"ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ": Η ώρα του αντίο στη χάρτινη έκδοση

Της Πέπης Σπηλιωτοπούλου   Έρχεται μια μέρα που καλούμαστε να πούμε το μεγάλο “ναι” ή το “μεγάλο” όχι, όπως είπε κι ο Καβάφης. Έρχετα...

Της Πέπης Σπηλιωτοπούλου  
Έρχεται μια μέρα που καλούμαστε να πούμε το μεγάλο “ναι” ή το “μεγάλο” όχι, όπως είπε κι ο Καβάφης. Έρχεται μια μέρα που πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα στα δημιουργήματά σου, στα “παιδιά” σου. Και πώς μπορείς να διαλέξεις, ποιο να κρατήσεις και ποιο να αφήσεις;

Ήρθε η μέρα και για μένα, λοιπόν. Τι να κρατήσω και τι να αφήσω. Κι ο κλήρος έπεσε στον “Φιλόδημο”, για να πάψει να υπάρχει ως χάρτινος και να πετάξει πια ελεύθερος στον κυβερνοχώρο, όπου ήδη διαπρέπει και πρωτεύει ανάμεσα στα ΜΜΕ της Αιγιάλειας.

Οι λόγοι είναι συγκεκριμένοι: Ναι, η οικονομική κρίση χτύπησε και τη δική μας πόρτα. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Το τελευταίο διάστημα ανέλαβα πολλά καθήκοντα, επαγγελματικά και οικογενειακά. Πολλά και δύσκολα και απαιτούν επιπλέον φόρτο εργασίας, που οι ώμοι μου αρχίζουν να τρίζουν. Κι όλα αυτά, εν μέσω σοβαρής οικονομικής στενότητας, που δεν μας αφήνει περιθώρια για πολλά ανοίγματα. Ας είναι καλά ο πρώην υπουργός κ. Ρουσσόπουλος με τη νομοθεσία που επέβαλλε το 2007 (έχουμε αναφερθεί πολλάκις σε αυτή), νομοθεσία που αποτελείωσε τον τοπικό Τύπο. Και ας είναι καλά και οι επόμενοι, που όχι μόνο δεν κατήργησαν τον ανεκδιήγητο αυτό νόμο αλλά τον εφάρμοσαν σε όλο του το μεγαλείο (με την αρωγή, δυστυχώς, και συναδέλφων).

Δεν ήμουν ποτέ από τις λεγόμενες “μεγάλες” εφημερίδες, που γεμίζουν τις σελίδες τους με αντιγραφές και δελτία τύπου. Ήμουν μικρή εφημερίδα που έδωσε πολύ μεγάλους αγώνες, εν μέσω μεγάλων δυσκολιών και κυρίως, εφημερίδα με ρεπορτάζ και με άποψη, που πολλές φορές “ενόχλησε” και γι'αυτό και σύρθηκε στα δικαστήρια, ταλαιπωρήθηκε και κυνηγήθηκε. Αγαπήθηκε όμως και πολύ από τον κόσμο κι αυτό μάς έδινε κουράγιο στις δύσκολες στιγμές.

Δική μου υποχρέωση τώρα, είναι να συνεχίσω την καλή παράδοση και κυρίως, την ποιοτική ενημέρωση προς το κοινό της Αιγιάλειας, αφού τάχθηκα εξ απαλών ονύχων στην υπηρεσία του. Για να μη χαθεί, λοιπόν, η ποιότητα αλλά και για να μη βρεθώ κάποια μέρα με κλονισμένη την υγεία μου από την πολλή δουλειά που τρώει τον αφέντη, ήρθε η ώρα της απόφασης για αξιοπρεπή αποχώρηση, ακριβώς τη στιγμή που ο “Φιλόδημος” βρίσκεται στην κορυφή της προτίμησης των Αιγιαλέων.

Τώρα, να πω πως η απόφαση ήταν εύκολη; Δεν θα το πω. Γιατί δεν ήταν. Πώς να αποφασίσω, μετά από 14 χρόνια και κάτι, πως ένας κύκλος κλείνει; Η μόνη παρηγοριά είναι πως ανοίγει κάποιος άλλος. Κι αυτός είναι ο διαδικτυακός “Φιλόδημος”, το www.filodimos.gr. Η επιτυχία του είναι ανέλπιστη και δεν πρέπει να το αγνοήσουμε ως γεγονός. Πρέπει το βάρος πια να πέσει εκεί. Κακά τα ψέματα, η αγαπημένη μυρωδιά της εφημερίδας και τα μουντζουρωμένα χέρια αρχίζουν να κατατάσσονται στις “ρετρό” αναμνήσεις. Και χαιρόμαστε που εμείς, τουλάχιστον, θα την έχουμε, γιατί τα παιδιά που έρχονται θα την αγνοούν. Κρίμα.

