Καμενιάνοι, Δροβολό, Δεσινό τίμησαν τον Π.Π.Γερμανό

Σε μια σεμνή, κατανυκτική, αλλά συνάμα μεγαλειώδη εκδήλωση, τιμήθηκε ο Εθνεγέρτης Π.Π. Γερμανός στο Δροβολοβό Καλαβρύτων, από τους Δρο...

Σε μια σεμνή, κατανυκτική, αλλά συνάμα μεγαλειώδη εκδήλωση, τιμήθηκε ο Εθνεγέρτης Π.Π. Γερμανός στο Δροβολοβό Καλαβρύτων, από τους Δροβολοβίτες-Καμενιανίτες και Δεσινιώτες με την συμμετοχή πολλών υψηλών προσκεκλημένων από πολλές περιοχές της πατρίδας μας.

Συγκεκριμένα: Την Παρασκευή 10 Μαΐου 2013 έγιναν τ’ αποκαλυπτήρια αναμνηστικής πλάκας προς τιμήν του λαμπρού μας εθνεγέρτη, αοιδίμου Ιεράρχη Γερμανού, στον αύλειο χώρο του Σπηλαίου της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής Δροβολοβού που εκείνη τη μέρα πανηγύριζε.

Μετά την τέλεση της Θείας λειτουργίας πραγματοποιήθηκε μια σειρά εκδηλώσεων με ομιλίες, κατάθεση στεφάνων κλπ, οι οποίες ολοκληρώθηκαν στη συνέχεια με δεξίωση των προσκεκλημένων και λεβέντικο Μωραΐτικο γλέντι στην πλατεία Δροβολοβού.

Η επιτροπή που είχε συσταθεί εθελοντικά για την πραγματοποίηση αυτής της εκδήλωσης ευχαριστεί θερμά όλους τους συμμετέχοντες. Δηλώνει δε παρών σε κάθε προσπάθεια για το καλό του τόπου μας, καθώς και ότι θα παραμείνει- διευρυνόμενη στο μέλλον- για την περάτωση των όποιων σκοπών και στόχων προς το καλό του κοινωνικού συνόλου, πάντα σε εθελοντική βάση.

Στη συνέχεια παραθέτουμε απόσπασμα από την ομιλία (Πανηγυρικό) της ημέρας από τον Κωνσταντίνο Νικολόπουλο-Καμενιανίτη, καθώς και ένα σπουδαίο ανέκδοτο σχετικό ποίημα του. Επίσης δημοσιεύουμε ενδεικτικές φωτογραφίες από την εκδήλωση.

Πανηγυρικός λόγος στα αποκαλυπτήρια αναμνηστικής πλάκας προς τιμήν του Π.Π.Γερμανού, στον αύλειο χώρο του ναού της Ζωοδόχου Πηγής, στο Σπήλαιο της Παναγίας Δροβολοβού Καλαβρύτων.

Από τον Κωνσταντίνο Νικολόπουλο-Καμενιανίτη

Δροβολοβό 10-Μαΐου-2013
   Yψηλοί – εκλεκτοί μας προσκεκλημένοι,

   Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, ευλαβέστατοι τιμητές της σημερινής εκδηλώσεως,

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!»

Σας καλωσορίζουμε σήμερα εδώ στον ιστορικό τούτο βράχο, στο σπήλαιο της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής Δροβολοβού. Έναν ιερό λατρευτικό χώρο από την αρχαιότητα ακόμη αλλά και μεταγενέστερα, μετά τη διάδοση του χριστιανισμού στη χώρα μας, μέχρι τις μέρες μας.

Παράλληλα όμως έναν χώρο ιστορικό, ένα κάστρο σμίλευσης των ιδανικών, των υπέρ πίστεως και πατρίδoς αγώνων του έθνους μας.

