ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ του Δημάρχου Καλαβρύτων κ. Γιώργου Λαζουρά στην εξόδιο ακολουθία του συμπολίτη μας ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ...
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ
του Δημάρχου Καλαβρύτων κ. Γιώργου Λαζουρά
στην εξόδιο ακολουθία του συμπολίτη μας ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Καλάβρυτα, 31-03-2013
Με πραγματική οδύνη και συντριβή, όλοι εμείς, αποχαιρετούμε σήμερα, έναν εκλεκτό συμπολίτη μας Καλαβρυτινό, έναν αγνό πατριώτη, έναν εξαίρετο επιστήμονα, έναν υπέροχο άνθρωπο, σύζυγο και οικογενειάρχη, το ΧΡΗΣΤΟ ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟ, που έφυγε προχθές, πρόωρα και άδικα, από κοντά μας.
Ο Χρίστος Σοφιανόπουλος, έζησε τα παιδικά του χρόνια στα μεταπολεμικά Καλάβρυτα.
Ήταν, ένα από τα Καλαβρυτινόπουλα, που βίωσαν τις συνέπειες και τα αποτελέσματα του Καλαβρυτινού δράματος.
Μεγάλωσε με την αγάπη και τη στοργή της μάνας του, της Χρυσούλας Σοφιανοπούλου, μιας από τις πιο σημαντικές γυναίκες των Καλαβρύτων.
Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές, συνέχισε τις πανεπιστημιακές του σπουδές στην Αυστρία και πήρε το πτυχίο του γεωπόνου.
Στη συνέχεια, επέστρεψε στην Ελλάδα και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία σαν έφεδρος αξιωματικός.
Μετά την απόλυσή του από το Στρατό, εργάσθηκε στον ιδιωτικό τομέα και από το 1976 και για 35 χρόνια εργάσθηκε στην Υπηρεσία Περιφερειακής Ανάπτυξης Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδος του Υπουργείου Συντονισμού, στη μετέπειτα Διεύθυνση Περιφερειακής Ανάπτυξης της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος.
Παντρεύτηκε την καθηγήτρια φυσικής αγωγής Γιάννα Μαυρουλέα – Σοφιανοπούλου και απέκτησε μαζί της τρία παιδιά, το Λεωνίδα, το Δημήτρη και τη Χρυσούλα.
Εάν η απώλεια είναι συνάρτηση της προσφοράς, τότε το κενό, που αφήνει ο θάνατος του Χρίστου Σοφιανόπουλου, είναι μεγάλο.
Μεγάλο κενό, γιατί, έφυγε, ένας απλός και πρόσχαρος συνάνθρωπός μας, ένας υποδειγματικός σύζυγος, ένας λαμπρός οικογενειάρχης, ένας προσηνής και εξυπηρετικός υπάλληλος, ένας πραγματικός φίλος.
Μεγάλο κενό, γιατί, χάσαμε έναν γνήσιο Καλαβρυτινό πατριώτη, με ανεκτίμητη, συνεχή και αδιάλειπτη προσφορά στη Μαρτυρική μας Πόλη και στο Δήμο μας.
Μεγάλο κενό, γιατί έφυγε, πολύ γρήγορα, ένας ενεργός και δραστήριος συμπολίτης μας, ένας έμπειρος και καταρτισμένος επιστήμονας, ένας άνθρωπος με απαράμιλλο ήθος και ευγένεια, του οποίου η δράση, οι παρεμβάσεις και το έργο του, συνέβαλαν καθοριστικά στην οικονομική, τουριστική, πολιτιστική και αθλητική ανάπτυξη του τόπου μας.
Έφυγε, ένας άνθρωπος, που, είχε και ήθελε, να προσφέρει, ακόμη, πολλά, στα Καλάβρυτα και στην περιοχή μας.
Δυσαναπλήρωτο κενό, για τον ομιλούντα Δήμαρχο των Καλαβρύτων, τον οποίο, αν και δεν γνώριζε, καλά, πρωτύτερα, με αγκάλιασε, με στήριξε και με δίδαξε, σαν πραγματικός πατέρας και πολλά από τα έργα που εκτελούνται σήμερα στα Καλάβρυτα, οι εκδηλώσεις που διεξάγουμε και οι προοδευτικές και σύγχρονες θέσεις που διατυπώνουμε, είχαν την ολόθερμη και μαχητική στήριξή του, αν δεν, αποτελούσαν προτάσεις του.
Άνθρωπος που σπινθηροβολούσε από ευφυΐα, ευγένεια και χιούμορ, ο Χρίστος Σοφιανόπουλος, είχε πάντοτε στην άκρη των χειλιών του, γενναιόδωρα, την ενθάρρυνση προς τους νεότερους, την αναγνώριση της προσπάθειας και του αγώνα, τον έπαινο στο μόχθο, την έμπρακτη συμπαράσταση στην αξία.
Και, βέβαια, πώς να λησμονήσει κανείς την απόλαυση του διαλόγου, της συζήτησης μαζί του, διαρκή έκφανση βαθειάς γνώσης και προσωπικής γοητείας.
Ο Χρίστος Σοφιανόπουλος, υπήρξε, εργατικός, ακούραστος και έντιμος δημόσιος υπάλληλος, για 35 ολόκληρα χρόνια, αποτελεσματικός και γρήγορος εκτελεστής της θέλησης του Κράτους και υπηρέτης του λαού και του τόπου του, όπως τον όρισε το Σύνταγμά μας, με αφοσίωση στην πατρίδα.
