του Νίκου Χρ. Παπακωνσταντόπουλου Πολύ συχνά, σχεδόν πάντα, σε πλατείες, σε δρόμους, σε προαύλια των σχολείων βλέπουμε ομάδες, νέων κυρί...
Πολύ συχνά, σχεδόν πάντα, σε πλατείες, σε δρόμους, σε προαύλια των σχολείων βλέπουμε ομάδες, νέων κυρίως – ακόμα και παιδιών πρώτης σχολικής ηλικίας, να έχουν κάνει πηγαδάκι και να κρατούν στα χέρια τους από ένα ή και περισσότερα κινητά. Αναλίσκονται (στο πηγαδάκι) με το να σχολιάζουν τα πλεονεκτήματα της προηγμένης τεχνολογίας του δικού του κινητού ο καθένας και καμαρώνει και φουσκώνει περισσότερο εκείνος που μέσω του τηλεφώνου του υπερτερεί έναντι των κινητών των φίλων του!
Δεν εξαιρούνται και ενήλικες από το να… ακολουθούν αυτή τη «μόδα» του «κινητού», δίνοντας όμως μεγαλύτερη «βαρύτητα» σε κάτι άλλο, π.χ. στο αυτοκίνητο! Περίτρανη απόδειξη πως η χώρα μας γέμισε πανάκριβα και πολυτελή τζιπ, ενώ πολλοί δεν μπορούν να είναι συνεπείς στις δόσεις των δανείων τους. Και αυτό όχι τώρα που μας «μπήκαν τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι», αλλά και πολύ νωρίτερα που θεωρητικά είμαστε σε καλύτερη οικονομική κατάσταση.
Συγκρίνοντας κανείς τη σημερινή αυτή εικόνα – κατάσταση με εκείνη πριν από 20 – 25 χρόνια, βλέπει πόσο μακριά βρισκόμαστε από τότε: Πόσο άσχημα νοιώθαμε, αν π.χ. τα παπούτσια που φοράγαμε ήταν φθαρμένα, σε σχέση με των φίλων μας και πόσο καμάρωναν εκείνοι που είχαν «καλό παπούτσι». Κι αν πάμε πιο πριν, πόσο άσχημα ένοιωθαν αυτοί που δεν είχαν να φορέσουν παπούτσι, σε σχέση με εκείνους που μπορούσαν να βάλουν στα πόδια τους, ένα «παλιοπάπουτσο»!
Το παράδειγμα με τα ακριβά προϊόντα της τεχνολογίας, μας διδάσκει ότι έχουμε μάθει να δίνουμε σημασία στη βιτρίνα και στο περιτύλιγμα, αγνοώντας και αδιαφορώντας για το περιεχόμενο. Μας δείχνει το έλλειμμα της παιδείας που έχουμε!
Το όλο θέμα μας θυμίζει και τη διδακτική ιστορία του Ναστραδίν Χότζα με τη γούνα: Όταν πήγε σε κάποια συνεστίαση που τον είχαν καλέσει, κανείς δεν του έδωσε σημασία, επειδή δεν ήταν και τόσο καλοντυμένος, σε σχέση με τους άλλους. Στην επόμενη συνεστίαση όμως που τον κάλεσαν, φόρεσε τη γούνα του και όλοι σηκώθηκαν να τον χαιρετίσουν με το που μπήκε, εκφράζοντας με φιλοφρονήσεις το θαυμασμό τους. Μόλις άρχισαν να τρώνε, ο Χότζας «τάιζε» επιδεικτικά τη γούνα του, βάζοντας με το κουτάλι φαΐ στις τσέπες! Κάποιοι που τον ρώτησαν γιατί το κάνει αυτό, τους απάντησε: Πώς να μην ταΐσω τη γούνα μου, αφού αυτή με κάνει να έχω αξία!
Ακόμη, και για να πούμε κάτι πιο «απτό», ποιος θα έδινε σημασία σήμερα π.χ. στον Κοσμά τον Αιτωλό με το τριμμένο ράσο, να οργώνει την Ελλάδα, καλλιεργώντας, όχι εκείνη τη Λευτεριά, (γιατί το αγαθό αυτό, δόξα τω Θεώ το απολαμβάνουμε) αλλά άλλες «λευτεριές», που μας λείπουν σήμερα!
Η προσωπικότητά μας, φαίνεται να… εξαρτάται από το βαθμό της «πολυτέλειας» στην οποία ζούμε! Και αν δεν έχουμε πολυτέλεια, νοιώθουμε πως δεν έχουμε και προσωπικότητα! Θέλουμε να είμαστε, τελικά, ό,τι φαινόμαστε, χωρίς να «μετράει» καθόλου ο εσωτερικός – ψυχικός μας κόσμος;
--------------------------
Ο Νίκος Παπακωνσταντόπουλος γεννήθηκε στο Λειβάρτζι του Δήμου Καλαβρύτων και είναι υγειονομικός (Διπλωματούχος Νοσηλευτής).
Στο χώρο των γραμμάτων εμφανίστηκε εδώ και αρκετά χρόνια, δημοσιεύοντας αρχικά άρθρα και κείμενά του στον Επαρχιακό – Καλαβρυτινό Τύπο, καθώς και σε διάφορα περιοδικά. Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Λειβάρτζι σ’ ευχαριστώ!» εξέδωσε το 2002. Δύο χρόνια αργότερα προχώρησε σε μια προσπάθεια μετάφρασης για «Τα Ευαγγέλια της Μεγάλης Πέμπτης και του Μεγάλου Σαββάτου», καθώς και άλλων περικοπών της Μεγάλης Εβδομάδος (περιορισμένος αριθμός αντιτύπων). Ακολούθησε η συλλογή ποιημάτων με τίτλο «Έμμετρα», το 2008, από τις Εκδόσεις «Άπειρος Χώρα». Το 2009 ολοκλήρωσε την ογκώδη έρευνά του με τίτλο «“Καταθέσεις” από την Νοσηλευτική μου διαδρομή». Το 2011 εκδόθηκαν τα βιβλία του «Η Φωτογραφία» και «Όταν η ελπίδα άρχισε ν’ ανατέλλει» («Άπειρος Χώρα»). Αναμένεται να εκδοθεί ακόμα και το σχεδόν ολοκληρωμένο βιβλίο του (μυθιστόρημα), με τίτλο «Αθόρυβοι εργάτες». Παράλληλα, συνεχίζει να δημοσιεύει πολύ συχνά άρθρα, κείμενα και ποιήματα σε εφημερίδες και περιοδικά (έντυπος και ηλεκτρονικός Τύπος). Ακόμα, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι ομιλίες του για διάφορα λογοτεχνικά και κοινωνικά θέματα.
Είναι παντρεμένος με την Ελένη Γάλλιου από το Γοργόμυλο Πρέβεζας και έχουν δύο παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.