Αρχείο Ολοκαυτώματος - Γερμανικά Ντοκουμέντα – Ναζιστική πλευρά (Μέρος 1)

Χάρτης με κλίμακα 1:50.000 [Αύγουστος 1943] των μυστικών υπηρεσιών της 117 Jager Division [Ia και Ic] στον οποίο απεικονίζονται οι αντ...

Χάρτης με κλίμακα 1:50.000 [Αύγουστος 1943] των μυστικών υπηρεσιών της 117 Jager Division [Ia και Ic] στον οποίο απεικονίζονται οι αντιστασιακές οργανώσεις Πελοποννήσου με έμφαση στην ομάδα Μίχου στην Επαρχία Καλαβρύτων.

Οι πληροφορίες προέρχονται από την ομάδα SOE 133 [Άγγλοι Σύνδεσμοι] τις οποίες διοχέτευσε Αντικομμουνιστική Σταυροφορία [ομάδα Λάγιου – Μουτούση – Κουμανιώτη – Μαντζουράνη]. Στοιχεία από τα Γερμανικά Αρχεία – Φάκελος UNERNEHMEN KALAWRYTA BA-MA και Αρχείο SOE 133

τα κείμενα και οι φωτογραφίες διέπονται από τη Νομοθεσία περί Πνευματικών Δικαίωμάτων
copyright Ιστορικό Αρχείο Κανελλόπουλου
Φως στα ντοκουμέντα του Ιστορικού Αρχείου του Δημ.Κανελλόπουλου για το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα

-37-

ΜΝΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ Νο 150

Γερμανικά Ντοκουμέντα – Ναζιστική πλευρά

Ο ανταρτοπόλεμος στην Πελοπόννησο [έκθεση του Αρχηγού ΕΛΑΣ Β.Δ. Πελοποννήσου Αντισμήναρχου Δημητρίου Μίχου] – Πίνακας των μαχών του ΕΛΑΣ Β. Πελοποννήσου με τις δυνάμεις Κατοχής – Ο.K.W. [Γενικό Επιτελείο Βέρμαχτ]: Καλάβρυτα: Επικίνδυνο Επαναστατικό Αντιστασιακό Κομμουνιστικό Κέντρο που πρέπει να ισοπεδωθεί [Αύγουστος 1943] – Χίτλερ: Να κάψετε τους συμμορίτες συν γυναιξί και τέκνοις – Η Μάχη Ρωγών-Κερπινής [16-17.10.1943] όπως την έζησαν οι συμμετέχοντες στη μάχη Γερμανοί Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και Οπλίτες – Γιατί ανέβαινε στα Καλάβρυτα ο 5/749 Λόχος του 749 Joger Retsiment – Τα προ της μάχης, η μάχη και τα μετά της μάχης γεγονότα – Έγγραφα από τα Γερμανικά Αρχεία [Ομοσπονδιακό Στρατιωτικό Αρχείο Φράιμπουργκ (ΒΑ-ΜΑ)] – Η μάχη Ρωγών-Κερπινής προπομπός της UNTERNEHMEN KALAWRYTA [ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ] – Οι αποκαλύψεις του Alois Pühringer και Franz Garhofer – OKW: Να ισοπεδωθούν τα Καλάβρυτα με χρήση εμπρηστικών βομβών [22.10.1943] – Ντοκουμέντα από τα Γερμανικά Αρχεία – Οι απόψεις-θέσεις του Λοχαγού της Βέρμαχτ Franz Garhofer, Διοικητού του 6/ΙΙ/749 Jager Retsiment για τη μάχη της Κερπινής και το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα – Ερωτήματα, σκέψεις, συμπεράσματα. Συνοπτική ανάλυση του ιστορικού ερευνητή Δημήτρη Κανελλόπουλου που τίθενται σε διάλογο με τους αναγνώστες του KALAWRYTA NEWS.

Ο ΑΝΤΑΡΤΟΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ

Έκθεση του Αρχηγού ΕΛΑΣ Β.Δ. Πελοποννήσου Δ. Μίχου

Ο Αρχηγός του ΕΛΑΣ Β.Δ. Πελοποννήσου Σμήναρχος Δημήτρης Μίχου [Καπετάν Σταυραετός] με ειδική έκθεση προς την Εθνοσυνέλευση του Εθνικού Συμβουλίου του ΕΛΑΣ [19.04.1944] για το ανταρτοκίνημα στην Πελοπόννησο, εκθέτει τα εξής: […] Η Πελοπόννησος, ένα κομμάτι ζωντανό της Ελλάδας μας, υπέκυψε προτελευταίο στον κατακτητή, κατόπιν της προδοσίας των Εθνοπροδοτών στρατηγών και αυγουστιανών, δικτατόρων. Ο εχθρός έδωσε μεγάλη σημασία στην Πελοπόννησο και συμπλήρωσε τους μισοφτιαγμένους δημοσίους δρόμους, επεξέτεινε τα παλιά και εγκατέστησε και καινούργια αεροδρόμια. Εγκατέστησε απάνω στην Πελοπόννησο πάρα πολύ στρατό γιατί ήθελε να την χρησιμοποιήσει σαν προγεφύρωμα για τις κατακτητικές του επιχειρήσεις στην Αίγυπτο. Η Πελοπόννησος δεν ήτανε αυτάρκης σε τρόφιμα για τον πληθυσμό της και όταν προστέθηκαν 70-80 χιλ. στρατός βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Σαν να μην έφταναν αυτά ο μαυραγοριτισμός αναπτύχθηκε περισσότερο από κάθε άλλο μέρος, γιατί η απόσταση προς Αθήνα-Πειραιά και το πυκνό δίκτυο συγκοινωνίας του το επέτρεπαν. Η δυστυχία ξαπλώθηκε πέρα για πέρα στον πληθυσμό. Ωστόσο η οργάνωση του ΕΑΜ ξαπλώνεται κάτω απ’ τη μύτη του κατακτητή και ετοιμάζονται σχέδια δράσης. Η Πελοπόννησος δεν άργησε να δημιουργήσει και το ανταρτικό της. Το Μάη του 1942 έστειλε και τους πρώτους Μωραΐτες αντάρτες της που συνεργάζονται και συμπολεμούν με τον αρχηγό της Ρούμελης Άρη. Η ιστορική εξέλιξη των παραπάνω έχει ως εξής:

Κατά τον Απρίλη του 1942 μια μικρή ομάδα υπό τους αδελφούς Πελ. και Χ. Λάσκαν από 12 αντάρτες Μωραΐτες χτυπιέται στο Λουτράκι: Αποτέλεσμα σκοτώθηκε ένας ενωμοτάρχης και δύο Ιταλοί καθώς και από τους αντάρτες ο Χ. Λάσκας. Διαλύεται η ομάδα αργότερα ύστερα από το άγριο κυνηγητό και περνάνε μερικοί στην Ρούμελη όπου ενώθηκαν με τον Αρχηγό Άρη. Μια άλλη ομάδα φάνηκε το Μάη του 1942 στην περιοχή Χέλι-Κορινθίας και μετά την συμπλοκή διαλύθηκε και εκείνη. Στις 6 Αυγούστου 1942 μια άλλη ομάδα φάνηκε στον Πάρνωνα και στην Τριφυλία, ανοίγουνε τις αποθήκες σταφίδας και την μοιράζουνε στο Λαό τον πεινασμένο. Οι παραπάνω όμως συνθήκες που επικρατούνε και η τρομοκρατία που εφαρμόζει ο κατακτητής δεν ευνοούν στην ανάπτυξη του κινήματος στο 1942.