Με το έργο του, τις προτάσεις του και τις διοικητικές του πράξεις – στη Διεύθυνση Περιφερειακής Ανάπτυξης – συνέβαλε καθοριστικά στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της περιοχής μας και της περιφέρειας γενικότερα.
Είχε, επίσης, μεγάλη προσφορά στον αθλητισμό και στα αθλητικά δρώμενα της Πάτρας, όντας, επί σειρά ετών, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου Τοπικών Αθλητικών Συλλόγων και Ενώσεων.
Παροιμιώδης και υποδειγματική, ήταν όμως, η αγάπη του Χρίστου Σοφιανόπουλου, για τα μαρτυρικά Καλάβρυτα και τους συμπολίτες του Καλαβρυτινούς.
- Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Καλαβρυτινών Πάτρας. Ενεργό και δραστήριο μέλος του πρώτου και των επομένων Διοικητικών της Συμβουλίων. Ο Χρίστος Σοφιανόπουλος, μαζί και με άλλα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης, στις 7 Μαρτίου 1986, μετέφερε εγγράφως, στο Δημοτικό Συμβούλιο Καλαβρύτων, το αίτημα για τη μετατροπή του ιστορικού Δημοτικού Σχολείου, σε Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος, όπως είναι σήμερα. Έτσι, τ’ όνομά του, είναι ανεξίτηλα, γραμμένο, στους πρωτεργάτες της ίδρυσης του Μουσείου.
- Επί σειρά ετών, μέχρι και το θάνατό του, ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Δημοτικού Μουσείου Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος.
- Υπήρξε ο τελευταίος αιρετός Πρόεδρος της Ένωσης Θυμάτων Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος, και η αντικατάστασή του, με δικαστική απόφαση, από μέλη της Ένωσης, με αφορμή και πρόσχημα τον αξιοπρεπή αγώνα που έδινε για την υγεία του, ήταν, κάτι, που τον είχε πικράνει πολύ.
Γι’ αυτή, την ανεκτίμητη και αφειδώλευτη προσφορά του Χρίστου Σοφιανόπουλου στα Καλάβρυτα και στο Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος, το Δημοτικό Συμβούλιο Καλαβρύτων και το Διοικητικό Συμβούλιο του Δημοτικού μας Μουσείου, εξέδωσαν κοινό ψήφισμα, που δημοσιεύθηκε στον Τύπο, ψήφισμα, αναγνώρισης της προσφοράς και του έργου του για τα Καλάβρυτα, έκφρασης οφειλόμενης τιμής και σεβασμού στη μνήμη του και συλλυπητηρίων στην οικογένειά του.
Ο Χρίστος Σοφιανόπουλος, με το ήθος του, τις γνώσεις του, την υπερβατική του προσωπικότητα, την καθημερινή του δράση και το κύρος του, ξεπερνούσε τα εσκαμμένα και τις μικρότητες της καθημερινότητας και διεύρυνε τους ορίζοντες της πολιτικής και κοινωνικής δράσης και προσφοράς.
Έδινε, μαθήματα, σε όλους, με τους οποίους συνεργάστηκε.
Δίδαξε, με τη νηφαλιότητα του πνεύματός του και την πνευματική του εγρήγορση.
Δίδαξε, με τη στάση του να μην κρίνει, αλλά να προτείνει.
Δίδαξε, με την αγάπη του για τα Καλάβρυτα και την Αχαΐα γενικότερα, και την αγωνία του να τα βλέπει συνεχώς να αναπτύσσονται και να προοδεύουν.
Χρίστο, με συγκινεί και με τιμά ιδιαίτερα, η τελευταία σου επιθυμία, να είμαι εγώ αυτός που θα εκφωνήσει τον αποχαιρετιστήριο λόγο, στο σημερινό κατευόδιο. Οφειλόμενο χρέος για μένα, απέναντι στην ανεκτίμητη προσφορά σου στον τόπο μας και στην αγάπη σου. Τα λόγια μου αυτά, όμως, είναι λίγα για να καταδείξουν το μεγαλείο της προσφοράς σου.
Χρίστο, ήσουν τυχερός που είχες στο ταξίδι σου, σύντροφο τη Γιάννα, αυτή τη θαυμάσια και δυνατή γυναίκα, με την οποία πορεύτηκες στη ζωή και μεγαλώσατε μαζί τρία εξαίρετα παιδιά, τη Χρυσούλα, το Δημήτρη και το Λεωνίδα, για τα οποία καμάρωνες. Ο πόνος τους είναι πολύ μεγάλος, όπως και όλων μας, γιατί έφυγες τόσο νωρίς…
Υπάρχει, όμως, για όλους μια παρηγοριά, για τη Γιάννα, ότι ήταν η σύντροφος ενός σπουδαίου ανθρώπου, και για τα παιδιά σου, παιδιά ενός δίκαιου και καλού πατέρα. Και για μας τους υπόλοιπους, ότι γνωρίσαμε έναν άνθρωπο, που ήταν καλός και αγαθός άνθρωπος.
Καλό σου ταξίδι, Χρίστο.
Θα σε θυμόμαστε πάντα και θα μας διδάσκει το σεμνό, πατριωτικό παράδειγμά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.