Μποντιώτης Σταμάτης 16. Μποντιώτης Σταμάτης: Καπετάνιος β΄ τάξης στην επαρχία Καλαβρύτων κατά το 1821 (Φραντζής, τ. Δ΄, σ. 170). Το ό...
Μποντιώτης Σταμάτης
16. Μποντιώτης Σταμάτης: Καπετάνιος β΄ τάξης στην επαρχία Καλαβρύτων κατά το 1821 (Φραντζής, τ. Δ΄, σ. 170). Το όνομά του υποδηλώνει ως τόπο καταγωγής του τους Μποντιάδες (Μικρό ή Μεγάλο). Ο Τριανταφύλλου αναφέρει ότι καταγόταν από τη Βλασία Καλαβρύτων (Λεξ. 1332).
Ο Μποτιώτης ή Μποντιώτης ή Μποδιώτης, σύμφωνα με τον Γεν. Γραμματέα του Γεν. Αρχηγού της Πελοποννήσου Μ. Οικονόμο, ήταν οπλαρχηγός της Βλασίας.
Είχε προσκυνήσει τους Τούρκους [Τον Μάϊο του 1827 ακολούθησε το Νενέκο, αλλά όταν ο Δελή Αχμέτ των Πατρών προέτρεπε όσους προσκύνησαν να επιτεθούν κατά του Κολοκοτρώνη, αρνήθηκε και κατέφυγε σ’ αυτόν τον Ιούλιο του 1827 (Λέκκας 115, 119, 146, 148) (Τριανταφύλλου, Λεξ. 1332)], αλλά μετανόησε και ξαναεντάχθηκε στην επανάσταση οπότε και του δόθηκε από τον Θ. Κολοκοτρώνη το παρακάτω έγγραφο (Συγχωροχάρτι): «Ο καπετάν Σταμάτης Μποτιώτης περιπεσών ανοήτως εις το όπερ και άλλοι τινές εκ της επαρχίας Πατρών και Βοστίτζας περιέπεσον ανοσιούργημα, την αισχράν και άτιμον προς τον Ιμβραήμ υποταγήν, γνωρίσας το μέγα αμάρτημα όπου προς το γένος ήμαρτεν, εξομολογείται σήμερον την αμαρτίαν του έμπροσθεν αυτού και διακηρύττει ενώπιον θεού και ανθρώπων τον εαυτόν του όλως διόλου απομεμακρυσμένον της οποίας επρόσφερε δουλικής υποταγής προς τον άσπονδον εχθρόν του ελληνικού ονόματος, εξαιρείται θερμώς, δι εγγράφου του εκδεδομένου την 29ην Ιουλίου 1827, καταχωρηθέντος εις τα αρχεία της Γεν. Αρχηγίας υπ’ αριθ. 368 των εισερχομένων, την συγνώμην απάντων των ομογενών, υποσχόμενος να μην αποχωρισθεί εις το εξής της ολομελείας του έθνους, επ’ ουδεμιά αιτία και περιστάσει. Η μετάνοιά του ούσα από συντριβής καρδίας γίνεται σήμερον δεκτή δι εμού από την μακροθυμίαν του έθνους, και ειδοποιούμενοι τούτο άπαντες οι πολιτικοί και πολεμικοί Αρχηγοί και όλαι αι στρατιωτικαί δυνάμεις του έθνους παρακαλούνται και διατάττονται γνωρίζοντες αυτόν μέλος της ολομελείας του έθνους να μην τον ενοχλώσιν εις το παραμικρόν ούτε αυτόν, ούτε τα κινητά και ακίνητα πράγματά του να πειράζωσι, μάλιστα δε, χρείας τυχούσης, να δίδωσι προς αυτόν όλην την απαιτούμενην συνδρομήν και υπεράσπισιν. 29 Ιουλίου 1827 Ο Γενικός της Πελοποννήσου Αρχηγός Θ. Κολοκοτρώνης.».
Στο Σραβάλι Πατρών τον Μάρτιο του 1822 συνυπογράφονται μετά του Θ. Κολοκοτρώνη και οι Κων. Πετιμεζάς, Νικ. Πετιμεζάς, Αναγν. Κορδής, Σταμ. Μποντιώτης κ. ά. (Παπανδρέου: Επαρχία…, σ. 52).