Έναν χώρο όπου τα νωπά ακόμη βήματα των υπέρ ελευθερίας αγωνιστών της πατρίδας μας, έχουν αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια τους εδώ πλησίον, στις πολεμίστρες που σώζονται από το 1821, αλλά και σε αυτή την κόγχη του βράχου που γράφτηκε ένα ακόμη «ΟΧΙ» στα κατοπινά χρόνια, όταν έτεροι εχθροί επιβουλευόντουσαν την πατρίδα μας.

Έναν χώρο που αν χρειαστεί, θα πούμε κι εμείς ένα καινούριο «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» στις μέρες μας, σε κείνους που προσπαθούν να καθυποτάξουν την πατρίδα μας με οικονομικά ή άλλα μέσα.

Σ΄αυτόν τον ιερό-λατρευτικό και ιστορικό τόπο, τιμούμε σήμερα τον εθνεγέρτη Π.Π.Γερμανό, που πρώτος ύψωσε το λάβαρο της επανάστασης στην Αγία Λαύρα και όρκισε σ αυτό τα παλληκάρια, τους δικούς μας προγόνους-αγωνιστές, με το σύνθημα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ». Έτσι η περιοχή των Καλαβρύτων, πρώτη απελευθερωθείσα περιοχή απ όλη την Ελλάδα -21 Μάρτη- 1821, απετέλεσε το σύμβολο και άναψε το φυτίλι της λευτεριάς σ΄όλη την Πελοπόννησο και στη συνέχεια στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Toν τιμούμε για τους υπέρ ελευθερίας αγώνες του, κατά τους οποίους τα χωριά μας κατείχαν πρωτεύοντα ρόλο, καθότι οι πρόγονοί μας συνδέονταν στενά μετά πολλών πρωτεργατών, αθλητών της ελευθερίας μας, αλλά και αυτού του λαμπρού ιεράρχη.

Ως γνωστόν ο σπουδαίος τούτος ιεράρχης – εφυλακίσθη εδώ- σε αυτό το σπήλαιο- για τρείς ημέρες, από τα εμφύλια στρατεύματα του Γκούρα και υπό του εκ Σοπωτού (Αροανίας) Νικολέτου Σοφιανοπούλου, πριν οδηγηθεί στη Γαστούνη περί τα τέλη Ιανουαρίου 1825. Κατά δε το διάστημα της εδώ φυλάκισής του έτυχε ιδιαίτερης φροντίδας από τους κατοίκους των τριών χωριών μας. Τον τιμούμε λοιπόν και σε σχέση με αυτό το γεγονός. 

Στην ανθρωπότητα, ως γνωστόν λειτουργούν νόμοι πνευματικοί και κατ΄ αυτούς, όσοι λαοί λησμονούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να εξαφανισθούν.

Σχολιάζοντες τα της Ελληνικής επαναστάσεως του 1821, παρατηρούμε μετά λύπης, ότι ακόμη δεν έχει γίνει πλήρης και αντικειμενική αποτίμηση της εργασίας και της αξίας της.

Αντίθετα μάλιστα έχει γίνει στόχος υποβάθμισης, περιθωριοποίησης και αμφισβήτησης ακόμα, εκ μέρους κάποιων δήθεν προοδευτικών, στο πλαίσιο μιας ιδεολογικοπολιτικής σαλαμοποίησης. Αλλά και εκ μέρους του ίδιου του κράτους  μερικές φορές, στο οποίο ο οδοστρωτήρας της παγκοσμιοποίησης και των υλιστικών αντιλήψεων, έχει προσβάλει θα έλεγα αρκετά κύτταρά του.

Όμως αγαπητοί μου – την ιστορία- αξίζει να τονίσουμε τη γράφουν πάντα οι νικητές. Αυτή μία και μόνο φορά γράφεται, και δεν προσαρμόζεται σε εφήμερες αντιλήψεις και σε σύγχρονα ιδεολογικά ρεύματα.