Κατά το 1943 όμως τ’ αποτελέσματα, που είχε στην Αίγυπτο ο πόλεμος στη Λιβύη και στην Κυρηναϊκή, φέρνουν και τη χαλάρωση της κατοχής. Οι οργανώσεις του ΕΑΜ δουλεύουνε εντατικά στη Νότια Πελοπόννησο καλύτερα απ’ τη βόρεια. Η Πάτρα χτυπήθηκε αλύπητα καθώς και άλλες πόλεις και πολλά μέλη είναι κλεισμένα τώρα στις ανήλιες φυλακές. Στις 28 Μάρτη 1943 παρουσιάζεται μια μικρή ομάδα ανταρτών στην περιοχή της Αιγιαλείας και καθοδηγείται από το στρατιωτικό αρχηγό του ΕΑΜ της περιοχής. Ο εχθρός [Ιταλοί και κατακτητές] κινητοποιείται ανήσυχος και 4-5 χιλ. στρατός του κατακλύζει την περιοχή. Στις 14 του Απρίλη 1943 μεγαλώνει η ομαδούλα σε 17 παλληκάρια και επικεφαλής της μπαίνει ο ίδιος ο αρχηγός αντισμήναρχος αεροπόρος Μίχος Δημ. Στις 15 Απρίλη 1943 δίνει την πρώτη μάχη με ένα τμήμα 80 Ιταλών και το διαλύει. Στο μεταξύ κάνει την εμφάνιση η ομάδα με τη σημαία της και διαλύει 4-5 αστυνομικά τμήματα και εκτελεί κάμποσους προδότες, συνεργάτες του κατακτητή και κλέφτες του Ελληνικού Λαού. Ο κατακτητής λυσσομανάει. Κινητοποίησε μεγάλες δυνάμεις δημιουργεί παραλληλόγραμμα και κλείνει την μια επαρχία απ’ την άλλη. Η ομαδούλα μεγαλώνει και κινείται με τέχνη ανενόχλητα πότε στις πλάτες του εχθρού πότε μπροστά του. Οι μάχες διαδέχονται η μία; Την άλλη και όλες είναι υπέροχες και σε βάρος του κατακτητή. Οπλισμός περιέρχεται από λάφυρα στα χέρια των ανταρτών μας καθώς και από ρίψεις, που κάνουν οι σύμμαχοι στην επαρχία Καλαβρύτων, στον Πάρνωνα στην Τριφυλία και αλλού. Εάν σήμερα διαθέτουμε τον Α. αριθμό όπλων, 1/5 είναι ριγμένα από τους Συμμάχους τα άλλα πάρθηκαν απ’ του εχθρού τα χέρια με μάχες. Στα τέλη του Ιούνη 1943 ήρθαν στην Πελοπόννησο και στην επαρχία Αιγιαλείας σαν ενίσχυση 83 αντάρτες απ’ τη Ρούμελη ως επί το πλείστον όμως Μωραϊτόπουλα που πολέμαγαν από καιρό στα ηρωικά τμήματα του συν. Άρη. Η πείρα, η αντάρτικη πείρα των Ρουμελιωτών βοηθάει πάρα πολύ τον στρατ. Αρχηγό και χαρμανιάζει το αντάρτικο της Πελοποννήσου και ιδρύει Σύνταγμα Πατρών, Σύνταγμα Κορίνθου κλπ. Στο μεταξύ συνδέεται ολόκληρος η Πελοπόννησος και συνεργάζεται κάτω από ενιαία καθοδήγηση Γεν. Αρχηγείου Πελοποννήσου και αργότερα Στρατηγείου. Το 8ο, 9ο και 9Α Συντάγματα του ΕΛΑΣ της Νότιας Πελοποννήσου αγωνίζονται τώρα και δίνουν μάχες πότε με την αντίδραση πότε με τον κατακτητή. Το ίδιο συμβαίνει και στη Βόρεια και Κεντρική Πελοπόννησο όπου εδρεύουν το 11ο (Αρκαδία) και 12ο (Αχαΐα) Συντάγματα του ΕΛΑΣ, κάτω από την καθοδήγηση της ΙΙΙης Μεραρχίας ΕΛΑΣ Β. Πελοποννήσου υπό τον Σμήναρχο Μίλαν. Ο εχθρός σιγά-σιγά εκτοπίζεται κάτω πλάι απ’ τις σιδηροδρομικές γραμμές και αμαξιτούς δρόμους στις παραλίες.

Οι οργανώσεις μας ανεβαίνουν καθημερινώς μα και η αντίδραση δεν παύει, προσπαθεί να δημιουργήσει εστίες. Ο ΕΛΑΣ όμως, ο θρυλικός ΕΛΑΣ όπου και αν φάνηκε αντίδραση την χτυπάει αλύπητα και το Στρατηγείο κάλεσε όλους τους Έλληνες να συνεργασθούν κάτω απ’ την ενιαία καθοδήγηση της Πανελλαδικής οργάνωσης του ΕΑΜ. Πολλοί τίμιοι αξιωματικοί ασκούσαν την πρόσκληση και κατετάγησαν. Ο εχθρός μανιασμένος καθώς και μερικοί πράκτορες του Γλύξμπουργκ βοηθούν τον κατακτητή συνεργάζονται μαζί του και τέλος γίνονται εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στις αρχές του

