του Βασίλη Κοκκότη Παρατηρώ τις τελευταίες μέρες με ενδιαφέρον τις εξελίξεις που διαδραματίζονται στον τόπο μου και δεν κρύβω πως μια αλλ...
Παρατηρώ τις τελευταίες μέρες με ενδιαφέρον τις εξελίξεις που διαδραματίζονται στον τόπο μου και δεν κρύβω πως μια αλλόκοτη χαρά μια παράξενη ικανοποίηση με έχει κυριέψει .
Παρατηρώ κινήσεις που χρόνια τώρα μοιάζαν ξεχασμένες ,αντιπαραθέσεις που θυμίζουν κάτι απ’το παρελθόν αυτού του τόπου ,να έρχονται αυτή την φορά από το μέλλον.
Νέους ανθρώπους , σκεπτόμενους και μη , «αγανακτισμένους» όπως τόσοι συνομήλικοι τους παγκόσμια , προδομένους από αυτούς που έχουν εμπιστευτεί το μέλλον τους ,υποθηκευμένους για όλη τους τη ζωή να σηκώνονται από τις καφετέριες για να φωνάξουν παρόν στην εποχή τους , σε μια στιγμή που πραγματικά μπορούν να ακουστούν.
Από την άλλη ακούω τις φωνές τις «Λογικής» μιας άλλης γενιάς μεγαλυτέρων κατά βάση ανθρώπων , της γενιάς των πατεράδων μας . Παιδικά χρόνια μέσα στην φτώχια ,την πολιτική αστάθεια , τον διχασμό , τη μετανάστευση , που η παιδική ψυχή από την μια φυσικά τα βιώνει από την άλλη όμως με άφθονη εφευρετικότητα τα μετουσιώνει με αυτή την ελαφρότητα -που δυστυχώς σύντομα χάνουμε οι άνθρωποι - σε μικρά θαύματα. Μια γενιά που χάρηκε την εφηβεία και την πρώιμη νεότητά της στην μοναδική δεκαετία του 60’ . Μια γενιά που «πρόφτασε» να χάσει την αθωότητα της ,ανοίγοντας μια άγνωστη πόρτα στις επόμενες, γεμάτη ενθουσιασμό και όνειρα, γεμάτη μουσική , έρωτα και τρέλα για ζωή . Είναι η γενιά που δεν έζησε πόλεμο μα ονειρεύτηκε μεγάλες επαναστάσεις . Εμπνεύστηκε από ιδέες ,φούσκωσε από λόγια μεγάλα και ηγέτες χαρισματικούς. Κάθε χρόνος που περνούσε καλύτερος απ τον προηγούμενο. Κάθε μέρα και μια καινούρια κατάκτηση. Αφού πέρασε απ τη φτώχια και έλυσε το βιοποριστικό κάνοντας «προκοπή» -ετσι το ονόμαζαν οι παλιοι- , βούτηξε με τα μούτρα στην κατανάλωση και την επίδειξη γιατί ποια αξία να έχεις αν δεν μπορείς να τα δείξεις. Στέρεψαν οι ιδέες , λούφαξαν οι φωνές ,ξεθώριασαν τα όνειρα ,βολεύτηκε τελικά στον κόσμο που δημιούργησε για το «καλό των παιδιών της.» Άλλωστε για τα παιδιά δεν τα έκαναν όλα;
Ήρθε όμως η ώρα που τα «καλομαθημένα» αυτά παιδία , που μεγαλώσανε σε καλές εποχές ,βλέπουν πως όλο αυτό ήταν μια ουτοπία. Πως έζησαν μια πλασματική ευμάρεια ,ένα γλέντι τρικούβερτο που συμμετείχαν οι προηγούμενοι ενοικιαστές αυτού του τόπου , αλλά άφησαν σ’αυτούς τους νέους να πληρώσουν τον λογαριασμό αφού τους άφησαν να γλύψουν όσο πρόλαβαν κι αυτοί λίγο από το κοκαλάκι .Και τα σπασμένα από το γλέντι ήταν τελικά πολλά… Βλέπουν πια τη μια χρόνια χειρότερη από την άλλη. Αβεβαιότητα ,ανεργία και η ανεργία ξέρετε το πρώτο πράγμα που σκοτώνει είναι η αξιοπρέπεια. Οι νέοι αυτοί νιώθουν πως στην πλάτη τους παίχτηκε το πιο βρώμικο παιχνίδι .Αντιλαμβάνονται πως τα μεγαλύτερα θύματα είναι αυτοί και αυτό ναι, φέρνει αγανάκτηση.
