Μέρα Δεκέμβρη του ‘43

του Τρύφωνα Μαντά

Μέρα Δεκέμβρη του ‘43

Βραχνή φωνή, ανάλγητη η θλίψη

η μάνα σκούζει και ψάχνει τα παιδιά της

μια τρύπα στο σακάκι από μια σφαίρα

μένει αθάνατη, πικρή, εκείνη η μέρα.

---------------------------------------------------

Μες τη φωτιά μια καταχνιά κοντοζυγώνει

στις ράγες του Οδοντωτού φέγγει σκοτάδι

κι ο λόφος του Καπή , Γεσθημανή

που οι ήρωες κοιμούνται κάθε βράδυ.

-------------------------------------------------------

Σιωπής ανάσες τρεμουλιάζουν σ τον αγέρα

Γιόμισε ο τόπος από γκρίζα γιασεμιά

Γελούν σα δαίμονες η αντάρα κι η φοβέρα

Φεύγουν οι ζωές στου χρόνου τη ματιά.

-----------------------------------------------------

Καλάβρυτα σαν πας μέρα Δεκέμβρη

Πάρε μαζί σου λίγο χώμα του Διστόμου

Λίγον αέρα από τον Κάνδανο, νοτιά

Και φύτεψε άνθη και μιαν αγριελιά.

------------------------------------------------------

Σ’ ένα καντήλι χίλιες ψυχές σε άσπρο μύρο

Ψάχνουν με λαχτάρα να ανταμώσουν τη ζωή

Τριγύρω πολυβόλα τις θερίζουν

Θηρίο ο άνθρωπος, ανήμερη πληγή.

---------------------------------------------------------

Χτυπάει η καρδιά όταν η μοίρα σε προστάζει

Και ας την κοιτάζεις με δυο μάτια παιδικά

γιατί είναι αλύτρωτη η γραμμή που σου χαράζει

σπάζει σαν μάρμαρο η ζωή και σε πονά .

-------------------------------------------------

Θεέ της λήθης, κατεργάρη ουρανέ

Ορθώσου γίγαντας και βρόντα, γίνε κεραυνός

Ωδή θανάτου με μια λύρα και φλογέρα

στέκει ο σταυρός ένας ακοίμητος φρουρός.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