Η Επανάσταση του 1821 είναι μεγάλος σταθμός στην πορεία του έθνους μας. Σταθμός ανεφοδιασμού ιδανικών για τις επόμενες γενιές και  ειδικότερα σήμερα που συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές και ανακατατάξεις στον ρουν της ιστορίας μας.

Η εκκλησία μας πρώτη προσέφερε αίμα για τον Ελληνικό λαό. Ολόκληρη η πατριαρχική σύναξη μαζί με τον Πατριάρχη Άγιο Γρηγόριο τον Ε΄, προσεφέρθη στο βωμό της Ελευθερίας.

Ο Εθνεγέρτης Π.Π. Γερμανός αναβαπτίσθηκε στο λουτρό του αίματος των Νεομαρτύρων που με την άθλησή τους κράτησαν ζωντανή την πίστη μας, τη χριστιανική μας πίστη, που πάνω εκεί στηρίχτηκε και επενδύθηκε η ιδέα και η πραγμάτωση της ελευθερίας μας μετά από τετρακόσια χρόνια τούρκικης σκλαβιάς.

Ο ιεράρχης Γερμανός γεννήθηκε στην ιστορική Δημητσάνα την 25^η Μαρτίου 1771, ημερομηνία κατά την οποία τότε συνέπεσε η Μ. Παρασκευή. Τι συμβολική αλήθεια ημερομηνία και ημέρα.

Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Γεώργιος Γκόζιας ή Γκοζιόπουλος. Νήπιο ακόμα –όπως περιγράφει ο Γούδας – τον είχαν αφήσει οι γονείς του κάποια στιγμή στην αυλή της οικίας του, στη βάση μεγάλου κυλινδρικού βράχου που χρησιμοποιείτο για ελαιοτριβείο. Μετά δε από κάποιο διάστημα, έτρεξε έντρομη η μητέρα του από τις φωνές του νηπίου και παρατήρησε ότι με την τρυφερή του παλάμη είχε συνθλίψει το κεφάλι φιδιού, όπως έμελε να συνθλίψει τους εχθρούς της πατρίδας μας.

Μεγαλώνοντας ο Π.Π. Γερμανός, έλαβε σπουδαία μόρφωση στην Δημητσάνα, το Άργος, και τη Σμύρνη.

Από τη Σμύρνη ακολούθησε τον εκεί συμπολίτη του μητροπολίτη τότε Γρηγόριο, πατριαρχεύσαντα στην Κωνσταντινούπολη καθώς και στην Ι. Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους –κατά την πρώτη εξορία του Γρηγορίου του Ε΄ από την πατριαρχεία.

Εκεί προετοιμάστηκε κατάλληλα από το μέγιστο τούτο Πατριάρχη της Ρωμιοσύνης  και απεστάλει στο Μοριά για να προετοιμάσει την επανάσταση του σκλαβωμένου γένους μας.

Μητροπολίτης εξελέγει το 1806, ενώ η ενθρόνισή του έγινε το Μάϊο  του ίδιου χρόνου.

Μυημένος στην Φιλική Εταιρία από το 1818, ξεκίνησε την προετοιμασία του αγώνα ουσιαστικότερα από τον επόμενο χρόνο.

Αρχές του 1821 ο Π.Π. Γερμανός, υπέβαλε προς την Φιλική Εταιρία τους «Στοχασμούς των Πελοποννησίων», ζητώντας σαφείς οδηγίες. Σε απάντηση ο Αλέξανδρος Υψηλάντης που στο μεταξύ είχε αναλάβει αρχηγός του Αγώνα – μαζί με κάποιες οδηγίες – τον διόρισε μέλος της Παμπελοποννησιακής Εταιρίας.

Μας είναι γνωστή στη συνέχεια η συμμετοχή του στη σύσκεψη της Βοστίτσας  (Αιγίου) 26 Ιανουαρίου 1821, καθώς και η ορκωμοσία των αγωνιστών της περιοχής στην Αγία Λαύρα στις 17 Μαρτίου 1821, εορτή του Αγίου Αλεξίου, κατά την οποία εορτή πανηγύριζε η Μονή.

