Με εξαιρετικό ενδιαφέρον και με επιτυχία ολοκληρώθησαν οι εργασίες της Β΄ Επιστημονικής Ημερίδος «Χριστοφόρος Παπουλάκος: ο σύγχρονος Απόσ...
Με εξαιρετικό ενδιαφέρον και με επιτυχία ολοκληρώθησαν οι εργασίες της Β΄ Επιστημονικής Ημερίδος «Χριστοφόρος Παπουλάκος: ο σύγχρονος Απόστολος της Ρωμηοσύνης».
Χαιρετισμός
Του Προέδρου της Ομοσπονδίας, Πολιτιστικών Συλλόγων «Ο Αρχαίος Κλείτωρ», Πρόεδρος της Ένωσης Κρινοφυτινών «Οι Άγιοι Θεόδωροι» και Μέλος-Ταμίας Διοικητικού Συμβουλίου της Παγκαλαβρυτινής Ένωσης.Κων/νου Κατσιάρη,
για την Β΄ Επιστημονική Ημερίδα, με θέμα:«Χριστοφόρος Παπουλάκος: ο σύγχρονος Απόστολος της Ρωμηοσύνης»,
της 18 Μαΐου 2013 στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής.
Αγαπητοί φίλοι, Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά!
• Αιδεσιμολογιώτατε π. Δημήτριε Νίκου, εκπρόσωπε της σεπτής κορυφής της Ορθοδοξίας, του Οικουμενικού Πατριάρχου μας κ.κ. Βαρθολομαίου, και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου μας Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, που πριν λίγο μας μεταφέρατε χαιρετισμό τον δύο εκκλησιαστικών ταγών, μεταξύ άλλων αναφερθήκατε «στην προσφορά του οσίου Χριστοφόρου Παπουλάκου στα μαύρα χρόνια της ξενοκίνητης εξουσίας που είχε έρθει στον τόπο μας κατά τα μέσα του 19ου αιώνα. Αλλά και το αγωνιστικό φρόνημα του Αγίου Χριστοφόρου που πρέπει να το έχουμε πρότυπο ως νεοέλληνες». Για μας η αναφορά στον Άγιο Παπουλάκο από τον εκπρόσωπο των δύο αυτών εκκλησιαστικών αρχηγών είναι μία μεγάλη δικαίωση, για κάθε Έλληνα, σε όποιο άκρο της γης ευρίσκεται, και τα ονόματα των Άγίων Αρχιερέων που εκπροσωπείτε θα μείνουν στην ιστορία.
• Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμία είσθε ένας νεώτερος Παπουλάκος κοντά μας, που ήρθατε για να λαλήσετε την αλήθεια για την πίστη την αγία και την μαρτυρική μας πατρίδα. Τέτοιους ταγούς θέλουμε σήμερα, το απαιτούν οι περιστάσεις.
• Λοιποί σεβαστοί πατέρες, κύριοι εκπρόσωποι πολιτικών και πολιτειακών αρχών, στρατιωτικών αρχών
• Ελλογιμώτατοι Κύριοι Καθηγητές, Κύριοι Πρόεδροι της Β΄ Ημερίδας,
• Αγαπητοί συμπατριώτισσες –τες:
Εκ μέρους των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων «Ο Αρχαίος Κλείτωρ», χαιρετίζω ως συνδιοργανωτής αυτής της Επιστημονικής Εκδήλωσης, για τον Παπουλάκο από τον Άρμπουνα των Καλαβρύτων.
Χαιρετίζω εκ μέρους της Ομοσπονδίας τους άλλους δύο προέδρους με τους συλλόγους τους, τον καθηγητή κ. Θεόφιλο Παπαδόπουλο με την «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», και τον καθηγητή κ. Αθανάσιο Νασιόπουλο με την «Ένωση των απανταχού Αρμπουναίων».
Επίσης να ευχαριστήσουμε τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες και τις Ιερές τους Μητροπόλεις: τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμία, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Θήρας, Αμοργού και Νήσων κ. Επιφάνιο και τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, υπέρτιμο και έξαρχο Άνω Μακεδονίας κ. Θεόκλητο, υπό την αιγίδα και με την αρωγή των Ιερών Μητροπόλεων τους πραγματοποιείται αυτή η Ημερίδα.