Ο Αρχηγός ΕΛΑΣ Β.Δ. Πελοποννήσου Δημήτρης Μίχου

Δεκέμβρη 1943. Οι ζημιές που γίνηκαν προ παντός στην επαρχία Καλαβρύτων είναι άνευ προηγουμένου. Του Ταμερλάνου, του Αττίλα, του Ιμπραήμ οι βομβαρδισμοί ωχριούν μπρος στων Ούννων Γερμανών της βαρβαρότητες, και τις ομαδικές εκτελέσεις, τις διαρπαγές και τους βιασμούς. Μάχες δόθηκαν και δίνονται καθημερινώς με τους Γερμανούς και Γερμανοράλληδες που βάλθηκαν να δημιουργήσουνε εστίες στις διάφορες πρωτεύουσες των επαρχιών μας. Ο Λαός δεν έχει καμία εκτίμηση σε δαύτους καθώς και στους αξιωματικούς των.

Ακόμα έχει συνταυτίσει την τύχη του με το αντάρτικο και δεν υπάρχει κανένα χωριό σήμερα που να μην έχει την οργάνωσή του. Θα μπορούσαμε να ειπούμε τώρα όχι ποιοι είναι του Ε.Α.Μ. αλλά ποιοι δεν έχουν ακόμα μπει στο Ε.Α.Μ.

Ο Διοικητής του 12ου Συντάγματος ΕΛΑΣ Πελοποννήσου Συνταγματάρχης Βλάσης Ανδρικόπουλος

Πως είναι σήμερα η κατάσταση στην Πελοπόννησο: Σήμερα η Πελοπόννησος έχει όλο το βάρος της λυσσασμένης επίθεσης του κατακτητή. Με τη συνεργασία των Ταγματοαλητών που έχουν κατακλείσει την Πελοπόννησο μ’ επικεφαλής τον Παπαδόγγονα, Στούπα κ.λ.π. συλλαμβάνονται και ρίπτονται στη φυλακή εκατοντάδες Ελλήνων πατριωτών για ν’ αντιμετωπίσουν την κρεμάλα και τις σφαίρες. Λεηλασίες, βιασμοί γυναικών, αρπαγές είναι το σύνθημά τους. Στις βαρβαρότητες αυτές απαντούν με συνεχή και γερά χτυπήματα οι Μωραΐτες αντάρτες. Χτυπούν παντού, χτυπούν αλύπητα ακόμα και στα κέντρα τους. τους χτυπούν στον Αητό, στη Σκάλα, στον Άγιο Φλώρο, στα Χρυσοφυλέικα, στην Χώρα, στα Δεμέστιχα, ακόμα και στην Πάτρα, στην Τρίπολη, στην Καλαμάτα, στην Σπάρτη, στο Γύθειο που είναι συγκεντρωμένοι.

Στη Γλόγοβα της Γορτυνίας εξόντωσαν ένα Γερμανικό τμήμα από 300. Πέφτουν στα χέρια τους 48 μουλάρια φορτωμένα, όπλα, αυτόματα, πολυβόλα, όλμοι. Στην Στυμφαλία το ίδιο. Στο Μάγαιρα της Ηλείας εξοντώνουν ολόκληρο τμήμα από 250 με πλούσια λάφυρα. Στο Μελιγαλά που είναι το κέντρο εξορμήσεως διεξάγεται μια αληθινή γιγαντομαχία. Οι αντάρτες μας το καταλαμβάνουν. Ξεπαστρεύουν 230 Γερμανοαλήτες και αποσύρονται έπειτα από 3 ώρες. Εάν σήμερα είχαμε αρκετό οπλισμό για να διπλασιάσουμε τον ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο, όπως έχει παρθεί σαν απόφαση απ’ την Πελ/κή Επιτροπή, γρήγορα κάνανε την Πελοπόννησο ελεύθερη χωρίς καμία βοήθεια αποβατική. Το επιθετικό πνεύμα Λαού και Στρατού είναι αναπτερωμένο σε τέτοιο βαθμό που ζητιέται να συγκρατηθεί έως ότου δοθεί το σύνθημα παρά του αρμοδίου. Αυτή είναι μια μικρή εικόνα της Πελοποννήσου. Παραθέτουμε κατωτέρω τον πίνακα των μαχών του ΕΛΑΣ Βορείου Πελοποννήσου.

