Ποιούς βολεύει η αποποινικοποίηση των ναρκωτικών;

του Δημήτρη Αγγελόπουλου Αντιπροέδρου της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, στελέχους του ΠΑΜΕ και πολύτεκνου οικογενειάρχη Πολλές φωνές και...

του Δημήτρη Αγγελόπουλου
Αντιπροέδρου της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, στελέχους του ΠΑΜΕ και πολύτεκνου οικογενειάρχη

Πολλές φωνές και από διάφορες κατευθύνσεις βγαίνουν τον τελευταίο καιρό για να προπαγανδίσουν την κυβερνητική πολιτική στο θέμα της αποποινικοποίησης και της ελεύθερης διακίνησης των ναρκωτικών από το σύστημα υγείας. Με μεγάλη μου έκπληξη διάβασα προ ημερών στον τοπικό τύπο αντίστοιχο άρθρο του κ. Λ. Μαργαρίτη, δικηγόρου και αντιπρόεδρου της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδας (αυτή και αν είναι έκπληξη!), στον οποίο νοιώθω την υποχρέωση να απαντήσω, και με την ιδιότητα του πολύτεκνου γονιού.

Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί ο κ. Μαργαρίτης τα έχουμε ξανακούσει πολλές φορές: στα ναρκωτικά σπρώχνει η απαγόρευση, το λαθρεμπόριο και οι ψεύτικες ελπίδες περί απεξάρτησης (που κοστίζει ακριβά χωρίς αποτελέσματα σύμφωνα με τον ίδιο!), ενώ η τοξικομανία είναι ατομικό δικαίωμα (αυτοδιάθεση) και άρα ατομική υπόθεση. Σύμφωνα με τη λογική του κ. Μαργαρίτη, τα ναρκωτικά είναι πρόβλημα απλώς γιατί σκοτώνουν (όπως το τσιγάρο, το ποτό ή οποιοδήποτε άλλη κατάχρηση νόμιμων ουσιών), ενώ η μόνη κοινωνική διάσταση που βλέπει είναι ότι απασχολούν σημαντικό μέρος του διωκτικού και του δικαστικού μηχανισμού του κράτους... Τουλάχιστον δεν παλεύει για να έχει ο ίδιος πελατεία! Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η χρήση ναρκωτικών είναι «ανίατη νόσος», άρα αυτό που χρειάζεται είναι ένα σύστημα διαχείρισης - συντήρησης των «νοσούντων», χωρίς να οδηγούνται εύκολα στο θάνατο ή στη φυλακή (εδώ η φιλανθρωπία πραγματικά ξεχειλίζει!).

Τι καινούριο έρχεται να μας προτείνει ο κ. Μαργαρίτης; Γλάστρες στα μπαλκόνια (όπως είχαν προτείνει πριν χρόνια ο αρχηγός του Γ. Παπανδρέου, ο «οικουμενικός» περιφερειάρχης Πελοποννήσου Τατούλης και όλα τα «μαντρόσκυλα» του συστήματος, από τους αριστερούς εκσυχγρονιστές Δαμανάκη-Κωνσταντόπουλο-Τσίπρα μέχρι τον «σκληρό», φιλελεύθερο Ανδιανόπουλο) και ελεύθερη πρόσβαση, σε φτηνά και ταυτόχρονα «ποιοτικά» ναρκωτικά από τα φαρμακεία, σαν να μιλάει λαχανέμπορας για τις ντομάτες στη λαϊκή!

Και δεν μένει μόνο στην διαφήμιση της «αυτοδιάθεσης», στο τέλος του άρθρου του ειρωνεύεται τις ιστορικά επιβεβαιωμένες θέσεις του ταξικού εργατικού κινήματος το οποίο παλεύει για την ανατροπή των κοινωνικών αιτιών του προβλήματος, και ταυτόχρονα παλεύουμε, με νύχια και με δόντια, να κρατήσουμε μακριά και αλάργα τα παιδιά της εργατικής τάξης από τη μάστιγα των ναρκωτικών! Γιατί αυτά έχουν βάλει στόχο και δεν ισχύουν αυτά που μας λέει ο κ. Μαργαρίτης ότι τα ναρκωτικά είναι «σπορ» απαγορευτικά ακριβό για τους φτωχούς, τους ανέργους κτλ. Αλήθεια, για αυτό προτείνει να φτηνύνουν σε τιμές κόστους, για να μπορούν να τα παίρνουν αβέρτα και τα δικά μας παιδιά; Όσο να το θέλουν, τη δικιά τους σαπίλα δεν θα τους αφήσουμε να την περάσουν σε εμάς! Χάρισμά τους η αστική ναρκωκουλτούρα, που προβάλουν μέρα-νύχτα τα μέσα «ενημέρωσης» των εφοπλιστών και των βιομηχάνων.

