«Ουδέν σχόλιον»!

Του Νίκου Χρ. Παπακωνσταντόπουλου Πόσο αρνητικές είναι, στ’ αλήθεια, ορισμένες καθημερινές εικόνες, όπως π.χ. το να κατεβαίνει κάπ...

Του Νίκου Χρ. Παπακωνσταντόπουλου
Πόσο αρνητικές είναι, στ’ αλήθεια, ορισμένες καθημερινές εικόνες, όπως π.χ. το να κατεβαίνει κάποιος το πρωί από το σπίτι του για τη δουλειά του, κρατώντας στα χέρια του τα σκουπίδια, να φτάνει μπροστά στον κάδο και να τα αφήνει απέξω! Ή, πόση δυσπιστία μπορεί να προκαλέσει σ’ ένα μικρό παιδί η «διδασκαλία» των γονιών του, πως ποτέ δεν πρέπει να περνάμε στη διασταύρωση με κόκκινο και λίγες ώρες μετά, κρατώντας το (τραβώντας το στην κυριολεξία) από το χέρι, περνάνε μαζί βιαστικά τη διάβαση με κόκκινο!

«Μα, μπαμπά/μαμά, έχει κόκκινο!...».

«Έλα κοντά και σώπα…»!

Μήπως δεν συμβαίνει το ίδιο, όταν κάποιοι συμβουλεύουν τα παιδιά τους να είναι αγαπημένα μεταξύ τους, λίγο πριν ή λίγο μετά τον καβγά τους;

Στη θέα του «εθίμου» που… αναβιώνει κάθε χρόνο τον Ιούνιο, και δεν είναι άλλο από την καταστροφή ή και την «καύση» των σχολικών βιβλίων, απευθυνόμενος σε «λάτρεις» της «συνήθειας», λίγες μέρες πριν, πήρα «ευθαρσώς» την απάντηση από έναν μαθητή, για λογαριασμό και των άλλων, που γέλασαν δυνατά:

«Τα εκδικούμαστε, γιατί μας ταλαιπώρησαν όλη τη χρονιά»!

Ατόφια μέσα μου τότε η έκπληξη που πάντα με διακατέχει, από τη στιγμή που η προσωπική μου φίλη, εκπαιδευτικός, συγγραφέας και αρθρογράφος της «ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ «NEWS κ. Παναγιώτα Λάμπρη μου είχε διηγηθεί την εμπειρία της στην Ελβετία.

Γράφει η ίδια για το θέμα στην προσωπική της ιστοσελίδα, στο άρθρο της με θέμα «Βιβλίο; «Βεβηλώστε» το!...» http://www.lampri.com/index.files/Page572.htm

«[…]Και ειρήσθω εν παρόδω, δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα από τα βιβλία ενός Ελληνικής καταγωγής μαθητή, ο οποίος φοιτούσε σε Ελβετικό σχολείο, στου οποίου την πρώτη σελίδα υπήρχαν τα ονόματα έξι άλλων μαθητών που είχαν χρησιμοποιήσει το ίδιο βιβλίο κατά τα προηγούμενα σχολικά έτη! Η προσωπική εμπειρία, στην οποία θα μπορούσαν να προστεθούν και ανάλογες εμπειρίες άλλων, αποδεικνύει κάτι πολύ απλό. Η «φτωχή» Ελβετία τύπωνε και εξακολουθεί φαντάζομαι να τυπώνει βιβλία με ανθεκτικό δέσιμο, τα οποία διέθετε στους μαθητές της με το «αζημίωτο». Ο κάθε μαθητής, μόλις τελείωνε την τάξη του, επέστρεφε τα βιβλία στο σχολείο του, για να τα πάρει άλλος μαθητής την επόμενη σχολική χρονιά και σε περίπτωση καταστροφής κάποιου εξ αυτών όφειλε να το αντικαταστήσει και εννοείται καινουργές!... […]».

Η έκπληξη όμως που ένοιωσε λίγο καιρό μετά η ίδια στην Ελλάδα, ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη με εκείνη στην Ελβετία. Να ποιός είναι ο επίλογος του άρθρου «Βιβλίο; «Βεβηλώστε» το!...»:

«Κι έχω την αίσθηση πως τα λόγια που είπε μια μέρα κάποιος μαθητής μου - και δυστυχώς δεν είναι ο μόνος - όταν τον παρατήρησα, επειδή μουτζούρωνε και έσχιζε μέσα στην τάξη ένα βιβλίο του, πως δηλαδή ο πατέρας του πληρώνει φόρους και γι’ αυτό μπορεί να κάνει το βιβλίο του ό,τι θέλει, αν μη τι άλλο, ακόμα κι αν για οποιοδήποτε λόγο έρχονται στη σκέψη δεν θα εκστομίζονται τόσο εύκολα και κυρίως δεν θα εκδηλώνονται ως πράξη καταστροφής και βεβήλωσης των βιβλίων, αυτών των «μικρών» ναών της γνώσης…»

Στην (πιθανή) ερώτηση, αν τα φαινόμενα αυτά στη χώρα μας οφείλονται σε πενία της παιδείας μας, σίγουρα «χωράει» και η απάντηση:

«Ουδέν σχόλιον»!

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος

--------------------------

Ο Νίκος Παπακωνσταντόπουλος γεννήθηκε στο Λειβάρτζι του Δήμου Καλαβρύτων και είναι υγειονομικός (Διπλωματούχος Νοσηλευτής).Στο χώρο των γραμμάτων εμφανίστηκε εδώ και αρκετά χρόνια, δημοσιεύοντας αρχικά άρθρα και κείμενά του στον Επαρχιακό – Καλαβρυτινό Τύπο, καθώς και σε διάφορα περιοδικά. Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Λειβάρτζι σ’ ευχαριστώ!» εξέδωσε το 2002. Δύο χρόνια αργότερα προχώρησε σε μια προσπάθεια μετάφρασης για «Τα Ευαγγέλια της Μεγάλης Πέμπτης και του Μεγάλου Σαββάτου», καθώς και άλλων περικοπών της Μεγάλης Εβδομάδος (περιορισμένος αριθμός αντιτύπων). Ακολούθησε η συλλογή ποιημάτων με τίτλο «Έμμετρα», το 2008, από τις Εκδόσεις «Άπειρος Χώρα». Το 2009 ολοκλήρωσε την ογκώδη έρευνά του με τίτλο «“Καταθέσεις” από την Νοσηλευτική μου διαδρομή». Το 2011 εκδόθηκαν τα βιβλία του «Η Φωτογραφία» και «Όταν η ελπίδα άρχισε ν’ ανατέλλει» («Άπειρος Χώρα»). Αναμένεται να εκδοθεί ακόμα και το σχεδόν ολοκληρωμένο βιβλίο του (μυθιστόρημα), με τίτλο «Αθόρυβοι εργάτες». Παράλληλα, συνεχίζει να δημοσιεύει πολύ συχνά άρθρα, κείμενα και ποιήματα σε εφημερίδες και περιοδικά (έντυπος και ηλεκτρονικός Τύπος). Ακόμα, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι ομιλίες του για διάφορα λογοτεχνικά και κοινωνικά θέματα.Είναι παντρεμένος με την Ελένη Γάλλιου από το Γοργόμυλο Πρέβεζας και έχουν δύο παιδιά.

Ενημέρωση για όλες τις ειδήσεις των Καλαβρύτων και της ορεινής Αχαΐας με ένα στη σελίδα του kalavrytanews.com.