1) Μάχη Πυργάκι. 19 Απριλίου 1943 μεταξύ Ιταλών και ανταρτών. Αποτελέσματα 23 νεκροί και 20 τραυματίαι Ιταλοί, εκ των ανταρτών 1 τραυματίας εκυριεύθησαν τα πρώτα όπλα από τον εχθρόν. 2) Συμπλοκή μεταξύ Ιταλών και ανταρτών εις Τσετσεβού εις τας 26 Απριλίου 1943. Αποτελέσματα 2 νεκροί Ιταλοί, εκ των ανταρτών 2 τραυματίαι. Οι Ιταλοί τραυματίαι δεν καταμετρήθηκαν διότι υπεχώρησαν οι αντάρται. 3) Μάχη εις Κακοχωριό εις τας 12 Μαΐου 1943 μεταξύ Ιταλών και ανταρτών. Αποτελέσματα 30 νεκροί και 20 τραυματίαι Ιταλοί. Άφθονον υλικόν. Εκ των ανταρτών 2 τραυματίαι ελαφρώς. (Αιφνιδιαστική επίθεσις το μεσονύκτιον εις το Σχολείον του Χωριού). 4) Συμπλοκή εις Αγία Λαύρα εις τας 3 Ιουνίου 1943 μεταξύ Ιταλών και ανταρτών. Αποτελέσματα 4 νεκροί και 12 τραυματίαι Ιταλοί, εκ των ανταρτών 1 τραυματίας Αξιωματικός. 5) Αιφνιδιασμός των ανταρτών υπό των Ιταλών κατόπιν προδοσίας εις Κερτέζη εις τας 13 Ιουνίου 1943. Αποτελέσματα εκ των ανταρτών 2 αιχμάλωτοι και 2 τραυματίαι. Εκ των Ιταλών δεν ήτο δυνατόν να εξακριβωθώσι αι απώλειαι. 6) Μάχη μεταξύ Ιταλών και ανταρτών εις Φίλια εις τας 20 Ιουνίου 1943. Αποτελέσματα 25 νεκροί και 20 τραυματίαι Ιταλοί. Άφθονον υλικόν. Εκ των ανταρτών 2 νεκροί και 6 τραυματίαι. Μάχη εκ του συστάδην. 7) Μάχη μεταξύ Ιταλών και ανταρτών εις Ξηρόκαμπο εις τας 21 Ιουνίου 1943. Αποτελέσματα 2 νεκροί Ιταλοί. Οι αντάρται υπεχώρησαν προ του όγκου των επιτιθεμένων. 8) Μάχη μεταξύ Ιταλών και ανταρτών εις Λεόντιο εις τας 14 Ιουλίου 1943. Αποτελέσματα 26 νεκροί και 30 τραυματίαι, 105 αιχμάλωτοι εκ των οποίων 5 Αξιωματικοί Ιταλοί. Άφθονον υλικόν. Εκ των ανταρτών 2 νεκροί και 5 τραυματίαι. Εξόντωσις του Τάγματος του ανταρτοφάγου Ιταλού Ταγματάρχου φόνος αυτού, ονομαζομένου Λεόν Γκασπάρο. 9) Μάχη μεταξύ Ιταλών και ανταρτών εις Ερυμάνθια εις τας 8 και 9 Αυγούστου 1943. Αποτελέσματα 14 νεκροί, 5

Ο Διοικητής του Ανεξαρτήτου Τάγματος ΕΛΑΣ Καλαβρύτων
Καπετάν Σφακιανός [Γεώργιος Αρετάκης)