Η παρέμβαση του κ. Μαργαρίτη αποσκοπεί σε ένα πράγμα: να πείσει εμάς τους «αμαθείς» ότι όχι μόνο δεν φταίνε τα «στραβά» του καπιταλισμού, αλλά αντίθετα το ίδιο το σύστημα μας παρέχει απλόχερα «ελευθερία βούλησης και επιλογής». Λες και κάποιος οδηγείται στα ναρκωτικά «ελεύθερος και ανεπηρέαστος» ή λες και μπορεί να είναι «ελεύθερη» μια επιλογή που σε δένει χειροπόδαρα!

Όχι μόνο δεν υπάρχει ελευθερία επιλογής, αλλά αντίθετα, το σύστημα σπρώχνει με κάθε τρόπο την εξάπλωση της χρήσης των ουσιών, με τα πρότυπα, τις αξίες και στάσεις ζωής που διαμορφώνει (μέσα σε αυτά και η αποποινικοποίηση). Άλλο πράγμα λοιπόν η ατομική απόφαση κάποιου να μπλέξει με τα ναρκωτικά (για αυτό και έχει μεγάλη σημασία η ενημέρωση, πρόληψη και η ολόπλευρη στήριξη των εφήβων και νέων) και άλλο πράγμα να μιλάς για ελεύθερη, ατομική επιλογή και να κρύβεις τα πραγματικά κοινωνικά αίτια. Η τοξικοεξάρτηση, ο αλκοολισμός και άλλα εκφυλιστικά κοινωνικά φαινόμενα εμφανιστήκαν σε συγκεκριμένο κοινωνικό σύστημα, στον καπιταλισμό και πήραν έκταση μάστιγας ακολουθώντας την παρακμή του και δεν είναι αρρώστιες που υπήρχαν ανέκαθεν!

Στην χρήση και στην εξάρτηση οδηγεί η αδυναμία του νέου ανθρώπου να αντιμετωπίσει κατάματα τη ζωή, να ορθώσει ανάστημα μπροστά, στην αβεβαιότητα, την ανεργία, το ψυχολογικό βάρος της «αποτυχίας» που του φορτώνει καθημερινά ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του συστήματος. Και για αυτό αναζητά «φυγή», αποξενώνεται και αναζητά στήριξη στον ψεύτικο κόσμο των ουσιών. Ταυτόχρονα γίνεται πολύ βολικός για το σύστημα, γιατί είναι παραιτημένος από κάθε διεκδίκηση και αγώνα για τα δικαιώματά του! Το μόνο πρόβλημα είναι ότι... «κοστίζει» λίγο παραπάνω όταν φυλακίζεται ή νοσηλεύεται και χαλάει τη μόστρα της κοινωνίας, ειδικά αν πεθαίνει στο πεζοδρόμιο! Κατά τα άλλα, το σύστημα έχει κάθε συμφέρον να τον κρατήσει εφόρου ζωής εξαρτημένο, σε ένα είδος «καταστολής» με υποκατάστατα και «ασφαλείς» ουσίες, που θα τις μοιράζουν το ίδιο το κράτος, αλλά και ιδιώτες γιατροί και φαρμακεία. Άρα μιλάμε για προγράμματα συντήρησης και όχι αντιμετώπισης του φαινομένου και εδώ έρχομαι να συμφωνήσω με τον κ Μαργαρίτη ότι τα συγκεκριμένα προγράμματα πλασάρονται ως δήθεν λύση στο πρόβλημα των ναρκωτικών.

Αυτή τη λύση όμως υποστηρίζουν φανατικά από το ξεκίνημά της, την δεκαετία του '90. Σε αυτήν οδηγούνται συστηματικά όλα αυτά τα χρόνια το μεγαλύτερο μέρος των κονδυλίων του ΟΚΑΝΑ. Σήμερα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, ΛΑΟΣ, ζητάνε την επέκτασή των υποκατάστατων μιλώντας με δάκρυα στα μάτια για τη λίστα της ντροπής! Και την ίδια ώρα κλείνουν ή οδηγούνται σε μαρασμό «στεγνά» προγράμματα που τεκμηριωμένα προσφέρουν ολοκληρωμένη, επιστημονική αντιμετώπιση, με ψηλά ποσοστά επιτυχίας.

