Αφιέρωμα στη Σφαγή των Καλαβρύτων κάνει το BBC με ρεπορταζ που δημοσιεύει σήμερα (13.5.13) Ο δημοσιογράφος Mark Lowen βρέθηκε προ ημερών στ...
Αφιέρωμα στη Σφαγή των Καλαβρύτων κάνει το BBC με ρεπορταζ που δημοσιεύει σήμερα (13.5.13) Ο δημοσιογράφος Mark Lowen βρέθηκε προ ημερών στα Καλάβρυτα και κατεγραψε την κτηνωδία των Ναζί, και ακολουθεί τον ηλικιωμένο Γιώργο Δημόπουλο, ο οποίος ήταν μάρτυρας της ναζιστικής σφαγής στα Καλάβρυτα
Το ρεπορταζ που τιτλοφορεί: "The war claims dividing Greece and Germany"
έχει ως εξής:
"Ψηλά στην Πελοπόννησο, πάνω από την πόλη των Καλαβρύτων, Γιώργος Δημόπουλος διαβάζει μέσα από τα ονόματα σμιλεμένο σε ένα πέτρινο μνημείο. Σε ένα, σταματά. "Δημήτριος Δημόπουλος. Πατέρας μου." Σταματά να πάρει ανάσα πριν συνεχίσετε με τη λίστα των 498 ανδρών.
Σε αυτό το σημείο στις 13 Δεκεμβρίου 1943 ένα από τα χειρότερα εγκλήματα του Β Παγκοσμίου Πολέμου έλαβε χώρα: η σφαγή ολόκληρου του ανδρικού πληθυσμού της πόλης πάνω από την ηλικία των 12.
Η κτηνωδία ήταν αντίποινα για τη δολοφονία των Γερμανών στρατιωτών. Σχεδόν τα πάντα στα Καλάβρυτα κάηκε, εκτός από το σχολείο, όπου οι γυναίκες και τα παιδιά έγιναν.
Εβδομήντα χρόνια μετά, είναι ένα από τα πολλά εγκλήματα πολέμου για τα οποία η Ελλάδα επιδιώκει αποζημίωση από τη Γερμανία.
Γιώργος Δημόπουλος παρουσιάζεται εδώ ως ένα παιδί με τον πατέρα του, ο οποίος πέθανε στη σφαγή
Σήμερα, το σχολικό κτίριο έχει μετατραπεί σε μουσείο, τα εκθέματα των ρολογιών τσέπης και τα δελτία ταυτότητας που βρέθηκαν στα θύματα σταθεί σε βιτρίνες.
Ο κ. Δημόπουλος με βόλτες γύρω από το εξωτερικό, επισημαίνοντας τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα: η πόρτα πίσω από την οποία είχαν κλειδωθεί μέσα, τα βήματα, όπου οι Γερμανοί στρατιώτες φύλαγε τσίλιες.
«Η Γερμανία πρέπει να πληρώσει"
«Θυμάμαι ανθρώπους ουρλιάζει, να κλαίει, προσεύχεται μέσα», λέει ο 83-year-old, τα μάτια του κατά καιρούς τζάμια πάνω. "Ο ήλιος έγινε κόκκινο από τις πυρκαγιές.
"Κάθε μέρα, έχω εικόνα το διαμελισμένο σώμα του πατέρα μου, η μητέρα μου, σύρθηκε κάτω από το λόφο."
Κανείς εδώ δεν έχει λάβει καμία αποζημίωση από το Βερολίνο. Ο πρόεδρος της Γερμανίας επισκέφθηκε Καλάβρυτα το 2000, να υποβάλουν τα σέβη του, αλλά διεκόπη πριν από μια επίσημη απολογία, ώστε να μην θίξει το θέμα των αποζημιώσεων. Αλλά ο κ. Δημόπουλος είναι ανένδοτος.
«Η Γερμανία πρέπει να μας πληρώσει για ό, τι έχουμε υποστεί», λέει. "Αλλά ακόμα και τότε δεν θα τους συγχωρήσει. Όταν ακούω τη λέξη« γερμανική », νομίζω ότι είναι ο διάβολος."
Οι Ναζί εισέβαλαν στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941. Περίπου 250.000 Έλληνες έχασαν τη ζωή τους στο επάγγελμα, ως επί το πλείστον από την πείνα. Και η Γερμανία πήρε ένα αναγκαστικό δάνειο από την Τράπεζα της Ελλάδα για να καλύψει το κόστος για την κατοχή.
Κάποια περιορισμένη αποζημίωση δόθηκε στην ελληνική κυβέρνηση, όταν τελείωσε ο πόλεμος - κυρίως με τη μορφή των γερμανικών μηχανών - αλλά ήταν πολύ λιγότερο από την Αθήνα απαίτησε. Οι Ναζί άρχισαν να επιστρέψει το κατοχικό δάνειο σε μικρές δόσεις, αλλά σταμάτησε το 1945.