Ο Φωτάκος Αναφέρει: «Ούτος προ της επαναστάσεως επεριπάτησε κλέφτης εις την Ρούμελην με τον Οδυσσέα Ανδρούτσον. Μετά δε την επανάστασιν επολέμησεν εις πολλάς μάχας εντός και εκτός της Πελοποννήσου και εις το Μεσολόγγιον. Ήτο και αυτός εις εκ των συντρόφων του Χονδρογιάννη σταλείς υπό του Ζαΐμη να κτυπήση τον Σεϊδήν Λαλιώτην» (Φωτάκου: Βίοι Πελοπ/σίων…, 29).
Στις 7 Μαρτίου 1821 υποδέχθηκε τον ηγούμενο της Αγίας Λαύρας Καλλίνικο, ο οποίος κατ’ εντολή του Ανδρ. Ζαΐμη ξεκίνησε με το Λάβαρο από την Άγια Λαύρα για την Πάτρα, όπου θα ξεκινούσε η μάχη, «μετά 30 οπλοφόρων εκ των δοκίμων υπηρετών, ποιμένων και κολλήγων της Μονής και του ιεροδιακόνου Γρηγ. Ντόκου σημαιοφόρου του Λαβάρου» που αυθημερόν περί την μεσημβρίαν έφτασαν στους Μποντιάδες όπου κατασκηνώσαντες εις τον εν τω μεταξύ ποταμόν εδέχθησαν πρόγευμα από 5 κριάρια που ο Σταμάτης Μποντιώτης είχε ετοιμάσει, σαν στενός φίλος και ακόλουθος του Ανδρέα Ζαΐμη. Στη συνέχεια ακολούθησε και οίδιος τη συνοδεία του Λαβάρου, διανυκτέρευσαν στη θέση Μπακαούρη Βρύση ή Πλάκες και την επόμενη ημέρα επισκέφτηκαν τον Ζαΐμη και τον Κολοκοτρώνη οι οποίοι συνέστησαν στο στράτευμα να προσκυνήσει το Λάβαρο πράγμα που έγινε (Βασίλ. Γ. Παπαγεωργίου, Ε. τ. Κ., 1971, σελ. 60).
Επολέμησε στις 23 Μαρτίου 1821 μαζί με άλλους (Αλέξ. Θεοδωρόπουλο, Θαν. Κουμανιώτη, Λαμπρούλια Ζουπατιώτη, Π. Διαμαντόπουλο κ.ά.) στην Πάτρα όπου έκλεισαν τους Τούρκους στο φρούριο, αφού οι τούρκοι είχαν εισέλθει και έκαψαν καταστήματα, πολιόρκησαν προκρίτους κ. λ. Στις 27 Απριλίου 1822, από το Γηροκομείο, μαζί με το Σταύρο Σαρδελιάνο και το Γεώργιο Παπαδόπουλο, στέλνει το παρακάτω γράμμα στο στρατηγό Δημήτριο Κολιόπουλο ή Πλαπούτα: «Γενναιότατε Καπετάν Δημητράκη,/ Ελάβομεν το γράμμα σου, ομού με των εφόρων, και ίδομεν να μας γράφεις δια τα ζώα. Και είναι δίκαιον δια τα ζώα. Και ημείς δεν θέλει λείψομεν να γράψωμεν επάνω εις την επαρχίαν μας των εφόρων και δεν ήλθαν και τα ζώα οπού να φέρουν καθημερινώς αλεύρι και τώρα πάλιν θέλει φέρουν, ότι ημπορούν να εδυσκολεύθησαν και από τα στρατεύματα. Μόνον ας έλθουν και οι Πατραίοι, τα ζώα τους να φέρουν. Καθ’ ότι αν εδυστύχησαν από άλλα πράγματα, από ζώα όμως δεν εδυστύχησαν, και αν είπουν ότι εδυστύχησαν και από ζώα και ημείς παραπονούμεθα ότι μας εξευγήκαν από το χειμώνα, κουβαλώντας τα γεννήματα. Μόνον τώρα να επιμεληθούν, να πασχίσουν και αυτοί το εν μέρος και ημείς το άλλο δια να γίνει το οικονομικόν και ουχί το ανοικονόμητον. Και ημείς δεν θέλει λείψομεν ομοίως. Ας προσπαθήσουν και αυτοί δια να μην γίνει υστέρησις των ζαερέδων. Ταύτα και υγιένοιτε./ Τη 27 Απριλίου 1822./ Γεροκομείον./ Σταύρος Σαρδελιάνος/ Σταμάτης Μποτιότης/ Γεώργιος Παπαδόπουλος».
