Αρχείο Ολοκαυτώματος - Ομιλούν οι Ελασίτες Πρωταγωνιστές για τον ρόλο των Άγγλων στο Μωριά

Ο Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού Νικ. Μουτούσης ΜΝΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ Νο 138 (Μέρος 11ο) τα κείμενα και οι φωτογραφίες διέπο...

Ο Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού Νικ. Μουτούσης

ΜΝΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ Νο 138 (Μέρος 11ο)

τα κείμενα και οι φωτογραφίες διέπονται από τη Νομοθεσία περί Πνευματικών Δικαίωμάτων

copyright Ιστορικό Αρχείο Κανελλόπουλου

Φως στα ντοκουμέντα του Ιστορικού Αρχείου του Δημ.Κανελλόπουλου για το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα

-50-

Ομιλούν οι Ελασίτες Πρωταγωνιστές για τον ρόλο των Άγγλων στο Μωριά κατά την κατοχική περίοδο (1941-1944)

Στην περίοδο της κατοχής (1941-44) στάλθηκαν στην Ελλάδα για την εξυπηρέτηση των αναγκών του πολέμου Άγγλοι πράκτορες, όργανα της Αγγλικής κατασκοπείας και της Intelligence Service. Σαν εκπρόσωποι μιας σύμμαχης χώρας έγιναν δεκτοί με ευμένεια πάνω στα βουνά από το Κίνημα Εθνικής Αντίστασης, από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ. Το αντάρτικο είχε, κυρίως στα πρώτα του βήματα, μεγάλη ανάγκη οπλισμού, πυρομαχικών και άλλων εφοδίων. Οι Άγγλοι πράκτορες με τις άφθονες λίρες που διέθεταν, τους ασύρματους με τους όποιους έρχονταν σ’ επαφή με τις βάσεις τους στο εξωτερικό και τα συμμαχικά αεροπλάνα που κινούνταν γι’ αυτούς είχαν την ευχέρεια να βοηθήσουν το αντάρτικο με όπλα και πυρομαχικά. Γι' αυτό και ο ερχομός τους έγινε δεκτός μ' ενθουσιασμό από τους αντάρτες και το Λαό.

Η Αγγλική διπλωματία έχει μια πείρα αιώνων. Αντιμετώπισε πολλούς λαούς και τους εγνώρισε. Γνωρίζει σε κάθε χώρα και σε κάθε περίσταση ποιο κουμπί θα πατήσει για να προωθήσει τα συμφέροντα της Αγγλικής Αυτοκρατορίας. Γι' αυτό ήταν πάντα επικίνδυνο για τους λαούς το παιχνίδι του Αγγλικού ιμπεριαλισμού. Οι Άγγλοι ήρθαν στην Ελλάδα όχι για την Ελλάδα αλλά για την προάσπιση των συμφερόντων της Αγγλικής Αυτοκρατορίας. Η Αγγλική διπλωματική ιστορία δεν έχει δώσει δείγματα ιπποτικής ή ρομαντικής συμπεριφοράς. Παντού όπου πολεμούν οι Άγγλοι περνούν αγωγοί πετρελαίου, αγωγοί των συμφερόντων του Αγγλικού Ιμπεριαλισμού. Οι τόρρυδες του Churchill είδαν πως δεν θα κέρδιζαν πολλά πράγματα αν συνέβαλαν με τους πράκτορές των στην απελευθέρωση της χώρας μας με μια κυβέρνηση ανυπότακτη και ανυπάκουη στις εντολές τους, μια Ελληνική Κυβέρνηση με γνώμονα τα ελληνικά συμφέροντα κι’ όχι φερέφωνο του αγγλικού ιμπεριαλισμού. Στον σκοπό τους αυτόν υπέτασσαν τον βασικό συμμαχικό σκοπό. Έκαναν πόλεμο πρώτα κατά του ΕΛΑΣ και της Ελλάδας και ότι απέμενε κατά των Γερμανών. Ενίσχυσαν τα Τάγματα Ασφαλείας, άφηναν τους αντάρτες χωρίς οπλισμό και εφόδια, μιλούσαν με μίσος εναντίον του ΕΛΑΣ, ήσαν και μισελασίτες αλλά και μισέλληνες. Ας τους παρακολουθήσουμε έτσι καθώς έπεφταν στο Μωρηά, στην περιοχή που με τους αγώνες του είχε ελευθερώσει ο ΕΛΑΣ τα εννέα δέκατα τού Μωρηά και έτσι μπορούσαν να πέσουν ασφαλείς με τα αλεξίπτωτά τους. Ένα χρόνο πριν, όταν δεν υπήρχε ΕΛΑΣ και ελεύθερος Μωρηάς, επλήρωσαν ακριβά την πρώτη τους απόπειρα.

