Οι «Χάνσελ και Γκρέτελ» στα Καλάβρυτα

Η θεατρική σκηνή «Θυμέλη» της Έλλης Βοζικιάδου σε συνεργασία με το Δήμο Καλαβρύτων θα παρουσιάσει το αγαπημένο παιδικό παραμύθι των Αδελφώ...

Η θεατρική σκηνή «Θυμέλη» της Έλλης Βοζικιάδου σε συνεργασία με το Δήμο Καλαβρύτων θα παρουσιάσει το αγαπημένο παιδικό παραμύθι των Αδελφών Γκριμ, «Χάνσελ και Γκρέτελ»,  στην Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Λυκείου Καλαβρύτων την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

Λιμπρέττο: Αντελάϊντ Βέττε

Θεατρική διασκευή: Διονύση Κούτση
Σκηνοθεσία: Έλλης Βοζικιάδου
Μουσική: Ε. Χούμπερτινγκ / Διονύση Κούτση
Σκηνικά: Χαράλαμπου Σεπεντζή
Κοστούμια: Έλσας Βώκου
Φωτισμοί: Γρηγόρης Μπαξεβάνης
Ηχοληψία: Αντώνης Μεταξάκης

Ηθοποιοί: Ειρήνη Δρίβα, Κρυσταλλία Κανάκη,
Βίβιαν Πολίτη, Κώστας Ρωμαίος, Ιωάννα Κούτση

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ:

Στο σπίτι ενός φτωχού σκουπά, οι γονείς λείπουν για τον αγώνα του μεροκάματου και τα παιδιά, ο Χένσελ και η Γκρέτελ προσπαθούν να τελειώσουν τη δουλειά που τους ανέθεσαν. Η πείνα όμως δεν τα αφήνει να δουλέψουν και για να την ξεχάσουν το «ρίχνουν» στ’ αστεία και το χορό, ξεσηκώνοντας το σπίτι. Έρχεται η μητέρα, θυμώνει από τη φασαρία και την ακαταστασία, τα κυνηγά, πέφτει και χύνεται το γάλα και για να τα τιμωρήσει τα στέλνει στο δάσος για βατόμουρα. Όταν έρχεται ο πατέρας- φορτωμένος αγαθά για το σπίτι- και μαθαίνει πού είχαν πάει τα παιδιά γίνεται έξαλλος γιατί ξέρει πως εκεί, στο δάσος, ζει σ’ ένα ζαχαρένιο σπιτάκι η κακιά μάγισσα που ξεγελά τα παιδιά και τα φυλακίζει. Οι γονείς φεύγουν γρήγορα για να βρουν τα παιδιά πριν τα βρει η νύχτα μέσα στο δάσος, αλλά εκείνα πέφτουν στο μεταξύ στα «δίχτυα» της κακιάς μάγισσας, αλλά μέσα από κωμικές καταστάσεις κατορθώνουν να ελευθερωθούν και μαζί να ελευθερώσουν όλα τα παιδάκια που είχε κατά καιρούς φυλακίσει η μάγισσα. Τελικά συναντιούνται με τους γονείς τους και γυρίζουν πανηγυρικά στο σπίτι τους.

Το έργο αυτό είναι βασισμένο στο λιμπρέτττο της Αντελάϊντ Βέττε από την όπερα του Ε. Χούμπερτιγκ. Είναι το πιο δημοφιλές παραμύθι των αδελφών Γκριμ, διασκευασμένο θεατρικά από τον Δ. Κούτση. Επιβλητικά σκηνικά, πανέμορφα κοστούμια και υπέροχη μουσική τουΕ. Χούμπερτιγκ και του αρχιμουσικού Διονύση Κούτση κοσμούν την παράσταση. Είναι έργο κατάλληλο για όλες τις παιδικές και εφηβικές ηλικίες και παρακολουθείται ευχάριστα από τους μεγάλους. Το κυρίως μήνυμα του παραμυθιού είναι η δύναμη και η γενναιότητα των μικρών παιδιών, αλλά και η εξυπνάδα τους, που τα κάνει να καταφέρνουν τα ακατόρθωτα. Επίσης οι ήρωες του έργου Χένσελ και Γκρέτελ, δίνουν το καλό παράδειγμα της αγάπης, προστατευτικότητας και ενότητας των αδελφιών μεταξύ τους. Η παράσταση αυτή «αγγίζει» τους ανθρώπους του μόχθου και της βιοπάλης δείχνοντας παράλληλα το δέσιμο και την αγάπη μιας φτωχής επαρχιακής οικογένειας.

Αδελφοί Γκριμ – βιογραφικό σημείωμα:

(Το 2012 είναι αφιερωμένο στους αδελφούς Γκριμ, οι οποίοι πριν από 200 χρόνια, το 1812, κυκλοφόρησαν τον πρώτο τόμο με τα παραμύθια τους).

Οι αδελφοί Γιάκομπ (Jacob Ludwig Carl Grimm) και Βίλχελμ Καρλ Γκριμ (Wilhelm Carl Grimm) ήταν δύο ιδιαίτερα δημοφιλείς συλλέκτες παραδοσιακών παραμυθιών που γεννήθηκαν στις 4 Ιανουαρίου του 1785 και στις 24 Φεβρουαρίου του 1786 αντίστοιχα, στο Χάναου της Γερμανίας.

