Τα τσάγαλα…

του Άγγελου Σακκέτου    Μια κατάθεση ψυχής και καρδιάς για ορισμένες παιδικές και άδολες αναμνήσεις τον καιρό που οι λέξεις δόλος κα...

του Άγγελου Σακκέτου  

Μια κατάθεση ψυχής και καρδιάς για ορισμένες παιδικές και άδολες αναμνήσεις τον καιρό που οι λέξεις δόλος και κακία ήσαν άγνωστες στα λεξιλόγια των πατεράδων μας και των παππούδων μας!.. Διαβάστε μια ιστορία που συνέβη σε ένα αλώνισμα στο χωριό μας!..

Ο ΒΑΛΜΑΣ φώναζε τόσο δυνατά, που νόμιζες ότι μαζί με τη φωνή του ξεσήκωνε και τα άλογα τα οποία γύριζαν καταϊδρωμένα, αλλά αγέρωχα και υπερήφανα έτσι όπως έδειχνε συνεχώς η ανεμισμένη χαίτη τους!
--Αέρα Καρά!.. Μέσα Ντορή!.. Αέρα Καρά!.. Μέσα Ντορή!..
Τα δικρυάνια γύριζαν συνεχώς τα δεμάτια στο αλώνι και οι νοικοκυρές φώναζαν τα παιδιά, άλλα να πάνε να φέρουν κρύο νερό από την κεντρική βρύση, άλλα να φέρνουν ντρίτσες (ειδικά ψάθινα καπέλα για τον ήλιο) για τα κεφάλια των αλωνιστάδων! Βλέπεις εκείνη η παλιόβρυση, που είχαμε δίπλα μας, στου Τσουραπόγιαννη, δεν έφερνε και τόσο δροσερό νερό. Οι κακές γλώσσες λέγανε πώς ορισμένα παιδιά, για να χαλάσουν τη διάθεση των αλωνιστάδων, πήγαιναν στην πηγή και άδειαζαν το νερό, για να σκάνε στα γέλια!..
--Μάνα, δεν μου δίνεις και μένα το δικρυάνι;
--Παιδάκι μου!....Είπε η μάνα μου και έκανε το σταυρό της!.. Τι το θες εσύ το δικρυάνι; Πήγαινε στο κιόσκι που έχει δροσιά μη σε ζαλίζει ο ήλιος που ρίχνει φωτιά καταμεσήμερο!..
--Καλά, είπα στενοχωρημένος, θα πάω να φάω κανένα τσάγαλο!..
--Δεν θα καθίσεις να φας; Σου έχω βραστογαλιά προβατίσια, που έφερε η θεία σου η Βανθία και σου αρέσει πολύ!
--Όχι, είπα θυμωμένος, που η μάνα μου δεν μου έδωσε και μένα το δικρυάνι, θα πάω να φάω τσάγαλα!

Τσάγαλα λέγαμε τα αμύγδαλα, που ακόμη δεν είχαν ωριμάσει, αλλά τρωγόντουσαν και οι καρποί τους ήσαν πολύ νόστιμοι!.. Μόνο που τα τσάγαλα δεν έρχονταν από τον ουρανό στο πιάτο, αλλά έπρεπε … να ανεβείς στην αμυγδαλιά, για να τα κόψεις, διότι δεν υπήρχε εύκαιρο κανένα παιδί να σε βοηθήσει! Πέραν τούτου η αμυγδαλιά δεν ήταν δική μας και κατά συνέπεια μπορούσες να γίνει στόχος του αγροφύλακα και να σε κατηγορήσει ότι σε συνέλαβε «κλέπτων οπώρας», που λέει και το λαϊκό ρητό.
Μια και δυο ο φίλος σας, που αραδιάζει αυτές τις σειρές, παρά την κινητική δυσκολία, κατάφερε σιγά-σιγά να ανέβει σε μια βατή αμυγδαλιά, που ήταν δίπλα στο αλώνι και έμοιαζε σαν τον … Ζακχαίο πάνω στη συκομορέα, ο οποίος «εζήτει ιδείν τον Ιησούν τις εστι, και ουκ ηδύνατο από τού όχλου, ότι τή ηλικία μικρός ήν. και προδραμών έμπροσθεν ανέβη επί συκομορέαν, ίνα ίδη αυτόν, ότι δι' εκείνης ήμελλε διέρχεσθαι»!..

