του Νίκου Παπακωνσταντόπουλου* Το γενικότερο «μούδιασμα» που μας διακατέχει την τελευταία διετία, τουλάχιστον, το βιώνουμε όλο και π...
του Νίκου Παπακωνσταντόπουλου*
Το γενικότερο «μούδιασμα» που μας διακατέχει την τελευταία διετία, τουλάχιστον, το βιώνουμε όλο και περισσότερο στο «πετσί» μας. Και είδαμε τον τελευταίο καιρό πόσο «μουδιασμένη» ήταν η παρέλαση για την Εθνική μας Παλιγγενεσία, που ο παλμός και ο ενθουσιασμός που χαρακτήριζαν αυτή την ημέρα δεν είχαν την ένταση που είχαν προηγούμενα χρόνια. «Μουδιασμένα» πέρασε και το Πάσχα, αφού η χαρά που μας γεμίζει η μεγάλη γιορτή και η αισιοδοξία που μας δίνει η ομορφότερη εποχή του χρόνου ήταν κι αυτές «μουδιασμένες». «Μουδιασμένο» και το καλοκαίρι που έρχεται, με την κατήφεια να ενισχύεται, την ανεργία να σκαρφαλώνει και την ύφεση να κατηφορίζει. Η αβεβαιότητα, ο φόβος, η ανασφάλεια εντείνονται με την εξαγγελία και νέων – πιο επώδυνων και ισοπεδωτικών μέτρων τον Ιούνιο, χωρίς να αφήνεται κάπου ένας φεγγίτης να μπει λίγο φως. Ήλθαν και οι εκλογές, με πολλή «γκριζάδα», και πριν και μετά.
Από το «πρώτο» μνημόνιο μάς διαβεβαίωναν πως «σώθηκε η χώρα»! Και ήλθε το δεύτερο και μας διαβεβαίωναν το ίδιο, ότι, τάχα, «βάλαμε πάτο στο βαρέλι», αλλά στην ουσία έχουμε «χαθεί στο μέτρημα» για το ποιο μνημόνιο μας περιμένει στην πράξη.
Και αναλογίζεται κανείς: Έχουμε οικονομικό πόλεμο, όπως ακούγεται από πολλά στόματα;
Κάποια «πράγματα» σε έναν ένοπλο «παραδοσιακό» πόλεμο και σε έναν οικονομικό δείχνουν να έχουν ομοιότητες. Ας δούμε μερικές:
Και στα δύο «είδη» πολέμων τα κίνητρα είναι οικονομικά. Στον «ένοπλο» πόλεμο ο επιτιθέμενος εισβάλει στον αμυνόμενο, κυρίως για την κατάκτηση εδαφών, αλλά έχουμε δει και τις περιπτώσεις που γίνεται προς «συνετισμόν», είτε και για «κατανάλωση» του υπό λήξιν πολεμικού υλικού, όπως έχει ειπωθεί πως έγινε και στο πολύ πρόσφατο παρελθόν και στη «γειτονιά» μας!
Και στην περίπτωση μιας ένοπλης εισβολής, και σε αυτήν μιας οικονομικής, ο επιτιθέμενος «φροντίζει» το ηθικό του αμυνόμενου να μην είναι και το καλύτερο! Είναι τυχαίο το ότι σήμερα η χώρα μας συνεχώς εκβιάζεται και βρίσκεται «με την πλάτη στον τοίχο»;
Η πείνα, η εξαθλίωση, οι μεγάλες οικονομικές καταστροφές είναι και αυτά κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Ήδη δεν μπορούμε να μη μιλάμε και για ανθρώπινα θύματα, τη στιγμή που τα οικονομικά αδιέξοδα οδηγούν σε συνεχώς αυξανόμενες αυτοκτονίες και απόπειρες αυτοκτονιών, όχι μόνο στη χώρα μας.