Στο Γηροκομείο κατέφθασε επί κεφαλής, μαζί με τους Σαρδελιάνο, Λεχουρίτη, Κοντογιωργ(ακ)έους, Παπαδόπουλο και λοιπούς, Καλαβρυτινών οι οποίοι δεν ήσαν σύμφωνοι με τον Ζαΐμη (Τσελάλη: Πλαπούτας, 247, 250). Ο Στ. Μποντιώτης μαζί με τον Κωνσταντή Πετιμεζά, αφού εκτύπησαν το Μελετόπουλο στο Λεβίδι, εμπήκαν με τον Αθ. Σκαλτσά, το Σ. Σαρδελιάνο και το Χρυσ. Χρυσανθακόπουλο, που ήταν «με τη φατρία του Χαραλάμπους», στα Καλάβρυτα, κάνοντας αντιπερισπασμό στο Ζαΐμη, για να διευκολύνουν την επίθεση του Κολοκοτρώνη στην Τρίπολη (Σταματόπουλος, Εσωτ. Αγώνας, τ. Α΄, σ. 383).
Ακολουθεί αναφορά για επίλυση διαφοράς μεταξύ Χρ. Οικονομοπούλου και Γ. Τζόλια: «Προς το έξοχον Ηπουργίον του πολέμου/ Τον μπρώτον χρόνον της Επαναστάσεως κάπηος Γεόργιος Τζόληας εκ της επαρχήας Καλαβρύτων περιφερόμενος τίδε κακήσε έκαμνε μαγάλας καταχρήσης εις αυτήν την επαρχήαν, δια τούτο και ο κύριος Ανδρέας Ζαήμης ήχε διορίση τότε τον καπετάν Σταμάτιν Μποντιοτην και επήγε κατ’ αυτού σωφρονήζοντάς τον και πέρνοντας τ’ άρματα του. Έπητα από τόσον κερόν εφάνη προ ολήγου ο ηρημένος Τζόληας προς το επαρχηον Καλαβρύτον προσκλεομενος κατά του Μποντιότη και εφοδιασμένος με γράμματα του επαρχηου ήλθεν ενταύθα προς το έξοχον Ηπουργίον των Εσοτερηκών και ελαβεν γραματα από αυτό. Τουτέστη διαταγήν, προς τον έπαρχον Καλαβρυτον δια να πεδεθτή ο Ποντιώτης και να επηστρεψη τα’ αρματα προς τον Τζολια. Δια τούτο παρακαλό το εξοχον τούτο Ηπουργίον ναστείλη δια μεσον μου διαταγήν προς τον έπαρχον Καλαβρητον δια να λίψη από αυτήν την διαφοράν η ηπόθεσις των αρμάτον και η διαφερόμενη να έλθοσιν ενταυτα προς το εξοχον τούτο Ηπουργίον να θεορήσουν την διαφοράν των και να δοθή το δίκαιον οθεν απετή. Μενο ευσεβαστος./ Τη 6 Μαρτίου 1825, Ναύπλιον./ Ο ευπηθής πατριοτης/ Χρυσαντάκης Οκονομόπλος/ Επί του νώτου: Χρυσαντάκης Οικονομόπουλος. Ας αναβληθή επί του παρόντος και ας καταχωρισθή εις την αναφοράν του Τζόλια» (Αρχ. Ελλ. Παλιγγ.).