τραυματίαι, και 60 αιχμάλωτοι. Εκ των ανταρτών απώλεια ουδεμία. Περιήλθον εις χείρας μας 2 αυτοκίνητα φορτηγά και άφθονον υλικόν. 10) Μάχη μεταξύ Ιταλών και ανταρτών εις Χαλανδρίτσα εις τας 9 Αυγούστου 1943. Αποτελέσματα 15 Ιταλοί αιχμάλωτοι και άφθονον υλικόν (πολεμικόν). Κυριεύθη η Καραμπιναρία. 11) Συμπλοκή ανταρτών και Γερμανών εις Βρετεμπούγα-Γοργυνίας. Αποτελέσματα 2 Γερμανοί νεκροί, εκ των ανταρτών ουδείς. 12) Σύλληψις Ιταλικού αυτοκινήτου εις Μπεζεΐτη-Πηνείας εις τας 8 Αυγούστου 1943. Αποτελέσματα 9 αιχμάλωτοι Ιταλοί και πολεμικόν υλικόν. Επίσης εις την αυτήν θέσιν σύλληψις ετέρου αυτοκινήτου με έναν αιχμάλωτον εις τας 13 Αυγούστου 1943. 13) Συμπλοκή μεταξύ Γερμανών και ανταρτών εις Χώρα-Γορτυνίας. Αποτελέσματα 2 Γερμανοί αιχμάλωτοι. Εις τας 26 Αυγούστου 1943. 14) Μάχη μεταξύ Ιταλών και ανταρτών εις Χάνι-Παπαντώνη εις τας 29 Αυγούστου 1943. Αποτελέσματα 40 νεκροί, 15 τραυματίαι, και 2 αιχμάλωτοι Ιταλοί. Επίσης εις την αυτήν θέσιν συνελήφθη Γερμανικόν αυτοκίνητον με 2 αιχμαλώτους Γερμανούς Αξιωματικούς. 15) Επίθεσις ανταρτών εναντίον Ιταλών εις Καλάβρυτα εις τας 11 Σεπτεμβρίου 1943. Αποτελέσματα 11 Ιταλοί αιχμάλωτοι Καραμπινιέροι και άφθονον υλικόν. Εκ των ανταρτών εις τραυματίας Αξιωματικός. 16) Μάχη μεταξύ Γερμανών και ανταρτών εις τας 20 Σεπτεμβρίου 1943 εις Πριόλιθον Καλαβρύτων. Αποτελέσματα 3 νεκροί, 5 τραυματίαι και 1 αιχμάλωτος Γερμανός. Εκ των ανταρτών εις νεκρός 65ντουτης. 17) Συμπλοκή εις Ριόλο εις τας 5 Οκτωβρίου 1943 μεταξύ Γερμανών και 2 ανταρτών. Αποτελέσματα 1 νεκρός Γερμανός. Αιχμαλωσία 2 ίππων (κελήτων). 18) Επίθεσις ανταρτών εις Τεμένη εις τας 6 Οκτωβρίου 1943 εναντίον Ιταλών και Γερμανών. Αποτελέσματα 45 Ιταλοί αιχμάλωτοι, 1 Γερμανός και 104 ζώα. 19) Μάχη μεταξύ ανταρτών και Γερμανών εις τας 9 Οκτωβρίου 1943 εις Ζευγολατιό-Αιγιαλείας. Αποτελέσματα 2 νεκροί. 20) Μάχη μεταξύ Γερμανών και ανταρτών εις τας 16 και 17 Οκτωβρίου 1943 εις θέσιν Γούλα-Μύλοι του χωριού Ρωγών-Καλαβρύτων. Αποτελέσματα 19 νεκροί, 4 τραυματίαι, και 65 αιχμάλωτοι Γερμανοί, εξ ων εις Λοχαγός. Εις χείρας μας περιήλθον άπαν το υλικόν. Εκ των ανταρτών εις νεκρός και εις τραυματίας. 21) Επίθεσις κατά αμαξοστοιχία εις Λαμπίρη-Πατρών. Αποτελέσματα 4 Γερμανοί νεκροί και 8 αιχμάλωτοι, εκ των ανταρτών απώλεια ουδεμία. 