Μετά την ιστορική διοργάνωση δύο άλλων επιστημονικών εκδηλώσεων αφιερωμένων στον Παπουλάκο που επραγματοποίησε το Ινστιτούτο «Χριστοφόρος Παπουλάκος», της Α΄ Ημερίδας στις 23 Ιουλίου 2009 στην Θήρα και του Α΄ Συνεδρίου στις 26 και 27 Σεπτεμβρίου 2009 στην Κλειτορία, ωρίμασε η στιγμή, ώστε να γίνει κάτι ανάλογο τώρα και στην πρωτεύουσα.
Είναι τιμή και ευλογία για εμάς, που ένα μικρό χωριό της γενέτειρας μας των Καλαβρύτων, ο Άρμπουνας, είναι τόπος, ο οποίος γέννησε αυτή την μεγάλη φωτισμένη και ιερή μορφή του Μοναχού Χριστοφόρου Παναγιωτοπούλου. Για άλλους όμως είναι κάτι το ενοχλητικό και τους ελέγχει το φαινόμενο Παπουλάκος. Δυστυχώς ο Παπουλάκος είναι ακόμη και σήμερα (ενάμισι αιώνα μετά) σημείο αντιλεγόμενο. Οι πιό «ευρωπαϊστές» Νεοέλληνες (είτε άθεοι, είτε χριστιανοί), «προοδευτικοί» και «εκσυγχρονισμένοι», τον θεωρούν απονενοημένο, φανατικό, εχθρό της προόδου, αφού έλεγε στον κόσμο πως «τα άθεα γράμματα» (οι νεοφερμένες στον Ελλαδικό χώρο ευρωπαϊκές επιστήμες) «θα καταστρέψουν τον τόπο μας». Οι παραδοσιακοί και αγνοί τον θεωρούν Άγιο, όπως ακριβώς τον θεώρησαν οι προπάτορές μας, οι ορθόδοξοι και καθαροί Ρωμιοί.
Οι διαχρονικοί Γραικογάλλοι ενοχλούνται από το κίνημα του Παπουλάκου, διότι οι λεγόμενοι «διαφωτιστές» του Γένους τον έχουν θάψει και τεχνηέντως, τον «ξέχασαν» μέσα από την λήθη της Ιστορίας. Όμως ο Παπουλάκος κατέστη διδαχός και πνευματικός αστέρας στα χρόνια της Αντιβασιλείας. Εναντίον αυτού του ευσύνοπτου Μοναχού ξεσηκώθηκε ο Τύπος, αλλά και ο στρατός, που έστάλη στον Μωριά ως δυνάμεις....καταστολής εναντίον του «αγύρτη», που αποκάλυπτε τα πονηρά σχέδια της ξενοκίνητης εξουσίας.
Εν ολίγοις, ο Παπουλάκος ήταν ένας Καλαβρυτινός ζωέμπορας, που με θείο κάλεσμα στην οικία του, κάρηκε μοναχός στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου σε μεγάλη ηλικία και περιόδευε το τότε κράτος μας στηλιτεύοντας και αποκαλύπτοντας τα πονηρά σχέδια της ξενοκίνητης Οθωνοκρατίας. Έλεγχε τους ιησουίτες και «λουθηροκαλβίνους», τους μισιονάριους της Δύσης, όπως τους αποκαλούσε. Ενώ απαιτούσε την ελευθερία και σεβασμό προς την πατροπαράδοτη Ορθοδοξία, που την εποχή εκείνη βιαζόταν από τους προτεστάντες και προτεσταντίζοντες.
Καλοπροαίρετα ο Αδαμάντιος Κοραής, είχε εισηγηθεί το αυτοκέφαλο της Ελλαδικής Εκκλησίας, αφού το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, το οποίο τότε ήταν σκλαβωμένο στους Οθωμανούς. Ωστόσο η «Εκκλησία του Βασιλείου της Ελλάδος» όπως ονομαζόταν, στην πραγματικότητα ήταν υποχείριο της ξενόφερτης Αντιβασιλείας και υποταγμένη στο «ευρωπαϊκό πνεύμα», που ήθελε τη θρησκεία υποταγμένη στο κράτος καισαροπαπικά – δηλαδή στο Οθωνικό, μη ορθόδοξο στην πραγματικότητα κράτος!
