάχιστον πως η Ρωσία θα μένει αμέτοχος. Και τούτο λόγω: Της αιώνιας έχθρας της Ρωσίας με την Τουρκία. Του προσωπικού του δεσμού με τον αυτοκράτορα και της γενικότερης μεγάλης προσφοράς της οικογένειας Υψηλάντη προς τη Ρωσία. Αυτό δεν το πίστευε μόνο ο Υψηλάντης, αλλά όλοι σχεδόν, μηδέ εξαιρουμένου και του Καποδίστρια.

Ο αυτοκράτορας όμως, δέσμιος της συμφωνίας της «Ιερής Συμμαχίας», αποκήρυξε έντονα την επανάσταση. Για τη στάση του αυτή καθοριστικό ρόλο έπαιξε ο καγκελάριος της Αυστρίας, ο δαιμόνιος Μέττερνιχ. Δεν αρκέστηκε μόνο στην επίκληση των βασικών όρων του συμφώνου της «Ιεράς Συμμαχίας», αλλά του παρουσίασε πλαστά έγγραφα πως ο Υψηλάντης έκαμε αυτή την ενέργεια σε συνεννόηση με τους δημοκρατικούς της Γαλλίας και της Ιταλίας.

Αυτό είχε περαιτέρω συνέπειες, στη στάση και στο ηθικό σε πολλούς οπλαρχηγούς. Και οπωσδήποτε συνετέλεσε στην εχθρική στάση του Βλαδιμηρέσκου και στην προδοτική του Σάββα. Και ακόμα στη λιγοψυχιά ή και λιποταξία πολλών άλλων. Χωρίς αυτό βέβαια να δικαιολογεί την ύπουλη, ή φυγόμαχη συμπεριφορά τους.

5-Δραματική εξέλιξη των γεγονότων

Οπωσδήποτε έγιναν κάποια λάθη στο σχεδιασμό, την οργάνωση και στη στρατηγική. Η βασικότερη όμως αιτία της αποτυχίας οφείλεται στους προαναφερόμενους λόγους. Έτσι πολυάριθμα Τουρκικά στρατεύματα, καλώς εξοπλισμένα, κατέκλυσαν την περιοχή με την άδεια της Ρωσίας. Ο Υψηλάντης, ευρισκόμενος σε αδιέξοδο, ζήτησε παρακλητικά με δεύτερη επιστολή του από τον Ρώσο αυτοκράτορα να διευκολύνει η χώρα του την κάθοδό του στην Ελλάδα και να γίνουν αυτόνομες περιοχές η Πελοπόννησος, η Στερεά και τα νησιά του Αιγαίου. Στη συνέχεια να αρχίσουν διαπραγματεύσεις για την κατάσταση στη Μολδοβλαχία, διαφορετικά ήταν υποχρεωμένος να συνεχίσει τον αγώνα. Αργότερα, που τα πράγματα χειροτέρευσαν, εστάλη και δεύτερη επιστολή στο Ρώσο αυτοκράτορα, την οποία υπέγραψαν όλοι οι αρχηγοί των στρατιωτικών τμημάτων. Τη δραματική αυτή επιστολή θεωρήθηκε σκόπιμο να μην την υπογράψει ο Υψηλάντης. Μεταξύ άλλων η επιστολή έλεγε. « Φιλάνθρωπε και φωτισμένε Μονάρχα…μην αφήσεις να αφανιστούμε και ημείς και όλο το έθνος, το οποίον όχι μόνο δεν έπραξε το παραμικρόν εναντίον της Ρωσίας αλλά σε κάθε περίπτωση… συνέδραμε μετά ζήλου και προθυμίας και έπαθε όχι μικρά και ολίγα… Προστρέχομεν στον Μεγάλον Αλέξανδρον, τον υπερασπιστήν της πασχούσης ανθρωπότητας, τον ένθερμον υπέρμαχον του Χριστιανισμού, δια οποιανδήποτε βοήθειαν ή ευσπλαχνία…»

Δυστυχώς όλα αυτά δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα.

