του Χαρίλαου Ερμείδη ομιλία στου συνέδριο- Βιάννο Ηρακλείου Κρήτης Νιώθω βαθιά συγκίνηση που βρίσκομαι για πρώτη φορά στα μαρτυρικ...
ομιλία στου συνέδριο- Βιάννο Ηρακλείου Κρήτης
Νιώθω βαθιά συγκίνηση που βρίσκομαι για πρώτη φορά στα μαρτυρικά χώματα της Βιάννου. Νιώθω παράλληλα και μεγάλη τιμή, που με καλέσατε να παρευρεθώ στο Συνέδριο που πραγματοποιείται εδώ, στην Άνω Βιάννο Νομού Ηρακλείου, στις 16 και 17 Σεπτεμβρίου 2011.
Ένα συνέδριο που από την θεματολογία και μόνο καταλαβαίνεις ότι θα φωτιστούν πολλές σκοτεινές πτυχές της τότε μαύρης κατοχικής περιόδου, μα θα συνεχίσουν να υπάρχουν ακόμα τεράστια ερωτηματικά που επί 67 ολόκληρα χρόνια δεν έχουν απαντηθεί από τους καθ’ ύλη αρμόδιους.
Παράλληλα όμως με την ενημέρωση, ο προβληματισμός μου μεγαλώνει πολύ περισσότερο, για το τι κάνουμε, όλοι εμείς, εξήντα επτά ολόκληρα χρόνια (67) μετά το Ολοκαύτωμα της Βιάννου μα και μετά από όλα τα Ελληνικά Ολοκαυτώματα.
Όλοι εμείς, που ασχολούμεθα με το να διατηρήσουμε άσβεστη την μνήμη των άδικα εκτελεσθέντων συγγενών μας από τα στρατεύματα κατοχής, που ασχολούμεθα με την ανάδειξη των Ελληνικών Ολοκαυτωμάτων, την ανάδειξη της Ιστορικής Αλήθειας, την απαίτηση του συνόλου των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, ώστε να υπάρξει πλήρης και τεκμηριωμένη διατύπωση απόψεων και θέσεων, για την ενημέρωση του κόσμου και την τελική δικαίωση των άδικα εκτελεσθέντων συγγενών μας και συμπολιτών μας.
Έχω την τύχη και την τιμή να κατάγομαι από την Μαρτυρική και Ιστορική πόλη των Καλαβρύτων και να εκπροσωπώ αυτή τη στιγμή την πόλη μου.
Είμαι Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Θυμάτων Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος, της πρώτης Ένωσης που ιδρύθηκε αμέσως μετά το 1995, αποτελεί δε την συνέχεια του Συλλόγου «Γολγοθάς» που ίδρυσαν οι Καλαβρυτινές χαροκαμένες μάνες – χήρες, μετά την εκτέλεση στο λόφο του Καπή στα Καλάβρυτα στις 13-12-1943, ανεξαρτήτως όλων των ανδρών, από ηλικία 12 ετών και πάνω.
Ήταν το αποκορύφωμα της ωμότητας και βαρβαρότητας από τα ναζιστικά κτήνη του τακτικού Γερμανικού στρατού, που βλέποντας να έρχεται το τέλος τους σκότωναν, έκαιγαν, έκλεβαν παραβιάζοντας βάναυσα το Διεθνές Δίκαιο.
Το βασικότερο δε είναι ότι έως και σήμερα θεωρώντας τον εαυτό τους ως την ανώτερη άρια φυλή, φέρονται το ίδιο και χειρότερα, κατά την αποψή μου βάναυσα, σε πολλούς από αυτούς τους οποίους οφείλουν την μετά τον πόλεμο υπαρξή τους.
Κάποιοι βέβαια τους έδωσαν το δικαίωμα βοηθώντας τους, αμέσως μετά τον πόλεμο.