Να μη τα πολυλογούμε, αφού καταφέραμε ν’ ανέβουμε στην αμυγδαλιά, επί αρκετή ώρα είχα μείνει έκθαμβος από την ωραιότητα που έδειχνε το τοπίο, με το αλώνι στη μέση, τα άλογα να τρέχουν και τα δικρυάνια να γυρίζουν τα δεμάτια που «είχαν γίνει αλοιφή» (δηλαδή είχαν αλωνιστεί καλά). Ακόμη περισσότερο όταν τα κλαδιά του δέντρου με το πρώτο φύσημα της αύρας έριχναν μια υπέροχη δροσιά στο πρόσωπό του και αυτή η εικόνα δεν επρόκειτο να φύγει από το μυαλό του, εάν…

…την ώρα, που πήγα να κόψω ένα τσάγαλο, το αίμα μου δεν κοβόταν στα δύο!.. Ένα τεράστιο φίδι ήταν κουλουριασμένο στο κλαρί και μάλιστα μου έδειχνε συνεχώς τη γλώσσα του και σφύριζε περίεργα!..
Οι κινήσεις μου ήσαν σπαδωδικές!.. Μόλις που κατάφερα να φωνάξω:
--Μάνα!...
Πού ν’ ακούσει η μάνα μου!.. Τα άλογα χλιμίτριζαν πολύ και η φωνή του βαλμά ακόμη μεγαλύτερη!.. «Αέρα Καρά!.. Μέσα Ντορή!.. Αέρα Καρά!.. Μέσα Ντορή!..»
--Μάνα!...

Για καλή μου τύχη εκείνη τη στιγμή περνούσε ένας γνωστός μας γέροντας, ο Καρυδόγιαννης, ο οποίος κάτι κατάλαβε, που είδε την αμυγδαλιά να κουνιέται περίεργα, και καθώς βάζει το χέρι του για να κρύψει τον ήλιο, φωνάζει:
--Αγγελάκο, εσύ είσαι; Τι θέλεις εκεί πάνω;
--Ένα φίδι, μπάρμπα!.. Κοντεύει να με φάει!...
--Πού είναι;
--Σχεδόν δίπλα μου!.. Νάτο!...
--Μην κουνιέσαι!..

Ο Καρυδόγιαννης πολύ ψύχραιμος, ανεβαίνει με προσοχή στην αμυγδαλιά και μ’ ένα δυνατό χτύπημα χτυπάει στη μέση το φίδι, που ήδη είχε αρχίσει να ξετυλίγεται, αλλά δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το ξετύλιγμά του. Δεύτερο χτύπημα, τρίτο χτύπημα και ο γδούπος του φιδιού που έπεφτε στο έδαφος ήταν μεγάλος!
--Ωρέ!.. Δεντρογαλιά ήταν!... Κάπου πήρε είδηση γάλα ή αυγά και καρτερούσε να βρει την ευκαιρία!.. Κατέβα σιγά-σιγά!.. Τούτη τη φορά, Αγγελάκο, τη γλιτώσαμε, αλλά την άλλη…

Η μάνα μου βλέπει τον Καρυδόγιαννη που με κατεβάζει σιγά-σιγά από την αμυγδαλιά και του λέει με εμφανή περιέργεια!
--Τι συμβαίνει, κουμπάρε;
--Ένα φίδι πήγε να φάει τον Αγγελάκο!

Τι ήταν να το πει στη μάνα μου!.. Αυτή κι αν έβαλε τις φωνές και σταυροκοπιόταν συνεχώς που γλίτωσα από τα δόντια του φιδιού!
--Σώπα, μωρή Κανέλλα, οι δεντρογαλιές δεν τρώνε!
--Ναι, αλλά αν μου δάγκωνε το παιδί…. Άντε να βρεις παπά να το ξομολογήσεις!... Είδες τι πήγε να μου κάνει για να θέλει να φάει τσάγαλα; Πήγαινε τώρα, παιδάκι μου, να φας τη βραστογαλιά μην το μάθει ο πατέρας σου και έχουμε άλλα ντράβαλα (=μπελάδες, τραβήγματα)!..
--Θα πάω, μάνα!..
-- Και πού’σαι!.. Εκεί που θα τρως να πεις τρεις φορές το «Πάτερ ημών», που ο καλός Θεός σε έσωσε από το φίδι!.. Τρεις φορές!...

Μόνο τρεις φορές; Πενήντα … «πατερημά» έλεγα, όσες ήσαν και οι κουταλιές της βραστογαλιάς, που έτρωγα μέχρι να τελειώσω το φαγητό μου, ενώ η φωνή του βαλμά ακουγόταν όλο και πιο δυνατά:
--Αέρα Καρά!.. Μέσα Ντορή!.. Αέρα Καρά!.. Μέσα Ντορή!.. Αέρα Καρά!.. Μέσα Ντορή!..

Άγγελος Σακκέτος  

 

Ο Άγγελος Παν. Σακκέτος γεννήθηκε το έτος 1950 στο χωριό Βεσίνι Καλαβρύτων. Σπούδασε δημοσιογραφία, δημοσιολογία και κοινωνικές επιστήμες. Συνέχισε τις σπουδές του στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ παράλληλα αρθρογραφούσε σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά γνωστών δημοσιογραφικών οργανισμών και συγκροτημάτων, την ίδια στιγμή, που συνεργαζόταν με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά του επαρχιακού Τύπου. Περισσότερα στο :

sakketosaggelos.gr

Ενημέρωση για όλες τις ειδήσεις των Καλαβρύτων και της ορεινής Αχαΐας με ένα στη σελίδα του kalavrytanews.com.