Οι διώξεις Καθολικών και Προτεσταντών «ιθυνόντων» της Ελλάδος εναντίον της Ορθοδοξίας ήταν πραγματικότητα, και μάλιστα γεγονός άρρηκτα δεμένο με την πολιτική που ασκείτο εις βάρος της Ελλάδος, η οποία τότε έφτανε ως τον Σπερχειό ποταμό… Αν σκεφτεί κανείς ότι οι Έλληνες πολέμησαν μετά από τέσσερις αιώνες, για να έχουν και την πίστη τους ελεύθερη, και κατόπιν την ίδια αυτή πίστη την έβλεπαν διωκόμενη από τους....«πολιτισμένους «Ευρωπαίους για λόγους… πολιτικών και γεωπολιτικών σκοπιμοτήτων, τότε μπορεί κανείς να καταλάβει πώς ο Κολοκοτρώνης έφτασε στο σημείο να συστήσει τη «Φιλορθόδοξη Εταιρεία» του και πώς και γιατί ο απλός Παπουλάκος κατέληξε να κηρύττει «κατά της εξουσίας» του Όθωνα και να ζητάει την εκδίωξη των Λουθηροκαλβίνων από τον τόπο και να φτάσει να καθοδηγεί λογίους, όπως τους φιλόκαλους Κολλυβάδες, τον Διονύσιο Επιφανιάδη και τον Κοσμά Φλαμιάτο κ.ά.. Και οι πρόγονοί μας τον ακολούθησαν, γιατί αυτός ήταν ως νέος Άτλαντας, που σήκωσε στην πλάτη του το «θρησκευτικό» που κινδύνευε, δηλαδή τη πίστης μας. Είναι εκείνος, που διακήρυσσε τα δικαιώματα του Θεού επί της γής και τα δίκαια του δύστυχοι λαού, γιατί ο ταλαίπωρος ραγιάς ήταν αγανακτισμένος με αυτά που μηχανεύονταν οι «κρατούντες» της εποχής.
Αλλά γίνεται και κατανοητό γιατί τον μίσησαν, τον πολέμησαν και τον κυνήγησαν με αδικαιολόγητο μένος, ακόμα και ιερωμένοι «της Συνόδου του Βασιλείου» και γιατί κινήθηκε όλος ο κυβερνητικός μηχανισμός με στρατεύματα, για να τον συλλάβουν… Η Ελλάδα του 1850 ήταν καταχρεωμένη με δάνεια από τους ξένους και πιεζόταν από τους δυτικούς για την επισύναψη νέων δυσβάστακτων δανείων…. στην Ελλάδα του 1850 επέβαλαν τα άθεα γράμματα….. και εκβίαζε τον Ελληνικό Λαό να μιμηθεί ακριβώς τα ευρωπαϊκά δεδομένα της εποχής… η Ελλάδα του 1850 άφηνε τους Ήρωες του Απελευθερωτικού Αγώνα να πένονται και να ληστεύουν, για να επιβιώσουν, ενώ τα κοσμικά σαλόνια της Αθήνας και το Παλάτι (η αίθουσα που είμαστε τώρα) γέμιζαν δυτικοσπουδαγμένοι Έλληνες με χρήματα, που το μόνο που έλεγαν για τον λαό της υπαίθρου, πως είναι άξεστος και ότι αυτοί εαυγγελίζοντας τους σωτήρες του…
Ο αγράμματος, αλλά θαυματουργός Παπουλάκος, διαμαρτυρήθηκε ακριβώς συνειδητοποιώντας ότι οι Ρωμιοί ξεσηκώθηκαν για να ξαναδημιουργήσουν μέσα από την στάχτη την ιδέα της δόξας της Ελλαδος και του Βυζαντίου, που τους στέρησαν για τέσσερις αιώνες οι Οθωμανοί, και μετά τον Μεγάλο ξεσηκωμό το 1821, θέλησαν με ύπουλο και στρατολογημένο τρόπο γραικύλοι να τους υποτάσσουν σε μια ποιο επικίνδυνη δουλεία, της εσπερίας, αλλά με ίδιο σκοπό: Ποτέ να μην ξαναγίνουμε ιδεολογικά και πολιτιστικά οι υπερήφανοι συνεχιστές του Ελληνικού Πνεύματος!