Οι συμμαχικές δυνάμεις συμφώνησαν ότι αποζημιώσεις θα πρέπει να επανεξεταστεί μετά την επανένωση της Γερμανίας - αλλά όταν αυτό ήρθε το 1990, στο Βερολίνο υποστήριξε το θέμα είχε περάσει.
Ανάπηρος
Τώρα, η ελληνική κυβέρνηση έχει συντάξει ένα 80-σελίδα έκθεση και στις δύο επανορθώσεις και την αποπληρωμή του δανείου.
Έχει χαρακτηριστεί, αλλά με βάση τις προηγούμενες εκτιμήσεις, Αθήνα μπορούσε να είναι απαιτητική όσο 162bn ευρώ (£ 137bn? $ 213bn): 108bn ευρώ για την καταστροφή των υποδομών και 54bn για το δάνειο. Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους είναι τώρα να αποφασίσει αν θα περάσει στο Βερολίνο.
Συνέχεια ανάγνωση τα κύρια ιστορία
"Έναρξη Παράθεση
Γερμανία ... δείχνει την αλληλεγγύη με μια δύσκολη κατάσταση στην Ελλάδα και στο τέλος θα μας στείλετε ένα νομοσχέδιο για κάτι πολύ μακριά στην ιστορία μας "
Philipp Missfelder
CDU Γερμανίας κόμμα
Αλλά το πρόβλημα είναι σαφής: καιρώ πολέμου εχθρός στην Ελλάδα είναι πλέον του ταμία-γενικά.
Γερμανία παρείχε τη μερίδα του λέοντος της ελληνικής διάσωσης και πολλοί προβλέπουν ότι μετά τη γερμανική φετινών εκλογών, το Βερολίνο μπορεί να εγκρίνει μια άλλη διαγραφή χρεών για την κρίση που μαστίζονται από την Ελλάδα. Η τιμή έχει αποδυναμώσει τα μέτρα λιτότητας, την οποία η Γερμανία έχει οδηγήσει.
Όταν η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ επισκέφθηκε την Αθήνα τον Οκτώβριο, δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές κατέβηκαν στους δρόμους . Μερικοί φορούσαν ναζιστικές στολές, ουρλιάζοντας μιας οικονομικής κατοχής. Και έτσι δημόσια πίεση για να συνεχίσει το θέμα αποζημιώσεων αυξάνεται. Αλλά για την κυβέρνηση, είναι μια λεπτή επιλογή: είτε να δαγκώσει το χέρι που ταΐζει και τον κίνδυνο να καταστραφεί μια γεμάτη σχέση.
Άδωνις Γεωργιάδης, βουλευτής με το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, αναφέρει ότι το θέμα πρέπει να συζητηθεί.
«Πρέπει να δώσουμε μια απάντηση σε πολλούς Γερμανούς πολιτικούς που δήλωσε ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες, οι Έλληνες παίρνουν τα χρήματά μας», μου λέει.
"Πρέπει να τους πούμε ξεκάθαρα: μας δίνετε δάνεια, εμείς θα τους πληρώσει πίσω, αλλά να θυμάστε ότι είχε όλα αυτά τα χρήματα που ποτέ δεν σας ρωτήσαμε για όλες αυτές τις δεκαετίες."
Τεταμένες σχέσεις
Αλλά για τη Γερμανία, το θέμα είναι κλειστό. Οικονομικών της χώρας υπουργός, Wolfgang Schaeuble, απέρριψε οργισμένα την έκθεση, καλώντας την Ελλάδα να επικεντρωθεί αντ 'αυτού στην πορεία λιτότητας.
Βερολίνο κατέβαλε 115 εκατ. γερμανικά μάρκα στην Αθήνα το 1960 - τότε αξίζει περίπου 70 εκατομμύρια δολάρια. Ήταν ένα μέρος της ελληνικής αγοράς, αλλά έγινε με τη συμφωνία ότι θα υπάρξουν περισσότερες αξιώσεις.
Μιλήστε με Philipp Missfelder, η ξένη εκπρόσωπος υποθέσεων της Χριστιανοδημοκρατικής Άνγκελα Μέρκελ κόμμα Ένωση, και είναι σαφές ότι το ζήτημα αποζημιώσεων έχει rankled ήδη τεταμένες σχέσεις.
"Γιατί η Ελλάδα δεν προσπαθεί να διαπραγματευτεί αυτό το ζήτημα όταν μπήκαν στην ευρωζώνη με την εξαπάτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα;" ρωτάει, αναφερόμενος στο 2001, όταν η χώρα εντάχθηκε στο ευρώ με μασάζ στοιχεία για το έλλειμμα.
«Δεν μπορούμε να καταλάβουμε ποια είναι η ελληνική κυβέρνηση κάνει», προσθέτει.
«Η Γερμανία και ειδικά η γερμανική φορολογούμενος δείχνει την αλληλεγγύη με μια δύσκολη κατάσταση στην Ελλάδα και στο τέλος θα μας στείλετε ένα νομοσχέδιο για κάτι πολύ μακριά στην ιστορία μας και σίγουρα λυθεί."