Πόσοι δικοί μας έφυγαν έως σήμερα περιμένοντας τη δικαίωση;
Όλοι εμείς τι έχουμε να πούμε σε αυτούς που ακόμα ζουν και δεν βλέπουν δικαίωση;
Υπάρχουν λόγια για να απολογηθούμε;
Τι μπορούν να πουν οι Ελληνικές Κυβερνήσεις στον συχωρεμένο Γιάννη Σταμούλη, που πάλεψε μόνος του για όλα αυτά, που οι ίδιες είχαν καθήκον και ιερή υποχρέωση να δρομολογήσουν, αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο για τη δικαίωση των αδικοχαμένων συμπατριωτών τους;
Τι μπορούν να πουν οι Ελληνικές Κυβερνήσεις στον Αργύρη Σφουντούρη, που βλέποντας την αναλγησία και την αδιαφορία του Ελληνικού Κράτους, σήκωσε μόνος του την Ελλάδα στα χέρια του, διεκδικώντας το δίκιο του στα διεθνή Δικαστήρια και μας έκανε όλους περήφανους αποδεικνύοντας κάτι που όλοι οι εχθροί μας φοβούνται, την απρόβλεπτη και αδούλωτη Ελληνική ψυχή;
Έως πέρσι το Γερμανικό Κράτος δια των επίσημων εκπροσώπων του προσπαθούσε να κρατήσει χαμηλούς τόνους στο θέμα των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.
Φέτος ξεπερνώντας όλα τα όρια, τον Ιούνιο σε αντιπροσωπεία Γερμανών αντιναζί και Ελλήνων που πήγαν στην Γερμανική Πρεσβεία να δώσουν επιστολή διαμαρτυρίας, ο ίδιος ο Πρέσβης της Γερμανίας, ο επίσημος εκπρόσωπός της Γερμανίας δηλαδή στην Ελλάδα, είπε ξεκάθαρα ότι η Γερμανία δεν οφείλει τίποτα στην Ελλάδα.
Το θεωρείτε τυχαίο;
Δεν έχει σχέση με τον νεοραγιαδισμό των νέων Ελληνικών Κυβερνήσεων;
Η μη διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα από τις υποχρεωμένες ηθικά και νομικά Ελληνικές Κυβερνήσεις να το κάνουν δεν αποτελεί Εθνική Προδοσία;
Όποιοι πράττουν αντίθετα προς την απαίτηση όλων των διεκδικήσεων η από τι πράξεις τους βλάπτονται οι αγώνες όλων των άλλων γι’ αυτό τον σκοπό, αυτό δεν αποτελεί Εθνική Προδοσία;.
Πως είναι δυνατόν να διεκδικείς όλα αυτά από το επίσημο Γερμανικό κράτος και κάποιοι άλλοι να βραβεύονται και να παίρνουν μετάλλια από τους Γερμανούς, η να τους καλούν στις εκδηλώσεις μνήμης, η να τιμούν απογόνους τους τη στιγμή που οι ίδιοι Γερμανοί δηλώνουν αμετανόητοι για ότι έκαναν στους Έλληνες;
Με ποιο δικαίωμα οι Δημοτικές αρχές, πολλές από τις οποίες τώρα με τον νέο διοικητικό χάρτη, τον Καλλικράτη, διοικούνται από άτομα που δεν έχουν θύματα, καλούν τους αμετανόητους Γερμανούς στις εκδηλώσεις και υποχρεώνουν επί της ουσίας τους απογόνους των θυμάτων να βρίσκονται στους χώρους των εκτελέσεων των συγγενών τους μαζί με τους απογόνους των θυτών τους;
Ποιος τους δίνει το δικαίωμα;
Ποια συμφέροντα εξυπηρετούν;
Ποιών συμφέροντα εξυπηρετούν;
Ποιοι τους εξέλεξαν στη θέση που κατέχουν, οι Γερμανοί, η οι απόγονοι των άδικα εκτελεσθέντων συμπατριωτών τους;
Πρέπει να το σκεφτούν πάρα πολύ σοβαρά τουλάχιστον από εδώ και πέρα, να μην προκαλούν το κοινό αίσθημα των συμπατριωτών τους, γιατί πολύ φοβάμαι ότι θα υπάρξουν δικαιολογημένα από τους απογόνους των θυμάτων σοβαρές αντιδράσεις.