Με αυτήν την πολιτική και θρησκευτική προδοσία ο ενοχλητικός Παπουλάκος ξεσηκώθηκε πάλι, όχι για ένα νέο 1821, που αγωνίστηκε και σε αυτό, αλλά για τη συνέχιση του αγώνα του 1821. Γι’ αυτό άλλωστε εδώ δίπλα μας είναι υψωμένο Αντίγραφο του ιστορικού Λαβάρου, της Αγίας Λαύρας των Καλαβρύτων. Ο Παπουλάκος φώναζε: Έξω αυτοί, που αλλοιώνουν στη χώρα μου και την πίστη μου! Αυτό ήταν το «πνεύμα» του Παπουλάκου και για αυτό εναντίον ενός χωρικού από τον Άρμπουνα των Καλαβρύτων κινήθηκαν… κυβερνητικά βαυαρικά στρατεύματα που αριθμούσαν σε 10.000 στρατό!
Και να αναρωτηθούν οι προσκυνημένοι, μήπως θα καταλάβουν! Η Ελλάδα του 1850 δεν έχει ομοιότητες με αυτήν του σήμερα?? Και τώρα δεν αναζητούμε ξανά την Ελληνική ρωμαίϊκη ταυτότητα μας?? Μήπως ο αγώνας του 1821 για την ανασύσταση του Ελληνισμού στην πραγματικότητα δεν έχει τελειώσει??
Όσο για τον Παπουλάκο εκοιμήθη κατόπιν δολοφονίας από ρασοφόρο το 1861, και να τι του επεφύλασσαν ο Θεός κι η μοίρα: Να λείπουν στις μέρες νέοι αγωνιστές «Παπουλάκηδες», όπως έλεγε ο Πατριάρχης Αθηναγόρας και ότι «Ἡ Ἐκκλησία ζητεῖ ἀπό ἡμᾶς τούς κληρικούς τήν ζωήν καί τό ἱεραποστολικόν ἔργον τοῦ Παπουλάκου», να αφυπνίσουν τον νεοέλληνα έτσι, ώστε το κίνημα των «Παπουλακιζόντων» ή «Χριστοφοριζόντων» να μην λησμονείται, τώρα που ψάχνουμε να (ξανα)βρούμε τις ρίζες μας.
Τα τελευταία χρόνια εκφράστηκε δημόσια μια πρόταση για την ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΟΥ. Σε αυτή την πρόταση απάντησαν κάποιοι με κραυγές ή χλευασμό: «άγιος» ο Παπουλάκος? Αυτός ο αγύρτης!? Μόνο αυτό έλειπε! Ο αλησμόνητος λόγιος Αρχιεπίσκοπος κύριος Χριστόδουλος ποθούσε την δικαίωση του Παπουλάκου, όμως διάδοχοι των Γερμανών, που κατέτρεχαν τον Παπουλάκο, το ναυάγησαν για την ώρα… Άλλωστε ο προδότης του Παπουλάκου και οργανωτής της συλλήψεώς του, ονομαζόταν παπα-Αθανάσιος Βασιλαρέας, ένας μανιάτης ιερέας, έμπιστος του Παπουλάκου, που το έκανε για τα τριάκοντα αργύρια». Αυτός λοιπόν έφυγε από την Πελοπόννησο, και πήγε στην Αθήνα, για να γλιτώσει από την εκδικητική μανία των οπαδών του Παπουλάκου. Αλλά τελικά δολοφονήθηκε ο προδότης … και ακόμη και ο πατέρας του χάρηκε γι’ αυτό.