Επειδή στις μέρες μας γίνεται προσπάθεια αμφισβήτησης της ύψωσης του λαβάρου από τον Π.Π. Γερμανό και πολλές άλλες αμφισβητήσεις ως προς το ποια περιοχή απελευθερώθηκε πρώτη, ξεκαθαρίζουμε τα εξής:

Η έναρξη της επανάστασης έγινε στις 17 Μαρτίου στην Αγία Λαύρα με την Ορκωμοσία των αγωνιστών και την απελευθέρωση στη συνέχεια των Καλαβρύτων.

Η καθιέρωση της 25^ης Μαρτίου ως Εθνικής Επετείου, έγινε αργότερα με Β.Δ. του 1838 και αυτό για τους εξής λόγους:

Πρώτον γιατί ήταν η πρώτη ορισθείσα – από την Φιλική Εταιρία – ημερομηνία του ξεσηκωμού και δεύτερον ως συνισταμένη όλων των πολεμικών εγέρσεων που είχαν γενικευθεί εκείνες τις ημέρες.

Επίσης διότι η 25^η Μαρτίου (εορτή του Ευαγγελισμού) συμβολίζει την ημέρα απολυτρώσεως της ανθρωπότητος και την ημέρα σωτηρίας του Έθνους (εφόσον εγγύς προς την ημερομηνία αυτή άρχισε η επανάσταση).

Με την ευκαιρία της αναφοράς μας στα γεγονότα της Έναρξης της Επανάστασης του 1821  στην Αγία Λαύρα και τα Καλάβρυτα. Απαντώντας παράλληλα και στους αισχρούς παραχαράκτες και διαστρεβλωτές της ιστορίας μας, σας παρουσιάζουμε σήμερα ένα ακόμη στοιχείο που επιβεβαιώνει τα προλεχθέντα και στο οποίο στοιχείο ίσως να μην έχει δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα μέχρι τώρα.

Yπάρχει ένα μήνυμα που εστάλει από τα Καλάβρυτα στις 19 Μαρτίου 1821, στον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και αναφέρει: «Εξοχότατε Α.Μ, χθες ετελέσθη το στεφάνωμα και έστω εις γνώσιν σας».

                                                                               Καλάβρυτα 19 Μαρτίου 1821

                                                                                        Υπογραφαί:

                                                                      Νικ. Χριστοδούλου Σολιώτης

                                                                     Ασημ. Σκαλτσάς

                                             (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους τόμος ΙΒ, σελ. 82 )

  Εδώ είναι σαφές ότι η λέξη στεφάνωμα έχει συμβολικό νόημα, προφανώς ότι κηρύχτηκε η επανάσταση και ότι απελευθερώθηκαν τα Καλάβρυτα.

Περί δε του ιδιαίτερου συνδέσμου του Π.Π. Γερμανού με τα χωριά μας και τους εδώ αγωνιστές διασώζονται πολλά και εκ παραδόσεως.

Κατά την παράδοση κατοίκων του Σοπωτού ή (Αροανίας), εις την μεταξύ Σοπωτού και Αγριδίου ευρισκομένη Ι. Μονή Φανερωμένης, διανυκτέρευσε ο Π.Π. Γερμανός, διερχόμενος από εκεί λίγες ημέρες πριν από την έναρξη της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα.

Η διέλευση του ενδόξου ιεράρχη ενδέχεται να είχε σχέση με την προεπαναστατική εξέγερση των χωριών του τ. Δήμου Αροανίας, την αιχμαλωσία πολλών τούρκων και τον φόνο μεταξύ –Σοπωτού και Χόβολης στη θέση «Άγιος Αθανάσιος» - των διερχομένων από εκεί αγάδων Ασήμ και Ομέρ, υπό του εκ Μοστιτσίου ( Δρυμού) Αθανασίου Κίσσου και άλλων, 19 Μαρτίου 1821.

