Σχέσεις στοργής

του Τρύφωνα Μαντά   Πολλές φορές οι σχέσεις των ανθρώπων που διαβιούν μόνιμα στην πρώην επαρχία Καλαβρύτων  περνούν από χίλια κύματα, ...

του Τρύφωνα Μαντά  
Πολλές φορές οι σχέσεις των ανθρώπων που διαβιούν μόνιμα στην πρώην επαρχία Καλαβρύτων  περνούν από χίλια κύματα, όπως επίσης δύσκολες είναι και οι σχέσεις των ανθρώπων με τα ζώα τους. Αγρότες και κτηνοτρόφοι οι περισσότεροι μόνιμοι κάτοικοι έχουν ήδη εκσυγχρονίσει την καθημερινότητά τους με τα απαραίτητα γεωργικά και κτηνοτροφικά μηχανήματα και αυτοκίνητα, απλοποιώντας συνάμα τους επαγγελματικούς και προσωπικούς τους ρυθμούς. Τα τελευταία χρόνια δε τα αγροτικά αυτοκίνητο έχουν υποκαταστήσει πλήρως τη χρησιμότητα των τετράποδων ζώων που παλαιόθεν αποτελούσαν το πιο σημαντικά και χρήσιμα «εργαλεία» για τους τοπικούς κτηνοτρόφους και αγρότες και πλέον έχουν μείνει ελάχιστα άλογα, φοράδες, μουλάρια και γαϊδουράκια στα γραφικά χωρά των Καλαβρύτων.

Στο όμορφο και γραφικό Μάνεσι Καλαβρύτων όμως, την έδρα του παλαιού Δήμου Λαπαθών, δύο νεαρά παιδιά, δύο αδέλφια, ο Αλέξης και η Ελένη Τζούδα έχουν αναπτύξει μία ιδιαίτερη σχέση στοργής και αμοιβαίας κατανόησης με τα άλογά τους. Έχουν στην ιδιοκτησία τους τρία άλογα, εκ των οποίων το ένα «βαρβάτο», κι ένα μικρότερο πουλάρι, τα οποία φροντίζουν και περιποιούνται με τον καλύτερο τρόπο. Η φροντίδα και η περιποίηση τους δεν αφορούν όμως μόνο στη συντήρησή τους. Φροντίζουν συνάμα να τα εκπαιδεύουν, να τα καβαλικεύουν στα όρια του χωριού, ώστε αυτά να εξοικειώνονται με τους ανθρώπους, με τα αγροτικά μηχανήματα και με τα διερχόμενα αυτοκίνητα, αλλά και τα εκάστοτε τοπία τα οποία επισκέπτονται. Είναι τέτοια η χάρη και η αρμονία με την οποία ο Αλέξης και η Ελένη ιππεύουν τα άλογα τους, ώστε κάθε φορά που κάνουν βόλτα μαζί τους στους δρόμους του χωριού, κερδίζουν το θαυμασμό όλων των ντόπιων κατοίκων και ειδικά των μεγαλύτερων σε ηλικία. Πράγμα φυσιολογικό διότι αρκετοί από αυτούς τα παλαιότερα χρόνια, όντας κτηνοτρόφοι και γεωργοί, είχαν στην κατοχή τους άλογα, φοράδες και μουλάρια,  με αποτέλεσμα να ξανάρχονται παρόμοιες εικόνες του παρελθόντος στη μνήμη τους, καθώς είχαν αναπτύξει μαζί τους μια ιδιαίτερη σχέση.

«Θα ήθελα πολύ να έκτρεφαν άλογα κι άλλες οικογένειες στο χωριό μας και κυρίως νέα παιδιά όπως εμείς. Η σχέση μας με τα αυτά τα πανέμορφα και περήφανα ζώα είναι καταπληκτική. Αν διέθεταν κι άλλα παιδιά από το χωριό μας άλογα θα μπορούσαμε να αναβιώναμε παραδοσιακές γιορτές και έθιμα και να δίνουμε έναν ξεχωριστό τόνο, μια παραδοσιακή αίγλη, όπως συμβαίνει σε άλλα χωριά των Δήμου Καλαβρύτων, που τηρούν με αυτό τον τρόπο την παράδοση. Μακάρι λοιπόν στο μέλλον να μας μιμηθούν κι άλλοι και να ζήσουν κι αυτοί την πολύ ενδιαφέρουσα σχέση του ανθρώπου με το άλογα», δηλώνει χαρακτηριστικά ο Αλέξης. Μάλιστα είναι τέτοια η αγάπη των δύο παιδιών αλλά και των γονιών τους, του Χρήστου και της Γεωργίας, για τα άλογά τους, ώστε φροντίζουν να προμηθεύονται τα απαραίτητα εξαρτήματα (σέλες, αναβολείς, χάμουρα, καπίστρια) ενώ κάποια από αυτά, όπως οι σέλες, είναι χειροποίητα με σεβαστό οικονομικό κόστος και βρίσκονται σε πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη, γεγονός που αυξάνει το κόστος της απόκτησή τους.

«Από μικρά παιδιά δεθήκαμε με τα άλογα. Από τα χρόνια του δημοτικού σχολείου ακόμη αναπτύξαμε μια ιδιαίτερη σχέση μαζί τους και πλέον τα νιώθουμε ως ένα κομμάτι της ζωής μας. Τα φροντίζουμε καθημερινά και τα αγαπάμε και παράλληλα προσπαθούμε να μην τους λείπει τίποτα. Ότι κάνουμε για αυτά, το κάνουμε πάντα από καρδιάς και πιστεύω ότι τα ίδια τα ζώα μας το νιώθουν και το εκτιμούν, διότι κάθε φορά που μας αντικρίζουν μπορούμε εύλογα να διακρίνουμε έκδηλη τη χαρά τους» τονίζει η Ελένη. Και πράγματι τα άλογα της οικογένειας Τζούδα δίνουν ένα διαφορετικό και παραδοσιακό χρώμα στο χωριό, ειδικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, όταν και επισκέπτονται το χωριό ετεροδημότες κάτοικοί του, οι οποίοι ζουν αυτές τις διαφορετικές εικόνες με έκπληκτα βλέμματα και μεγάλο θαυμασμό. Πολλές φορές επίσης, διερχόμενοι οδηγοί σταματούν και απολαμβάνουν τα έφιππα παιδιά με τα άλογά τους, όταν αυτά διέρχονται, πάντα με την απαιτούμενη προσοχή, από το δημόσιο δρόμο που διασχίζει το χωριό.

Ο Αλέξης είναι ήδη ένας καταπληκτικός και πολύ προσεκτικός αναβάτης, που δεν διστάζει να ιππεύσει με αρκετά μεγάλη ταχύτητα σε ανοιχτούς χωμάτινους δρόμους, δοκιμάζοντας τις αντοχές και τις δυνατότητες των αλόγων του, ενώ η Ελένη μοιάζει με δυναμική και χαρισματική σύγχρονη αμαζόνα, χρησιμοποιώντας τις κατάλληλες αρμονικές κινήσεις που κερδίζουν την εμπιστοσύνη του αλόγου και κουμαντάροντας άνετα το μεγάλο του όγκο. Οι δύο έφηβοι, ενίοτε με τη βοήθεια των γονιών τους αλλά και του θείου τους, μεριμνούν καθημερινά για τα αγαπημένα τους ζώα. Το τάισμα, το πότισμα, το πλύσιμο, το χτένισμα της χαίτης, το ξύστρισμα αποτελούν για αυτά μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή χαρά και διαδικασία, η οποία γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όταν τα καβαλικεύουν και επισκέπτονται μαζί τους μερικούς από τους πανέμορφους τόπους που περιτριγυρίζουν το γραφικό Μάνεσι, όπως η «Μίχνη», το «ποτάμι», το μοναστήρι του Αι-Γιώργη κ.α.

Θα ήταν ευχής έργο η αγάπη του Αλέξη και της Ελένης για τα άλογά τους να μην πάψει ποτέ και παράλληλα κι άλλοι νέοι του χωριού να μιμηθούν το παράδειγμά τους, δίνοντας έτσι στο γραφικό Μάνεσι λίγη από την παραδοσιακή αίγλη του παρελθόντος.   

Τρύφωνας Μαντάς

Ο Τρύφωνας Μαντάς γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1973 στο Μάνεσι Καλαβρύτων. Μαθήτευσε στο Γυμνάσιο και Λύκειο Καλαβρύτων. Σπούδασε οικονομικά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Α.Σ.Ο.Ε.Ε. – Τμήμα : Διεθνών Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών). Το 2004 πήρε το δίπλωμά του αποφοιτώντας από την Δημοσιογραφική Σχολή του Κέντρου Αθλητικού Ρεπορτάζ, ικανοποιώντας έτσι το αστείρευτο δημοσιογραφικό μεράκι του. Έκτοτε ασχολήθηκε με το Ραδιόφωνο (ΣΠΟΡFM ΑΘΗΝΑΣ 94,6 – ΣΠΟΡFM ΠΑΤΡΑΣ 96,3) και τον γραπτό τύπο (ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ : SPORTDAY, ΣΗΜΕΡΙΝΗ, SPORTWEEK κ.α.). Από τον Ιανουάριο του 2011 είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Αθηναϊκού Τύπου (Ε.Σ.Α.Τ) και συνεργάζεται με έντυπα, εφημερίδες και ενημερωτικές ιστοσελίδες των Πατρών και των Καλαβρύτων.

Ενημέρωση για όλες τις ειδήσεις των Καλαβρύτων και της ορεινής Αχαΐας με ένα στη σελίδα του kalavrytanews.com.