Αρχείο Ολοκαυτώματος: Ο καθ. της Γερμ. Φιλοσοφίας Dr. v. S. Kurzback Διοικητής του 749 Jager Retsiment σχολιάζει

-74- Ο Καθηγητής της Γερμανικής Φιλοσοφίας Dr . v . Seydlitz Kurzback Διοικητής του 749 Jager Retsiment σχολιάζει την UNTERNEHME...

-74-

Ο Καθηγητής της Γερμανικής Φιλοσοφίας Dr. v. Seydlitz Kurzback Διοικητής του 749 Jager Retsiment σχολιάζει
την UNTERNEHMEN KALAWRYTA

Δημήτριος Κανελλόπουλος                                                      Άνω Ηλιούπολη 19.2.1983

                                                                                            Πύργου 1 – Αθήνα 467

Αξιότιμο

Dr. Friedrich-Wilhelm v. Seydlitz-Kurzbach

Stauffengstrasse 7

D-7900 Ulm/Donau

Δυτική Γερμανία

Αξιότιμε κύριε Seydlitz-Kurzbach

Επιθυμώ να σας γνωστοποιήσω τις βασικές αρχές της ιστορικής μου έρευνας για τα δραματικά γεγονότα των Καλαβρύτων με την πεποίθηση ότι μαζί θα βρούμε ένα κοινό σημείο για μια αντικειμενική συγγραφή της «Επιχείρησης Καλάβρυτα». Ειδικότερα:

1. Βασική αρχή για μένα αποτελεί η αλήθεια και μόνο η αλήθεια «…χωρίς φόβο και πάθος». Η έρευνά μου για τα γεγονότα των Καλαβρύτων έχει αρχίσει πριν δέκα χρόνια.

2. Πιστεύω ότι ο καλόπιστος διάλογος ή και ο αντίλογος βοηθά σημαντικά στην ανεύρεση της αλήθειας. Εκεί σκοπεύω και ειλικρινά θα ένοιωθα μεγάλη ικανοποίηση αν μαζί κάναμε ένα διάλογο για τα Καλάβρυτα. Κάτι τέτοιο εξάλλου επιδίωξα με την αρχική μου επιστολή (15.1.1983).

3. Η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» είναι ένα τραγικό γεγονός. Άρχισε από μια απερίσκεπτη επίθεση κατά του τμήματος του άτυχου λοχαγού Schober από τις ανταρτικές ομάδες του ΕΛΑΣ (16-17.10.1943 Κερπινή Καλαβρύτων). Συνεχίστηκε με την αιχμαλωσία των 82 γερμανών στρατιωτών, την απάνθρωπη δολοφονία από τον ΕΛΑΣ των τριών τραυματιών γερμανών στρατιωτών, το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων για την απελευθέρωση των 79 αιχμαλώτων του τμήματος Schober (50/749), την άνανδρη δολοφονία των αιχμαλώτων (7.12.1943 περιοχή Μάζι Κλειτορίας – Μαζέικων – Καλαβρύτων) με τελικό αποτέλεσμα τα αντίποινα στον Καλαβρυτινό χώρο που στέρησαν τη ζωή από 750-800 Έλληνες αθώους πολίτες. Αυτό είναι το σενάριο της Επιχείρησης Καλάβρυτα.

4. Συμφωνώ απόλυτα ότι η ιστορία δεν γράφεται μόνο από εκθέσεις – έγγραφα – ντοκουμέντα κ.λπ. Τουλάχιστον τα επίσημα αυτά στοιχεία τα έχω στην κατοχή μου. Απαιτείται όμως η ζωντανή – προσωπική μαρτυρία αυτών που πρωταγωνίστησαν και έγραψαν τη δραματική αυτή ιστορία και από τις δυο πλευρές.

5. Για να γίνει αντικειμενική εξέταση και να βγουν τα πραγματικά συμπεράσματα πρέπει να γίνουν γνωστά με κάθε λεπτομέρεια τα γεγονότα που προηγήθηκαν πριν από το τελικό αποτέλεσμα (13.12.1943). Στο σημείο αυτό ζητώ τη δική σας βοήθεια που πιστεύω ότι είναι πολύτιμη.