Λίρα... το ακατανίκητο όπλο των Άγγλων

Όλες οι αγγλικές αποστολές που έφτασαν στο Μωρηά έφερναν μαζί τους και ένα ακατανίκητο όπλο, που τον καιρό εκείνο της μεγάλης πείνας ήταν χίλιες φορές ακόμη ακατανίκητο: Το χρυσάφι, τις λίρες. Η κατοχή μιας λίρας έδινε το αίσθημα της υπεροχής και της ασφάλειας. Με λίρες αγοράζονταν όχι μόνο εμπορεύματα, τρόφιμα, όπλα αλλά και τους Ιταλούς και τους Γερμανούς. Οποιοσδήποτε κι' αν ήταν ο «ένοχος» δίνοντας λίγες λίρες στο σκοπό γερμανό ή ιταλό που τον κρατούσε φυλακισμένο ή στον επικεφαλής, αποκτούσε τη λευτεριά του. Με λίρες αγοράζεις και ανθρώπους και συνειδήσεις. Πολλές φορές άνοιξαν καυγάδες ανάμεσα σε γερμανούς μικρούς και μεγαλύτερους βαθμοφόρους για τη λεία των λιρών που κατέβαλε ο αποφυλακισθείς. Τα πάντα μπορούσες να πετύχεις αν διέθετες λίγο χρυσάφι. Έτσι καταλαβαίνει κανείς πόσα πολλά μπορούσαν να πετύχουν οι Άγγλοι των Αποστολών που διέθεταν πολύ χρυσάφι. Και πιο πέρα εξηγείται γιατί οι άγγλοι πλαισιώθηκαν από μικρά σμήνη «πατριωτών» που ούτε πριν είχαν κουνήσει το δακτυλάκι τους για την πατρίδα ούτε άμα έφυγαν οι λίρες και οι άγγλοι ενδιαφέρθηκαν ποτέ γι’ αυτή. Μόνον έναν δεν μπόρεσαν ν' αγοράσουν οι λίρες των άγγλων: Τον αντάρτη. Το θέλησαν, το πάσχισαν, το αγωνίστηκαν. Αλλ’ απέτυχαν. Ο αντάρτης έμεινε νηστικός. Αλλά τη συνείδησή του δεν την ζύγιζε με λίρες.

Οι συγκροτούντες τις αποστολές, Έλληνες και Ξένοι, είχαν επιλεγεί προσεκτικά από μυστικές υπηρεσίες μιας συντηρητικής Κυβέρνησης μιας ιμπεριαλιστικής χώρας. Όλοι τους μισούσαν τον ΕΛΑΣ οι δε εξ αυτών Άγγλοι κανόνιζαν τα αισθήματά τους απέναντι στη χώρα μας ανάλογα με τα αγγλικά συμφέροντα της κάθε στιγμής. Μόνο που στο Μωρηά τα βρήκαν λίγο ζαβά τα πράγματα... Είναι η πιο λαμπρή ιστορία μας εκείνη όταν μπορούσε κι' ο πιο μικρός ανταρτάκος να δίνει μερικά χαστούκια στο αλαζονικό πρόσωπο του αγγλικού ιμπεριαλισμού. Είναι ένα θλιβερό κεφάλαιο αυτό το μέρος της κατοχικής ιστορίας που αφορά τη δράση των αγγλικών αποστολών στο Μωρηά. Χωρίς τις ραδιουργίες των άγγλων πρακτόρων δεν θα είχε χυθεί στο Μωρηά τόσο αδελφικό αίμα, δεν θα είχαν δημιουργηθεί τα όσα επέτυχε η αγγλική ραδιουργία. Η Ελλάδα υπέστη τα ίδια δεινά, όπως και κάθε άλλη αποικία για την οποία έδειξε το «προστατευτικό» του ενδιαφέρον, ο αγγλικός ιμπεριαλισμός, πριν οι αγώνες των λαών τον πετάξουν στο καλάθι των άχρηστων της Ιστορίας.