Η κατευθυνόμενη και ελεγχόμενη ενημέρωση είναι και αυτή ένα κοινό στοιχείο και στις δύο περιπτώσεις, ώστε να υπάρχει παραπληροφόρηση, με στόχο τη χαλάρωση της αντίστασης του αμυνόμενου. Το ίδιο συμβαίνει και με την εισβολή, που έχει σχεδιαστεί πολύ χρόνο πριν την εκδήλωσή της.
Ήδη «διδασκόμεθα» στην πράξη πως το «αμυνόμενο» κράτος διατηρεί κατ’ επίφασιν την κυριαρχία του και την ανεξαρτησία του, αφού οι αποφάσεις επιβάλλονται από τους «εισβολείς», αποβλέποντες στην εκποίηση στρατηγικών οικονομικών θέσεων – στην οικονομική αφαίμαξη.
Όπως άλλοτε, έτσι και τώρα, «φιλοπατρίας» ένεκα, οι ισχυροί του πλανήτη δείχνουν να «απολαμβάνουν» τις δικές τους κατακτήσεις, (σήμερα οικονομικές) αδιαφορώντας για τον σε ψυχολογικούς φούρνους «βραδείας καύσεως» «θάνατο» των λαών των χωρών που θέλουν οικονομικά να καθυποτάξουν. Να μην ξεχνάμε όμως κανείς μας, πως σε κάθε πόλεμο δεν γνωρίζει απώλειες μόνο ο αμυνόμενος, αλλά και ο επιτιθέμενος, κάτι που ίσως να αρχίζει να γίνεται ορατό και προκαλεί ανησυχίες. Μήπως, τελικά, «για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον», όπως είχε γράψει πρόσφατα σε άρθρο του στο περιοδικό NEW YORK TIMES, ο καθηγητής του Κολούμπια Μάρκ Μαζάουερ;
--------------------------
Ο Νίκος Παπακωνσταντόπουλος γεννήθηκε στο Λειβάρτζι του Δήμου Καλαβρύτων και είναι υγειονομικός (Διπλωματούχος Νοσηλευτής).
Στο χώρο των γραμμάτων εμφανίστηκε εδώ και αρκετά χρόνια, δημοσιεύοντας αρχικά άρθρα και κείμενά του στον Επαρχιακό – Καλαβρυτινό Τύπο, καθώς και σε διάφορα περιοδικά. Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Λειβάρτζι σ’ ευχαριστώ!» εξέδωσε το 2002. Δύο χρόνια αργότερα προχώρησε σε μια προσπάθεια μετάφρασης για «Τα Ευαγγέλια της Μεγάλης Πέμπτης και του Μεγάλου Σαββάτου», καθώς και άλλων περικοπών της Μεγάλης Εβδομάδος (περιορισμένος αριθμός αντιτύπων). Ακολούθησε η συλλογή ποιημάτων με τίτλο «Έμμετρα», το 2008, από τις Εκδόσεις «Άπειρος Χώρα». Το 2009 ολοκλήρωσε την ογκώδη έρευνά του με τίτλο «“Καταθέσεις” από την Νοσηλευτική μου διαδρομή». Το 2011 εκδόθηκαν τα βιβλία του «Η Φωτογραφία» και «Όταν η ελπίδα άρχισε ν’ ανατέλλει» («Άπειρος Χώρα»). Αναμένεται να εκδοθεί ακόμα και το σχεδόν ολοκληρωμένο βιβλίο του (μυθιστόρημα), με τίτλο «Αθόρυβοι εργάτες». Παράλληλα, συνεχίζει να δημοσιεύει πολύ συχνά άρθρα, κείμενα και ποιήματα σε εφημερίδες και περιοδικά (έντυπος και ηλεκτρονικός Τύπος). Ακόμα, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι ομιλίες του για διάφορα λογοτεχνικά και κοινωνικά θέματα.
Είναι παντρεμένος με την Ελένη Γάλλιου από το Γοργόμυλο Πρέβεζας και έχουν δύο παιδιά.