Αξιότιμε κύριε Seydlitz-Kurzbach

Από την απάντηση – διαμαρτυρία σας προς το WDR συμπέρανα ότι η συμβολή σας στην ιστορική αλήθεια για τα Καλάβρυτα είναι πολύτιμη και βαρύνουσα. Ειδικότερα θα επιθυμούσα να μου δίνατε στοιχεία – πληροφορίες κ.λπ. για τις κατωτέρω ενότητες:

1. Το χρονικό της αιχμαλωσίας των 82 γερμανών στρατιωτών του 5/749 του λοχαγού Schober (17.10.1943 μέχρι 7.12.1943). Πώς τους συμπεριφέρθηκαν οι αντάρτες, οι πολίτες με κάθε λεπτομέρεια και γεγονότα.

2. Ποιοι συντέλεσαν ώστε οι διαπραγματεύσεις που έγιναν για την απελευθέρωση των γερμανών αιχμαλώτων (20.10.1943 μέχρι 25.11.1943) να ναυαγήσουν;

3. Τον τρόπο της τραγικής δολοφονίας των γερμανών αιχμαλώτων (7.12.1943).

4. Κάθε λεπτομέρεια για τα αντίποινα στα Καλάβρυτα (7.12.1943 μέχρι 15.12.1943).

5. Τη στάση και συμπεριφορά των Καλογήρων των μοναστηριών του Μεγάλου Σπηλαίου και Αγίας Λαύρας απέναντι στα γερμανικά στρατεύματα αλλά και το ποσοστό ευθύνης τους στα γεγονότα που ακολούθησαν.

6. Στη διαμαρτυρία σας προς το WDR αναφέρεται ότι «[…] υπάρχουν και σήμερα ακόμη αρκετά μέλη της Μεραρχίας, το όνομα και τη διεύθυνση των οποίων μπορώ να σας δώσω, που θυμούνται πολύ καλά τα γεγονότα… τόσο την προϊστορία όσο επίσης και την εξέλιξη των πραγμάτων, ακριβώς διότι η υπόθεση Καλάβρυτα επενεργεί μέσα τους μέχρι σήμερα […]». Η ιστορική αλήθεια ζητά αυτές τις μαρτυρίες. Μπορούν να μου εμπιστευτούν τις απόψεις αυτές; Μπορώ να έχω τα ονόματα και τις διευθύνσεις αυτών που θέλουν και είναι σε θέση να μιλήσουν; Στο βιβλίο μου «Καλάβρυτα ’43» θα καταγραφούν λέξη προς λέξη όσα πουν και όσα καταμαρτυρήσουν. Στο σημείο αυτό η δική σας συμβολή στη διαιώνιση της ιστορικής αλήθειας θάναι μεγάλη και θα αναγνωριστεί. Φως, άπλετο φως στα παρασκήνια των Καλαβρύτων! Αυτό ζητά η Ιστορία, αυτό ζητώ εγώ από σας. Τίμια και ξεκάθαρα. Η αλήθεια έξω από τα δόντια. Για να μάθουν σήμερα οι Γερμανοί και οι Έλληνες πώς φθάσαμε στις 13.12.1943, πώς στήθηκε στο Μάζι των Μαζέικων – Καλαβρύτων (7.12.1943) ο σταυρός για τους 79 γερμανούς αιχμαλώτους στρατιώτες, πώς στήθηκε ο σταυρός στα Καλάβρυτα (13.12.1943) για τους 611 Καλαβρυτινούς.