Μάθαιναν στα σχολεία να τραγουδούν για τα «παιδιά του Πολυτεχνείου» που αγωνίστηκαν για να είναι αυτοί σήμερα ελεύθεροι και ξαφνικά αντιλαμβάνονται πως «η γενιά αυτή του πολυτεχνείου» που τους κυβέρνησε, αφού εισέπραξε τα οφέλη από την επανάστασή της , χρεοκόπησε ηθικά ,πολιτικά και οικονομικά προδίδοντας εκτός από την ίδια τους την επανάσταση και τις αξίες ακόμα και το μέλλον των παιδιών τους ως άλλοι τζογαδόροι μέσα στο πάθος τους, που αφού χάσουν τα χρήματά τους και το ρολόι τους παίζουν, το αυτοκίνητό τους, το σπίτι τους ,ακόμα και τη γυναίκα τους , την οικογένεια τους . Και ναι αυτό τους φέρνει αγανάκτηση.
Και τους ζητούν τώρα οι «λογικές φωνές» να σωπάσουν ;
Να μην αγανακτήσουν;
Ή ακόμα χειρότερα να αναβάλουν μέχρι να τελειώσει το show της Κυριακής την αγανάκτηση τους;
Αναβάλλεται μωρέ η αγανάκτηση;
Η Ιστορία όμως επαναλαμβάνεται σαν φάρσα ,σ αυτόν τον ίδιο τόπο. Σε μια άλλη συνάντηση 190 χρόνια πριν οι φωνές της «λογικής» κάποιων προυχόντων αλλά και σεβάσμιων ιερέων φώναζαν στους θερμόαιμους αγανακτισμένους σκλαβωμένους ραγιάδες πως «δεν είναι ακόμα καιρός» , και «ότι πρέπει να περιμένουμε πιο κατάλληλες συνθήκες για τον ξεσηκωμό» τους ζητούσαν δηλαδή να αναβάλουν για λίγο την αγανάκτηση τους.
Ευτυχώς εκείνοι οι «αγανακτισμένοι» δεν τους άκουσαν…
Γιατί η ιστορία γράφεται από αυτούς που πέραν της «κοινής λογικής» ακούνε ένα βαθύτερο κάλεσμα ,ποιο ισχυρό από τη «λογική» , πιο ανηφορικό μα συνάμα και πιο εξυψωμένο, ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥΣ.
Δεν είναι ντροπή για τον τόπο να βγουν οι νέοι του ειρηνικά απέναντι στο σύστημα που τους πρόδωσε και να το κοιτάξουν ίσια στα μάτια . Είναι καμάρι !
Δεν είναι ντροπή να μην θέλουν να πάρουν μέρος σ αυτό το θέατρο που πάει να στηθεί πάλι και να κάνουν τουμπεκί . Είναι τιμή τους!
Δεν είναι ντροπή να θελήσουν να χαλάσουν την παράσταση. Είναι χρέος τους!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
«Καρδιά, απλοϊκή καρδιά, γαλήνεψε κι υποτάξου!»
Μα η καρδιά ανατινάζεται και φωνάζει: «Είμαι ο χωριάτης και πηδώ απάνω στη σκηνή κι επεμβαίνω στην πορεία του κόσμου!»
Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.»
Ν.Καζαντάκης - ΑΣΚΗΤΙΚΗ
Υπογραφή
Βασίλης Κοκκότης
ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ-NEWS επιτρέπεται η αναδημοσίευση με υποχρέωση αναφοράς πηγής προέλευσης
πες τα ρε βασιλη πες τα μηπως και τα ακουσει κανενας και ξυπνησει .ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΑΥΡΙΟ .. ΟΛΟΙ ΝΑ ΥΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ. Να τον υποδεχθουε οπως του αρμοζει. ετσι οπως υποδεχονται τα ματ τους διαδηλωτες και τους κατοικους της Κερατεας. ΕΤΣΙ ΝΑ ΤΟΝ ΥΠΟΔΕΧΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. ΧΩΡΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ. ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ. Να τους δωσουμε την απαντηση που του αξιζει .
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ’ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια , όμως θα ήθελα να διευκρινίσω κάποια πράγματα γιατί τα γραφόμενά σου περί ανταπόδοσης και υποδοχής τύπου ΜΑΤ με βρίσκουν πέρα για πέρα αντίθετο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜισώ τη βία όσο δεν φαντάζεσαι , απ όπου κι αν προέρχεται. Ακόμα περισσότερο θεωρώ ανάξιο μιας αγνής και γενναίας διαμαρτυρίας τη χρήση βίας και μεθόδων που όλοι σιχαινόμαστε όπως αυτές των ΜΑΤ που είδαμε όλοι πρόσφατα.
Να απαντήσεις στη βία με βία; Τότε νομιμοποιείς τη βία και γίνεσαι ίδιος με αυτούς που της ασκούν.
Ο πατέρας της «Μη Βίας» ο Μαχάτμα Γκάντι είπε κάποτε: «Το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» είναι ότι θα καταλήξει να κάνει όλον τον κόσμο τυφλό.»
Ας μην τυφλωνόμαστε λοιπόν από πάθη .
Υπερασπίστηκα στο άρθρο αυτό το δικαίωμα μιας γενιάς να αγανακτήσει ειρηνικά , είτε συμφωνώ είτε δεν συμφωνώ με τα συνθήματά ή ακόμα και τα κίνητρα κάποιων «αγανακτισμένων.»