Ας αφήσουν κάποιοι αυτές τις κορώνες περί συνεργασίας των δυο λαών μέσα σε μια ενιαία Ευρώπη και όλα τα’ άλλα σχετικά παραμύθια.
Οι λαοί όταν θέλουν και όταν πρέπει, ξέρουν να συνεργάζονται.
Το αντίθετο ακριβώς έχουν επιδείξει οι κυβερνήσεις.
Μετά από σχετική ερωτησή μου πληροφορήθηκα ότι από τον Δήμο Βιάννου δεν καλούνται οι Γερμανοί στις εκδηλώσεις μνήμης.
«Πως είναι δυνατόν να κληθούν», μου απάντησαν χαρακτηριστικά.
Θεωρώ υποχρεωσή μου να συγχαρώ όλους τους διοργανωτές και ιδιαίτερα τον Δήμο Βιάννου και την Ένωση Θυμάτων Ολοκαυτώματος Βιάννου γι’ αυτή την τόσο σημαντική απόφαση.
Ας γίνουν παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους Μαρτυρικούς Δήμους και τα χωριά που πραγματοποιούν εκδηλώσεις μνήμης σε όλη την Ελλάδα.
Όποιοι θέλουν να εξυπηρετήσουν άλλα συμφέροντα, να τους καλέσουν στα χωριά τους και όχι στις εκδηλώσεις μνήμης.
Από ότι πληροφορήθηκα χθες ήταν εδώ ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ. Πετσάλνικος.
Τον ρώτησε κανένας γιατί δεν υπέγραψε ως Υπουργός Δικαιοσύνης την τελεσίδική και εκτελεστή απόφαση του Διστόμου για την πληρωμή των αποζημιώσεων;
Τον ρώτησε κανένας γιατί κωφεύει και αυτός όπως και τόσοι άλλοι Έλληνες υπουργοί Δικαιοσύνης.
Τίνων τα συμφέροντα εξυπηρετούν;
Πάντως με την τακτική τους όχι τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού.
Του είπε κανένας ότι αν υπέγραφε την απόφαση για την Δικαίωση του Διστόμου θα ακολουθούσε και η δικαίωση των αδίκως εκτελεσθέντων σε όλα τα’ άλλα Ελληνικά Ολοκαυτώματα;
Όχι βέβαια ότι δεν το γνωρίζει, αλλά έπρεπε να λεχθεί από κάποιον, για να ακουστεί στη Μαρτυρική Βιάννο η απαντησή του.
Η Έλληνες που ασχολούνται με την υπόθεση των διεκδικήσεων χωρίς οπωσδήποτε να το θέλουν ακολουθούν το δόγμα διαίρει και βασίλευε.
Υπάρχουν δεκάδες μεγάλες και μικρές επιτροπές που από το πόστο που έχει η κάθε μία αγωνίζονται για την τελική δικαίωση.
Μερικές από αυτές είναι, το Εθνικό Συμβούλιο για την διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, οι Ενώσεις Θυμάτων των Ελληνικών Ολοκαυτωμάτων, το Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και χωριών της Ελλάδας, το Δίκτυο νέων, των Μαρτυρικών Πόλεων και χωριών της Ελλάδας, η ομάδα ΑD Αμβούργο – Δίστομο, ο Πανελλήνιος Σύλλογος Δικηγόρων Διεκδίκησης Πολεμικών Αποζημιώσεων (έχει 70.000 αγωγές δικαιούχων), το δικηγορικό γραφείο Σταμούλη, ο Έλληνας Πατριώτης Αργύρης Σφουντούρης και πολλοί άλλοι.
Γιατί όλοι αυτοί δεν συνεργάζονται κάτω από ένα φορέα π.χ. το Εθνικό Συμβούλιο η όποιο άλλα αποφασίσουν και ακολουθούν μοναχικούς δρόμους για τις διεκδικήσεις.