Από την παλιά εκκλησία στα Καλάβρυτα, το ρολόι έχει σταματήσει σε 34 λεπτά μετά τις δύο, τη στιγμή που το κτίριο πυρπολήθηκε εκείνη την μοιραία ημέρα. Εβδομήντα χρόνια μετά, η Ελλάδα και η Γερμανία είναι ευρωπαίους συμμάχους. Αλλά το ζήτημα αποζημιώσεων εξακολουθεί να ισχύει μεταξύ τους και για πολλούς εδώ τις μνήμες ενός τραγικού παρελθόντος δεν έχουν ακόμη τεθεί για να ξεκουραστούν.
......................................
......................................
High up in the Peloponnese, above the town of Kalavryta, Giorgos Dimopoulos reads through the names chiselled into a stone monument. At one, he stops. "Dimitrios Dimopoulos. My father." He pauses to catch his breath before continuing through the list of 498 men. At this spot on 13 December 1943, one of the worst crimes of World War II took place: the massacre of the town's entire male population over the age of 12. The atrocity was a reprisal for the killing of German soldiers. Almost everything in Kalavryta was burnt down, except for the school, where the women and children were held. Seventy years on, it is one of the many war crimes for which Greece is seeking compensation from Germany. Giorgos Dimopoulos is shown here as a child with his father who died in the massacre Today, the school building has become a museum, exhibits of pocket watches and identity cards found on the victims stand in glass cases. Mr Dimopoulos walks me around the outside, pointing out the features: the door behind which they were locked in, the steps where the German soldiers kept watch. 'Germany must pay' "I remember people screaming, crying, praying inside," says the 83-year-old, his eyes occasionally glazing over. "The sun turned red from the fires. "Every day, I picture the dismembered body of my father as my mother dragged it down the hill." Nobody here has received any damages from Berlin. The German president visited Kalavryta in 2000 to pay his respects but stopped short of an official apology so as not to broach the topic of reparations. But Mr Dimopoulos is adamant. "Germany must pay us for what we suffered," he says. "But even then we wouldn't forgive them. When I hear the word 'German', I think it's the devil." The Nazis invaded Greece in April 1941. Around 250,000 Greeks died in the occupation, mostly of starvation. And Germany took a forced loan from the Bank of Greece to cover the occupation cost. Some limited compensation was given to the Greek government when the war ended - mainly in the form of German machinery - but it was far less than Athens demanded. The Nazis began to repay the occupation loan in small instalments, but it ceased in 1945. The allied powers agreed that reparations should be reconsidered upon German reunification - but when that came in 1990, Berlin argued the issue had passed. Crippling Now, the Greek government has compiled an 80-page report on both reparations and the repayment of the loan. It is classified but based on previous estimations, Athens could be demanding as much as 162bn euros (£137bn; $213bn): 108bn euros for destroyed infrastructure and 54bn for the loan. The state legal council is now deciding whether to pass it to Berlin. Continue reading the main story “Start Quote Germany... is showing solidarity with a difficult situation in Greece and in the end they will send us a bill for something far away in our history” Philipp Missfelder Germany's CDU party But the problem is clear: Greece's wartime enemy is now its paymaster-general. Germany has provided the lion's share of the Greek bailout and many predict that after this year's German election, Berlin may approve another debt write-off for crisis-ridden Greece. The price has been crippling austerity measures, which Germany has led. When Chancellor Angela Merkel visited Athens in October, tens of thousands of protesters took to the streets. Some wore Nazi uniforms, screaming of an economic occupation. And so public pressure to pursue the reparations issue is growing. But for the government, it is a delicate choice: whether to bite the hand that feeds and risk damaging a fraught relationship. Adonis Georgiadis, an MP with the governing New Democracy party, says the issue must be broached. "We have to give a response to many German politicians who said that Greeks are lazy, Greeks are taking our money," he tells me. "We must say to them very clearly: you are giving us loans, we will pay them back but remember you had all this money that we never asked you for all these decades." Strained ties But for Germany, the topic is closed. The country's Finance Minister, Wolfgang Schaeuble, angrily dismissed the report, urging Greece to focus instead on its austerity path. Berlin paid 115m Deutschmarks to Athens in 1960 - then worth around $70m. It was a fraction of the Greek demand, but was made with the agreement that there would be no more claims. Talk to Philipp Missfelder, the foreign affairs spokesman of Angela Merkel's Christian Democratic Union party, and it is clear that the reparations issue has rankled already strained ties. "Why did Greece not try to negotiate this question when they entered the eurozone by cheating the European Union and the European Central Bank?" he asks, referring to 2001, when the country joined the euro with massaged deficit figures. "We cannot understand what the Greek government is doing," he adds. "Germany and especially the German taxpayer is showing solidarity with a difficult situation in Greece and in the end they will send us a bill for something far away in our history and definitely solved." On the old church in Kalavryta, the clock is stopped at 34 minutes past two, the time when the building was set alight on that fateful day. Seventy years on, Greece and Germany are European allies. But the reparations issue still stands between them and for many here the memories of a tragic past are not yet put to rest. http://www.bbc.co.uk/news/world-europe-22470295
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.