Ξεκινά την 31 Αυγούστου η Εμποροζωοπανήγυρης των Τριποτάμων. Ο Θεσμός της Εμποροζωοπανήγυρης των Τριποτάμων, που στις μέρες μας έχ...
Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια στο κέντρο της Πελοποννήσου που έσφυζε από κινητικότητα μέχρι την δεκαετία του ‘60, οπότε ο πληθυσμός αυτής της περιοχής ήταν υπερδιπλάσιος, αλλά και μεταφορικά και παραγωγικά μέσα ήσαν τα ζώα. Έτσι χιλιάδες άλογα, μουλάρια, γαϊδούρια, βόδια, κατέκλυζαν την περιοχή τις μέρες του πανηγυριού προς αγοροπωλησία. Το θέαμα ήταν μοναδικό σ’ ένα χώρο που έσφυζε από ζωή για μερικές μέρες.
Ζωέμποροι απ’ όλα τα μέρη σχεδόν της Αρκαδίας, τα Δολιανά, τη Βυτίνα, τα Λαγκάδια, τα Μαγουλιάνια, την Ορεινή Κορινθία κ.λπ. καθώς και έμποροι από την Πάτρα και τον Πύργο, και αγοραστές από τον κάμπο της Ηλείας, έδιναν τον τόνο και τη φυσιογνωμία του πανηγυριού.
Στις αρχές του αιώνα αυτό διαρκούσε μια εβδομάδα. Αργότερα περιορίστηκε στις τρεις μέρες, όταν άρχισαν να αναπτύσσονται τα μηχανοκίνητα μεταφορικά μέσα. Πρόκειται για ένα θεσμό που άντεξε αιώνες αυτόνομα χωρίς κανέναν διοργανωτή και μέριμνα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ένας θεσμός που θα μπορούσε όμως να εξελιχθεί σ’ ένα σύγχρονο μεγάλο γεγονός επικοινωνίας και πολιτισμού για την περιοχή με την παρέμβαση βέβαια της τοπικής αυτοδιοίκησης και άλλων φορέων.
Αλλά δεν αναφέρεται τίποτε, ούτε για το ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ούτε για τον επιβλητικό της περίβολο, που χρησιμοποιήθηκε ως φρούριο στην πολιορκία από τον Ιμπραήμ Πασά το 1826. Άρα απ’ αυτή τη μοναδική γραπτή μαρτυρία συμπεραίνουμε ότι μέχρι το 1817-19 που βρέθηκαν επιγραφές σε πέτρες του κτιρίου, δεν υπήρχε σύγχρονος ναός μέσα στον αρχαιολογικό χώρο και επομένως αυτός που βλέπουμε σήμερα κτίστηκε παραμονές της επανάστασης. Σύμφωνα δε με την παράδοση, αυτό το έργο έγινε με έρανο του μοναχού Παππουλάκου.
Σε αυτό το χώρο, ο οποίος βρίσκεται στην καρδιά της αρχαίας πόλης,από την απελευθέρωση και μετά, γίνεται μια από τις σημαντικότερες εμποροζωοπανηγύρεις της κεντρικής Πελοποννήσου, που συνεχίζεται ακόμη και σήμερα, χωρίς βέβαια να συγκεντρώνει πολλά ζώα, από τη στιγμή που κυριάρχησε το αυτοκίνητο στις μεταφορές.
Τις μέρες αυτές, από τις 31 Αυγούστου -3 Σεπτεμβρίου, στο τόπο της πανήγυρης συγκεντρώνεται πολύς κόσμος από τα γύρω χωριά με πλούσιες μουκοχορευτικές εκδηλώσεις
Όπως διαβάζουμε στο βιβλίο "Λαογραφικές Σελίδες" του Νώντα Περ. Σακελλαρόπουλου.
[...]Το πανηγύρι έφτανε στην ακμή του την δεύτερη και την τρίτη ημέρα. Οι πανηγυριστές γύριζαν τα βράδια στα σπίτια τους και στα χωριά τους και την άλλη μέρα επέστρεφαν. Στον χώρο του πανηγυριού παρέμεναν όσο είχαν πραμάτειες για πούλημα. Πολλοί δεν ψώνιζαν τις πρώτες μέρες. Προτιμούσαν τις τελευταίες, που οι έμποροι λόγω διάλυσης του πανηγυριού κατέβαζαν τις τιμές τους.
Τα πανηγύρια αυτά εκτός από τον εμπορικό τους χαρακτήρα είχαν και χαρακτήρα ψυχαγωγικό. Έτρεχαν προς αυτά ολόκληρα καραβάνια, κατηφόριζαν ολόκληρα χωριά, μικροί και μεγάλοι. Οι μικροί πήγαιναν για να χαζέψουν, να κάνουν τις βόλτες τους, να συναντήσουν τους φίλους τους, να αγοράσουν μικροπράγματα ή να τους αγοράσουν οι γονείς κουστουμάκια, παπούτσια κ.λπ. Οι μεγάλοι πήγαιναν για ψώνια, αλλά και για να διασκεδάσουν. Γύριζαν τα καταστήματα ένα - ένα και ρωτούσαν να μάθουν τις τιμές και να αποφασίσουν να ψωνίσουν από το φθηνότερο μαγαζί. Για πολλούς ήταν μια καλή ευκαιρία να συναντήσουν τους φίλους τους, να βρουν καμιά ζυγιά ταβούλια, να κάτσουν σε καμιά ταβέρνα να κουτσοπιούν, να γλεντήσουν και να τα σπάσουν. Δεν ήταν λίγοι και κείνοι που πήγαιναν και μπλέκανε με παρέες και όργανα και γλένταγαν ως τα χαράματα, ξοδεύοντας όλες τις οικονομίες τους και άφηναν έτσι τα παιδιά τους ξυπόλυτα.
Την έκτη ημέρα το πανηγύρι άρχιζε να διαλύεται και οι έμποροι άρχιζαν να φεύγουν για άλλα πανηγύρια και ιδιαίτερα για το πανηγύρι της Στρέζοβας[...]
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.