του Σπύρου Θεοχάρη - Οικονομολόγου Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι ευτυχώς λίγοι έπαιξαν τα ρέστα τους στο γεγονός ότι ήταν μέσα η πέρασα...
Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι ευτυχώς λίγοι έπαιξαν τα ρέστα τους στο γεγονός ότι ήταν μέσα η πέρασαν έξω από το «Πολυτεχνείο» και τα οφέλη που αποκόμισαν ήταν πολλά τόσο πολιτικά όσο και κοινωνικοοικονομικά .
Στήθηκε μια ολόκληρη πολιτική παραγωγή «φασόν» με τα συνθήματα του Νοέμβρη του '73 και πολλές γενιές πολιτικών κερδοσκόπησαν στις πλάτες των νεκρών και στην ανάγκη του Λαού για Δημοκρατία ,Ψωμί και Ελευθερία .
Λίγο πολύ το σύστημα της Μεταπολιτευτικής Ελλάδας χτίστηκε «ασπαζόμενο η χλευάζοντας» τα συνθήματα και τα αιτήματα της γενιάς του Πολυτεχνείου και προφανώς η ευθύνη για την κατάντια του τόπου και του λαού μας βαρύνει αυτούς που τα χρησιμοποίησαν.
Μια ολόκληρη γενιά που το '73 ήταν σε προσχολική ηλικία ή ξεκινούσε την εκπαίδευση δεν έχει βιωματική σχέση με τα γεγονότα, ενηλικιώθηκε όμως με τα συνθήματα και την λογική της εθνικής ανεξαρτησίας της λαϊκής κυριαρχίας της δίκαιης διανομής του πλούτου της αντίστασης στην καταπίεση και τον εκφασισμό. Άλλοι μέσα από την αριστερά σε όλες τις εκφάνσεις της ,άλλοι με την διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη και άλλοι όσο και να ξενίζει μέσα από την νεολαία της δεξιάς .
Όλοι αυτοί δεν εξαργύρωσαν την συμμετοχή και την δράση τους στους κοινωνικούς αγώνες ,δεν εκμεταλλεύτηκαν τις ανάγκες τα συναισθήματα και τα οράματα των φίλων και των συναδέλφων τους ,παραμένουν το δυναμικότερο κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας σήμερα ,κυκλοφορούν ελεύθεροι και είναι αυτοί που προσπάθησαν με κάθε τρόπο να αλλοιώσουν και να ενσωματώσουν οι κρατούντες .
Είναι αυτοί που δεν έχουν εξασφαλίσει το μέλλον τους ούτε πολύ περισσότερο το σήμερα και το αύριο των παιδιών τους ,είναι αυτοί που αν και κατάφεραν με πολλούς κόπους να έχουν μια εργασία και ένα επίπεδο διαβίωσης πλήττονται από τα «μνημόνια» οικονομικά και κοινωνικά αλλά πολύ περισσότερο διαβρώνονται και συνθλίβονται συναισθηματικά , ψυχολογικά και εν τέλει υπαρξιακά.
Είναι όλοι αυτοί που περιγράφει ο Διονύσης Τσακνής όταν λέει: «Κρατάω το στόμα μου κλειστό τα χείλη μου ματώσανε κι αυτοί που μας προδώσανε ανέραστοι να μείνουν
Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε αυτό έχω μόνο να τους πω τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν»
Είναι αυτοί που έχουν συμπιέσει τέτοιες δυνάμεις ενέργεια και ψυχικά αποθέματα που όταν τα απελευθερώσουν μαζικά σε έναν κοινό αντιστασιακό και ανατρεπτικό αγώνα η Ελλάδα θα μετατραπεί σε μια άλλη χώρα από αυτή που η «τρόικα εσωτερικού» και η « τρόικα εξωτερικού» πασχίζει να διαμορφώσει .Αυτός είναι και ο εφιάλτης τους όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για όλο τον Ευρωπαϊκό Νότο.
Είναι σίγουρο ότι αυτή η Ελλάδα δεν μπορεί να χτιστεί απλά και μόνο με μια κυβερνητική εναλλαγή χρειάζεται πολυεπίπεδη κοινωνική ,περιφερειακή και αναπτυξιακή ανασυγκρότηση με ριζικές αλλαγές σε όλες τις μικρές δομές εξουσίας για να αλλάξει χέρια η εξουσία που χτίστηκε σε ολόκληρη την μεταπολίτευση .
Η πορεία αυτή είναι δύσκολη θα πολεμηθεί θα συκοφαντηθεί θα δεχτεί τόνους λάσπης αλλά είναι σίγουρο ότι θα φτάσει στο τέλος της και θα επικρατήσει γιατί δεν υπάρχει άλλη λύση είναι « ο μόνος δρόμος» απέναντι στο «μονόδρομο των μνημονίων» .
Σπύρος Θεοχάρης Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Λεχούρι Καλαβρύτων Είναι Οικονομολόγος απόφοιτος του Οικονομικού τμήματος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