Το παρακάτω έγγραφο που δημοσιεύει ο Ν. Φιλιππακόπουλος στο βιβλίο: Τα Καλάβρυτα στο μεγάλο 21, εκφράζει το παράπονο του Στ. Μποντιώτη προς το Υπουργείο Πολέμου για απλήρωτους μισθούς των στρατιωτών του. « Προς το έξοχον Υπουργείον Πολέμου Μετά μεγάλο θαυμασμό βλέπω εις το να μη θεωρείται ο λογαριασμός δια την τάξιν εγώ ήμουν διατεταγμένος παρά της Σης Δ/σεως από 20 Μαρτίου έως τέλος Φ/ου και είμαι εις την θέσιν των Νεζερών με 50 στρατιώτας, μήνες 11, οπού δεν μου θεωρήθη λογαριασμός έως εννέα σήμερον, όπου παρουσιάσθησαν εις το έξοχον Υπουργείον τούτο με το αποδεικτικόν του εκλαμπροτάτου κ. Αν. Ζαΐμη μου εθεωρήθη λογαριασμός μηνιαίων 6 από 1 Ιουλίου έως τέλος Νοεμβρίου μάλλον από 23 Μαρτίου έως τέλος Μαγίου. Από 1 Δ/βρίου έως τέλος Φ/ρίου μηνέα 3 όπου συμποσούνται μηνέα 5 έως ημέρας επτά, δια τούτο παρακαλώ το έξοχον οπού να μου γίνει αυτό το μεγάλο άδικο εις τους στρατιώτας, θέλουν να πληρωθούμε εμείς, πως μου γίνεται μεγάλο άδικο έως εδώ. 1826 Μαρτίου 20 Ναύπλιον Ευπειθής στρατιώτης μένω εις τας διαταγάς σας Σταμάτης Μποντιώτης». Στη συνέχεια αναφέρεται συνηγορούσα επιστολή του Ανδρ. Ζαΐμη που έχει ως εξής: «Προς τον έξοχον Υπουρ. Πολέμου Ο καπετάν Σταμάτης Μποντιώτης διορισθείς και παρ’ εμού κατά την έννοιαν της Σης Δ/σεως εστάθη εις την θέσιν των Νεζερών μέχρι τέλη Δ/ίου με 50 στρατιώτας έρχεται ήδη αυτόσε δια να αναφέρει τους λογαριασμούς των μισθών αυτών. Και παρακαλώ να μην του γίνει καμία αργοπορία. Ο Πατριώτης Ανδ. Ζαΐμης Τη 11 Μαρτίου Πηγάδες 1826» (Γ. Α. Κ. ).
Σύμφωνα με τον Φωτάκο πριν την επανάσταση, ήταν κλέφτης στην Ρούμελη με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο. Μετά την επανάσταση πολέμησε στο Μεσολόγγι και σε άλλες μάχες της Πελοποννήσου και ήταν ένας εκ των συντρόφων του Χονδρογιάννη που τον έστειλε ο Ζαΐμης να χτυπήσει τον Σεϊδήν Λαλιώτην. Στα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας είναι καταχωρημένη καταγγελία κλοπής οπλισμού και ειδών ενδυμασίας που έχει ως εξής: «Προς την Υπερτάτην και αρίστην Διοίκησιν προσκυνώς αναφέρω. Προστρέχω εις τα δίκαια και πατρικά σπλάχνα της θείας και ιεράς Διοικήσεως, να θεωρήση και κρίνη την αδικίαν και ατιμίαν οπού με έγινε εις την Γουμένιτζα από τους κυρίους Σταμάτην Μποντιώτην και Λαμπρούλια και Γιαννάκη Σαρδελλιανόπουλο από Κερπινή, μαζί με τους ανθρώπους των, οι οποίοι δυναστικώς με έπιασαν εις τον δρόμον , με εξώπλισαν, με έδεσαν, χωρίς να ηξεύρω το διατί, έχοντάς με δεμένον μίαν ολόκληρον ημέραν. Και προς το εσπέρας αγαθή τύχη, κόπτοντας τα σχοινιά ελευθερώθην και από τα δεσμά και από τον θάνατον. Δια τούτο παρακαλώ να ήθελε εξετασθή αυτή η υπόθεσις και, αν ευρεθή ότι είμαι πταίστης, ας παιδευθώ αυστηρώς, χωρίς τινός ευσπλαχνίας, ειδεμή, να με δικαιώση και να με δοθούν τα άρματά μου και τα πράγματά μου, τα οποία είναι τα κάτωθεν: 