Ακόμη και εξώδικο έλαβα αυτή την Μεγάλη εβδομάδα του 2013, από ανώτατο κληρικό για να σταματήσει αυτή η προσπάθεια και επειδή δεν δεχόμαστε να σπιλώνετε η μνήμη αυτού του ιερού συμβόλου! Όμως δεν πτοούμαστε…
Κάποιοι πιστεύουν ότι αν το Πατριαρχείο μας αγιοκατατάξει τον Παπουλάκο, θα γίνει καινούργιος σάλος: θα έχει «αποδείξει» για μια ακόμα φορά πως είναι φορέας σκοταδισμού, εχθρός της προόδου και του φωτός (φωτός που φυσικά έρχεται από τη δύση και δεν έχει σχέση με κάποιο «θείο Φως» αλλά μόνο με το φως των επιστημών και του ορθολογισμού, που μας βοηθάνε να ζούμε όμορφα).
Άλλη άποψη είναι πως η Εκκλησία είναι υποχρεωμένη ΝΑ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΕΙ ΤΟΝ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟ, όχι μόνο επειδή είναι πράγματι Άγιος, αλλά και γιατί αυτό θα ήταν μια ενέργεια αντίστασης στο απόλυτο ξεπεσμό και την διάλυση της κοινωνίας μας, την παρακμή, τον πόνο, την παράνοια, που είναι αποτέλεσμα της παγκόσμιας νίκης αυτού του «εκσυγχρονισμού και παγκοσμιοποίησης», ενάντια στα οποία αγωνίστηκε ο Παπουλάκος. Διότι αυτός ο «εκσυγχρονισμός» δεν ήταν τελικά τίποτε άλλο από μια παγίδα: έκρυβε τον καταναλωτισμό, την απομόνωση, τον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό, την παγκοσμιοποίηση, την εκμετάλλευση των λαών, πρώτου και τρίτου κόσμου! Όλα τα άλλα είναι απλά δολώματα. Και εμείς είμαστε ο καλός μεζές, στο τηγάνι των καπιταλιστών.
Ο Παπουλάκος, για τον οποίο οι υπηρέτες της εκάστοτε «Ιεράς Συμμαχίας» και οι προσκυνημένοι του χθές και του σήμερα χύνουν ποταμούς χολής εναντίων του, είναι σύμβολο δικαίου και τέτοια σύμβολα είναι επικίνδυνα σήμερα. Στην εποχή της χειραγώγησης των λαών από τα Μ.Μ.Ε. , κάθε αγνή και άδολη επαναστατική φωνή είναι ενοχλητική. Και ένα Έθνος, που περνά μια βαθειά-πνευματική κατά κύριο λόγο-κρίση και στερείται προτύπων, Ηρώων και Αξιών, είναι καλά ναρκωμένο και δεν πρέπει να ξυπνήσει.
Η μία μερίδα ανθρώπων πιστεύει ότι έχει αργήσει η Εκκλησία να τον αγιοκατατάξει (βλέπετε είναι δύσκολο να αγιοκαταταχθεί κάποιος, που η ίδια η Ιερά Σύνοδος πιεζόμενη από τους βαυαρούς τον κατέτρεξε και ένας από τους τότε μητροπολίτες, ο Μητροφάνης Οικονομίδης, κατέστη φονιάς του), αλλά έστω και τώρα εδώ, που φτάσαμε, μπορεί να διακηρυχτεί Η ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ. Αντίσταση χρειαζόμαστε ενάντια στους καινούργιους κατακτητές (που είναι οι ίδιοι οι παλιοί, αλλά τώρα πέταξαν τις φανταχτερές μάσκες). Και ο όσιος Χριστοφόρος Παπουλάκος ήταν μια προφητική φωνή αντίστασης. Είναι Άγιος, είναι ένας εξαιρετικά επίκαιρος Πνευματικός Αγωνιστής, και πρέπει να καταγραφεί στις Δέλτους του Οικουμενικού Πατριαρχείου και επίσημα, και σημαντικότατη είναι και η σημερινή αναφορά περί του Αγίου Παπουλάκου, του εκπροσώπου των σεπτών κορυφών της Ορθοδοξίας.
