Βουραϊκός - το θαύμα της φύσης!

του Δημήτρη Σκούτα Ένα ταξίδι διαφορετικό από τα άλλα , εναλλακτικό και πολύ κοντά στην Φύση, ένα ταξίδι στο οποίο δεν θα βλέπαμε ...

του Δημήτρη Σκούτα
Ένα ταξίδι διαφορετικό από τα άλλα , εναλλακτικό και πολύ κοντά στην Φύση, ένα ταξίδι στο οποίο δεν θα βλέπαμε το βενζιν-Άδικο. Λίγες μέρες πριν το φιλαράκι ο Νικόλας μου λέει ξανά μια παλιά ιδέα, να κατέβουμε το Φαράγγι του βουραϊκος .

Από το φαράγγι του Βουραϊκού περνά ο μύθος που θέλει τον Ηρακλή να τραβά μια μαχαιριά με το σπαθί του στη θέση «Πόρτες» κόβοντας στα δύο το βράχο που του έκλεινε το πέρασμα για να φτάσει κατ’ άλλους στον Ευρυσθέα, κατ’ άλλους στην αγαπημένη του Βούρα την κόρη της Ελίκης. Από τη Βούρα, πήρε το όνομά του ο Βουραϊκός, που οι αρχαίοι τον έλεγαν Ερασίνο. Άλλο όμως ο μύθος και άλλο ο νόμος της φύσης που δίνει στο μοναδικό αυτό φαινόμενο αξεπέραστη ομορφιά και στην περιοχή χιλιάδες τουρίστες καθώς έχει χαρακτηριστεί η θεαματικότερη σιδηροδρομική γραμμή των Βαλκανίων.

Το είχαμε συζητήσει παλαιότερα τότε που είχα κάνει την χειμωνιάτικη βόλτα με το παραδοσιακό τρενάκι τον Οδοντωτό *

Ο Οδοντωτός σιδηρόδρομος είναι έργο του Χαρίλαου Τρικούπη.

Η σύμβαση της κατασκευής της γραμμής υπογράφηκε το 1889 και η κατασκευή της τελείωσε επτά χρόνια μετά.Ο σχεδιασμός της γραμμής έγινε από γάλλους τεχνικούς.Το έργο ήταν πολύ δύσκολο λόγω του δύσβατου του εδάφους.Στις 10 Μαρτίου 1896 το τρένο πραγματοποίησε το πρώτο του δρομολόγιο.Η διαδρομή ξεκινά από το Διακοπτό διασχίζει το φαράγγι του Βουραικού περνά το χωριό Ζαχλωρου και καταλήγει στα Καλάβρυτα.

Η διαδρομή διαρκεί περίπου 1 ώρα. http://www.odontotos.com/

Είχα κάνει την βόλτα με τα παλαιά γραφικά βαγόνια πραγματικά θύμιζαν άλλη εποχή. Τώρα πια παροπλισμένα την θέση τους έχουν πάρει κάποια σύγχρονα που θυμίζουν τον ηλεκτρικό , αδιάφορα για μένα και πολύ ακριβά πλέον 9,5€ η μια διέλευση 19€ με επιστροφή.

Έτσι κανονίστηκε η βόλτα μας για το πρωινό του Σαββάτου , αναχώρηση στις 7 με το ΚΤΕΛ, είχα πολλά χρόνια να πάω στα Καλάβρυτα με το ΚΤΕΛ από τότε παλιά που ανέβαινα δρομολόγιο με τον πατέρα μου τότε που στο Λεωφορείο είχε γραφικούς γέροντες με τα καλάθια ,τα ταγάρια τους και τις πολλές συζητήσεις μαζί τους. Έτσι και έγινε, πλέον τα λεωφορεία σύγχρονα και γρήγορα τίποτα δεν θύμιζε το πολύ χρονοβόρο ταξίδι με εκείνα τα Μερσεντές 302.Αν και πρωί, η διάθεση ήταν πολύ καλή με χαβαλέ ο χρόνος κύλησε γρήγορα και στις 9 ήμασταν ήδη στα Καλάβρυτα. Οι σάκοι στην πλάτη και σαν τουρίστες περιπατητές πριν ξεκινήσουμε την πεζοπορία ένα καφεδάκι ήταν απαραίτητο. Καφές ελληνικός ότι πρέπει και σε ευρωπαϊκή τιμή 1.30€ ,κόσμος άρχισε να μαζεύεται στην περιοχή είχε αγώνα trophy ,Jeepαδες και endurαδες τελικά τα μηχανοκίνητα με κυνηγάνε. Είχαμε και εμείς μηχανή μαζί μας όχι όχι από εκείνες που καίνε βενζίνα ,είχαμε την νέα DSLR του Νικόλα και είχαμε σκοπό να γεμίσουμε τα 8g .Η ώρα πέρασε ήτα κι όλας 10 το ρολόι στο φαρμακείο έδειχνε 29 βαθμούς και το εγχείρημα προβλεπόταν δύσκολο.