2 πιστόλες μαλαγματοκαπνισμένες, 1 τουφέκι καργιοφίλι, 1 μπαλάσκα με το μουσαμολόγο και 1 ακίνι πολίτικο με τις φούμτες, 30 φουσέκια, 7 τουφεκόπετρες, 1 δραμολόγιο πολίτικον με αβιζοτάρι, 1 φουσεκλίκι, 1 σερβέτα καινούρια με φούντες, 4 μαντήλια μαλτέζικα, 1 τουλουπάνι γυναικείο, 1 ζευγάρι παπούτζια καινούρια, 1 σιλαχιλίκι χρυσό, 1 ζωνάρι πολίτικο, 1 κιμέρι με γρόσια 280, 1 γελέκι με χάρτζια κρεμέχα, 18 ασημόκομπα, 2 θηλυκωτάρια ασημένια, 1 χαϊμαλί ασημένιο με δύο γύρους άλυσο, 1 ομολογίαν μεσα εις το γελέκι εν, μαντήλι μαύρο με γρόσια 19 1 /2, 1 ταμπακέρα με εν ρουμπεγέ και πρ. 65 1 ζευγάρι τζαρούχια, 1 έτερο γελέκι με χάρτζια κρεμέζα 1σφογγόμπολα, Δι’ όλα αυτά έχω τόσους και τόσους μάρτυρας να αποδείξω την αλήθειαν, αν εγώ δεν πιστεύομαι. Και ταύτα μεν ικετευτικώς αναφέρω, ίνα λάβω το δίκαιόν μου. Γεώργιος Ψαρόπουλος παρακαλώ. Επί του νώτου: Ανεγνώσθη τη 22 Μαΐου 1822». Και η ανακοίνωση των παραπάνω έχει ως εξής: «Γεώργιος Ψαρόπουλος ικετεύει δι’ αναφοράς να προσταχθώσιν οι Σταμάτης Μποντιώτης, Λαμπρούλιας και Γιαννάκης Σαρδελιανόπουλος, εκ Καλαβρύτων, να επιστρέψωσιν εις αυτόν τα αρπαχθέντα πράγματά του, κατά την σημείωσιν, μετά την πρέπουσαν εξέτασιν». Στα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας είναι καταχωρημένη η εξής αναφορά: «Εν Κορίνθω τη Μαΐου 1822. Εν τη σημερινή συνελεύσει του Βουλευτικού, επί αντιπροέδρου Σωτηρίου Χαραλάμπη, ανεγνώσθη αναφορά του. Έτι σήμερον ανεγνώσθη αναφορά του Γεωργίου Ψαροπούλου, ικετεύοντος δια να προσταχθώσιν οι Σταμάτης Μποντιώτης, Λαμπρούλιας και Γιαννάκης Σαρδελιανόπουλος, εκ Καλαβρύτων, να αποδόσωσιν εις αυτόν όσα πράγματα λέγει ότι του ήρπασαν, κατά την σημείωσίν του. Μετά την ανάγνωσιν η αναφορά εστάλη εις το Μινιστόριον του Δικαίου προς εξέτασιν και εύρεσιν του δικαίου. Υπογράφεται ο Πρώτος γραμματεύς του Βουλευτικού…..».
Ο Χιλίαρχος Σταμάτης Μποντιώτης πήρε διαταγή από το Ιωάν. Κωλέτη στις 23.12.1824 να καταλάβει με 100 στρατιώτες θέση στο χωριό Δεμέστιχα. Η διαταγή έχει ως εξής: «Προς τον γενναίον χιλίαρχον Σταμάτη/ Μποντιότη./ Επειδή είναι χρεία να διορισθώσιν στρατιώται προς το μέρος των Π. Πατρών, δια να εμποδίσωσιν κάθε ενδεχομένην εχθρικήν καταδρομήν, διορίζεσαι να στρατολογήσεις από το τμήμα Νεζερών εκατό στρατιώτας και να υπάγεις να τοποθετηθείς εις το χωρίον Δεμέστιχα. Παραγγέλεσαι να εκπληρείς τα χρέη σου καλώς, να φυλάττεις σώον τον αριθμό των στρατιωτών σου, και να φυλάττεις καλά και ανδρείως την θέσιν σου δια να τιμηθείς./ τη 23 Δεκεμβρίου/ 1824 Καλάβρυτα/ Ιωάννης Κωλέτης/ να δώσει καθαρόν ονομαστικόν /κατάλογον των στρατιωτών εις τον φροντιστήν.» (Γ.Α.Κ.). Τους 100 στρατολόγησε από τα χωριά του τέως Δήμου Λαπαθών. Ο κατάλογος στρατιωτών από τα Λαπατοχώρια υπό την οδηγίαν του Χιλιάρχου Σταμάτη Μποντιώτη έχει δημοσιευτεί από τον Φιλιππακόπουλο.