Αξίζει δε να σημειωθεί ότι και συγγενείς είχε ο Π.Π. Γερμανός στο Αγρίδι Αροανίας, τον εφημέριο Παπά Σπήλιο, καθώς και άλλους έμπιστους σε όλα τα χωριά.

Ο Σύνδεσμος του Π.Π. Γερμανού στα πέριξ των Καμενιάνων Δροβολοβού και Δεσινού χωριά, μας οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι ο αοίδιμος ιεράρχης συνεργαζόταν και προεπαναστατικά με την πλειάδα των Δροβολοβιτών αγωνιστών, φιλικών, κατηχητών: Αμβροσιάδη, Τσούνη, Βερροίων, Παρασκευοπουλαίων κ.λπ.

Μας οδηγεί ακόμη στο συμπέρασμα ότι ο Π.Π. Γερμανός συνεργαζόταν με τον Καμενιανίτη οπλαρχηγό, στρατολόγο και εκπαιδευτή των αγωνιστών του τ. Δήμου Αροανίας  Ξενοχρήστο.  Αυτός μάλιστα αναφέρει τον τραυματισμό του ήρωα- στη μάχη του Πουρναροκάστρου της Πάτρας – στ΄απομνημονεύματά του.

           

Ο πρωταθλητής τούτος της Ελευθερίας Π.Π. Γερμανός, υπέστη δυστυχώς μεγάλη δοκιμασία κατά τον εμφύλιο σπαραγμό των Ελλήνων. Με εντολή του Κωλέττη και Γκούρα, συνελήφθη τον Ιανουάριο του 1825 στη Μονή Χρυσοποδαριτίσσης Νεζερών υπό του φρουράρχου Χλουμουτσίου Γαστούνης Νικολέτου Σοφιανοπούλου Σοπωτινού.

Ας δούμε όμως πως περιγράφει στ΄απομνημονεύματά του ο γραμματέας, απομνημονευματογράφος και υπασπιστής του Θ. Κολοκοτρώνη, Φώτιος Χρυσανθόπουλος ή Φωτάκος, το από εδώ πέρασμα του Π Π. Γερμανού και την προσωρινή φυλάκισή του εδώ στο Δροβολοβό. Στο ιστορικό τούτο σπήλαιο όπως γνωρίζουμε.

«…. Τον δε ιεράρχην Γερμανόν, αφού προηγουμένως του επήραν όλο το χρηματικόν ποσόν, τα λοιπά πολύτιμα πράγματα, ως και τα αρχιερατικά του ενδύματα όσα τυχόν είχε εκεί, και τα ζώα του ακόμη, αφού τον έδεσεν ο Νικολέτος, έπειτα τον επήρε και τον έφερε όπου αυτός ήθελε, και με όλην τη συνοδεία του έφθασε στο χωρίον Δροβολοβόν. Εκεί αφήκε τον αρχιερέα και τους στρατιώτες του να τον φυλάττουν, και αυτός επήγε εις το Σοπωτόν προς αντάμωσιν της γυναικός του, και δια να αφήσει εις το σπίτι του όλη την πλούσια αρπαγήν, την οποία άρπασε από τον αρχιερέα και την Μονήν….».

Η μεταφορά του Π.Π. Γερμανού στη συνέχεια μέσω Λειβαρτζίου- Δίβρης στη Γαστούνη, έγινε εν μέσω πάγων και χιονιού, κατά την οποία μεταφορά ο Νικολέτος Σοφιανόπουλος ανάγκαζε τον ιεράρχη να περπατάει πεζός και μάλιστα του εφέρετο απρεπέστατα.