Δημήτριος Κανελλόπουλος

Η απάντηση του Δρ. Friedrich-Wilhelm von Seydlitz-Kurzbach

17.02.89

Αξιότιμε κύριε Κανελλόπουλε,

Αναφέρομαι στην επιστολή μου στις 23.01.1989 με την οποία απευθύνθηκα σε εσάς. Κυρίως θέλω να επανέλθω στην τελική παράγραφο του γράμματός σας από 19.02.1983, στην οποία ρωτάτε: «Γιατί φτάσαμε στην σφαγή των Καλαβρύτων; Ποια λάθη κάναμε, για να μην ξαναφτάσουμε κάποια μελλούμενη στιγμή σ’ αυτό το σημείο; Ποια είναι η γνώμη σας για την σφαγή των Καλαβρύτων;». Έχω σκεφτεί πάρα πολύ για τα Καλάβρυτα. Είναι αναμφισβήτητο ότι τα γεγονότα αυτά δεν θα έπρεπε να είχαν συμβεί. Είναι ανάξια όταν γίνονται τέτοια πράγματα στον πόλεμο. Μου φαίνεται άσκοπο να προσπαθεί κανείς να εξηγήσει τίνος φταίξιμο ήταν τα γεγονότα αυτά. Κανείς από τους επιζήσαντες έως και η σημερινή γενεά μπορεί να φανταστεί την τότε κατάσταση – με τις ελπίδες, φόβους, γνώσεις και μη-γνώσεις. Ομολογώ ευχαρίστως ότι τα γεγονότα των Καλαβρύτων δεν είναι καμία ένδειξη τιμής για το γερμανικό στρατό. Δεν ξεχνώ όμως να προσθέσω ότι και ο ελληνικός άμαχος πληθυσμός, κυρίως όμως οι ελληνικές ομάδες παρτιζάνων, προκάλεσαν το γερμανικό στρατό, τον οποίο παρακολούθησαν και αντιδρούσαν με έκδηλο μίσος.

Όταν στη διάρκεια των πολεμικών γεγονότων του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο γερμανικός στρατός εισέβαλε στην Ελλάδα, δεν μισούσαν τους Έλληνες – απεναντίας. Το Γερμανικό Ράιχ προσπαθούσε, όσο μπορούσε, να κρατήσει μακριά τα πολεμικά συμβάντα από τους πολίτες και να διατηρήσει της συντήρησή τους. Αυτός όμως δεν ήταν ο στόχος των ελλήνων παρτιζάνων οι οποίοι κάνανε τα πάντα για να ενοχληθεί αυτή η συντήρηση με σκοπό να σηκωθούν οι πολίτες κατά του στρατού κατοχής, να τους ενοχλήσει και να επιτεθούν. Ένας άλλος σκοπός των παρτιζάνων ήταν η στρατολόγηση των αρσενικών πολιτών. Όσο καιρό στρατιώτες καταπολεμούν στρατιώτες, κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ απίθανο να ξανασυμβεί μια περίπτωση Καλάβρυτα – δεν ξέρω όμως πώς αναπτύχθηκαν τα πράγματα παραδείγματος χάριν στο Αφγανιστάν. Εγώ προσωπικά αποκλείω ότι στην Κεντρική Ευρώπη σε μια εμπόλεμη μελλοντική κατάσταση –Θεός φυλάξοι– θα ξανασυμβούν τέτοιες σφαγές ή μέτρα αντιποίνων εάν και οι δυο πλευρές θα διατηρήσουν αυστηρότατα τη σύμβαση του HAAG. Είναι γνωστό, ότι κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αυτή η σύμβαση δεν τηρήθηκε, και κατά την προσωπική μου άποψη, η Σοβιετική Ένωση δεν προσχώρησε ποτέ τη σύμβαση του Ερυθρού Σταυρού – οπωσδήποτε όμως όχι κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν ξέρω εάν είναι σήμερα μέλος.

Νομίζω όμως, ότι μια δεύτερη ή παρόμοια περίπτωση μπορεί να ξανασυμβεί, εάν οι παρτιζάνοι θα ξεσηκωθούν και θα καταπολεμήσουν ένα οπλισμένο απόσπασμα ενός στρατού κατοχής. Η περίπτωση των Καλαβρύτων δεν ήταν η μόνη περίπτωση που και αθώοι έπρεπε να τιμωρηθούν επειδή οι πατριώτες τους ενήργησαν απάνθρωπα και περιφρονήσανε τον κανονισμό του κατά ξηράν πόλεμου του HAAG. Και άλλες καταστάσεις, εκτός τα Βαλκάνια, μαρτυρούν αυτά τα γεγονότα.