Οι γονείς τους, Φιλιπ Βίλχελμ (Philip Wilhelm Grimm) και Δωροθέα (Dorothea Zimmer), είχαν συνολικά εννέα παιδιά, από τα οποία τα τρία απεβίωσαν όταν ήταν ακόμα βρέφη. Όταν ο Γιάκομπ, που ήταν και ο μεγαλύτερος εν ζωή γιός, ήταν ένδεκα ετών, ο πατέρας τους πέθανε.

Τελείωσαν το Γυμνάσιο στο Κάσσελ και μετά σπούδασαν νομικά στο Πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ. Αφού εργάστηκαν ένα διάστημα ως βιβλιοθηκάριοι στο Κάσσελ προσελήφθησαν ως καθηγητές στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν, ο Γιάκομπ το 1830 και ο αδελφός του πέντε χρόνια αργότερα. Όμως το 1837 απολύθηκαν επειδή διαμαρτυρήθηκαν μαζί με άλλους πέντε συναδέλφους τους κατά του βασιλιά Ερνέστου Αυγούστου Α΄, για την απόφασή του να καταργήσει το φιλελεύθερο σύνταγμα του βασιλείου του Ανόβερου. Η ομάδα των επτά, αυτών διαδηλωτών έγινε γνωστή ως "οι επτά του Γκέτινγκεν" (Göttinger Sieben).

Ο Γιάκομπ Γκριμ δεν παντρεύτηκε ποτέ, αλλά ο Βίλχελμ παντρεύτηκε την Henriette Dorothea Wild, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Ο Βίλχελμ Καρλ Γκριμ πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου του 1859, ενώ ο αδελφός του Γιάκομπ στις 20 Σεπτεμβρίου του 1863 στο Βερολίνο. Και οι δύο είναι θαμμένοι στο κοιμητήριο του Αγίου Ματθαίου στο Βερολίνο.

Οι Γκριμ ήταν συγγραφείς και συλλέκτες παραδοσιακών παραμυθιών, στα οποία ο Βίλχελμ Καρλ Γκριμ έδωσε λογοτεχνική μορφή και τα προσάρμοσε για παιδιά. Άρχισαν να συλλέγουν παραμύθια γύρω στο 1807, μια περίοδο που υπήρχε έντονο ενδιαφέρον για παρόμοια έργα, καθώς μεταξύ του 1805 και του 1809 οι Λούντβιχ Άχιμ φον Άρνιμ (Ludwig Achim von Arnim) και Κλέμενς Μπρεντάνο (Clemens Brentano) είχαν κυκλοφορήσει μία συλλογή με παραδοσιακά ποιήματα ("Des Knaben Wunderhorn"), ενώ περίπου έναν αιώνα πριν ο Γάλλος Σαρλ Περώ (Charles Perrault) είχε εκδώσει και αυτός μια συλλογή με παραμύθια ("Contes de ma mere l’ oye", 1697).

Τον πρώτο τόμο παραμυθιών τον εξέδωσαν το 1812. Ο τόμος, υπό το όνομα "Kinder - und Hausmärchen" ("Παιδικά και Οικογενειακά Παραμύθια"), περιείχε 86 ιστορίες. Ακολούθησαν άλλες 70 ιστορίες σε ένα δεύτερο τόμο, που εκδόθηκε το 1814. Μέχρι το 1857 επτά εκδόσεις των παραμυθιών είχαν εκδοθεί και περιείχαν συνολικά 211 παραμύθια. Ανάμεσα σε αυτά υπάρχουν γνωστά παραμύθια όπως η Κοκκινοσκουφίτσα, Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι, Ο Βασιλιάς Βάτραχος, Κουτσοκαλιγέρης, Χάνσελ και Γκρέτελ, Ραπουνζέλ, Ο γενναίος ραφτάκος, Η Ωραία Κοιμωμένη, Σταχτοπούτα, Ο λύκος και τα εφτά κατσικάκια, Αδελφός και Αδελφή και άλλα. Πίστευαν πως τα παραμύθια είχαν κοινή ρίζα και μετακινούνταν μαζί με τα ινδοευρωπαϊκά φύλα (ινδοευρωπαϊκή ή μονογενετική θεωρία), κάτι που περιέγραφαν στην εισαγωγή του έργου τους. Ακόμα, επέλεξαν 50 από αυτά και δημιούργησαν μία έκδοση αποκλειστικά για παιδιά με το όνομα "Kleine Ausgabe" ("Μικρή έκδοση").

Μεταξύ του 1816 και του 1818 εξέδωσαν δύο τόμους με γερμανικούς θρύλους με τίτλο "Deutsche Sagen" ("Γερμανικοί μύθοι"), που περιείχαν 585 ιστορίες γραμμένες με χρονολογική σειρά. Ακόμα, κυκλοφόρησαν μία έκδοση με ιρλανδικές ιστορίες σχετικές με ξωτικά ("Irische Elfenmärchen") το 1826, η οποία αποτελούσε μετάφραση και σχολιασμό μέρους του έργου "Fairy Legends and Traditions of the South of Ireland" του Ιρλανδού Τόμας Κρόφτον Κρόκερ, καθώς και μία έκδοση με τον τίτλο "Deutsche Mythologie" ("Γερμανική Μυθολογία") το 1835. Τα παραμύθια ήταν πάρα πολύ όμορφα και παίχτηκαν σε πολλά θέατρα.