ΜΑΧΕΣ-ΗΡΩΙΣΜΟΙ-ΘΥΣΙΕΣ-ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΑ-ΣΦΑΓΕΣ

1-Μάχη Γαλατσίου 1η Μαΐου 1821

Το Γαλάτσι υπέστη πρώτο την επίθεση από 2000 πεζούς, 3000 ιππείς. Την πόλη υπερασπιζόταν ο Αθανάσιος Καρπενησιώτης με 600 άνδρες. Η αντίστασή τους ήταν ηρωική. Προξένησαν μεγάλη φθορά στα Τουρκικά στρατεύματα, που ορμούσαν κατά κύματα. Οι περισσότεροι από τους στρατιώτες σκοτώθηκαν. Ο ηρωικός Κοτήρης, ταμπουρωμένος σε ένα σπίτι πολεμούσε μέχρι το βράδυ. Μόλις οι Τούρκοι μπόρεσαν να πλησιάσουν και έβαλαν φωτιά, βγήκαν με τα σπαθιά στο χέρι πολεμώντας με αυτοθυσία, μέχρι που σκοτώθηκαν όλοι. Ο Καρπενησιώτης είχε μείνει τελικά με 45 άνδρες ταμπουρωμένος σε ένα προμαχώνα. Παρά τις λυσσώδεις επιθέσεις άντεξε μέχρι τη νύχτα, προκαλώντας μεγάλη φθορά στους επιτιθέμενους. Οι Τούρκοι με εγγυήσεις του πρότειναν να παραδοθεί, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Αργά τη νύχτα μπόρεσε με τέχνασμα να ξεφύγει, μαζί με τους λίγους συντρόφους που του είχαν απομείνει, αφού τα πολεμοφόδιά τους είχαν τελειώσει.

Οι τούρκοι έσφαξαν όχι μόνο στρατιώτες αιχμαλώτους, αλλά και μεγάλο αριθμό Ελλήνων αμάχων. Η πόλη παραδόθηκε σε λεηλασία και στη συνέχεια πυρπολήθηκε.

2-Μάχη Δραγατσανίου 7 Ιουνίου 1821

Στο Δραγατσάνι, που προσφερόταν το έδαφος, αποφάσισε να δώσει τη μάχη ο Υψηλάντης, με την κύρια δύναμη του στρατού του. Οι Τούρκοι συγκέντρωσαν εκεί μεγάλες δυνάμεις και εξαπέλυσαν από της 27 Μαΐου συντονισμένη επίθεση .Σαν να μην έφτανε αυτό έγιναν δύο άθλιες ενέργειες. Ο οπλαρχηγός Δούκας που μαζί με άλλους βρισκόταν μπροστά από το Τυργοβίτσι, από δειλία φυγομάχησε και για να δικαιολογηθεί είπε το εξής ολέθριο ψέμα: Πως οι Ελληνικές δυνάμεις που βρίσκονταν εκεί καταστράφηκαν ολοσχερώς, ενώ είχαν υποχωρήσει σχεδιασμένα, χωρίς σημαντικές απώλειες. Τούτο έφερε σύγχυση και πανικό σε όλο το στράτευμα, με αποτέλεσμα να φύγει άτακτα προς Δραγατσάνι, εγκαταλείποντας πολλά εφόδια σε οπλισμό και τρόφιμα. Το δεύτερο και χειρότερο ήταν τούτο: Μόλις τα τουρκικά στρατεύματα πλησίαζαν στο Δραγατσάνι ο απείθαρχος, μέθυσος και ιδιαίτερα προκλητικός οπλαρχηγός Καραβιάς, παρά τη ρητή εντολή του Υψηλάντη, άρχισε τη μάχη πριν φτάσει εκείνος εκεί με όλο το στρατό. Σε αυτό παρασύρθηκαν και άλλες μονάδες, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει συντονισμός. Στη συνέχεια φυγομάχησε. Αργότερα και οι δυο λιποτάκτησαν. Οι Τούρκοι πρώτα περικύκλωσαν τον Ιερόν Λόχον. Εκείνοι οι απειροπόλεμοι νέοι με αρχηγό τους το Νικόλαο Υψηλάντη, μάχονταν με απίστευτη γενναιότητα και αυτοθυσία. Η μάχη όμως ήταν άνισος. Τους θέριζαν ολόγυρα τα πυρά του εχθρού. Μετά όρμησε επάνω τους το Τούρκικο ιππικό και σφάζονταν από τα σπαθιά των ιππέων. Ο Γεωργάκης Ολύμπιος. που οι δυνάμεις βρίσκονταν σε άλλο σημείο έσπευσε σε βοήθειά τους με 100 ιππείς. Με πληγωμένο το άλογό του όρμησε πάνω στους Τούρκους και τους ανάγκασε να οπισθοχωρήσουν. Κατόρθωσε έτσι να σώσει πάνω από 120 Ιερολοχίτες. Το Νικόλαο Υψηλάντη τον έσωσε ένας Γάλλος φιλέλληνας αξιωματικός. Στη Μάχη αυτή οι Τούρκοι είχαν μεγάλες απώλειες. Ήταν όμως επόμενο να νικήσουν.

