γράφει ο Κων/νος Αλ. Κατσιάρης Αφιέρωμα στον Πολιτιστικό Παγκαλαβρυτινό Σύλλογο Πάτρας, τους αξιοτίμους κ.κ. Πρόεδρο καί μέλη τού Δ.Σ. «...
Αφιέρωμα στον Πολιτιστικό Παγκαλαβρυτινό Σύλλογο Πάτρας,τους αξιοτίμους κ.κ. Πρόεδρο καί μέλη τού Δ.Σ.
«….Τι στοιχίζει στ’ αηδόνι το τραγούδι,κι’ η ευγένεια στην πρωϊνή βροχή ?? Αγαπηθείτε….».(Νικηφόρος Βρεττάκος «Προσκλητήριο»)
Αγαπητέ Πρόεδρε, