Έργο μεγάλης οικονομικής, και όχι μόνο, σημασίας η γέφυρα του Λειβατρζινού, από τη δεκαετία του 1930. Η διάβρωση όμως στα τσιμεντέν...
Έργο μεγάλης οικονομικής, και όχι μόνο, σημασίας η γέφυρα του Λειβατρζινού, από τη δεκαετία του 1930. Η διάβρωση όμως στα τσιμεντένια προστατευτικά κιγκλιδώματα είναι εμφανέστατη. Σε έγγραφο αίτημα του γράφοντος στον τέως Δήμο Αροανίας, προ πενταετίας, να διερευνηθεί αν η διάβρωση έχει προχωρήσει στον κορμό της γέφυρας, δόθηκε η απάντηση πως το θέμα προωθήθηκε στη Νομαρχία.
Δυστυχώς, και σε εδώ, από τότε σιωπή!
Για την ιστορία ν’ αναφέρουμε πως σύμφωνα με μαρτυρίες μεγαλύτερων, οι εργασίες της γέφυρας σταμάτησαν ανήμερα στις 28 Οκτωβρίου του 1940. «Αφήκανε τα φτυάρια και τις αξίνες εκεί και φύγανε να πάνε στην επιστράτευση» ήταν τα λόγια του 17χρονου τότε Χρήστου Παπακωνσταντόπουλου, πατέρα του γράφοντος. Έλειπαν ακόμη για να ολοκληρωθεί το έργο τα κάγκελα στη μέση, τα οποία μπήκαν σιδερένια πολύ αργότερα, στη δεκαετία του 1980, με ενέργειες του προέδρου του Συλλόγου Λειβαρτζινών της Πάτρας, αείμνηστου Λάμπη Παπαμικρού.
Νίκος Παπακωνσταντόπουλος
Ο Νίκος Παπακωνσταντόπουλος γεννήθηκε στο Λειβάρτζι του Δήμου Καλαβρύτων. Πέραν του λειτουργήματός του (Διπλωματούχος Νοσηλευτής) δραστηριοποιείται και στο λογοτεχνικό χώρο, με εκδόσεις βιβλίων και δημοσιεύσεις άρθρων στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Είναι παντρεμένος με την Ελένη Γάλλιου από το Γοργόμυλο Πρέβεζας και έχουν δύο παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.