Σύμφωνα με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες,

ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός είχε διαβρωθεί από τους ναζί

κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου

Γενεύη

Σύμφωνα με τις μυστικές αμερικανικές υπηρεσίες, ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός είχε, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, διαβρωθεί σε διάφορα επίπεδα από τους ναζί. Η διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού (CICR), της οποίας η έδρα είναι στη Γενεύη, αντιμέτωπη με τις πιο σοβαρές κατηγορίες στη διάρκεια της ύπαρξής της, δηλώνει αποφασισμένη να παραιτηθεί από την θρυλική της αφωνία και να παίξει σε βάθος το χαρτί της διαφάνειας. Το επεισόδιο, για το οποίο τίθεται θέμα, εμφανίζεται ήδη σε μια αναφορά 15 σελίδων, με ημερομηνία 11 Ιανουαρίου 1944 του πράκτορα EF 004 του Γραφείου (OSS). Αυτός ο OSS γέννησε τη CIA. Σύμφωνα με αυτή την αναφορά, στην CICR είχαν διεισδύσει ναζί κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το κείμενο συνοδεύεται από μια λίστα ονομάτων εκπροσώπων, που αναφέρονται ως «πράκτορες εχθροί», η ορθογραφία μερικών πατρώνυμων είναι αλλοιωμένη, άλλα ονόματα είναι υπεράνω πάσης υποψίας και άλλα είναι μέλη του Γαλλικού Ερυθρού Σταυρού. «Είναι μια αναφορά σπιούνων», δηλώνει στη «Monde» ο Francois Buquou, υποδιευθυντής της CICR. Η CΙCR δεν είναι υπεράνω πάσης υποψίας, διότι κατά την διάρκεια των μαύρων χρόνων σιώπησε σε ο,τι αφορούσε την γενοκτονία των Εβραίων. Χειρότερα ακόμη, αυτός ο οργανισμός, που θέλει να είναι ουδέτερος και ανθρωπιστικός, δέχτηκε το 1942 το αίτημα του γερμανικού Ερυθρού Σταυρού να διεξάγει χωριστές έρευνες, που αφορούσαν τους «Άριους» και «μη Άριους». Εν τούτοις, δίπλα σε αυτή τη «συνεισφορά», λίγο ένδοξη, πρέπει να υπενθυμίσουμε το ρόλο του Fredrich Born, εκπροσώπου στη Βουδαπέστη, ο οποίος έκανε ένα πραγματικό θαύμα, σώζοντας τη ζωή χιλιάδων Εβραίων. Η CICR, η οποία μέχρι τον τελευταίο Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ως κύρια δραστηριότητα την βοήθεια στους τραυματίες και στους αιχμαλώτους πολέμου, δεν ήταν εφοδιασμένη για να απαντήσει στην καινούργια κατάσταση. Έπρεπε να διατηρεί επαφές με αξιωματούχους του Ερυθρού Σταυρού, ανάμεσά τους αυτούς της ναζιστικής Γερμανίας και των κατεχομένων χωρών, προσωπικότητες που πολύ απείχαν από το να είναι δημοκράτες που νοιάζονταν για τα προβλήματα της ανθρωπότητας. Η CICR, εκείνη την εποχή, δέχτηκε επιρροές, που μπορούμε να τις πούμε ολέθριες. Ο δόκτωρ Gerhard Riegner, ένας από τους αρμόδιους του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συνεδρίου, μας διαβεβαίωσε ότι ένας Γερμανός καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου, ο Μ. Berber, ο οποίος ήταν πράκτορας του von Ribbentrop, ασκούσε μεγάλη επιρροή στους διευθύνοντες την CICR.

Έλλειψη σύνεσης

Αυτός ο οργανισμός, άλλωστε, ήταν πολύ στενά συνδεδεμένος πολιτικά, κατά τη διάρκεια αυτού του Πολέμου, με την κυβέρνηση της Βέρνης, για την οποία το λιγότερο που θα μπορούσαμε να πούμε είναι, ότι δεν ήταν πάντοτε ευνοϊκή προς αυτούς που ήταν εναντίον του Βερολίνου. Είναι επίσης αλήθεια ότι η CICR δεν είχε την σύνεση να στρατολογήσει το προσωπικό της και είχε στις τάξεις της προσωπικότητες αμφιλεγόμενες. Έτσι, σοβαρές αμφιβολίες βαραίνουν τον παλιό εκπρόσωπο στην Τουρκία, M. Beretta, ο οποίος κατηγορήθηκε από τον OSS, ότι χρησιμοποίησε τη διπλωματική βαλίτσα του Ερυθρού Σταυρού για να μεταφέρει - ανάμεσα στα άλλα - κλεμμένες περιουσίες των Εβραίων. Η κατηγορία προέρχεται από τον Αμερικανό γερουσιαστή Alfonse d’Amato, υπεύθυνο για την έρευνα του θέματος αυτών των περιουσιών, που εκλάπησαν και κατατέθηκαν σε ελβετικές τράπεζες. Για έναν εκπρόσωπο της CICR, τον Μ. Kim Gordon-Bates, η υπόθεση Beretta είναι υπόθεση «κραιπάλης», χωρίς άμεση σχέση με την πολιτική.

Ερωτηθείς από την Monde για το σύνολο αυτής της υπόθεσης, ο Πρόεδρος της CICR, Cornello Sammoraga, επισημαίνει ότι «η CICR είναι έκπληκτη από αυτές τις «αποκαλύψεις» και περιμένει να δει όλα τα ντοκουμέντα για να αντιδράσει. Η CICR ενδιαφέρεται για την πλήρη διαφάνεια. Γι’ αυτό και υποστήριξε τη μελέτη του καθηγητή Farez, που παρουσιάστηκε το 1987-88. Τα αρχεία της CICR, εκτός από τους προσωπικούς φακέλους, είναι τώρα διαθέσιμα. «Στις πρώτες έρευνες φαίνεται ότι υπάρχει σύγχυση μεταξύ των μελών των Εθνικών Εταιρειών της CICR και των συνεργατών της CICR, θεσμών ανεξάρτητων μεταξύ τους, υπογραμμίζει ο Μ. Sammoraga. Αυτό που εντυπωσιάζει σ’ αυτό το θέμα είναι, ότι έχω στους φακέλους μου το γράμμα του στρατηγού Αϊζενχάουερ της 1^ης Ιουλίου 1945, που μας συγχαίρει για τη δραστηριότητα της CICR κατά τη διάρκεια του πολέμου, όπως και το σύνολο των συνεργατών μας. Μη ξεχνάτε ότι η CICR, μετά τον Πόλεμο, έλαβε το Νόμπελ Ειρήνης», υπογραμμίζει ακόμη ο Μ. Sammoraga. Ο Πρόεδρος της CICR προσθέτει: «Το 1995, στο Άουσβιτς και πολλές φορές από τότε, είπα ότι λυπάμαι για τα πιθανά λάθη και παραλείψεις της CICR κατά τη διάρκεια του Πολέμου. Αυτή η φράση εξακολουθεί να ισχύει. Αλλά αντικρούω, χωρίς δυσκολία, κάθε υπαινιγμό για συνεργασία, που αφορά τον μεγάλο προκάτοχό μου, Max Buber (που ήταν Πρόεδρος κατά τη διάρκεια του Πολέμου), που ήταν ένας θερμός υποστηρικτής της ουδετερότητας της CICR σ’ όλη τη διάρκεια της προεδρίας του.