Μίλησα για την υποκρισία μιας γενιάς που ευθύνεται με τον ψήφο της , τα ρουσφέτια της και την βόλεψή της για την κατάσταση που βιώνουμε , να ζητάει από τους νέους αυτούς να «Αγανακτούν» με επιλογή ημερομηνίας που να βολεύει ,προτάσσοντας τον σεβασμό της ιστορίας και των ηρώων.
Και ευλογα αναρωτιέμαι. Οι πραγματικοί ήρωες του 21 αν ζούσαν για μια μέρα με ποιους θα ήταν αύριο; Με τους «Λογικούς» ή με τους "Αγανακτισμένους;"
Βασίλης Κοκκότης
Φίλε μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ’ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια , όμως θα ήθελα να διευκρινίσω κάποια πράγματα γιατί τα γραφόμενά σου περί ανταπόδοσης και υποδοχής τύπου ΜΑΤ με βρίσκουν πέρα για πέρα αντίθετο.
Μισώ τη βία όσο δεν φαντάζεσαι , απ όπου κι αν προέρχεται. Ακόμα περισσότερο θεωρώ ανάξιο μιας αγνής και γενναίας διαμαρτυρίας τη χρήση βίας και μεθόδων που όλοι σιχαινόμαστε όπως αυτές των ΜΑΤ που είδαμε όλοι πρόσφατα.
Να απαντήσεις στη βία με βία; Τότε νομιμοποιείς τη βία και γίνεσαι ίδιος με αυτούς που της ασκούν.
Ο πατέρας της «Μη Βίας» ο Μαχάτμα Γκάντι είπε κάποτε: «Το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» είναι ότι θα καταλήξει να κάνει όλον τον κόσμο τυφλό.»
Ας μην τυφλωνόμαστε λοιπόν από πάθη .
Υπερασπίστηκα στο άρθρο αυτό το δικαίωμα μιας γενιάς να αγανακτήσει ειρηνικά , είτε συμφωνώ είτε δεν συμφωνώ με τα συνθήματά ή ακόμα και τα κίνητρα κάποιων «αγανακτισμένων.»
Μίλησα για την υποκρισία μιας γενιάς που ευθύνεται με τον ψήφο της , τα ρουσφέτια της και την βόλεψή της για την κατάσταση που βιώνουμε , να ζητάει από τους νέους αυτούς να «Αγανακτούν» με επιλογή ημερομηνίας που να βολεύει ,προτάσσοντας τον σεβασμό της ιστορίας και των ηρώων.
Και ευλογα αναρωτιέμαι. Οι πραγματικοί ήρωες του 21 αν ζούσαν για μια μέρα με ποιους θα ήταν αύριο; Με τους «Λογικούς» ή με τους αγανακτισμένους;
Βασίλης Κοκκότης
»Και δεν είμαι πια στον κόσμο, αλλά αυτοί είναι στον κόσμο και εγώ έρχομαι σε εσένα. Άγιε Πατέρα, φύλαξέ τους για χάρη του ονόματός σου το οποίο μου έχεις δώσει, ώστε αυτοί να είναι ένα όπως είμαστε εμείς. 12 Όταν ήμουν μαζί τους τούς φύλαγα για χάρη του ονόματός σου το οποίο μου έχεις δώσει· και τους διατήρησα, και κανείς από αυτούς δεν έχει καταστραφεί εκτός από το γιο της καταστροφής, για να εκπληρωθεί η γραφή. 13 Τώρα όμως έρχομαι σε εσένα, και λέω αυτά τα πράγματα μέσα στον κόσμο για να έχουν αυτοί μέσα τους τη χαρά μου στο πλήρες.
ΑπάντησηΔιαγραφή14 Τους έχω δώσει το λόγο σου, αλλά ο κόσμος τούς μίσησε, επειδή δεν είναι μέρος του κόσμου, όπως εγώ δεν είμαι μέρος του κόσμου.
15 »Δεν σε παρακαλώ να τους πάρεις από τον κόσμο, αλλά να τους φυλάξεις εξαιτίας του πονηρού.
16 Δεν είναι μέρος του κόσμου, όπως εγώ δεν είμαι μέρος του κόσμου.
-----------------------------------------------------
4 Από πού προέρχονται πόλεμοι και από πού προέρχονται διαμάχες μεταξύ σας; Δεν προέρχονται από αυτό, δηλαδή από τους πόθους σας για αισθησιακή απόλαυση που συγκρούονται μέσα στα μέλη σας; 2 Επιθυμείτε, και όμως δεν έχετε. Δολοφονείτε και έχετε πλεονεξία, και όμως δεν μπορείτε να αποκτήσετε. Μάχεστε και διεξάγετε πόλεμο. Δεν έχετε επειδή δεν ζητάτε.
4 Μοιχαλίδες, δεν γνωρίζετε ότι η φιλία με τον κόσμο είναι έχθρα με τον Θεό; Όποιος, λοιπόν, θέλει να είναι φίλος του κόσμου καθιστά τον εαυτό του εχθρό του Θεού. . . . . .
Γιάννης