Δευτέρα Πεντηκοστής στο κερτεζίτικο καστανόδασος!!!

Ζούμε σημαδιακές στιγμές σε ιστορικούς καιρούς. Και θα διαρκέσουν πολύ, ανεξάρτητα από το πώς θα αντιδρούμε. Μόνο η ποιότητά τους και ί...

Ζούμε σημαδιακές στιγμές σε ιστορικούς καιρούς. Και θα διαρκέσουν πολύ, ανεξάρτητα από το πώς θα αντιδρούμε. Μόνο η ποιότητά τους και ίσως η έντασή τους να εξαρτηθεί. Σήμερα θα σας παρουσιάσω τις σκέψεις μου με βάση ένα καστανόδασος και τον εορτασμό τη Δευτέρα του «Αγίου Πνεύματος» μέσα στην καρδιά του…

Ξέρετε εκεί στο Καλαβρυτινό χωριό μου έχουμε πολλά δασώδη βουνά και με πολλούς χείμαρρους. Η αλήθεια είναι ότι τα δάση διοχέτευαν τα νερά με ρυθμό που δεν έφερνε καταστροφές. Όχι όμως πάντα. Όταν είχαν μεγάλες κατεβασιές, αλλοίμονο σε ό,τι βρισκόταν μπροστά τους. Οι δυνατοί κυρίως άνδρες δεν έμεναν με σταυρωμένα τα χέρια. Πάλευαν με σοφία σε έξυπνα σημεία ώστε να διοχετεύσουν την κοίτη και να μη καταστραφούν τα δουλεμένα χώματα ή οι σοδιές. [Ας πάρουμε τη σοφία και ανδρεία τους ως υπόδειγμα για την κατεβασιά τη κρίσης...]

Σήμερα το καστανόδασος έχει καταπληκτική και πυκνή βλάστηση. Οι χείμαρροι είναι πιο συνετοί, αλλά ο μακαρίτης Χρίστος Ζ. πήρε μια ρηξικέλευθη απόφαση και να επενδύσει το βιός του σ’ ένα ακόμα κερτεζίτικο ξωκκλήσι: την «Αγία Τριάδα». Εδώ και δυο χρόνια του έχει αφιερωθεί δικαίως η πανήγυρη στη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος.

Παρότι οι γέροντες δύσκολα μπορούν να φτάσουν εκεί περπατώντας, οδηγώντας ή καβαλικεύοντας σε …ανύπαρκτα ζώα, χθες παραταύτα η ημέρα ήταν ευφρόσυνη. Πολλοί απ’ αυτούς έφτασαν με αγροτικά, κάποιοι ρισκάροντας μιας ώρες περίπου ορεινό περπάτημα. Οι πιο νέοι και οι νεολαίοι τόκαναν ευχάριστα. Με αυτοσχέδιους ψάλτες, τους γνωστούς επιτρόπους και το πολυποίκιλο πλήθος, η ακολουθία είχε αίσιο πέρας. Και ο γυρισμός ακόμη καλύτερος, αφού ο πλάτανος της κεντρικής πλατείας δημιουργούσε ευχάριστο κλίμα για καφέ, σε μια ηλιόλουστη μέρα.

Η Πεντηκοστή βλέπετε θέλει καθαρή καρδιά, χαλαρότητα, νοιώσιμο και φυσικά τα «Υπερώα της» για να συμβολιστεί. Για να μπορεί να απλωθεί κατόπιν στους επώδυνους δρόμους και πλατείες των πονεμένων (κυρίως των πόλεων) από την πολυποίκιλη κρίση…

Και του χρόνου φίλες και φίλοι… Ως μικρό αντίδωρο σας χαρίζω μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες, μαζί με τα χαλαρά σχόλιά μου…