Στη συνέχεια παρατίθεται αναφορά που υπογράφει ο Σταμάτης Μποντιώτης και έχει απευθυνθεί προς τον Υπουργό πολέμου: «Προς τον έξοχον Υπουργό Πολέμου. Δια της Σης επιταγής διετάχθημεν να πάρωμεν 100 στρατιώτας και να φυλάξωμεν την θέσιν Νεζερών δεν ελείψαμεν έως ώρας να εκπληρούμεν τα χρέη μας και με άλλην μας αναφοράν και όσο από ημάς ήλθομεν καθώς θέλει παρουσιάσει ο κ. Γεώργιος Οικονομόπουλος αυτάδελφός μας την αναφοράν και τον στρατιωτικόν κατάλογον με σφραγίδα του εξόχου Υπουργείου ο δε καπετάν Σταμάτης έχει τον στρατιωτικόν κατάλογον και τον αρχικόν του Υπουργείου θέλει οριστεί να γίνουν εν …. Οι ευπειθείς πατριώτες Σταμάτης Μποντιώτης Χρυσανθάκης Οικονομόπουλος Πλανητέρι 17/8/1825» (Ν. Φιλιππακόπουλος).
Από τα Γ.Α.Κ. όπου κατάστιχα των λογαριασμών 1823 και 1824 έχει αναγραφεί με αριθμό 7425 κατά τον μήνα Μάϊο ο Χιλίαρχος Σταμάτης Μποντιώτης να διαθέτει 100 στρατιώτες στα Δεμέστιχα και να παίρνει μισθούς 7.500 και για σιτηρέσια 3375+225=3600 ήτοι συνολικά 11.100.
Από έγγραφο του Βασ. Πετμεζά που αναφέρεται από τον Ν. Φιλιππακόπουλο προκύπτει ότι ήταν μεταξύ εκείνων που στον Άη Βλάση πολέμησαν στο πλευρό των Τούρκων εναντίων των Ελλήνων. «…Προς το Σεβαστόν Βουλευτικό Σώμα. Και εις τας 29 του παύσαντος Ιουνίου δια ταπεινής μου αναφοράς προς το Σον Σώμα εκτάνθηκα όλα τα ενταύθα τρέξαντα και ήδη λοιπόν χρέος μου απαραίτητον σας ειδοποιώ…Και πρότερον επέστησα προς το Βουλευτικόν Σώμα ότι οι πρωταίτιοι υπαρχαί ο Νενέκος και λοιποί Αρβανιτοχωρίται των Πατρών με τον Καρασπύρον Νεζερίτην, Οικονομόπουλους Αγιοβλασίτας, Κοντογιωργακόπουλοι Λαπαναγίτες, Πανάγος Χρήστος Γουμετσάνος, Μποντιώτης Σταμάτης και λοιποί των χωρίων αυτών. Μετ’ αυτούς άλλοι και με τους υπό την οδηγίαν τους πολεμούμενοι εις τον Άγιον Βλάση και με τους Τούρκους… Προς τούτοις εις αυτούς τους πρωταιτίους εξεσκεπάσθη ο καπετάν Γεώργιος Λεχουρίτης με έγγραφο ζητώντας από τον Ιμπραήμ πάνω από 30 τριάκοντα χωρία να υπάρχουν όλα τα άρματα υπό την οδηγίαν του πειθόμενος εις τας προσταγάς του Ιμπραήμ δια να εκτελέση τα όσα ήθελε διατάξει εναντίον ημών…Ευπειθέστατος Πατριώτης Βασ. Πετμεζάς Τη 13 Ιουλίου 1827 Διάσελα Λεχουρίου (Γ.Α.Κ. Φ. 200)».