Αν αρχίσω τα ευχαριστώ, δε με φτάνουν οι 16 σελίδες μας για να απαριθμήσω έναν-έναν όσους μας βοήθησαν και μας στήριξαν αυτά τα 14 χρόνια. Την οικογένειά μου, τους φίλους, τους συνδρομητές, τους αναγνώστες, τους πελάτες αλλά και τους συναδέλφους, που ο καθένας τους κάτι μας έδωσε με τον τρόπο του. Και βέβαια, όλους τους συνεργάτες, που αυτά τα χρόνια κατέθεταν τις απόψεις τους και κυρίως, την ψυχή τους μέσα από τις σελίδες μας. Που βοήθησαν σε όλα, βάζοντας πάνω απ'όλα το “Φιλόδημο” και επιστρατεύτηκαν για τις αφάνταστα πολλές μικρές και μεγάλες δουλειές που συνθέτουν μια εφημερίδα. Από φόβο μήπως ξεχάσω κανέναν και αδικήσω άθελά μου, τους ευχαριστώ όλους μαζί. Εύχομαι καλή συνέχεια στους ζώντες και όσοι χάσαμε στην πορεία, εύχομαι να μας ευλογούν με την ευχή τους.

Όσα αποκομίσαμε σε αυτή τη μοναδική πορεία είναι ανεκτίμητα για τη συνέχειά μας, πλέον στον ηλεκτρονικό τύπο που αναπτύσσεται ραγδαία. Και φυσικά και στο ραδιόφωνο, το ΡΑΔΙΟ ΑΙΓΙΟ, που δεσπόζει ανάμεσα σε όλα τα ΜΜΕ της Αιγιάλειας.

Προσπάθησα αυτές τις μέρες, να θυμηθώ άσχημες στιγμές που μπορεί να είχε αυτή μας η πορεία. Λες από θαύμα, έχουν όλες εξαφανιστεί από τη μνήμη μου, σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Ίσως είναι από τη φόρτιση των ημερών, ίσως επειδή όταν κάτι τελειώνει, όλοι θέλουμε να κρατάμε τα καλά και να προχωράμε. Δεν θα πρωτοτυπήσω. Αυτό θα κάνω κι εγώ. Εξάλλου, δεν θα μου ταίριαζε κάτι διαφορετικό.

Τα παράπονά μου τα έχω, όπως μπορεί να έχουν και κάποιοι από μένα. Αλλά τι νόημα έχει να προχωράς με παράπονα και απωθημένα στη ζωή σου; Το μεγαλύτερο κέρδος για μένα και για την εφημερίδα, είναι πως εμείς δεν χρωστάμε τίποτα σε κανέναν. Άλλοι πάλι μας χρωστούν πολλά και δεν θα τα πληρώσουν ποτέ. Δεν πειράζει. Για όλους μας ξημερώνει κάθε μέρα.

Σήμερα 31 Αυγούστου 2012, ο “Φιλόδημος” αναστέλλει την έντυπη έκδοσή του και συνεχίζει με περισσότερο ακόμα πάθος τη διαδικτυακή του, τη μεγαλύτερη ηλεκτρονική εφημερίδα της Αιγιάλειας. Το αν θα μπούμε ξανά στον κύλινδρο του τυπογραφείου, αυτό θα το δείξει ο χρόνος. Υγεία να έχουμε και αγάπη μεταξύ μας κι ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει για καλό.

Και για να παραφράσω τη γνωστή φράση για την ΑΕΚ: “Ο Φιλόδημος είναι ιδέα και οι ιδέες δεν αποθνήσκουν”. Θα τα λέμε. Εδώ θα'μαστε. Πώς αλλιώς;

Καλή τύχη. Σε όλους μας.

Πέπη Σπηλιωτοπούλου
filodimos.gr/ 
radioegio.gr/

Ενημέρωση για όλες τις ειδήσεις των Καλαβρύτων και της ορεινής Αχαΐας με ένα στη σελίδα του kalavrytanews.com.