Αφετηρία των αποστολών ήταν το Κάιρο. Εκεί είχαν συγκεντρωθεί πολλές εξόριστες κυβερνήσεις και πολιτικές προσωπικότητες από την κατεχό­μενη Ευρώπη. Εκεί έδρευε το Συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής που ήταν επί κεφαλής του αγώνα κατά του Άξονα. Εκεί οργανώνονταν οι κατασκοπευτικές ομάδες που έφθαναν στην Ελλάδα. Δεν πολεμούσε ο ΕΛΑΣ μόνο με τους κατακτητές. Εξ ίσου πολεμούσε σκληρά, ίσως πιο σκληρά, με τις ραδιουργίες και τις συνομωσίες των Άγγλων πρακτόρων. Έκαναν ότι μπορούσαν για να βλάψουν τον ΕΛΑΣ. Η επίσημη ιδιότητα του μέλους της Συμμαχικής Αποστολής τους έδινε τη μάσκα και τους εξασφάλιζε την ασυδοσία. Και η λίρα τους προσπόριζε άφθονα τα μέσα. Από τον καιρό της κατοχής στην Αγγλική Βουλή έγινε μεγάλος θόρυβος για το σκοτεινό ρόλο «κακών δαιμόνων» –πρόκειται για τον Peter– που σκέπαζαν την όψιν των ελληνικών πραγμάτων με «τεχνητό προπέτασμα καπνού». Αργότερα ήρθαν στο φως καταπληκτικές, αληθινά, αποκαλύψεις. Στην Δίκη των Δοσιλόγων Πρωθυπουργών, μέσα στη θερμότητα της ατμόσφαιρας, που επικρατούσε, λύθηκαν οι γλώσσες και ειπώθηκαν πολλές ενδιαφέρουσες ιστορίες. Τα μυστικά, τέλος, κρυπτογραφήματα των Αρχηγών της Αγγλικής Αποστολής Eddy, Κρίς, Stevens κ.λ.π., που εδημοσιεύθηκαν αργότερα, είναι κυνικά στην ειλικρίνειά τους. Η τακτική αυτή των άγγλων πρακτόρων βοηθούσε τον εχθρό. Αλλ’ αυτό δεν είχε σημασία. (...) Αν αφήσουμε τον ΕΛΑΣ ν' αναπτυχθεί χάνουμε την Πάουερ και την Κωπαΐδα, χάνουμε τα κουπόνια των ομολογιούχων των «Εθνικών Δανείων», κινδυνεύει ο Δ.Ο.Ε., ξεφεύγει η Ελλάδα από τα νύχια του Βρετανικού Λέοντος. Περιττό να τονίσουμε πως η πολιτική αυτή δεν είχε τίποτε το κοινό με το αληθινό αίσθημα του Αγγλικού Λαού. Ο Φιλελεύθερος και Δημοκρατικός λαός της Αγγλίας έβλεπε με την μεγαλύτερη συμπάθεια τον αγώνα του Ελληνικού Λαού (...).

Η Αγγλική Πολιτική

Η γενική κατεύθυνση του Συμμαχικού Στρατηγείου της Μέσης Ανατολής (Κάιρο) ήταν ο ενωτικός αγώνας κατά του Άξονα. Παρά ταύτα οι άνδρες της Mid East Force 133 ακολουθώντας πιστά τις εντολές του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών έκαναν ό,τι ήταν δυνατό για την διάσπαση του ενωτικού αντιστασιακού αγώνα στην Πελοπόννησο και παγίδεψαν το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Στην περίπτωση της τραγωδίας των Καλαβρύτων, αντικειμενικός σκοπός ήταν η δυσφήμιση της ηγεσίας του ΕΛΑΣ και το «φόρτωμα» των λεγομένων αντιποίνων των Ναζί στην Εαμική Αντίσταση. Είναι πολύ δύσκολο στον ερευνητή να αξιολογήσει το ρόλο που έπαιξε η Mid East Force 133 κατά την διάρκεια της αποστολής του στην Πελοπόννησο και την περιοχή των Καλαβρύτων. 