Προς ανάμνηση: Μετά την συνθηκολόγηση του γερμανικού στρατού στα Βαλκάνια στις 08.05.1945, κάθε δεύτερος γερμανικός στρατιώτης πέθανε στα κέντρα συγκέντρωσης των παρτιζάνων ή από τους παρτιζάνους. Οι περισσότεροι πυροβολήθηκαν, βασανίστηκαν εις θάνατον, ή ξυλοδαρμός μέχρι θανάτου, πνίγηκαν ή πεθαίναν της πείνας. Αυτό μπορεί να διαβαστεί παντού στη λογοτεχνία. Ο πρώην διοικητής της μεραρχίας μου, ο αντιστράτηγος von Erdmannsdorff, φυλακίστηκε από τον Τίτο-παρτιζάνοι. Μια μέρα, περίπου μετά από ένα χρόνο, τον «πήρανε» από το κέντρο συγκέντρωσης και δεν τον ξαναείδαμε. Μέχρι σήμερα αγνοείται. Τον έδειραν μέχρι θανάτου; Τον βασανίστηκαν εις θάνατον; Δεν το ξέρουμε. Ξέρω μόνο, ότι ήταν ένας ιπποτικός αξιωματικός, ο οποίος δεν ήταν ποτέ απάνθρωπος ή περιφρόνησε τον κανονισμό του κατά ξηρά πολέμου. Όλα αυτά μένουν και εδώ αξέχαστα, έτσι και η δίωξη των 12 εκατομμυρίων Γερμανών από την Ανατολή και την Νότια-Ανατολή, όπου περίπου δυο εκατομμύρια γυναίκες, παιδιά και γέροι πέθαιναν από το ξύλο, βασανιστήκανε εις θάνατον, πεθαίναν από την πείνα ή τα «τινάξανε» στους δρόμους.

Δυστυχώς κανένα από τα έθνη τα οποία βρισκόντουσαν στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά διατηρούσανε στις πολεμικές παρενθήκες τους τούς κανονισμούς του HAAG. Μεταξύ άλλων το βιβλίο «Εξεταστική Επιτροπή Ένοπλοι Δυνάμεις» του Αμερικάνου Alfred M. Zaya το οποίο εκδόθηκε το 1980 στον γερμανικό οίκο Universitas Langen-Mueller. Σ’ αυτό το βιβλίο περιγράφεται, κατά τα άλλα, η βύθιση του γερμανικού νοσοκομείου-πλοίου «Tuebingen» στην Αδριατική θάλασσα στις 18.11.1944, την οποία διεκπεραίωσαν αγγλικά αεροπλάνα, στα οποία ήτανε γνωστά ότι το «Tuebingen» ήταν νοσοκομείο-πλοίο. Τι έγινε με πολλούς γερμανικούς αιχμάλωτους και πολίτες ειδικά στα Βαλκάνια, στην Τσεχοσλοβακία, Πολωνία, Ρουμανία και τη Σοβιετική Ένωση περιγράφεται έντονα κατά τα άλλα στο βιβλίο του Paul Carell «Οι Αιχμάλωτοι» το οποίο εκδόθηκε στον οίκο Ullstein. Είναι πλήρως αποδεδειγμένο ότι εκατοντάδες γερμανοί αιχμάλωτοι πεθάνανε της πείνας, βασανιστήκανε εις θάνατον, πυροβολήθηκαν ή πετάχτηκαν απλούστατα στη θάλασσα.

