Κρίση ως εφαλτήριο αλλαγής

του Νίκου Π. Κυριαζή  Σςςς.........η πατρίδα κοιμάται, απόλυτη σιγή, κόσμος σε πλήρη αδράνεια, παθητικός δέκτης γεγονότων που θα...

του Νίκου Π. Κυριαζή 

Σςςς.........η πατρίδα κοιμάται, απόλυτη σιγή, κόσμος σε πλήρη αδράνεια, παθητικός δέκτης γεγονότων που θα κάνουν τον ιστορικό του μέλλοντος να απορεί και να ζητά βοήθεια ... ψυχολόγων.

Τι δημιουργεί τη σιωπή όμως; μήπως.... οι ίδιες μας οι ενοχές;

Και όταν μιλάω για σιωπή δεν μιλώ κατ ανάγκη για κοινωνική επανάσταση τύπου αγακτισμένων που πνίγηκε στην συναισθηματική εκτόνωση, ούτε στις οδομαχίες φθηνών συντεχνιακών - κομματικών στρατευμάτων και φυσικά όχι στους πατριδοκάπηλους φανατισμένος οπαδούς μια αρίας φυλής, αλλά για ατομική αφύπνιση που θα δημιουργήσει νέες δυνατότητες και ορίζοντες

Τι είχαμε μάθει μέχρι τώρα; να την... “βολεύουμε” και τώρα....ξεβόλεμα, προδοσία. Ποιοι μας εξυπηρετούσαν στο βόλεμα μας; οι διαχειριστές μας, οι άνθρωποι που εκλέγουμε για να μας εξυπηρετούν, οι επαγγελματίες ολίγιστοι πολιτικάντιδες, ηγήτορες στην κοινωνία των...ορμών.

Αυτή η κοινωνία των ορμών, αρχίζει να καταρρέει συμπαρασύροντας πρώτα απ΄όλα τους εγωλάγνους της εξουσίας και τους σχιζοφρενικά ορμώμενους οπαδούς τους.

Όχι δεν τα φάγαμε μαζί αλλά δώσαμε τροφή και δώσαμε τροφή με την ανοχή μας, τον συμβιβασμό μας, την ανάγκη μας να είμαστε κάτω από μια ταμπέλα ,την ταμπέλα του Πασόκου, του Νεοδημοκράτη, του Αριστερού , του Αεκτζή, του “Βάζελου” και του “Γαύρου”, την ανάγκη μας να “ανήκουμε” κάπου, στην Δύση, στην Ανατολή, στην Ουγκάντα....εγκλωβισμένοι στην αιώνια διαμάχη καπιταλισμού και σοσιαλισμού, ανατολής - δύσης, μπλέ και πράσινου...

Όχι δεν ξεκίνησαν όλα με παρθενογένεση και ούτε φυσικά ξαφνικά. Όλα ξεκίνησαν από την εωσφορική μας αντίληψη για τον κόσμο, να γίνουμε εμείς θεοί, να έχουμε τα πάντα, δύναμη, χρήμα, δόξα, κύρος... και δεν είναι σημερινό φαινόμενο.

Ποιά είναι η λύση;

Η ελευθερία από το εγώ για χάρη των σχέσεων κοινωνίας. Η απαλλαγή μας την εγωτική απληστία και τη φίλαυτη πλεονεξία για χάρη του συνόλου της κοινωνίας, Η αποστασιοποίηση μας από τη σύγχρονη τάση και στάση που ταυτίζει τη ζωή με την ανάγκη, την απαίτηση ιδιοποίησης, τη κατοχή και της κυριαρχία.

Επανάσταση με ποιότητα δηλαδή, όπου ποιότητα είναι το “κοινωνείν” και το “μοιράζεσθαι”, η αυθυπέρβαση, η αυτοπροσφορά και ανιδιοτέλεια.

Πρακτικά δηλαδή, η δια βίου απλότητα, η μετοχική συλλογικότητα, η κοινωνική ισονομία και ατομική αυθυπέρβαση.

Η κάθε κρίση έφερνε πάντα αλλαγές ελπίζουμε στο αύριο δίνοντας μάχη στο σήμερα, αλλάζοντας πρωτ΄ απ όλα εμείς και την κρίση θα την αντέξουμε όπως τόσες άλλες...

Νίκος Π. Κυριαζής