Η μάχη του Δραγατσανίου έκρινε οριστικά την έκβαση της επανάστασης Ακολούθησε σε μεγάλο βαθμό η διάλυση του στρατού. Πολλά τα θύματα και οι λιποτάκτες. Ο Κεχαγιάμπεης διέταξε σφαγή κάθε Έλληνα που συμμετείχε στην επανάσταση. Έδινε αμοιβή σε όποιον θα έφερνε κεφάλι σκοτωμένου. Έτσι η αυλή του γέμισε από κομμένα κεφάλια. Ο Υψηλάντης ήταν πλέον συντετριμμένος από την εξέλιξη των γεγονότων. Δεν πρόλαβε ούτε να πολεμήσει εξ αιτίας των αθλιοτήτων που προηγήθησαν. Παράλληλα είχε αηδιάσει από την ύπουλη στάση του Βλαδιμηρέσκου και την προδοτική του Έλληνα Σάββα. Και ακόμα από τη φυγομαχία και λιποταξία Δούκα, Καραβιά, Καντακουζηνού και άλλων. Σε ελάχιστους είχε πλέον εμπιστοσύνη. Στο μεταξύ αποκαλύφθηκαν πολλές απόπειρες συνομωσίας σε βάρος του. Ο Κεχαγιάμπεης έδινε γενναία αμοιβή σε όποιον θα τον παρέδιδε ζωντανό, ή έστω το κεφάλι του. Ο Γεωργάκης Ολύμπιος τον φύλαγε με έμπιστούς του.

Κατόπιν όλων αυτών επείσθη, από τους πιστούς σε αυτόν, πως η μόνη διέξοδος είναι να φύγει για την Ελλάδα και να βοηθήσει εκεί. Ο πιο προσιτός δρόμος ήταν μέσω Αυστρίας. Γι αυτό και ζήτησε άδεια διόδου, η οποία πρόθυμα του εδόθη με εγγύηση για την ελεύθερη μετακίνησή του και την ασφάλεια της ζωής του. Έτσι με τους δύο αδελφούς του και λίγους συντρόφους του πέρασε στην Αυστρία. Δυστυχώς όμως είχε πέσει δολίως στα χέρια του καταχθόνιου Μέττερνιχ. Στις 14 Ιουλίου 1821 τον έκλεισαν απομονωμένο σε ένα άθλιο υπόγειο κελί στο φρούριο του Μουγκάτς. Και σε άλλα τους συντρόφους του. Από την κακή διατροφή, την υγρασία και γενικότερα τις άκρως ανθυγιεινές συνθήκες, αρρώστησε από βαριάς μορφή άσθμα. Έμεινε φυλακισμένος μέχρι το 1827 και βγήκε κατάκοιτος. Ήταν τότε που είχε αλλάξει και επίσημα η πολιτική των μεγάλων. Ο Μέττερνιχ, είχε αποδυναμωθεί, ο αυτοκράτορας Αλέξανδρος είχε πεθάνει και τον είχε διαδεχθεί ο Νικόλαος και το κυριότερο πρωθυπουργός της Αγγλίας ήταν ο Φιλέλληνας Κάννιγκ. Μόλις πληροφορήθηκε πως είχε υπογραφεί από τους μεγάλους η ανεξαρτησία της Ελλάδος έγραψε στον αδελφό του Δημήτριο: «Πεθαίνω, αλλά η αγαπημένη μου πατρίδα σώθηκε». Την 9η Ιανουαρίου 1828 πέθανε στη Βιέννη, σε ηλικία 36 ετών.