Στο βιβλίο «Έγκλημα από διώξεις σε Γερμανούς» του συγγραφέα Heinz Nawratil, το οποίο εκδόθηκε στο Ullstein Taschenbuch (βιβλίο τσέπης) αναφέρεται στην σελίδα 80: «Η δίωξη των Γερμανών από την Ανατολική Γερμανία και Ανατολική Ευρώπη στα χρόνια 1945-1948 ήταν η μεγαλύτερη και πιο συνεπής δίωξη λαού της Παγκόσμιας ιστορίας η οποία κατάντησε για περισσότερα από 20 εκατομμύρια ανθρώπους σε δραπέτευση, καταδίωξη, κακοποίηση ή 2,8-3 εκατομμύρια άνθρωποι χάσανε τη ζωή τους. Τα συμβάντα στις περιοχές των διώξεων πρέπει να ονομάζονται γενοκτονίες». «Στη Γιουγκοσλαβία ο γερμανικός πληθυσμός μειώθηκε σε τρομερούς βαθμούς εξαιτίας των ομαδικών εκτελέσεων. Από τους καταδιωγμένους επέζησε μόνο ένας στους τρεις. Στην Ουγγαρία έπρεπε να εγκαταλείψει ο σχεδόν μισός γερμανικός πληθυσμός τη χώρα. Σε μερικά κέντρα συγκεντρώσεως πέθαιναν άνθρωποι λόγω των απάνθρωπων καταστάσεων. Τα περισσότερα θανατηφόρα κρούσματα σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια της απαγωγής των αναγκαστικά εργαζόμενων στη Σοβιετική Ένωση. Οι απώλειες της γερμανικής πλειονότητας στην Ρουμανία σημειώθηκαν κυρίως λόγω των σοβιετικών εξοριών.

Τα παραπάνω δείχνουν ότι ο τελευταίος πόλεμος έβγαλε περισσότερες φρίκες και εγκλήματα από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και ότι τα γεγονότα των Καλαβρύτων κατ’ ουδένα τρόπο ήταν τα μοναδικά, μεγαλύτερα ή σημαντικότερα γεγονότα, παρότι που υπέφεραν Γερμανοί και Έλληνες.

Σχετικά με το γεγονός ότι ειδικά κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο καταπατήθηκε τόσο συχνά ο κανονισμός του HAAG ως προς των κατά ξηράν ή ναυτικό πόλεμο, εξηγείται κατά τη γνώμη μου ως εξής: ο τελευταίος πόλεμος παρουσίαζε περισσότερο το χαρακτήρα μιας ιδεολογικής φιλονικίας παρά μιας πολιτικο-στρατιωτικής ανάγκης. Κατά την άποψη των Συμμάχων, ήταν ένας πόλεμος «κατά των Ναζί», κατά τη γερμανική άποψη –στην ανατολική τουλάχιστον– μια μάχη κατά των Εβραίων, Κομμουνιστών και των υπανθρώπων». Αποτέλεσμα: Όσο καιρό θα υπάρξουν ιδεολογικοί πόλεμοι, πρέπει να υποθέσουμε ότι τα συμβάντα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου μπορούν να ξανασυμβούν. Π.χ. Βιετνάμ, Λίβανος, Παλαιστίνη. Δυστυχώς δεν μπορούμε να αποκλείσουμε αυτό το αποτέλεσμα όσο και να λυπούμεθα προσωπικώς.

