Ο ταχυδρόμος

Στη φωτο: Οι ταχυδρομικοί μπροστά στο ταχυδρομείο στο Λειβάρτζι, δεκαετία 1960. Από Αριστερά προς τα δεξιά: Ο Παναγιώτης (Πάνος) Κλεπε...

Στη φωτο: Οι ταχυδρομικοί μπροστά
στο ταχυδρομείο στο Λειβάρτζι,
δεκαετία 1960. Από Αριστερά προς τα δεξιά:
Ο Παναγιώτης (Πάνος) Κλεπετούνας,
 ο Ανδρέας Παπαμικρός,
 ο Σωτήρης Θούας και
ο Φώτης Λάγιος, όλοι αείμνηστοι.

γράφει ο Νίκος Παπακωνσταντόπουλος 

Πόσες, στ’ αλήθεια, μνήμες ζωντανεύουν μέσα μας, κάθε φορά που φέρνουμε στο νου μας την παραδοσιακή εικόνα του ταχυδρόμου, με τη στολή του και το πηλίκιό του και στον τόπο μας μας με το άλογο! Υπόδειγμα ευσυνείδητου επαγγελματία, που χιόνια, καταιγίδες, κατεβασμένα ποτάμια, παγωνιές και λιοπύρια ποτέ δεν εμπόδιζαν την άσκηση του λειτουργήματός του. Πολλά και τα χωριά που έπρεπε να περάσει, γι’ αυτό ξεκίναγε ώρες πριν χαράξει, χωρίς αναβολή και χωρίς να δυσανασχετεί.

Πόσο μεγάλη ήταν η αναμονή στην πολεμική περίοδο του 1940, μα και στη μεταπολεμική εξωτερική και εσωτερική μετανάστευση, κυρίως στις δεκαετίες 1950, 60 και 70, που ήταν ο κύριος και πολλές φορές ο μοναδικός συνδετικός κρίκος μεταξύ «αυτών που φεύγουν κι αυτών που μένουν». Πόσες μανάδες, πόσοι πατεράδες, παππούδες και μπαρμπάδες περίμεναν στα χωριά μας πότε θα φανεί, να τους φέρει το πολυπόθητο γράμμα των αγαπημένων τους από το εξωτερικό, ακόμη κι από την Αθήνα, γιατί κι η Αθήνα ξενιτειά ήταν τότε, να το σφίξουν στην αγκαλιά τους, να το χιλιοφιλήσουν και να το βρέξουν με κλάματα, να μάθουν για την υγεία των αγαπημένων τους! Έλαμπαν τα μάτια τους περισσότερο από τον ήλιο όταν έγραφε: «το φετινό καλοκαίρι θα έλθουμε»!!! Εκεί να δεις χαρές, εκεί να δεις κεράσματα τη γειτονιά κι όλο το χωριό, που μάθαινε το χαρμόσυνο νέο την ίδια στιγμή! Μα και με πόση συγκίνηση και αγάπη έφευγε το γράμμα/απάντηση, με δυο φυλλαράκια βασιλικό από την αυλή του σπιτιού μέσα, που περίμεναν με την ίδια λαχτάρα και οι ξενιτεμένοι.

Καθορισμένες οι μέρες και πολλές φορές και οι ώρες που θα πέρναγε από κάθε χωριό. Ο γνώριμος ήχος της ταχυδρομικής καραμούζας συγκέντρωνε τον κόσμο γύρω του και η μεγάλη τσάντα άνοιγε και διάβαζε με χαμόγελο ένα-ένα τα ονόματα των παραληπτών. Εκείνοι που γύριζαν σπίτι με άδεια χέρια δεν έχαναν τις ελπίδες τους, αφού ήξεραν ότι θα το πάρουν την επομένη ή τη μεθεπομένη.

Σήμερα που η ηλεκτρονική τεχνολογία έχει φέρει τα πάνω κάτω στο κάθε τι, η αναμονή του ταχυδρόμου δεν σχετίζεται σε τίποτα μ’ εκείνο τον καιρό. Έχουν έναν και μοναδικό λόγο οι απόμαχοι των χωριών μας να τον περιμένουν, για τους φέρνει τη δυσανάλογη με τις ανάγκες της ζωής σύνταξη και πολλούς να μην τον περιμένουν, αφού η σύνταξη αυτή δεν φτάνει ούτε για το λογαριασμό της ΔΕΗ!

Νίκος Παπακωνσταντόπουλος

Ο Νίκος Παπακωνσταντόπουλος γεννήθηκε στο Λειβάρτζι του Δήμου Καλαβρύτων. Πέραν του λειτουργήματός του (Διπλωματούχος Νοσηλευτής) δραστηριοποιείται και στο λογοτεχνικό χώρο, με εκδόσεις βιβλίων και δημοσιεύσεις άρθρων στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Είναι παντρεμένος με την Ελένη Γάλλιου από το Γοργόμυλο Πρέβεζας και έχουν δύο παιδιά.