του Νίκου Χρ. Παπακωνσταντόπουλου Το 151 τεύχος του έγκριτου περιοδικού «Παγκαλαβρυτινόν Βήμα» φιλοξενεί στην «καρδιά» του το ε...
Το 151 τεύχος του έγκριτου περιοδικού «Παγκαλαβρυτινόν Βήμα» φιλοξενεί στην «καρδιά» του το επικό ποίημα «Ύμνος στην Καλαβρυτινή μάνα», του με πολλές ιδιότητες συντοπίτη μας Κωνσταντίνου Νικολόπουλου – Καμενιανίτη: Συγγραφέα – Λογοτέχνη, τ. Αντιπροέδρου της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, Αντιδημάρχου Πολιτισμού του τ. Δήμου Αροανίας. Σχεδόν ταυτόχρονα με τη δημοσίευσή του στο «Παγκαλαβρυτινόν Βήμα», το ποίημα εκδόθηκε και σε οκτασέλιδο ανάτυπο από την «Σαΐτης» και αναρτήθηκε στο διαδίκτυο από την «ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ NEWS». Αξιοσημείωτη είναι και η εικονογράφηση της δημοσίευσης και της έκδοσης, όπως και η αναμενόμενη μελοποίηση του ποιήματος από τον έγκριτο Καλαβρυτινό κ. Δημήτρη Σταθακόπουλο.
Είναι μια ακόμα εξαιρετικά ευχάριστη έκπληξη, που έρχεται να προστεθεί στις τόσες που μας έχει μάθει να μας χαρίζει απλόχερα ο συμπατριώτης μας! Είναι μια ακόμα ανάγλυφη απόδειξη του σεβα-σμού του, της αγάπης του και της προσήλωσής του στα Ιδανικά και τις Αξίες του αιματοβαμμένου και μαρτυρικού Τόπου μας! Και είναι μια ακόμα κατάκτησή του, που μας κάνει όλους να θαυμάζουμε, να υπερηφανευόμαστε, να τιμούμε και να υποκλινόμαστε!
Η ζευγαρωτή ρίμα του, αλλά και ο ατόφιος ιαμβικός δεκαπεντασύλ-λαβος, που είναι και η αγαπημένη ποιητική γλώσσα του λαού, μιλάνε για όλα εκείνα που και ο καθένας μας νιώθουμε την ανάγκη να εξωτε-ρικεύσουμε, υμνώντας την Καλαβρυτινή Μάνα! Το δε επαναλαμβανό-μενο «χαίρε των Καλαβρύτων μάνα», θα τολμούσα να πω πως παραλ-ληλίζεται και με τους χαιρετισμούς στην Παναγιά μας, που ως προστά-της του Έθνους μας, ποτέ δεν το άφησε να καταποντιστεί!
Οι γυναίκες της Πίνδου έδωσαν ό, τι καλύτερο και ό, τι μεγαλύτερο μπορούσαν να δώσουν σ’ εκείνον τον άνισο αγώνα. Οι Γυναίκες των Καλαβρύτων όμως, δέχτηκαν μία από τις μεγαλύτερες φρικαλεότητες του Β΄ παγκοσμίου πολέμου. Όμως, χάρη στη δύναμη της ψυχής της Καλαβρυτινής υπερ-ηρωίδας Μάνας, που στάθηκε και θα στέκει αιώνια σαν «της δύναμης ο φάρος», τα Καλάβρυτα όχι απλά άντεξαν και δεν λύγισαν, αλλά στάθηκαν ολόρθα και ξαναγεννήθηκαν και θέριεψαν και συνεχώς θεριεύουν, γιατί «στον τόπο τον περήφανο, ποτέ σκλαβιά δε στέκει»!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.