Ο Επιτελάρχης του ΕΛΑΣ Β. Πελοποννήσου Αντισμήναρχος Πότης Μαντζουράνης, πράκτορας της SOE 133

Δεν βρίσκονται εύκολα συγκροτημένες συλλογικές αναφορές της ομάδας SOE στα αρχεία του Foreign Office. Μοναδικό, ίσως, αποκαλυπτικό ντοκουμέντο αποτελεί μία αναφορά του συνταγματάρχη Stevens, του Ιουνίου 1944, η οποία εκφράζει και τις απόψεις του Αντισυνταγματάρχη McMullen, σύμφωνα με την οποία στο κεφάλαιο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ αναφέρει χαρακτηριστικά: «...τα ειδικά χαρακτηριστικά της Πελοποννήσου που επέτειναν τις δυσάρεστες καταστάσεις ήταν: η ατολμία του πληθυσμού, ο οποίος προτιμάει να υποστεί και να υποφέρει σχεδόν τα πάντα αρκεί να διατηρηθεί η βεντέτα μεταξύ συντηρητικών και κομμουνιστών η οποία έφτανε στα άκρα.. Αυτή τη δεδομένη κατάσταση προσπαθήσαμε να αξιοποιήσουμε με κάθε τρόπο προκειμένου να εξουδετερωθεί η υπεροχή του ΕΛΑΣ έναντι των Εθνικιστικών Οργανώσεων... Οι μέθοδοι διοίκησης του ΕΑΜ, όπως εφαρμόζονταν στις περιοχές που ελέγχονταν από τους Ελασίτες περιέχουν τα πλέον δυσάρεστα χαρακτηριστικά όμοια με εκείνα της Ναζιστικής Γερμανίας. Στρατόπεδα συγκέντρωσης, βασανιστήρια και ξυλοδαρμοί, φιμωμένος τύπος, ανελευθερία λόγου, κατάργηση πολιτικών δικαιωμάτων, διεφθαρμένη εξουσία, κατασκοπεία και καταγγελίες αλλήλων, μέχρι και την δημιουργία ενός ειδικού σώματος παρόμοιου με τα SS, τον ΟΠΛΑ...». Και η έκθεση του Stevens συνεχίζει «...οι αντάρτες, αν και λιγότερο αρεστοί και αγροίκοι από τους Εαμίτες, παραμένουν πρόθυμοι εκτελεστές των διαταγών τους, αν και αρκετά από τα πιο δυσάρεστα καθήκοντά τους παραχωρούνται και εκτελούνται από τον ΟΠΛΑ. Ο μέσος αντάρτης δεν είναι τίποτε καλύτερο από έναν καλό ληστή. Το επίπεδό του αργότερα βελτιώθηκε, όσο μπορεί αυτό να γίνει, αλλά η πειθαρχία είναι ακόμα κακή, οι καλοί αξιωματικοί σπάνιοι, ο πολιτικός κομισάριος, αν και έχει επισήμως καταργηθεί, είναι υπαρκτός...».

Μία έρευνα στα αρχεία του Foreign Office διεπίστωσε ότι υπάρχουν στοιχεία γύρω από την Βρετανική πολιτική απέναντι στην Ελληνική Αντίσταση αλλά η πρόσβαση σε φακέλους που αφορούν τα Εγκλήματα Πολέμου που διέπραξαν οι Ναζί στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη και στην Ελλάδα είναι κλειστά για εβδομήντα πέντε (75) χρόνια και θα είναι διαθέσιμα στο κοινό μετά το έτος 2020. Αυτό δεν είναι τυχαίο γιατί όπως αποδείχθηκε πρόσφατα η Αγγλία «φιλοξένησε» από το 1945 μέχρι σήμερα το 80% των Ναζί Εγκληματιών Πολέμου. Μία μυστική κυβερνητική Αγγλική έρευνα «ανακάλυψε ντουζίνες από Ναζί εγκληματίες πολέμου που ζούσαν στην Βρετανία πριν από 40 χρόνια, αλλά τίποτα δεν έγινε για να προσαχθούν στην δικαιοσύνη».