Δεν μασάμε περπατάμε δεν θα χαμε κάνει 1κμ και εμπρός μου στο μονοπάτι βλέπω μια χελώνα αφού την πήγα αρκετά μέτρα πιο κάτω, σίγουρα θα ήθελε ώρες για να φτασει εκεί συνεχίσαμε τοπίο άρχιζε να έχει ενδιαφέρον. Το ποτάμι που καταλήγει ανάμεσα στα βράχια θυμίζει κάτι από αμερικάνικο γουέστερν. Γρήγορα καλύψαμε τα πρώτα κμ είχαμε φτάσει στο σταθμό της Κερπινής, Στάση για ανασυγκρότηση λίγο νερό φωτογραφία στον κοπρίτη που μας γάβγιζε αλλά και στον γύρω χώρο που έμοιαζε με σταθμούς τρένων του ανατολικού μπλοκ με τα δοκάρια τα μπουλόνια και τα Η των σιδηροδρομικών γραμμών δεξιά και αριστερά του σταθμού. Αφού σήκωσα τον παξό και ξερό, συνεχίσαμε ενθουσιασμένοι από τα όσα βλέπαμε. Το ποτάμι πότε δεξιά πότε αριστερά και φαινόταν πίσω από τα ψηλά πλατάνια.

Τα χιλιόμετρα τα καταπίναμε και ήμασταν κοντά στα 8 κμ μπροστά μας βλέπουμε το Μέγα Σπήλαιο εε δεν είναι και τόσο μεγάλο χωράει στην παλάμη μου..Λίγο πιο κει έξω από το μονοπάτι βλέπουμε ένα φοβερό τοξωτό γεφύρι , το ποτάμι τρέχει από κάτω και μοιάζει να είμαστε στον παράδεισου στάση απαραίτητη μια στάση επιβαλλόταν για να αναπληρώσουμε υγρά . Έτσι αφού κατέβασα 2 χυμούς έκανα και λίγο την μαϊμού σε ένα πλατάνι, ο Νικόλας δεν έχασε την ευκαιρία να τραβήξει Φώτο μπας και έπεφτα.Πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος όταν είσαι σε τέτοια τοπία κάνοντας χαβαλέ και απολαμβάνοντας την φύση. Είχαμε φτάσει λίγο πριν την Ζαχλωρόυ, αφού η ζέστη είχε αρχίσει να χτυπάει κόκκινο βρήκαμε μια πηγή με νερό να τρέχει μέσα από τα βράχια ότι πρέπει να δροσιστούμε . Στο μεταξύ βλέπουμε το τρενάκι να έρχεται, έβαλα ένα κέρμα στις γραμμές για ενθύμιο και ο οδηγός άρχισε να κορνάρει , ο Νικόλας που δεν είχε πάρει χαμπάρι κοψοκολιάστικέ, γελάσαμε με την ψυχή μας. Λίγο πιο κάτω στα 500 μέτρα το πολύ είναι ο σταθμός Μέγα Σπηλαίου- Ζαχλωρού φωτογραφίες στην χαρακτηριστική γέφυρα και λίγο ξεκούραση στην σκιά ενώ κάποιοι τουρίστες ξεκοκάλιζαν ότι γύρναγε στην σούβλα της ταβέρνας.

Απτόητοι περιπατητές προσπεράσαμε το σημείο , σκοπός ήταν να φτάσουμε στην μέση της διαδρομής , μέχρι τώρα δεν είχαμε συνάντηση κανέναν, ένα ζευγάρι φάνηκε λίγο πιο κάτω να ανεβαίνουν τους είδα χαλαρούς συμπέρανα ότι είχαν φύγει από τον προηγούμενο σταθμό, χαιρετηθήκαμε και συνεχίσαμε. Η ζέστη είχε αρχίσει να χτυπάει κόκκινο ήμασταν στα 10κμ περίπου τα παπούτσια μου είχαν αρχίσει να παραδίδουν πνεύμα και να ενοχλούν τα πόδια στο σημείο δεν είχε δέντρα για σκιά και ή ώρα ήταν ήδη 2. Από εκεί ξεκινάει η γραμμή του οδοντωτού οπότε και μια μεγάλη κατηφόρα μια ακόμα βρυσούλα ρέει στον πλάτανο πραγματικά πολύτιμο το νεράκι το είχαμε ε ανάγκη. Κατεβήκαμε την γραμμή μπροστά μας μια ακόμα γέφυρα κάτω βλέπω την πιο μικρή ακρογιαλιά που έχω δει δίπλα από το ποτάμι. Στο μπαμ ήμασταν κάτω ήταν ώρα για μάσα βγάλαμε τα παπούτσια και τις κάλτσες ανοίξαμε τα ταπέρακια με τους κεφτέδες και τα αλλά καλούδια που είχε ετοιμάσει η μάνα μου και ή κοπέλα του Νικόλα και θαρραλέα βουτάω τα πόδια στο ποτάμι …Δεν ξέρω αν βγήκαν αναθυμιάσεις από το νερό ήταν τόσο παγωμένο και τα πόδια τόσο καμένα που μετά από λίγο δεν ένοιωθα τίποτα. Ο Νίκος ακολουθεί χαχαχα του είπα ότι είναι παγωμένο αλλά μάλλον δεν κατάλαβε.. Αφού φάγαμε αρχοντικά τα μαζέψαμε και συνεχίσαμε, η ζέστη ακόμα χειρότερη όταν μπαίναμε σε τούνελ είχε υποχρεωτική στάση… το φαινόμενο της καμινάδας έβγαζε έξω τον ζεστό αέρα οπότε μέσα είχε δροσιά.