Κοινός δεν είναι ο αγώνας;
Δεν αντιλαμβάνονται ότι κάνουν κακό αντί καλό με αυτή την πολυδιάσπαση;
Η Ένωση Θυμάτων Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος ανέλαβε πρωτοβουλία να δημιουργηθούν Ενώσεις Ολοκαυτωμάτων σε κάθε μαρτυρική πόλη και χωριό της Ελλάδας και σε συνεργασία με την Ένωση Ολοκαυτώματος Βιάννου να δημιουργηθεί μία Ομοσπονδία Ενώσεως Θυμάτων Ελληνικών Ολοκαυτωμάτων.
Επίσης η Ένωση Θυμάτων Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος έχει δρομολογήσει τις διαδικασίες ώστε έως το τέλος του χρόνου, εκτός από την συγκέντρωση υπογραφών σε έντυπη μορφή που ήδη προχωρά με ταχύτατους ρυθμούς, να ξεκινήσει και την συγκέντρωση υπογραφών σε ηλεκτρονική μορφή για να υποχρεώσει αν δεν μπορεί να αφυπνίσει το Ελληνικό Κράτος να διεκδικήσει όλες τις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα.
Βασικότατο ρόλο στην όλη διαδικασία των αποζημιώσεων, αλλά και στην διατήρηση άσβεστης της μνήμης των άδικα εκτελεσθέντων συγγενών τους, παίζουν το κατ’ εμέ, οι Ενώσεις Θυμάτων Ελληνικών Ολοκαυτωμάτων, οι οποίες αποτελούνται από φυσικά πρόσωπα, συγγενείς των εκτελεσθέντων και όχι πολιτικά πρόσωπα όπως σε άλλες οργανώσεις που έρχονται και παρέρχονται.
Οι αγώνες όλων βέβαια είναι σεβαστοί όταν έχουν ένα κοινό στόχο. Την πλήρη δικαίωση των άδικα εκτελεσθέντων από τις ορδές της άριας Γερμανικής Φυλής και σε πολλές περιπτώσεις, όπως στην περίπτωση του Ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων από τα ναζιστικά κτήνη του τότε Τακτικού Γερμανικού Στρατού.
Ένα άλλο βασικότατο στοιχείο στην όλη υπόθεση που πρέπει να προσέξουν οι Έλληνες είναι η Γερμανική προπαγάνδα, για όλα αυτά που προανέφερα, από το 1980, αλλά ιδιαίτερα από το 1995.
Επιδιώκουν και σε πολλές περιπτώσεις το καταφέρνουν, να δελεάσουν και να αλλοτριώσουν άτομα που κατέχουν πολιτικές θέσεις και ιδιαίτερα υψηλόβαθμες, πόσο μάλλον αν αυτοί έχουν και θύματα, προκειμένου να επιτύχουν τον απώτερο σκοπό τους, την μη πληρωμή καμιάς οφειλής προς το Ελληνικό κράτους και τους απογόνους των Θυμάτων.
Θέλω για μια ακόμα φορά να σας ευχαριστήσω για την τιμητική πρόσκληση προς το ατομό μου, την Ένωση Θυμάτων Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος που εκπροσωπώ, τα Καλάβρυτα και τους συμπατριώτες μου.
Σας περιμένω τον Δεκέμβρη στις αντίστοιχες εκδηλώσεις μνήμης στα Καλάβρυτα, αλλά και για ένα άλλο βασικότατο σκοπό.
Την ίδρυση Ομοσπονδίας Ενώσεως Θυμάτων Ελληνικών Ολοκαυτωμάτων.
Με όλη μου την εκτίμηση
Χαρίλαος Ηλία Ερμείδης
Γενικός Γραμματέας
Ένωσης Θυμάτων Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος και εκλεγμένο μέλος στην Συντονιστική Γραμματεία του Εθνικού Συμβουλίου για την διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα
