Παιχνίδια των δικών μας παιδικών χρόνων

Του Νίκου Χρ. Παπακωνσταντόπουλου    Η σημερινή υπερ-επάρκεια παιχνιδιών με την οποία μεγάλωσαν-μεγαλώνουν τα παιδιά μας, δεν μπορούσε ν...

Του Νίκου Χρ. Παπακωνσταντόπουλου   

Η σημερινή υπερ-επάρκεια παιχνιδιών με την οποία μεγάλωσαν-μεγαλώνουν τα παιδιά μας, δεν μπορούσε να περάσει ούτε από τη φαντασία της δικής μας παιδικής ηλικίας. Περιμέναμε το μεγάλο εμπορικό γεγονός της περιοχής μας (πανηγύρι Τριποτάμων, Δάφνης, Κλειτορίας και Καλαβρύτων), να πάμε – να μας πάνε, δηλαδή–, όχι απαραίτητα να πάρουμε, αλλά περισσότερο να δούμε «παιχνίδι αγοραστό»! Έτσι, μέναμε στα αυτοσχέδια ομαδικά ή ατομικά παιχνίδια, τα οποία πραγματικά τα ζούσαμε.

Θα προσπαθήσουμε με το άρθρο αυτό και αυτά που θα ακολουθήσουν να ξαναθυμηθούμε και να περιγράψουμε ορισμένα από τα παιχνίδια αυτά.

Το «τόπι»

«Τόπι» λέγαμε ένα ξύλο (κουφο)φροξυλιάς, 10 έως 15 εκατοστών, «τρύπιο» στη μέση, αφού είχαμε αφαιρέσει το περιεχόμενο. Ένα δεύτερο ξύλο έπαιζε ρόλο «εμβόλου», ενώ τα δύο ξύλα μαζί θύμιζαν «ιατρική σύριγγα».

Σε κάθε άκρη του ξύλου της φροξυλιάς βάζαμε ένα σπόρο κέδρου («κέντρου»), τα λεγόμενα «κενρτόκουκα», ώστε να εφαρμόζουν καλά. Σπρώχναμε στη συνέχεια με το «έμβολο» από τη μια άκρη και με την πίεση του εγκλωβισμένου αέρα το «κεντρόκουκο» της άλλης άκρης εκτοξευόταν, προκαλώντας ήχο μικρού κρότου.

Το «τόπι» ήταν ατομικό παιχνίδι των αγοριών, που παιζόταν όμως και από πολλά μαζί, «διαγωνιζόμενα» (ο καθένας με το δικό του), για το για το ποιανού σκάει δυνατότερα και πετάει μακρύτερα το «κεντρόκουκο»!

Αν και ήταν ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να αποβεί και επικίνδυνο για τα μάτια μας, ποιος τα λογάριαζε αυτά!

Συνεχίζεται......

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος

Ο Νίκος Παπακωνσταντόπουλος γεννήθηκε στο Λειβάρτζι του Δήμου Καλαβρύτων και είναι υγειονομικός (Διπλωματούχος Νοσηλευτής).Στο χώρο των γραμμάτων εμφανίστηκε εδώ και αρκετά χρόνια, δημοσιεύοντας αρχικά άρθρα και κείμενά του στον Επαρχιακό – Καλαβρυτινό Τύπο, καθώς και σε διάφορα περιοδικά. Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Λειβάρτζι σ’ ευχαριστώ!» εξέδωσε το 2002. Δύο χρόνια αργότερα προχώρησε σε μια προσπάθεια μετάφρασης για «Τα Ευαγγέλια της Μεγάλης Πέμπτης και του Μεγάλου Σαββάτου», καθώς και άλλων περικοπών της Μεγάλης Εβδομάδος (περιορισμένος αριθμός αντιτύπων). Ακολούθησε η συλλογή ποιημάτων με τίτλο «Έμμετρα», το 2008, από τις Εκδόσεις «Άπειρος Χώρα». Το 2009 ολοκλήρωσε την ογκώδη έρευνά του με τίτλο «“Καταθέσεις” από την Νοσηλευτική μου διαδρομή». Το 2011 εκδόθηκαν τα βιβλία του «Η Φωτογραφία» και «Όταν η ελπίδα άρχισε ν’ ανατέλλει» («Άπειρος Χώρα»). Αναμένεται να εκδοθεί ακόμα και το σχεδόν ολοκληρωμένο βιβλίο του (μυθιστόρημα), με τίτλο «Αθόρυβοι εργάτες». Παράλληλα, συνεχίζει να δημοσιεύει πολύ συχνά άρθρα, κείμενα και ποιήματα σε εφημερίδες και περιοδικά (έντυπος και ηλεκτρονικός Τύπος). Ακόμα, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι ομιλίες του για διάφορα λογοτεχνικά και κοινωνικά θέματα.Είναι παντρεμένος με την Ελένη Γάλλιου από το Γοργόμυλο Πρέβεζας και έχουν δύο παιδιά.

Ενημέρωση για όλες τις ειδήσεις των Καλαβρύτων και της ορεινής Αχαΐας με ένα στη σελίδα του kalavrytanews.com.