Το πιο ωραίο κομμάτι της διαδρομής είναι το σημείο που υπάρχουν τα 2 τούνελ είναι η νέα και η παλιά γραμμή. Αρκετά ψηλά σε πιάνει ένα δέος ανάμεσα στα βράχια καθώς και εκείνες οι τεράστιες σιδερένιες πόρτες που θυμίζουν πόρτες από παλιά κάστρα .Λίγο πιο κάτω ενδιάμεσα από τα 2 επόμενα τούνελ κάτω από τον λαξευμένο βράχο που μοιάζει με εκείνο του Ταΰγετου, ο Νικόλας μου λέει φαντάσου να πετυχαίναμε το τρενάκι εδώ μέσα…ΑΑΑ ρε δεν έλεγες τους αριθμούς του joker. Πίσω μας φάνηκε το τρενάκι φωτογραφίες και χαιρετούρες με τον οδηγό και τους επιβάτες .

Μετά το τούνελ το ποτάμι δεξιά μας είχε φτιάξει μια πανέμορφη εικόνα βγαλμένη από κάποιο πίνακα ζωγραφικής , το νερό με πίεση κατεβαίνει δημιουργώντας καταρράκτες. Δύσκολα ξεκολλήσαμε από εκεί..Στις 5 ήμασταν 5κμ από τον σταθμό διακόπτου και τερματισμού μας. Ε τα πιο δύσκολα χιλιόμετρα που έχουμε να κάνουμε δυστυχώς το νερό είχε τελειώσει και η πατούσες είχαν ανεβάσει τρελή θερμοκρασία. Βγήκαμε από τις γραμμές και πήραμε τον παράπλευρο χωματόδρομο τον είχα δει που είχα κάνει την διαδρομή με το τρενάκι τον είχα σταμπάρει για να κάνω την off road διαδρομή με την KLEουσα θα γίνει και αυτό.. Ακλουθώντας το ποτάμι μια στάση ακόμα επιβαλλόταν , πάντα είχαμε στο μυαλό μας ότι στις 7 αναχωρούσε η αμαξοστοιχία για Πάτρα . Παρόλα αυτά παπούτσια κάλτσες ξαναβγήκαν και το παγωμένο νερό του πόταμου βάλσαμο στα πόδια και δροσιά στο πρόσωπο. Ένα 15λεπτό μας έδωσε ξανά ζωή 3,5κμ ακόμα και φτάσαμε, τα τελευταία 1000 μέτρα δεν παλεύονταν ήταν σαν εκείνες τις ατελείωτες ευθείες στο Αμέρικα λες δεν θα τελειώσουν ποτέ ..18,25 και φτάσαμε στον σταθμό.

Έκπληξη η κοπελιά του Νικόλα μας περίμενε εκεί . Επιστροφή με το τρένο 2,30€ το εισιτήριο εε δεν πρόκειται να την δούμε ξανά αυτήν την τιμή..Σε μια ώρα ήμασταν Πάτρα αεροπορία το πήγαινε ο τραμπαργιέρης ακολουθούσε αγωνίστηκες γραμμές βεβαία..

Κόστος αυτής της εναλλακτικής εκδρομής που βέβαια δεν ταιριάζει σε ένα μοτοσυκλετιστικό φόρουμ αλλά το μέρος είναι μαγευτικό και δεν μπορείς να δεις τις ομορφιές αυτές με μοτοσυκλέτα, 10€ μαζί με το καφεδάκι, οι κεφτέδες και τα τάπερ δεν μετράνε.

Συνιστώ σε όσους γουστάρουν να το κάνουν προϋπόθεση να έχετε μαζί σας νερό παπούτσια καλά ίσως και ορειβατικά φακό για τα τούνελ καπελάκι γυαλιά Ήλιου και αντηλιακό απαραίτητο 2 ζευγάρι κάλτσες και πούδρες για τα πόδια.

Νικόλα να μαστέ καλά και το φθινόπωρο να το ξανακάνουμε θα είναι άλλες οι εικόνες με τα πεσμένα φύλλα από τα πλατάνια …Κουράγιο ΡΕεεεεεε….

Δημήτρης Σκούτας
φωτογραφίες του ιδίου!

-->