Του Τρύφωνα Μαντά Διασχίζοντας κανείς με το αυτοκίνητό του το δρόμο Πατρών – Καλαβρύτων, μέσω Χαλανδρίτσας, θα διαπιστώσει πως στην πορεί...
Του Τρύφωνα Μαντά
Διασχίζοντας κανείς με το αυτοκίνητό του το δρόμο Πατρών – Καλαβρύτων, μέσω Χαλανδρίτσας, θα διαπιστώσει πως στην πορεία του συναντά πανέμορφα γραφικά χωριά. Καταρράκτης, Κάλανος, Κομπηγάδι, Βλασίες, Μετόχι, Μάνεσι, Γουμένισσες, Σκεπαστό είναι μερικά από αυτά. Κι αν τύχει και συναντήσει κάποιους από τους ντόπιους, κυρίως ηλικιωμένους και επί τω πλείστω αγρότες και κτηνοτρόφους, θα διαπιστώσει στα ρυτιδιασμένα και κουρασμένα πρόσωπά τους και στα μάτια τους, τον πολύχρονο αγώνα τους να «δαμάσουν» τη γη, να την κάνουν να καρπίσει.
Μετά τον περίφημο «Δήμο Λαπαθών» και περνώντας τις περίφημες «στροφές» στις Γουμένισσες, μέρος ιδιαιτέρως γνωστό στους ντόπιους, λόγω της επικινδυνότητάς του και του γεγονότος πως τον χειμώνα δεν το «βλέπει» σχεδόν ποτέ ο ήλιος με αποτέλεσμα ο ολισθηρός πάγος αφθονεί, ο περαστικός οδηγός θα αρχίσει να κατηφορίζει προς τη γραφική Κούτελη. Εκεί λοιπόν, λίγο μετά τις «γουμενιτσάνικες στροφές», στην άκρη του δρόμου θα συναντήσει την παράγκα του κυρ Χρήστου και της κυρά Αγγελικής, η οποία και φιλοξενεί την καθημερινότητά τους και το μόχθο τους . Εκεί θα βρει κανείς άφθονα φρούτα, λαχανικά, κηπευτικά, πατάτες, κοτόπουλα, φακές, κάστανα κ.α. τα οποία και εξαντλούνται από τους περαστικούς πελάτες, οι οποίοι εν συνεχεία έχουν να λένε για την καταπληκτική τους γεύση και ποιότητα.
«Τι να κάνουμε παιδάκι μου, σεβόμαστε τη γης γιατί αυτή μας θρέφει και μείναμε στον τόπο μας να την καλλιεργήσουμε. Δόξα τον Θεό δεν το μετανιώσαμε. Την αγαπάμε τη γης, για όλα αυτά τα αγαθά που μας δίνει και μας ζει….», μου τόνισε η ηλικιωμένη κυρά Αγγελική, με το πρόσωπό της να λάμπει από τη χαρά της κούρασης, της προσμονής και της καρτερικότητας. Με τις ρυτίδες να κρύβουν τον «αγώνα» χρόνων, την «πάλη» της με τη γη και τα ροζιασμένα χέρια της να φανερώνουν του λόγου το αληθές.
Μέχρι τώρα οι Γουμένισσες (Βρυσάρι και Δροσάτο ή όπως τις είχαμε συνηθίσει παλιά, Άνω και Κάτω Γουμένισσα ) ήταν γνωστές για τα καταπληκτικά μήλα που παράγουν και τα οποία είναι περιζήτητα. Τα τελευταία χρόνια αρκετοί ντόπιοι κάτοικοι της, πέρα από τα μήλα άρχισαν να καλλιεργούν τα χωράφια τους και να παράγουν πολλά είδη λαχανικών και κηπευτικών προϊόντων και παράλληλα να μιμούνται το παράδειγμα του κυρ Χρήστου και της κυρά Αγγελικής και μεταπωλούν τα προϊόντα τους σε τιμής χονδρικής ή λιανικής. Λίγα μέτρα πιο κάτω από την παράγκα του κυρ Χρήστου και της κυρά Αγγελικής βρίσκεται ακόμη μια παράγκα που πουλά φρούτα και λαχανικά της Γουμενιτσάνικης γης.
Με δεδομένο τα πολλά προβλήματα που δημιουργεί η οικονομική κρίση στη χώρα μας, πολλοί κάτοικοι της περιοχής των Καλαβρύτων και της ορεινής Αχαΐας γενικότερα έχουν στραφεί στην αξιοποίηση της γης τους και στην αγροτική παραγωγή, ακόμη δε και στα βιολογικά προϊόντα. Κι όπως μου είπε και η κυρά Αγγελική χαμογελώντας « να ξέρεις παιδάκι μου ότι η γης πότες δεν σε ξεχνάει… σε γεννάει, σε τρέφει, σε μεγαλώνει και σε ξαναπαίρνει στην αγκαλιά της»…..
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.