Tα ίδια περίπου αναφέρει και ο Ακαδημαϊκός Σπύρος Μελάς, ο οποίος παραθέτει και την μαρτυρία του αυτόπτη μάρτυρα Βερροίου, ανεψιού του- Δροβολοβίτη αγωνιστή και κατηχητή της Φιλικής Εταιρίας- Αντωνίου Τσούνη από την αδελφή του Μαρία. Περιγράφει ακόμη ο Βέρροιος ότι, η μητέρα του έφτιαξε παξιμάδια ξενυχτώντας, για να τα δώσει κρυφά στον Γερμανό. Επίσης ότι ο πατέρας του φιλοτιμήθηκε να δώσει το άλογό του στον ιεράρχη και να τον συνοδέψει ο ίδιος μέχρι την Δίβρη, δίδοντας και γράμμα στον εκεί αδελφό του Ασημ. Βέρροιο, να περιποιηθεί όσο μπορέσει τον σεβαστό Γερμανό.

Σύμφωνα με διηγήσεις των παλαιοτέρων, αλλά και με έντυπο σημείωμα που μου επέδωσε – προ εικοσαετίας περίπου – ο αείμνηστος Δροβολοβίτης Λυκειάρχης και εκκλησιαστικός σύμβουλος στον Άγιο Δημήτριο Ν. Φαλήρου, Χρήστος Αθανασίου Αθανασόπουλος, διασώζονται τα εξής:

Η εδώ παραμονή του αρχιερέα διήρκεσε τρείς μέρες, οι δε κάτοικοι του Δροβολοβού των Καμενιάνων και του Δεσινού φρόντισαν όπως μπορούσαν τον Π.Π. Γερμανό, με παροχή τροφής και ζεστασιάς λόγω του βαρύ χειμώνα. Ο δε ιεράρχης κατά την αποχώρησή του, ευλόγησε τους ευσεβείς κατοίκους και των τριών χωριών.

Σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος, αλλά και διακατεχόμενοι επιπρόσθετα από αισθήματα σεβασμού, βαθιάς ευγνωμοσύνης, στον Π.Π. Γερμανό και σε όλους τους αγωνιστές της Ελευθερίας της πατρίδας μας, αποφασίσαμε να τιμήσουμε τον πρωταθλητή τούτου του αγώνα, εδώ στον ιστορικό-λατρευτικό αυτό χώρο, στο ένδοξο και φιλόξενο Δροβολοβό, στο χώρο της φυλάκισής του από εμφύλια στρατεύματα, ξένα προς τα χωριά μας Καμενιάνοι,Δροβολοβό και Δεσινό.

Για το σκοπό αυτό συγκροτήσαμε ειδική εθελοντική επιτροπή αποτελούμενη από τους έγκριτους συμπατριώτες μας: Τον ομιλούντα Κωνσταντίνο Νικολόπουλο -  Καμενιανίτη, τον Δροβολοβίτη Αλέξανδρο Σταθόπουλο, τον Πρόεδρο της τοπικής Κοινότητας Καμενιάνων Σπυρίδωνα Λάμπο, τον πρόεδρο του Συνδέσμου Καμενιανιτών -  Δροβολοβιτών – Δεσινιωτών Γεώργιο Φωτόπουλο, τον εκκλησιαστικό σύμβουλο Δροβολοβού Ιωάννη Αθανασόπουλο, και τον Δεσινιώτη Βασίλειο Ηλιόπουλο.

Ως Αριστίνδην μέλος ορίσθηκε ο αυτάδελφός μου Καμενιανίτης Πρωτεπιστάτης του Αγίου Όρους Γ. Μάξιμος Ιβηρίτης Νικολόπουλος, ο οποίος μάλιστα ήταν και ο αποκλειστικός χορηγός κατασκευής της αναμνηστικής πλάκας προς τιμήν του ιεράρχου. Ο ίδιος δεν μπόρεσε να παρευρεθεί μαζί μας διότι ο Πρωτεπιστάτης εξέρχεται του Αγίου Όρους μόνο σε ειδικές περιπτώσεις και τούτο μαζί με την ιερά Κοινότητα. Σας μεταφέρω όμως τη χαρά του και τον χαιρετισμό του για την σημερινή εκδήλωση, καθώς και τις ευλογίες του. 