Η Πολιτική διάσπαση της Εαμικής Αντίστασης

Το ΕΑΜ στην περίοδο αυτή (1942-1943) κυριαρχεί απ’ άκρη σ’ άκρη σ’ όλο το Μωρηά. Οι μάχες εξ άλλου μαίνονται ακόμη στην Αφρική. Ο ανταρτοπόλεμος στην Ελλάδα βοηθάει άμεσα τις επιχειρήσεις του Αφρικανικού μετώπου. Το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αντάρτικη δράση στο Μωρηά. Τα συμμαχικά ραδιόφωνα κάθε βράδυ στέλνουν φλογερά μηνύματα για τη δράση κατά των εχθρών. Οι Αγγλικές Αποστολές ξέρουν πολύ καλά πως για την εκπλήρωση των στρατιωτικών τους σκοπών, ακόμη και για την προσωπική τους ασφάλεια, δεν μπορούσαν τότε να στηριχτούν παρά μόνον στον ΕΛΑΣ. Γι’ αυτό και ρίχνουν –μόνον τότε– όπλα στον ΕΛΑΣ, συνολικά όχι περισσότερα από 800 σ' όλο το Μωρηά με ελάχιστα πυρομαχικά. Αλλά ταυτόχρονα προσπαθούν να διεισδύσουν μέσα στον ΕΛΑΣ κάνοντας ανέντιμες προτάσεις στους αρχηγούς των. Προσπαθούν να εξαγοράσουν τον Σμήναρχο Μίχου, τον Συνταγματάρχη Ανδρικόπουλο, τον υπολοχαγό Μακρή και άλλους. Και αποτυγχάνουν. Ο Λαός είναι ενωμένος στην πάλη του κατά του καταχτητή. Αυτοί ραδιουργούν και προσπαθούν, με κάθε τρόπο να τον διχάσουν. Οι διαταγές που παίρνουν από το Κάιρο είναι σαφείς. Πρέπει να εφαρμόσουν το αγαπημένο στον αγγλικό ιμπεριαλισμό σύνθημα: «Διαίρει και Βασίλευε». Στα χέρια τους κρατούν ένα ακαταμάχητο, τότε πιο πολύ στον καιρό της θανάσιμης πείνας, όπλο: Τη λίρα. Αγωνίζονται να διασπάσουν τον ΕΛΑΣ, να του δημιουργήσουν ζητήματα. Τώρα πια οι στρατιωτικοί λόγοι που επέβαλαν την ενίσχυση του ΕΛΑΣ δεν υπάρχουν. Ο Αφρικανικός πόλεμος έληξε. Η Αβησσυνία κατελήφθη. Ο πόλεμος αυτός από τις ερήμους της Λιβύης μετεφέρθη στις πλαγιές της Σικελίας. Γι' αυτό και προσπαθούν να δημιουργήσουν το «αντίπαλο δέος». Μια μονιασμένη Ελλάδα είναι καρφί για τους Άγγλους (...). Ήταν, γράφει ο Αλ. Αμπατζής, η εποχή που η Αντίσταση στην Ελλάδα είχε πάψει πια να έχει στρατιωτικό ενδιαφέρον για τους συμμάχους (...). Η πρωτοβουλία του χειρισμού των ελληνικών πραγμάτων είχε περάσει απ' τους Βρετανούς στρατιωτικούς, στους διπλωμάτες του Foreign Office, μα κυρίως στον ίδιο τον Churchill, που γύρευε να βρει τον τρόπο να εμπόδιση την Αριστερά να καταλάβει την εξουσία στην Ελλάδα, μετά την υποχώρηση των Γερμανών. Ο Eddy, αρχηγός της Αγγλικής Αποστολής στην Ελλάδα, γράφει στην εμπιστευτική του έκθεση της 12/8/43: (...) Σύμφωνα με την τελευταία εμπιστευτική σας διαταγή, έδωσα οδηγίες στους Άγγλους και Έλληνες πράκτορες, που εργάζονται κάτω από τις διαταγές μου, να υπονομεύσουν το έργο του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ και να εμποδίσουν ώστε οι οργανώσεις αυτές να πετύχουν και να εδραιώσουν τις θέσεις τους και ν’ αποκτήσουν δεσπόζουσα, επιρροή στην Ελλάδα (...). Πάνω στη γραμμή αυτή δουλεύουν όλοι οι Άγγλοι και οι Έλληνες πράκτορες της Intelligence Service.