Με φιλικούς χαιρετισμούς

von Seydlitz-Kurzbach

Η επιστολή του F.W. v. Seydlitz-Kurzbach στον WDR

6 Δεκεμβρίου 1982

Εκπομπή της 15.5.1982

Ιστορία σε αντίφαση / Επιχείρηση Καλάβρυτα

Αξιότιμε κύριε Klöss,

Είμαι τέως (πρώην) μέλος της 117 Μεραρχίας Καταδρομών. Είχα την τιμή το έτος 1944 να διοικώ ένα Τάγμα Καταδρομών και εν συνεχεία να διοικώ το 749 Σύνταγμα Καταδρομών, ένα Σύνταγμα το οποίο στην εκπομπή σας προσβάλλεται και τα μέλη του παρουσιάζονται σαν εγκληματίες πολέμου. Εγώ ο ίδιος δεν ήμουνα παρών στην επιχείρηση Καλάβρυτα, ήλθα κατ’ αρχήν αργότερα στη Μεραρχία και στο Σύνταγμα, αλλά πολλά μέλη της μονάδος μού εξιστόρησαν τα γεγονότα Καλαβρύτων. Η υπόθεση Καλάβρυτα συγκίνησε εξαιρετικά αυτούς που μετείχαν σ’ αυτήν. Δεν είναι έτσι, ότι αυτά τα πράγματα περνάνε χωρίς να αφήνουν ίχνη στους στρατιώτες. Γι’ αυτό είμαι της γνώμης ότι τα περιστατικά στην εκπομπή παραστάθηκαν απολύτως μονόπλευρα. Τα αίτια για την επιχείρηση δε συζητήθηκαν πρακτικά στην εκπομπή, έγιναν εξιστορήσεις μόνον για φρικαλεότητες από τα μέλη της Μεραρχίας – χωρίς να μπορέσουν να μιλήσουν οι συμμετάσχοντες. Στην εκπομπή σας δε διαπιστώθηκε επίσης, ότι ο πόλεμος των ανταρτών στην Ελλάδα δεν καλύπτεται από τους (κατά ξηράν) Κανονισμούς Πολέμου της Χάγης. Δε λάβατε θέση επίσης στο ερώτημα, πώς πρέπει να συμπεριφερθεί μια μονάδα στρατού, όταν περισσότερα από 100 μέλη της παρά κάθε Διεθνές Δίκαιον και παρά τις συγκαταθέσεις (συμφωνίες) που είχαν κάμει οι ίδιοι οι Αντάρτες, δολοφονούνται δολίως, και οι μη θανάσιμα χτυπηθέντες στρατιώτες απλώς εγκαταλήφθηκαν εκεί – γιατί χτυπούσαν πλάγια στους θάμνους και δεν έβγαιναν έξω (δεν εξετίθεντο) στον ειλικρινή πόλεμο (;).

Σύμφωνα με τις τότε περιγραφές ο αιχμαλωτισθείς Λόχος του Λοχαγού Schober δεν έτυχε καθόλου από όλους τους Έλληνες κατοίκους εντίμου και σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιον μεταχειρίσεως. Εμέ μου ανεφέρθη ότι τους Γερμανούς αιχμαλώτους στην πορεία τους μέσα από τον έναν και τον άλλο ελληνικό τόπο, τους έφτυναν, τους κατάβρεχαν με νερό και τους χτυπούσαν. Και αυτό επίσης δεν ανεφέρθη στην εκπομπή σας. Από τη μαρτυρία των Καλογήρων ως αυτόπτες μάρτυρες ή ως μάρτυρες στην υπόθεση Καλαβρύτων οφείλατε να παραιτηθείτε. Οι έλληνες Μοναχοί ήσαν δηλωμένοι αντίπαλοι (εχθροί) του Γερμανικού στρατιωτικού τμήματος και συμπεριφέρθηκαν αποδεικτικά χείριστα εναντίον των γερμανών αιχμαλώτων. Είμαι ευχαρίστως πρόθυμος να σας δώσω λεπτομέρειες επ’ αυτού.

Βρίσκω ότι ο επιλεγείς εκ μέρους σας τρόπος ερωτήσεως ελλήνων μαρτύρων ήταν ανεπιστημονικός. Διότι τι περιμένετε από τους έλληνες, που τους ρωτάτε σήμερα; Πιστεύετε ότι κάποιος θα παραδεχόταν (θα ομολογούσε) το τι είχε προηγηθεί; Και δε ρωτήθηκαν επίσης γι’ αυτό.

