του ΄Αγγελου Παν. Σακκέτου* Θύμησες και αναμνήσεις, βιώματα και εμπειρίες από ένα χάλασμα, ένα ερείπιο του χωριού μας, μέσα απ' το οπο...
του ΄Αγγελου Παν. Σακκέτου*
Θύμησες και αναμνήσεις, βιώματα και εμπειρίες από ένα χάλασμα, ένα ερείπιο του χωριού μας, μέσα απ' το οποίο ξεπήδησε μία μεγάλη μορφή, ένας άνθρωπος που έμεινε άγνωστος, όσο άγνωστο ήταν και το χρήμα που διέθεσε για φιλανθρωπικούς σκοπούς!..
ΑΛΛΟ ένα κοτρόνι έπεσε!.. Άλλη μία πέτρα γκρεμίστηκε από ορισμένους χωρικούς και έπεσε στο μέσα μέρος του χαλάσματος που ήταν δίπλα στο δικό μου σπίτι, στο Βεσίνι Καλαβρύτων, κι ας φώναζε ο παπάς του χωριού ότι το σπίτι ανήκει στην εκκλησιά!..
--Αφήστε το χάλασμα του Λάμψα κάτω, έλεγε ο παπάς σε ορισμένους συγχωριανούς, που γκρέμιζαν ένα μέρος του σπιτιού, για να φτιάξουν ένα πέτρινο ανάχωμα στο ρέμα, το οποίο κατέβαζε κάθε φορά που η βροχή ήταν πολύ ορμητική!... Αφήστε ήσυχο το χάλασμα!..
Το χάλασμα του Λάμψα, όπως λεγόταν, ήταν ενός Στάθη Λάμψα, που από μικρός έφυγε από το χωριό μας και πήγε να καζαντίσει στη ξενιτιά. Ήταν στην ξενιτιά πολλά χρόνια και δούλευε σκληρά!.. Κάποια στιγμή καζάντισε, αλλά όταν γύρισε δεν ήταν κανένας δικός του στο χωριό και ξανάφυγε με τα πλούτη και τους θησαυρούς του σε άγνωστο μέρος, όπως μου έλεγε ο μπάρμπα-Γιάννης ο Πανουτσακόπουλος (γνωστότερος ως Καρυδάς ή Καρυδόγιαννης)!..
Από τότε η μορφή του Στάθη Λάμψα φάνταζε στο μυαλό μου κάτι σαν το μαγικό λυχνάρι του Αλαντίν! Σαν παιδί, που ήμουνα, έπαιζα στο χάλασμα με τις πέτρες και τα χώματα και συνέχεια ονειρευόμουν. Νόμιζα ότι βάδιζα κι εγώ σε μια σκοτεινή σπηλιά, σαν τον μυθικό Αλαντίν. Αντί για την σκοτεινή σπηλιά που περίμενε ότι θα δει, βρέθηκε σ' έναν υπέροχο κήπο με πολύχρωμα λουλούδια και δέντρα γεμάτα καρπούς. Σύντομα κατάλαβε ότι τα λουλούδια και τα φρούτα ήταν πολύτιμα πετράδια!..
Κάπως έτσι αισθανόμουνα!.. Και μέσα στα όνειρά μου, πάντα έβλεπα τον εαυτό μου στη θέση του Αλαντίν ο οποίος άρχισε να γεμίζει τις τσέπες του με ρουμπίνια, ζαφείρια και διαμάντια.
-- Λες να προχωρήσω λίγο πιο κάτω, πάνω σ' ένα βράχο, και να βρω το λυχνάρι που λαμποκοπούσε; Αχ, Θεέ μου!.. Βοήθησε και μένα ώστε οι τσέπες μου να βαρύνουν κι αυτές όπως οι τσέπες του Αλαντίν, οι οποίες είχαν βαρύνει τόσο πολύ από τα πολύτιμα πετράδια, που δεν μπορούσε να σκαρφαλώσει για να βγει απ' το μαγικό κήπο!.. Λες να μού συμβεί κι εμένα το ίδιο;
ΔΕΝ ΘΑ μιλήσω για τη συνέχεια του παραμυθιού… Κάποια στιγμή και τα όνειρα τελειώνουν!.. Ο μύθος του πλούσιου Λάμψα, απ’ ό,τι έδειχναν τα πράγματα, θα παραμείνει πάντα μύθος, σαν το λυχνάρι του Αλαντίν!..
1992… Καθώς ετοιμαζόμασταν να κάνουμε μια τηλεοπτική εκπομπή για τον Γεώργιο Σουρή, ξαφνικά ακούω τον συνομιλητή μου να μού διαβάζει ένα ποίημα του σατιρικού ποιητή για τον Ευστάθιο Λάμψα!.. Γεμάτος έκπληξη ρωτάω τον συνομιλητή μου:
-- Για ποιον Ευστάθιο Λάμψα, μιλάτε;
-- Έναν πλούσιο Αθηναίο, που έγινε ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρετάνια» και ίδρυσε το Γηροκομείο Αθηνών!
-- Είπατε «Αθηναίος»;
-- Αθηναίος, επειδή ζούσε στην Αθήνα. Καταγόταν από ένα χωριό των Καλαβρύτων, όπως γράφει ο ιστορικός Γεώργιος Παπανδρέου από το Πάο (παλιό Σκούπι) Καλαβρύτων!.. Εδώ έχω το βιβλίο του!..
Ώσπου να πέσουν τα γράμματα στην οθόνη είχα διαβάσει κιόλας το σχετικό απόσπασμα και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη!.. Δεν μπορούσα να συγκρατηθώ από τον ενθουσιασμό μου!... Ο Στάθης Λάμψας, τελικώς, ήταν από το Βεσίνι Καλαβρύτων!.. Ήταν ο άνθρωπος που μού καλλιεργούσε τα ψεύτικα όνειρα των παιδικών μου χρόνων!.. Το λυχνάρι του Αλαντίν, που λέγαμε!...
Θεέ μου!.. Τι συγκίνηση κι αυτή!.. Βρήκα ποιος ήταν ο άνθρωπος, που είχε φύγει από το χάλασμα εκείνο, το ερείπιο του σπιτιού όπου έπαιζα μικρός με τις πέτρες και τα χώματα! Στις πέτρες και τα χώματα όπου πετάχτηκε μια διαφορετική λάμψη!.. Η λάμψη με τη μορφή όχι του Αλαντίν, αλλά του Στάθη Λάμψα!..
Φαντασθείτε τώρα, τι συγκίνηση ένιωσα μόλις είδα τη φωτογραφία του να βρίσκεται μέσα στον Ψηφιακό Θησαυρό της Ελληνικής Ιστορίας, στον γνωστό μας «Πανδέκτη»!..
Στις πέτρες και στα χώματα!.. Σ' εκείνο το ερείπιο σπίτι, που έπαιζα μικρός!.. Εκεί που γεννήθηκε ο Στάθης Λάμψας!
Το χάλασμα!..
*Ο ΄Αγγελος Παν. Σακκέτος γεννήθηκε το έτος 1950 στο χωριό Βεσίνι Καλαβρύτων. Σπούδασε δημοσιογραφία, δημοσιολογία και κοινωνικές επιστήμες. Συνέχισε τις σπουδές του στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ παράλληλα αρθρογραφούσε σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά γνωστών δημοσιογραφικών οργανισμών και συγκροτημάτων, την ίδια στιγμή, που συνεργαζόταν με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά του επαρχιακού Τύπου. περισσότερα
ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ-NEWS επιτρέπεται η αναδημοσίευση με υποχρέωση αναφοράς πηγής προέλευσης
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.