Στα Καλάβρυτα βρέθηκε τη Μ.Τετάρτη ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Κώστας Σπηλιόπουλος , για να πάρει μέρος στην τελετή παράδοσης των...
Στα Καλάβρυτα βρέθηκε τη Μ.Τετάρτη ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Κώστας Σπηλιόπουλος, για να πάρει μέρος στην τελετή παράδοσης των επισήμων γερμανικών αρχείων για την τραγική "Επιχείρηση Καλάβρυτα" της 13ης Δεκεμβρίου 1943, στο Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος.
Ο Υφυπουργός στην ομιλία του τόνισε μεταξύ άλλων, πως αυτή η πράξη, είναι πράξη τιμής και χρέους προς τους ήρωες Καλαβρυτινούς που θυσιάστηκαν για την πατρίδα.
Υπογράμμισε πως νιώθει πολύ τυχερός που ευρισκόμενος ο ίδιος στη θέση του Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας, συνέβαλλε στην εξεύρεση, μετάφραση και τακτοποίηση όλων των εγγράφων της κρίσιμης εκείνης περιόδου. Για την ολοκλήρωση αυτού του έργου έχουν συμβάλλει, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, ο Δήμος Καλαβρύτων και αυτοδιοικητικοί παράγοντες της περιοχής.
Γνωστοποίησε ότι τα αρχεία επιμελήθηκε η Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού και πως αυτά που δημοσιοποιούνται δεν θα είναι τα τελευταία, καθώς θα ακολουθήσουν κι άλλα εξίσου σημαντικής ιστορικής αξίας.
Τόνισε πως τα έγγραφα αυτά αποτελούν αυθεντικές πηγές, χωρίς κρίσεις και πως είναι τα πλέον κατάλληλα για χρήση προς κάθε ενδιαφερόμενο αλλά κυρίως για ερευνητές και ιστορικούς και πως σίγουρα θα συμβάλλουν καθοριστικά ώστε να διαμορφωθεί η πλήρης εικόνα εκείνης της κρίσιμης και δραματικής περιόδου.
Ο Υφυπουργός έκλεισε την σύντομη ομιλία του, ευχόμενος η πράξη αυτή, της παράδοσης των τόσο πολύτιμων αρχείων, να συμβάλλει στην εξύψωση της ιστορικής αλήθειας.
Η "Επιχείρηση Καλάβρυτα" ήταν μια από τις πιο σκληρές και αιματηρές επιχειρήσεις της Βέρμαχτ. Η διαταγή για την «επιχείρηση Καλάβρυτα» δόθηκε από τον ίδιο το Χίτλερ και τον στρατάρχη Κάιτελ στις 29/10/1943. Η εκτέλεση της επιχείρησης ανατέθηκε στον διοικητή της 117ης Μεραρχίας αντιστράτηγο Καρλ φον Λεσουίρ. Ο τελευταίος, αφού συγκέντρωσε τις στρατιωτικές δυνάμεις που του ήταν απαραίτητες, στις 25/11/1943, εξέδωσε την υπ. αριθμ.. 1296 διαταγή προς τις μονάδες που θα έπαιρναν μέρος στην επιχείρηση. Η επιχείρηση ξεκίνησε στις 4/12/1943. Οι δυνάμεις των Γερμανών που πήραν μέρος ξεκίνησαν από την Πάτρα, το Αίγιο, την Τρίπολη, τον Πύργο Ηλείας και από την περιοχή της Κορινθίας.
Στο διάβα τους τα ναζιστικά στρατεύματα σκορπούσαν το θάνατο. Καίγανε και δολοφονούσαν, αφήνοντας πίσω τους την καταστροφή και την ερήμωση σε κάθε χωριό της περιοχής των Καλαβρύτων από το οποίο έτυχε να περάσουν. Ο αριθμός των θυμάτων τους ξεπερνά τα 1.100 άτομα. Στο χωριό Αιγείρα εκτέλεσαν 5 πατριώτες, στην Άνω Ζαχλωρού 12, στα Κλειτορία 19, στο Σκεπαστό 16, στη Βρόσθαινα 7, στα Ζαχλωρίτικα 14, στην Κερπινή 45, στη Ροδοδάφνη 2, στην Ακράτα, στην Κροκόβα 4, στη Μαμουσιά 5 κ.ο.κ.. Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης το μέγεθος της θηριωδίας που προηγήθηκε του ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων αξίζει να αναφέρουμε τούτο. Στις 8 Δεκεμβρίου του 1943 γερμανικές δυνάμεις έφτασαν στην ιστορική μονή του Μεγάλου Σπηλαίου. Εκεί συνέλαβαν όλους του μοναχούς και μερικούς λαϊκούς, συνολικά 19 άτομα, κι αφού τους μετέφεραν σε μικρή απόσταση από τη Μονή τούς δολοφόνησαν πετώντας τους σε γκρεμό. Μετά από λίγες ημέρες επέστρεψαν στη μονή και την καταλήστευσαν ενώ έβαλαν φωτιά στο ιερό και στον ξενώνα.
Η μεγαλύτερη όμως σφαγή και καταστροφή έγινε στα Καλάβρυτα τη μαύρη ημέρα της 13ης Δεκεμβρίου 1943. Ηταν Δευτέρα. Δεν είχε χαράξει ακόμη όταν ακούστηκε να χτυπά με φρενήρη τρόπο η καμπάνα της μητρόπολης. Σε λίγο έφτασε και η διαταγή να συγκεντρωθούν όλοι στο δημοτικό σχολείο. Εκεί χώρισαν τα γυναικόπαιδα από τους άνδρες.
Γύρω στις 9 το πρωί έβγαλαν τους άνδρες, από 14 ετών και πάνω, από το σχολείο και τους οδήγησαν στο χωράφι του δάσκαλου Καπή που απείχε περί τα δέκα λεπτά και τους έζωσαν ολόγυρα με πολυβόλα. Την ίδια ώρα άλλα τμήματα Γερμανών στρατιωτών άρχισαν τη λεηλασία και την καταστροφή της πόλης. Γύρω στο μεσημέρι μια φωτοβολίδα που έπεσε από την πόλη έδωσε το σύνθημα. Τα πολυβόλα άρχισαν να κροταλίζουν κι οι άντρες να πέφτουν νεκροί ο ένας μετά τον άλλον. Πόσοι άραγε σκοτώθηκαν; Κατά μία εκδοχή «υπερχίλιοι», κατά μία άλλη 1.436 άνδρες από 14 έως 80 ετών, δηλαδή το 70,5% του αρσενικού πληθυσμού της πόλης. Κατάφεραν να σωθούν μόνο 13 άτομα, που καταπλακώθηκαν από τους νεκρούς συμπολίτες τους και θεωρήθηκαν νεκροί από τους ναζί.
Μια διαρκή τραγωδία έζησαν οι γυναίκες. Ηταν αυτές που έμειναν πίσω να θάψουν και να κλάψουν τους νεκρούς τους και πάνω απ' όλα να βρουν το κουράγιο να συνεχίσουν να ζουν, να αναθρέψουν τα παιδιά τους και να ξαναχτίσουν από τα συντρίμμια ξανά τη μικρή τους πολιτεία.
Πέπη Σπηλιωτοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.