 

Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί συμπατριώτες.

Η πραγματική αξία ενός λαού δεν μετριέται με το πόσους σοφούς ή ήρωες παρήγαγε, αλλά από την αναγνώριση της αξίας τους,  το σεβασμό προς αυτούς και την μνήμη τους.

Κι εμείς οι Καλαβρυτινοί, οι Καμενιανίτες – Δροβολοβίτες και Δεσινιώτες, με όλους τους παρισταμένους φίλους σήμερα εδώ, τιμούμε τους αγωνιστές της ελευθερίας μας, τιμούμε κάθε υπερασπιστή των ιερών και των οσίων της φυλής των Ελλήνων, τιμούμε και δοξάζουμε τον Εθνεγέρτη Π.Π. Γερμανό.

Αοίδιμε ιεράρχη Γερμανέ, πανηγυρίζοντες σήμερα εδώ στο ιστορικό Δροβολοβό – ισότιμο οικισμό της Τοπικής Κοινότητας Καμενιάνων – τιμούμε τη μνήμη σου, τους «υπέρ πίστεως και πατρίδος» αγώνες σου, και κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ στην αγιασμένη μορφή σου.

Σε ευχαριστούμε για ότι προσέφερες για την πατρίδα.

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ!!!!

Σήκω Δεσπότη Γερμανέ                                            να πας στην Άγια Λαύρα, να διώξεις πάλι τους εχθρούς που ζώσαν την Ελλάδα. Τι κι αν επέρασαν καιροί απ΄το εικοσιένα. Μας βρήκαν χρόνια δύσκολα, χρόνια δυστυχισμένα. Σήκω να φέρεις στο λαό κουράγιο και ελπίδα, τώρα που δοκιμάζεται η δόλια μας πατρίδα. Ξέρεις πως άσπονδοι εχθροί μας περιτριγυρίζουν. Τον πλούτο της πατρίδας μας γυρεύουν να ορίζουν. Μα εμείς σε κάθε εκτροπή θα λέμε πάντα ΟΧΙ. Το γράφουμε εδώ σιμά στου βράχου κάποια κόγχη. Μεγάλε Εθνεγέρτη μας ποτέ δεν σε ξεχνούμε, στο ένδοξο Δροβολοβό σήμερα σε τιμούμε.

Σ΄αυτού του βράχου τη σπηλιά όπου σε οδηγήσαν, εμφύλια στρατεύματα και έγκλειστο σ΄αφήσαν. Μα τότε οι προγόνοι μας εσπεύσανε κοντά σου, κι εμείς σ΄αφιερώνουμε πλάκα με τ όνομά σου. Δροβολοβό με Δεσινό, μαζί κι οι Καμενιάνοι. Της Δόξας σου προσφέρουμε αμάραντο στεφάνι. Σ’ εσένα που πρωτάναψες της λευτεριάς τη δάδα, και ύψωσες το λάβαρο ψηλά στην Άγια Λαύρα. Κι ας μην ξεχνούνε οι παλιοί κι νέοι ας γνωρίζουν. Πως τούτα τα μικρά χωριά, ποτέ τους δε λυγίζουν. Παντοτινά το πνεύμα μας, ελεύθερο θα μένει. Κι όπου ‘χουν πνεύμα λεύτερο Ποτέ σκλαβιά δεν μπαίνει.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΜΕΝΙΑΝΙΤΗΣ ΔΡΟΒΟΛΟΒΟ - 10 ΜΑΪΟΥ 2013

Ενημέρωση για όλες τις ειδήσεις των Καλαβρύτων και της ορεινής Αχαΐας με ένα στη σελίδα του kalavrytanews.com. ...............