Τυπικά οι σχέσεις Άγγλων και ΕΛΑΣ φαίνονται άριστες. Ενισχύουν όλους. Κάνουν ρίψεις σ' όλους. Ο επιλοχίας Lesly από τον Πάρνωνα γράφει τον Ιούλιο του 1943 στον ταγματάρχη Henry (Harrington) στον Ταΰγετο: (...) στον Ε.Σ. (στον ΕΔΕΣ του Βρεττάκου κ.λ.π.) θα ρίχνουμε γεμάτα βαρέλια ενώ στον ΕΛΑΣ θα ρίχνουμε άδεια (...). Εφαρμόζουν την αθλία αυτή πολιτική τους. Ρίχνουν στον ΕΛΑΣ στη Γορτυνία ντουφέκια χωρίς κινητά ουραία και άρβυλα χωρίς σόλες ή όλα αριστερά ή όλα δεξιά. Μπροστά μας έχουμε απλωμένο όλο το άθλιο νήμα μιας σκοτεινής συνωμοσίας Αυτό που ήθελαν οι Άγγλοι το πέτυχαν. Να διχάσουν το λαό μας στον υπέροχο αγώνα του κατά του κοινού εχθρού. Μπορούν να είναι περήφανοι για το έργο τους. Οι γερμανοί ένωσαν τον λαό εναντίον τους. Οι άγγλοι διέσπασαν την εθνική μας ενότητα κι έριξαν το Έθνος στο χάος του εμφυλίου πολέμου. Ίδια η τακτική τους, παντού και πάντοτε. Το «διαίρει και βασίλευε». Σ’ όλες τις αποικίες. Τα παλιά τζάκια στο Μωρηά είδαν τον «κίνδυνο» του ΕΛΑΣ. και βάλθηκαν να τον αντιμετωπίσουν. Τώρα τον βλέπουν και οι Άγγλοι πράκτορες. Και τον αντιμετωπίζουν κι αυτοί. Έτσι στρώνεται το κοινό μέτωπο.

Μια και οι Άγγλοι διατείνονταν ότι, ήρθαν στην Ελλάδα για το συμφέρον του συμμαχικού αγώνα, το πρώτο που έπρεπε να κάνουν ήταν να βοηθήσουν το κίνημα Αντίστασης που βρήκαν εδώ. Όμως η βοήθεια που του πρόσφεραν στο Μωρηά ήταν μηδαμινή. Ο Reed ήταν κυνικός: (...). Δυστυχώς δεν μπορούμε να σας δώσουμε όπλα γιατί η Αγγλία δεν έχει σήμερα περισσεύοντα όπλα. Αργότερα ίσως (...). Την ίδια απάντηση έδινε και στον λοχαγό του ΕΛΑΣ Γιώργη Μπουρατζή (Μανούσο) που από τον Ιούλιο του 43 συνεχώς τον επισκέπτονταν και του ζητούσε όπλα. Στον υπίλαρχο Στυλιανόπουλο, που παρουσιάστηκε σαν αξιωματικός του ΕΛΑΣ, ο Reed του πρότεινε να φύγει από τον ΕΛΑΣ και να ενταχθεί στα άλλα τμήματα. Ο Στυλιανόπουλος του απάντησε (...). Στη Σχολή Ευελπίδων έμαθα να πολεμώ για την πατρίδα μου. Δεν ακολουθώ κλίκες, θα πολεμήσω με τούτα τα παιδιά που βγήκαν στο βουνό ξυπόλητα από αγνό πατριωτισμό μονάχα (...) Ο Reed αρνήθηκε να δώσει έστω και ένα φυσίγγιο στο Στυλιανόπουλο. Σε λίγο οι Γερμανοί έζωσαν την περιοχή, έζωσαν και τον Reed. Κινδύνεψε ο άγγλος πράκτορας. Ποιος θα πολεμούσε για να εξασφαλίσει τη φυγή και τη σωτηρία του Reed; Ποιος άλλος από τον ΕΛΑΣ. Αλλά με τι όπλα; Ο Reed, άνοιξε την αποθήκη του και έδωσε στον ΕΛΑΣ δυο οπλοπολυβόλα και 24 τουφέκια.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.........
ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ: (Δευτέρα 13/05) - Οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις των Άγγλων