Σε επιστολή που έχει γραφεί στις 29 Ιουλίου 1827 από τον βοηθό τοποτηρητή Π. Κόκκαλην προς τον γραμματέα του Γεν. Αρχηγού και φωτίζει και αυτή τα συμβάντα των ημερών εκείνων μεταξύ άλλων αναφέρονται και τα εξής σχετικά με την «ανάνηψη» του Μποντιώτη κατά την μάχη στον Άη-Βλάση: «…Οι υποταγμένοι εκόντες άκοντες ευρέθησαν τότε εις την ανάγκην του να διαπραγματευθώσι μετά των ημετέρων. Ετελείωσεν η δια πραγμάτευσις κατ’ ευχήν και οι υποταγμένοι άρχισαν να ενώνονται με τα στρατεύματά μας, καθώς οι Χαρμπίλας, Μποντιώτης και άλλοι, ο Νενέκος υπεσχέθη, οι δε λοιποί οίτινες είναι και ασήμαντοι και ολίγοι, έως χθές το εσπέρας δεν είχον ενωθεί με ημάς, διότι δεν είχον τραβημένας από τας Πάτρας τας φαμίλιας και πράματά των…» (Μ. Οικονόμου: Ιστορικά της Ελληνικής Παλιγγενεσίας ή ο Ιερός των Ελλήνων Αγών-Τόμος Β΄.- Αθήνα).
Στις 8 Σεπτ. 1827 ως προεστός της περιοχής των Νεζερών μαζί με άλλους έκαναν αναφορά στον Ανδρ. Ζαΐμη, κατά του αρχηγού του στρατοπέδου των Νεζερών Δημητρ. Κολιόπουλου ή Πλαπούτα (βλ. λ. Προσκύνημα, όπου και μέρη της αναφοράς) ζητούντες να φύγη από τα Νεζερά (σημ.: η αναφορά αναφέρει το όνομα Στ. Βαγιοτιότης και εικάζω ότι είναι ο Μποντιώτης) (Πλαπούτας, 475).
Επιβεβαίωσε την γνησιότητα του λαβάρου της επανάστασης του 1821 και ότι αυτό δεν ήταν η σημαία των Κερπιναίων (Δ. Παναγόπουλος, Επ. Καλαβρ. 1971).
Ήταν αγράμματος όπως προκύπτει από πιστοποιητικό προς τον εκ Λαπάτας Σωτήρη Ασημακόπουλο, αλλά και σε άλλους, στο οποίο, για τον αγράμματο λοχαγό Σταμάτη Μποντιώτη, υπογράφει ο Νικόλαος Νίκας (Γ.Α.Κ.).
Συνεχίζεται…
ΣΗΜ: Τα ιστορικό έργο αυτό, αποτελεί μέρος από το υπό διαμόρφωση έργο του Αθανάσιου Τζώρτζη για την Επαρχία Καλαβρύτων (θα βρείτε πολλά ακόμα στο Blog του συγγραφέα gerbesi.wordpress.com.)
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση και η χρησιμοποίηση στοιχείων με υποχρεωτική αναφορά στον δημιουργό του.
Θανάσης Τζώρτζης.
Ο Θανάσης Τζώρτζης και γεννήθηκε στο Γκέρμπεσι (Προφήτη Ηλία) το 1951. Έχει τελειώσει την ΑΣΟΕΕ και σπουδές στην Πληροφορική και τον Προγραμματισμό καθώς και επιμόρφωση σε πακέτα Στατιστικών Εφαρμογών.
Έχει γράψει δύο βιβλία.
Το ένα έχει τίτλο: “Γκέρμπεσι, διαδρομή στους αιώνες”, έχει εκδοθεί το 2003 από τις εκδόσεις ΚΑΜΠΥΛΗ και το περιεχόμενό του αποτελούν συστατικής, ιστορικής και λαογραφικής μορφής στοιχεία για το Γκέρμπεσι, μέρος των οποίων παραθέτει στο blog:gerbesi.wordpress.com
Το δεύτερο έχει τίτλο: “EXCEL Χρήσιμες εφαρμογές”, έχει εκδοθεί το 2005 από τις εκδόσεις ΔΙΑΥΛΟΣ, περιέχει περισσότερες πάνω από 12ο εφαρμογές του Εxcel και απευθύνεται σε χρήστες που κατέχουν τις βασικές γνώσεις του προγράμματος αυτού.
Ο Θανάσης Τζώρτζης βρίσκεται στο στάδιο έρευνας και συλλογής στοιχείων για όλη την επαρχία Καλαβρύτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.