3-Μάχη Σκουλενίου 17 1ουνίου 1821

Μετά από το Δραγατσάνι μερικοί οπλαρχηγοί πήγαν προς το Σκουλένι, με σκοπό να χτυπήσουν τους εκεί τούρκους και να περάσουν από τον ποταμό Προύθο, στο απέναντι Ρωσικό έδαφος. Αρχηγός ορίστηκε ο Αθανάσιος Καρπενησιώτης. Έφτασε όμως εκεί ο Κεχαγιάμπεης με 2000 πεζούς και 4000 ιππείς. Η σύγκρουση ήταν από τις πιο φονικές. Η έφοδος των Τούρκων αποκρούστηκε με μεγάλες απώλειες. Οι απέναντι Ρώσοι θαύμαζαν την ανδρεία των Ελλήνων. Η αντίστασή τους ήταν ξεκάθαρα απόφαση θανάτου. Είναι από τις λίγες στην ιστορία τέτοιας ομαδικής ανδρείας και θυσίας. Σκοτώθηκαν σχεδόν όλοι. Μεταξύ των σκοτωμένων αρχηγών και οι σπουδαίοι Απόστολος Σταύρακας και ο πλοίαρχος Λουκάς Βαλσαμάκης ο οποίος είχε αφήσει το πλοίο του στη Οδησσό και ήρθε με τους 300 του πληρώματός του για την ενίσχυση του αγώνα. Ο Καρπενισιώτης είχε μείνει στο τέλος με λίγους άνδρες. Παρότι καταπληγωμένος εξακολουθούσε να μάχεται με το σπαθί στο χέρι, μέχρι που έπεσε νεκρός. Αξιομνημόνευτη είναι και η περίπτωση του οπλαρχηγού Ιωάννη Κολοκοτρώνη, πρωτοξάδελφου του Θεόδωρου. Παντού πολέμησε με γενναιότητα και σύνεση. Μετά τη διάλυση, με όσους άνδρες του είχαν απομείνει ξεκίνησε μέσω των βουνών, με συνεχείς μάχες, μια επική πορεία, που θύμιζε την «Κάθοδο των Μυρίων», για την Ελλάδα. Τελικά έφτασε στην Πελοπόννησο με μόνο 100 περίπου άνδρες. Έλαβε μάλιστα μέρος στη μάχη της Τριπολιτσάς.