22) Μάχη μεταξύ Γερμανών και ανταρτών εις Μονή-Ομπλού (Πατρών) εις τας 3 Δεκεμβρίου 1943. Αποτελέσματα 8 νεκροί και 5 τραυματίαι Γερμανοί, εκ των ανταρτών εις τραυματίας και εις νεκρός. 23) Μάχη μεταξύ Γερμανών και ανταρτών εις Πούσι-Ηλείας (111-12 Τάγματος) εις τας 10 Δεκεμβρίου 1943. Αποτελέσματα 8 νεκροί, τραυματίαι ανεξακρίβωτοι απώλειαι ανταρτών 1 νεκρός υπ/κός. 24) Μάχη Δεμέστιχων μεταξύ Γερμανών ενός Τάγματος Ραλληκών και ανταρτών (Τμήματα 12ου Συν/τος Πεζικού). Αποτελέσματα: Νεκροί Τσολιάδες 20. Τραυματίαι 80. Νεκροί Γερμανοί πολλοί. Τραυματίαι 14. Λάφυρα άφθονα. Η μάχη διήρκεσεν επί 3ημερον και δύναται να λογισθή ως η μεγαλυτέρα εκ των μέχρι τούδε συναφθεισών μαχών εις Πελοπόννησον. Εκ των ανταρτών απώλειαι 2 νεκροί 12 τραυματίαι και 1 αγνοούμενος. Η ως άνω μάχη εγένετο εις τας 23 Φεβρουαρίου 1944. 25) Μάχη μεταξύ Γερμανών και ανταρτών την 22 Ιανουαρίου 1944 εις Άγιον Νικόλαον Σπάτα-Πατρών. Ηρπάγη Γερμανικόν φυλάκιον μετά του ασυρμάτου του και των λοιπών υλικών του. 26) Επίθεσις εναντίον αυτοκινήτων και μοτοσυκλέτας την 19 Φεβρουαρίου 1944 εις περιοχήν Μετζαίνης-Πατρών. Αποτελέσματα 5 νεκροί Γερμανοί, επίσης κατεστράφη ένα Γερμανικόν αυτοκίνητον, ημέτεραι απώλειαι ουδεμία. 27) Κατά τας αρχάς Οκτωβρίου 1943 του 6ου Συν/τος εκ των πέντε ανδρών προσέβαλε εις την περιοχήν Καλανδρανίου, ομάδα εκ 15 Γερμανών. Αποτελέσματα 2 νεκροί Γερμανοί και άτακτος φυγή των υπολοίπων. Εις χείρας μας περιήλθεν εν οπλοπολυβόλον και εν ταχύμετρον τοπογραφικόν. 28) Την 5-11-43 το 11ον τάγμα του 6ου Συν/τος Πεζικού προσέβαλεν εις το χωρίον Μπερμπάτι ένα Γερμανικόν αυτοκίνητον. Αποτελέσματα 5 Γερμανοί νεκροί και 4 αιχμάλωτοι. Το αυτοκίνητον εκάη, παρέμειναν εις χείρας μας 2 οπλοπολυβόλα ως λάφυρα. 29) Την 29-10-43 ο λόχος του Αρχηγείου του 6ου Συν/τος προσέβαλεν τον εχθρόν εις την περιοχήν Κιονία με αποτέλεσμα τον φόνον 11 Γερμανών και τον τραυματισμόν 10 και τη σύλληψιν ενός δεκανέως ως αιχμαλώτου. Λάφυρα μας μία μοτοσυκλέτα και μια ανταλλακτική κάννη πολυβόλου. 30) Τμήμα του 6ου Συντάγματος επανερχόμενον εκ Ταϋγέτου όπου συνόδευσε το Στρατηγείον 111 Μεραρχίας έκαψε δια χειροβομβίδος μοτοσυκλέταν με 2 Γερμανούς επί της οδού μεταξύ Νεοχωρίου και Μέμι. Η ακολουθούσα Γερμανική φάλαγξ έρριψεν όλμους άνευ αποτελέσματος λόγω της νυκτός.