Νομίζω επίσης (θέλω να πω επίσης) ότι με την εκπομπή παρεβιάσθη η αξιόπιστη αρχή: Audiatur et altera pars. Υπάρχουν και σήμερα ακόμη αρκετά μέλη της Μεραρχίας, το όνομα και τη διεύθυνση των οποίων μπορώ να σας δώσω, που θυμούνται πολύ καλά τα γεγονότα και έχουν ακόμη στο μυαλό τους (στη μνήμη τους) τόσο την προϊστορία όσο επίσης και την εξέλιξη των πραγμάτων, ακριβώς διότι η υπόθεση Καλάβρυτα επενεργεί μέχρι σήμερα μέσα τους και δεν έχει εκτοπισθεί. Να ξεχάσουν, τι κάνανε σ’ αυτούς και στους συναδέλφους τους. Φυσικά, αυτό δεν έγινε και από τους συγγενείς (τα μέλη) της Μεραρχίας, που είχαν συμμετάσχει τότε σ’ αυτά. Επιτρέψτε μου τέλος να διαπιστώσω, ότι από πρακτικά μόνο (επίσημα έγγραφα) δεν μαθαίνει ποτέ κανείς την αλήθεια. Αυτή την αρχή ασφαλώς θα την επιδοκιμάζετε. Τότε συνεπώς θα πρέπει να σας αρέσει η μομφή (να μη σας κακοφαίνεται για τη μομφή) ότι ενεργήσατε μονόπλευρα, ότι δεν ερευνήσατε αρκετά βαθιά (ριζικά) και έτσι δεν παρουσιάσατε κανένα θεμελιωμένο που να στέκεται μπροστά στην Ιστορία γεγονός (αποτέλεσμα). Λυπάμαι γι’ αυτό, για την τηλεόραση δημοσίου δικαίου. Η εκπομπή σας θα συμβάλει στο να γίνει σε αυξητικό βαθμό ευπρόσδεκτη η καλωδιο-τηλεόραση και η ιδιωτική τηλεόραση.

Διατελώ με υποχρεωτικούς χαιρετισμούς

Προς τη Δυτικογερμανική Ραδιοφωνία WDR

Εις χείρας του κυρίου Dr. Klöss

5000 Köln

Dr. Friedrich-Wilhelm v. Seydlitz-Kurzbach

3 Φεβρουαρίου 1983

Αξιότιμε κύριε Κανελλόπουλε,

Βεβαιώ ευχαριστών λήψιν επιστολής σας της 15 Ιανουαρίου 1983, με την οποίαν με παρακαλείτε να λάβω θέσιν εις την περίπτωσιν «Καλάβρυτα». Δυστυχώς δεν είμαι εις θέσιν να το κάμω αυτό, διότι πρώτον κατά το έτος 1944, δηλ. μετά τα συμβάντα «Καλαβρύτων» επήγα στην 117 Μεραρχία Καταδρομών.

Θα σας βοηθούσα ευχαρίστως, διότι κι εγώ όπως και σεις το θεωρώ σημαντικό, η όλη αλήθεια για τα Καλάβρυτα θα γίνει γνωστή στον κόσμο (στη δημοσιότητα), διότι Γερμανοί και Έλληνες δυστυχώς και μόνον εξαιτίας των πολεμικών συμβάντων, φυσικά, συμμετέχουν (μάλλον: ήλθαν αντιμέτωποι – θέλει να πει).

Εδώ στη Γερμανία μετεδόθη τον Μάιο του 1982 μία αναφορά (έκθεσις) μέσω της Τηλεοράσεως, για την επιπολαιότητα (μονομέρεια) της οποίας διαμαρτυρήθηκα σύμφωνα με την επιστολήν μου της 6 Δεκεμβρίου 1982.

Όταν εκδοθεί το βιβλίο σας στα Γερμανικά, θα σας είμαι υπόχρεος για μια σύντομη ειδοποίηση. Θα το αγοράσω ευχαρίστως και είμαι βέβαιος ότι και άλλα μέλη της Μεραρχίας θα κάμουν το ίδιο.

Διατελώ με φιλικούς χαιρετισμούς

F.W. Seydlitz

Κον Δ. Κανελλόπουλον

Πύργου 1, Άνω Ηλιούπολις

Αθήναι

   

  

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....
ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ: Μία σφαγή μένει στην μνήμη