του Νίκου Μαγκαφά Μαθηματικού Βοηθού Δημάρχου για θέματα Παιδείας στο Δήμο Καλαβρύτων και Διευθυντή του 8ου Γυμνασίου Πάτρας Oι μεγάλες πρά...
του Νίκου Μαγκαφά
Μαθηματικού
Βοηθού Δημάρχου για θέματα Παιδείας στο Δήμο Καλαβρύτων και Διευθυντή του 8ου Γυμνασίου Πάτρας
Oι μεγάλες πράξεις προβάλλουν ως τρανές μαρτυρίες καταξίωσης της ελεύθερης συνείδησης. Ό,τι έγινε στις 25 του Μάρτη του 1821 στην Ελλάδα αποτελεί μια μεγάλη πράξη, τόσο μεγάλη και υψηλή που πλέον υψώνεται αυτάρεσκα μόνη μαζί με δυο τρεις ακόμα σε ύψη τέτοια που προκαλούν θάμβος και κατάνυξη, που καθιστούν σχεδόν άναρθρα τα ψελλίσματα θαυμασμού και τα ένοχα άλλοθι όλων εμάς των επιγόνων.
Οι εθνικές επέτειοι έχουν νόημα όχι μόνο όταν διασώζουν τη συλλογική μνήμη και αποτρέπουν από τη λήθη, αλλά όταν αποτελούν αφετηρία γόνιμου προβληματισμού και όταν επιτρέπουν τη σύνδεση του εκεί και του τότε με το εδώ και το τώρα.
Επιχειρώντας τη σύνδεση αυτή παρατηρούμε αρκετές αναλογίες. Να μερικές:
Εκείνοι βρέθηκαν πολιορκημένοι στην πιο επώδυνη σκλαβιά και αποφάσισαν να σπάσουν τα δεσμά της πολιορκίας τους και να επιχειρήσουν τον ξεσηκωμό με όποιο κόστος για να κερδίσουν την ελευθερία τους. Εμείς αντιθέτως βρεθήκαμε ελεύθεροι και καταντήσαμε ασφυκτικά πολιορκημένοι.
Εκείνοι ζητούσαν την ελευθερία τους που την είχαν αφαιρέσει οι εχθροί της πατρίδας . Και ήξεραν πολύ καλά ποιοι είναι οι εχθροί. Τη δική μας ελευθερία επιτρέψαμε να την ευνουχίζουν διάφοροι. Και πώς να τους πολεμήσουμε, αφού έχουμε βάλει κι εμείς το χεράκι μας;
Εκείνοι τίμησαν την Ελευθερία που την είχαν λαβώσει οι εχθροί. Εμείς - εκούσια ή ακούσια - λαβώνουμε την ελευθερία σε όλες της τις μορφές. Εκέινοι , για να θυμηθούμε τον εθνικό μας ποιητή, την ανάστησαν , αθάνατη και θεία, μέσα από τα κόκκαλα των Ελλήνων τα ιερά . Εμείς την κάναμε να θυμάται περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαίει, την απογοητεύσαμε και την αναγκάσαμε το ένα της να εκτύπαε τ΄άλλο χέρι από την απελπισιά, την καταστήσαμε περίγελο να γυρεύει εις τα ξένα άλλα χέρια δυνατά και ταπεινότατη να της γέρνει η τρισάθλια κεφαλή σαν πτωχού που θυροδέρνει κι είναι βάρος του η ζωή.
Δυστυχώς, στη δική μας περίπτωση η Ιστορία είναι μια επανάληψη ομόκεντρων κύκλων. Ευτυχώς, που αυτοί οι ομόκεντροι κύκλοι μας διδάσκουν πως, όταν φεύγει η Ελευθερία , επιστρέφει πάντα πιο δυνατή. Αρκεί να της ανοίξουμε το δρόμο. Να τον στρώσουμε με τις μεγάλες πολιτισμικές αξίες και τις υψηλές αλήθειες που δικαιώνουν τον άνθρωπο και τις υπερβατικές του αφετηρίες. Το έχουν πει κι άλλοι, το προσυπογράφω κι εγώ: Το ζητούμενο στην εποχή μας δεν είναι πώς θα αυξήσουμε το κατά κεφαλήν εισόδημά μας, αλλά το πώς θα ενισχύσουμε τα κατά ψυχήν αποθέματά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.