Μικροσυμπλοκές: Συνελήφθησαν κατά διαφόρους εποχάς εκ των μικρών τμημάτων μας. 1) Εις Γέφυραν Κρόκοβας-Αιγιαλείας 7 ποδήλατα μετά των Γερμανών. 2) Ομοίως εις την αυτήν θέσιν έτεροι 3 Γερμανοί μετά του ταχυδρομείου. 3) Ομοίως έτερος Γερμανός Ανθ/στης. 4) Ομοίως κατελήφθησαν 2 αυτοκίνητα Ιταλικά. 5) Ομοίως επίθεσις εναντίον αυτοκινήτου κούρσας εις θέσιν Ριζόμυλο-Αιγιαλείας εφονεύθησαν 2 επιβαίνοντες αξιωματικοί και συνελήφθη ο οδηγός του αυτοκινήτου. 6) Ομοίως κατά τα τέλη Ιουλίου 1943 εις την Μονήν Άγιος-Ιωάννης Αιγιαλείας παρά των τμημάτων μας συνελήφθησαν 5 Γερμανοί τοπογράφοι αιχμάλωτοι. Λάφυρα 5 όπλα και εν Ταχύμετρον.

Με βάση τα ανωτέρω γεγονότα, στα τέλη Αυγούστου 1943, οι μυστικές υπηρεσίες της 117ης Jager Division [Βέμπερ – Τίσλερ Πάτρα – Τένερ Αίγιο – Ντανάουερ Τρίπολη] κατενόησαν επαρκώς, ότι το αντιστασιακό κίνημα είχε πάρει ανησυχητικές διαστάσεις στην ορεινή περιοχή των Καλαβρύτων. Με κατεπείγουσα αναφορά του Διοικητή της 117 Jager Division προς το LXVIII A.K., Ε Τμήμα Στρατού (Θεσσαλονίκη) και Αρχηγείο της Βέρμαχτ Νοτιοανατολικής Ευρώπης (Βελιγράδι) ζητήθηκαν οδηγίες από το Γενικό Επιτελείο της Βέρμαχτ – O.K.W. – [Βερολίνο] για περαιτέρω ενέργειες αντιμετώπισης της κατάστασης. Το Γενικό Επιτελείο της Βέρμαχτ – O.K.W. – [Βερολίνο – Καϊτέλ] διέταξε την ισοπέδωση του Επικίνδυνου Επαναστατικού Αντιστασιακού Κομμουνιστικού Κέντρου Καλαβρύτων με κάθε τρόπο [βλ. κατωτέρω ένορκη κατάθεση Augoust Winter]. Ειδικότερα η περιοχή των Καλαβρύτων χαρακτηρίστηκε άκρως επικίνδυνη γιατί εκεί είχε την έδρα του το Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κέντρο με επικεφαλής τον Σμήναρχο Δημ. Μίχου [Καπετάν Σταυραετό] (31.8.1943), η οποία με κάθε τρόπο θα πρέπει να ισοπεδωθεί. Έτσι οργανώθηκε η Επιχείρηση Βυτίνα – Untemehmen Witina – (28.8-6.9.1943), η οποία είχε σαν κατάληξη τα Καλάβρυτα, με πρώτο θύμα τον νεαρό Παυλόπουλο. Η συνθηκολόγηση της Ιταλίας (9.9.1943) ενίσχυσε τους φόβους των Γερμανών για μια συμμαχική απόβαση στην Ελλάδα και μάλιστα στην Πελοπόννησο. Επιπλέον, με την έναρξη της γερμανικής Κατοχής στην Πελοπόννησο είχαμε τη βίαιη διάλυση, από το Ανεξάρτητο Τάγμα Καλαβρύτων του ΕΛΑΣ, της εθνικιστικής ομάδας του λοχαγού Χρ. Δροσοπούλου (16-29.9.1943) και την ανακήρυξη της πόλης των Καλαβρύτων σε ελεύθερη επαναστατημένη πόλη. Τα γεγονότα αυτά προκάλεσαν έντονη ανησυχία στους κατοίκους της ιστορικής αυτής πόλης οι οποίοι «...διήλθαν και διέρχονται ημέρες αγωνίας κατόπιν των τελευταίων επεισοδίων και την ένεκα τούτων δημιουργηθείσης καταστάσεως...». Ακολούθησε η μάχη Ρωγών - Κερπινής (16-17.10.1943). Κάτω από αυτές τις ραγδαίες εξελίξεις και το γενικότερο κλίμα ανησυχίας, η 117η Jager Division αποφασίζει να δράσει. Πρώτη κίνηση η μεταφορά του 749 Jager Regiment από την Μεσσηνία στην Αχαΐα με έδρα την Πάτρα και διασπορά στο Αίγιο και Διακοφτό (αρχές Οκτωβρίου 1943). Σαν κορυφαία δράση το ανώτατο αρχηγείο της Βέρμαχτ αποφασίζει την Επιχείρηση Καλάβρυτα –Untemehmen Kalawrita.

Το Επικίνδυνο Επαναστατικό Αντιστασιακό Κομμουνιστικό Κέντρο Καλαβρύτων [Χάρτης από τα Γερμανικά Αρχεία, Αύγουστος 1943]

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....

ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ: ΧΙΤΛΕΡ: ...ΝΑ ΚΑΨΕΤΕ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΟΡΙΤΕΣ  ΣΥΝ ΓΥΝΑΙΞΙ ΚΑΙ ΤΕΚΝΟΙΣ