Αυτά πως τα εξηγεί ο κ. Μαργαρίτης; Γιατί κρύβει τα στοιχεία από τη διεθνή πείρα της «απελευθέρωσης» και των υποκατάστατων; Μήπως γιατί αποδεικνύεται περίτρανα ότι αυτά τα μέτρα συμβάλλουν στην εξάπλωση της τοξικομανίας και όχι στον περιορισμό της; Πως εξηγεί την ουσιαστική ανυπαρξία πρόληψης και υποστηρικτικών δομών στους χώρους της εκπαίδευσης, όταν ακόμα και η στοιχειώδης ενημέρωση δεν φτάνει ούτε στο 10% των σχολείων; Αντίθετα μοιράζεται πλατιά στους μαθητές, επίσημο βιβλίο του Υπουργείο Παιδείας, το «Βιβλίο των Νέων της Ευρώπης» υπογεγραμμένο από την Διαμαντοπούλου και το «τακίμι» της τον Μπαρόζο, που ουσιαστικά λέει ότι η χρήση ναρκωτικών, υπό προϋποθέσεις μπορεί αν είναι ασφαλής! Είναι ή δεν είναι λοιπόν η ναρκωκουλτούρα γραμμή του συστήματος και επίσημη κρατική θέση κ. Μαργαρίτη;

Η αλήθεια είναι ότι ο πραγματικός στόχος της νομιμοποίησης, είναι το μυαλό και η ψυχή των νέων ανθρώπων. Μια νεολαία μισοζαλισμένη, με σκυμμένο το κεφάλι βολεύει το πέρασμα της πολιτικής τους. Μια νεολαία που στερείται τα δικαιώματά της στην Παιδεία, την Υγεία, την Εργασία, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, αλλά έχει "δικαίωμα" να καλλιεργεί χασίς σε γλάστρες, Είναι άλλος ένας μηχανισμός «καταστολής». Χρησιμοποιήθηκε αποτελεσματικά σε ολόκληρες χώρες, όπως στην Αργεντινή μετά την κρίση, όπου η απελευθέρωση ήταν από τα πρώτα μέτρα για να συμβάλει στην εδραίωση της «κοινωνικής ομαλότητας», εξοντώνοντας μια ολόκληρη γενιά!. Η νομιμοποίηση των ναρκωτικών ένα σκοπό έχει: Να νομιμοποιήσει τις αιτίες που γεννούν την ανάγκη για ναρκωτικά.

Είναι επίσης ουτοπία να χρησιμοποιείται ως επιχείρημα ότι, η «απελευθέρωση» θα εξαλείψει το εμπόριο ναρκωτικών, όταν υπάρχει εκτεταμένο λαθρεμπόριο σε νόμιμες ουσίες και δραστηριότητες (τσιγάρα, όπλα, πορνεία, εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων, κλπ.). Άλλωστε το 95% της ηρωίνης που περνάει στην Ευρώπη προέρχεται από το Αφγανιστάν. Τις φυτείες δε, τις φυλάνε οι "σύμμαχοι" του ΝΑΤΟ.

Τα ναρκωτικά είναι παράνομα γιατί είναι επικίνδυνα, δεν είναι επικίνδυνα γιατί είναι παράνομα. Οι χρήστες δεν είναι άρρωστοι, όπως τους θέλουν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ, ΛΑΟΣ και γι' αυτό παίρνουν ναρκωτικά. Αρρώστησαν ακριβώς επειδή πήραν ναρκωτικά. Τους έσπρωξε το ίδιο το σύστημα να χάσουν τη ζωή τους, την αξιοπρέπειά τους, τους συγγενείς και τους φίλους τους.

Τα ναρκωτικά είναι επικίνδυνα γιατί δημιουργούν πρότυπα συμπεριφοράς, στάση ζωής που ξεκινά από την απογοήτευση και την μοιρολατρία και καταλήγουν στην αποξένωση και την παραίτηση. Η χρήση ναρκωτικών έχει συνέπειες όχι μόνο για το άτομο, αλλά για ολόκληρο τον κοινωνικό του περίγυρο, η στάση ζωής του έχει κοινωνικές προεκτάσεις! Γι’ αυτό και δεν μπορεί να είναι ατομική υπόθεση, ούτε μπορεί να θεωρείται αντιμετώπιση το «κουκούλωμα» του προβλήματος που προτείνει ο κ. Μαργαρίτης με τη μεταφορά του από τα πεζοδρόμια στις λίστες «καταστολής» των νοσοκομείων, που μπορεί να φανούν πολλαπλά χρήσιμες για το σύστημα (πχ να μειώνουν τις λίστες των ανέργων!)

Τα παραπάνω μας οδηγούν σε ένα και μόνο συμπέρασμα:

Αυτοί που βολεύονται από την εξάπλωση των ναρκωτικών, βολεύονται διπλά και από την αποποινικοποίησή τους. Αντικειμενικά λοιπόν όσοι προπαγανδίζουν την αποποινικοποίηση, παρέχουν πολύτιμες υπηρεσίες στο βάρβαρο, εκμεταλλευτικό σύστημα του καπιταλισμού.

ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ-NEWS επιτρέπεται η αναδημοσίευση με υποχρέωση αναφοράς πηγής προέλευσης