4-Ολοκαύτωμα στην Ιερά Μονή Σέκου 8 Σεπτεμβρίου 1821

Κατόπιν όλων αυτών ο μόνος που είχε μείνει στη Μολδοβλαχία ήταν ο υπέροχος Γεωργάκης Ολύμπιος. Μαζί του ο έμπιστος σύντροφός του, οπλαρχηγός Φαρμάκης. Πολλοί από τους άνδρες του, ιδιαίτερα Σέρβοι και Βούλγαροι είχαν λιποτακτήσει. Μετακινιόταν συνέχεια μαχόμενος, αλλά οι Τούρκοι με τους πληροφοριοδότες που είχαν παρακολουθούσαν τις πορείες του. Αρχές Σεπτεμβρίου βρέθηκαν στη μονή Σέκου. Εκεί τους περικύκλωσαν πολυάριθμες Τουρκικές δυνάμεις Και εδώ ίδια εικόνα με αυτή του Σκουλενίου. Αγώνας μέχρι Θανάτου. Μεγάλες και εδώ οι απώλειες των Τούρκων. Μετά από απανωτές επιθέσεις μπήκαν τελικά στη Μονή. Ο Ολύμπιος με 11 άνδρες του βρισκόταν στο κωδωνοστάσιο. Όταν είδε πως θα συλλαμβανόταν αποφάσισε να ανατινάξει το κωδωνοστάσιο και να πεθάνει μέσα κει. Άνοιξε την πόρτα και είπε στους άνδρες του όποιος θέλει ας φύγει να παραδοθεί. Κανένας δεν έφυγε. Έριξε τότε μια βολή στο βαρέλι με την πυρίτιδα και το κωδωνοστάσιο κατάρρευσε. Μαζί με τα χαλάσματα και τα πτώματα των υπερασπιστών και πολλά των Τούρκων. Αυτό ήταν το τέλος αυτού του υπέροχου άνθρωπου και τόσο μεγάλου ήρωα. Ο ηρωικός Φαρμάκης συνελήφθη αργότερα, με κάποιους ακόμα ζωντανούς. Οι συλληφθέντες άνδρες του σφάχτηκαν εκεί. Ο ίδιος εστάλη στην Πόλη, όπου εκεί θανατώθηκε μαρτυρικά. Μπορεί η επανάσταση στη Μολδοβλαχία να απέτυχε και να κατέληξε σε τραγωδία, συνετέλεσε όμως τα μέγιστα για την απελευθέρωση της χώρας. Απασχόλησε μεγάλο αριθμό Τουρκικών δυνάμεων, οι οποίες θα έρχονταν στην κύρια Ελλάδα. Και αυτό όχι μόνο εκεί, αλλά και στα σύνορα της με τη Ρωσία. Παρά τις διαβεβαιώσεις του Τσάρου, η Πύλη πίστευε πως πίσω βρισκόταν η Ρωσία. Η θέση του Υψηλάντη δίκαια είναι μεταξύ των κορυφαίων του αγώνα. Παρότι είχε πολλούς τίτλους και αξιώματα στη Ρωσία, δεν δίστασε να αναλάβει ένα τόσο δύσκολο και τόσο επικίνδυνο εγχείρημα. Η τόλμη και το κύρος του ξεσήκωσε σε συναγερμό όλον τον Ελληνισμό. Τα ηρωικά κατορθώματα, οι αυτοθυσίες και τα ολοκαυτώματα, σε συνδυασμό με τις ενέργειες του σπουδαίου Ηπίτη στο εξωτερικό, έπαιξαν πρωτεύοντα ρόλο στη δημιουργία φιλελληνικού ρεύματος στην Ευρώπη. Σε αυτό κυρίως οφείλεται η αλλαγή της πολιτικής των μεγάλων δυνάμεων, απέναντι στην Ελλάδα. Και πρέπει να τονισθεί ιδιαίτερα εδώ τούτο, όσο κι αν μας πικραίνει: Πως σε αυτή την αλλαγή της πολιτικής των μεγάλων οφείλεται τελικά η απελευθέρωση της Χώρας. Εξ αιτίας των αθλιοτήτων που έγιναν και στον Ελλαδικό χώρο, με τους εμφύλιους σπαραγμούς την κρίσιμη εποχή του αγώνα, τα στρατεύματα του Ιμπραήμ και τα άλλα τουρκικά βρήκαν την αντίσταση τελείως αδυνατισμένη. Μετά από την πτώση του Μεσολογγίου και τη συντριβή στη μάχη του Φαλήρου όλα είχαν σχεδόν τελειώσει. Ακολούθησε ευτυχώς το Ναβαρίνο, ο ερχομός Γαλλικών στρατευμάτων και τέλος η επίσημη αναγνώριση της ελευθερίας της Ελλάδος.