Το τροπάριο της Κασσιανής

Ένα από τους ωραιότερους ύμνους της Ορθοδοξίας είναι το περίφημο τροπάριο της μοναχής Κασσιανής που ακούγεται την Μεγάλη Τρίτη. Η ι...

Ένα από τους ωραιότερους ύμνους της Ορθοδοξίας είναι το περίφημο τροπάριο της μοναχής Κασσιανής που ακούγεται την Μεγάλη Τρίτη.

Η ιστορία ή ο θρύλος λέει ότι ο Αυτοκράτωρ Θεόφιλος, ήθελε την Κασσιανή για γυναίκα του και Αυτοκράτειρα του.

Σε μια συνάντηση που ήταν και άλλες υποψήφιες νύφες, έπρεπε τυπικά να ρωτήσει κάτι ο Θεόφιλος.

Πλησίασε την Κασσιανή που την είχε ξεχωρίσει και της λέει : «Ὡς ἂρα διά γυναικός ἐῤῥρύη τὰ φαῦλα» «Από μία γυναίκα ήρθαν στον κόσμο τα κακά [πράγματα]», αναφερόμενος στην αμαρτία και τις συμφορές που προέκυψαν από την Εύα. Η Κασσιανή ετοιμόλογη, του απάντησε: «Ἀλλά καὶ διά γυναικός πηγάζει τά κρείττω» «Και από μία γυναίκα [ήρθαν στον κόσμο] τα καλά [πράγματα]», αναφερόμενη στην ελπίδα της σωτηρίας από την ενσάρκωση του Χριστού μέσω της Παναγίας. Με βάση την παράδοση ο ακριβής διάλογος ήταν:

-Εκ γυναικός τα χείρω.

-Kαι εκ γυναικός τα κρείττω.

Ο εγωισμός του Θεόφιλου τραυματίστηκε με αποτέλεσμα να την απορρίψει και να επιλέξει τη Θεοδώρα για σύζυγο ενώ η Κασσιανή έγινε μοναχή, όχι από ερωτική απογοήτευση προς τον ουσιαστικά άγνωστό της Θεόφιλο, αλλά από έρωτα θείο. Έδωσε την περιουσία της για να κτισθεί η περίφημη τότε μονή ΄΄Εικασίας της μοναχής΄΄και έζησε μέσα σε αυτήν. Με βάση την παράδοση ο αυτοκράτορας Θεόφιλος συνεχίζοντας να είναι ερωτευμένος μαζί της, επιθυμούσε να την δει για μία τελευταία φορά πριν πεθάνει κι έτσι πήγε στο μοναστήρι όπου βρισκόταν. Η Κασσιανή ήταν μόνη στο κελί της γράφοντας το τροπάριο της όταν αντιλήφθηκε την άφιξη της αυτοκρατορικής ακολουθίας. Τον αγαπούσε ακόμη αλλά πλέον είχε αφιερώσει τη ζωή της στο Θεό γι αυτό και κρύφτηκε, μη επιθυμώντας να αφήσει το παλιό της πάθος να ξεπεράσει το μοναστικό της ζήλο. Άφησε όμως το μισοτελειωμένο ύμνο πάνω σε ένα τραπέζι. Ο Θεόφιλος ανακάλυψε το κελί της και μπήκε σε αυτό ολομόναχος. Την αναζήτησε αλλά μάταια. Εκείνη τον παρακολουθούσε μέσα από μία ντουλάπα στην οποία είχε κρυφτεί. Ο Θεόφιλος στενοχωρήθηκε, έκλαψε και μετάνιωσε που για μία στιγμή υπερηφάνειας έχασε μία τόσο όμορφη και έξυπνη γυναίκα. Στη συνέχεια βρήκε τα χειρόγραφα της Κασσιανής επάνω στο τραπέζι και τα διάβασε. Μόλις ολοκλήρωσε την ανάγνωση κάθισε και πρόσθεσε ένα στίχο στον ύμνο. Σύμφωνα με την παράδοση ο στίχος αυτός ήταν «ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν, κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη». Φεύγοντας εντόπισε την Κασσιανή που κρυβόταν στην ντουλάπα αλλά δεν της μίλησε, σεβόμενος την επιθυμία της. Η Κασσιανή βγήκε από την κρυψώνα της μετά την αναχώρηση του αυτοκράτορα, διάβασε την προσθήκη του και στη συνέχεια ολοκλήρωσε τον ύμνο.

Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις

περιπεσούσα γυνή,

την σην αισθομένη θεότητα,

μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν,

οδυρομένη, μύρα σοι προ

του ενταφιασμού κομίζει.

Οίμοι! λέγουσα, ότι νυξ μοι υπάρχει,

οίστρος ακολασίας,

ζοφώδης τε και ασέληνος,

έρως της αμαρτίας.

Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων,

ο νεφέλαις διεξάγων

της θαλάσσης το ύδωρ˙

κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας,

ο κλίνας τους ουρανούς, τη αφάτω σου κενώσει.

Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας,

αποσμήξω τούτους δε πάλιν,

τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις˙

ων εν τω παραδείσω Εύα το δειλινόν, κρότον

τοις ωσίν ηχηθείσα,

τω φόβω εκρύβη.

Αμαρτιών μου τα πλήθη,

και κριμάτων σου αβύσσους,

τις εξιχνιάσει, ψυχοσώστα Σωτήρ μου;

Μη με την σην δούλην παρίδης,

ο αμέτρητον έχων το έλεος.

Αρετή Πράγια

Σύλλογος Σοποτινών

Ενημέρωση για όλες τις ειδήσεις των Καλαβρύτων και της ορεινής Αχαΐας με ένα στη σελίδα του kalavrytanews.com. ...............