Η Ελλάδα δεν έχει πολλές ελπίδες να ξυπνήσει, όσο η Εκκλησία καθηλώνεται με δευτερεύοντα πράγματα...Όσο ακόμη ένας άγιος, βαπτίζεται «αγύρτης»!
Aπευθύνομαι συγχαίρωντας, την ψυχή αυτής της στιγμής, τον Αρχιμανδρίτη Νεκτάριο, ο οποίος τους μήνες που ασθενούσε η ηρωίδα πολύτεκνη μητέρα του, τα βράδια που ο ύπνος δεν ερχόταν από θλίψη εργαζόταν σκληρά γι’ αυτή την εκδήλωση. Ας έχουμε την ευχή των ηγιασμένων γονέων του, οι οποίοι του ενέσπειραν από την παιδική ηλικία υλικά, για την τιμή προς τον Παπουλάκο μας.
Προχωρήστε Πανοσιολογιώτατε Νεκτάριε και εμείς είμαστε μαζί σας στον δύσκολο αυτό αγώνα.
Επίσης, οφείλω πολλά συγχαρητήρια και μπράβο, στον Πολιτιστικό Σύλλογο, την Ένωση Αρμπουναίων και ιδιαιτέρως, στον παλιό Πρόεδρο και διδάσκαλο Ανδρέα Νασιόπουλο, ο οποίος εκοιμήθη στις 16-Μαϊου-2013, που με άοκνες προσπάθειες, για πολλά-πολλά χρόνια το όλο θέμα το προωθούσαν και το διατηρούσαν σε επικαιρότητα, με αποτέλεσμα να φθάσουμε στο σημερινή μεγαλειώδη Β΄ Επιστημονική Ημερίδα «Χριστοφόρος Παπουλάκος ο σύγχρονος Απόστολος της Ρωμηοσύνης».
Θα τελειώσω, με αφιέρωμα στην μνήμη του Παπουλάκου, με ένα απόσπασμα, από την Γυφτοπούλα του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη:
«… Τις δύναται να παλαίση με την Μοίραν? Επί μακρά έτη περιπλανώμαι. Ύπνος δεν έκλεισε τα βλέφαρα μου, ανάπαυσιν δεν εύρε το σώμα μου. Εις την κοιλάδα αυτήν είναι το τέλος. Μοί το είπεν η αψευδής φωνή. Ήτο ειμαρμένον να τελειώση εδώ το μαρτύριον σου. Σώζων σε καταστρέφω την πίστιν, φυλάττων σε προδίδω τον όρκον. Μετήλθον όλα τα μέσα. Δεν ήτο γραπτόν να σωθής. Περιήλθον όλην την γήν, διέδραμον όλην την οικουμένην. Οι διώκται σου είναι ισχυροί. Έχουσι την συμμαχίαν του πεπρωμένου. Τον άρτον μου δεν τον έθεσα ποτέ επί τραπέζης, επί προσκεφαλαίου δεν εστήριξα την κεφαλήν μου. Ουδέποτε ανευπαύθην υπό τον ήλιον, πάντοτε ηκολούθησα την πορείαν αυτού, πάντοτε διεσταύρωσα την επιστροφήν του.
Αστέρες έλαμπον εις τον ουρανόν και τα όμματα μου δεν εκλείσθησαν επί της γής…..Η ιδέα ζή εν τη ψυχή ως λύχνος καιόμενος. Αυτή κατοπτρίζει τον θείον κάλλος, αυτή γεννά την ευδαιμονίαν».
Καλή επιτυχία στις εργασίες του Ημερίδας, με επιτυχία την Αγιοποίηση του Παπουλάκου μας.
Σας χαιρετώ με Τιμή και εγκάρδιες ευχαριστίες και χαρά.
Σας ευχαριστώ.
Ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων «Ο Αρχαίος Κλείτωρ», Πρόεδρος της Ένωσης Κρινοφυτινών «Οι Άγιοι Θεόδωροι» και Μέλος-Ταμίας Διοικητικού Συμβουλίου της Παγκαλαβρυτινής Ένωσης.
Κώστας Κατσιάρης
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.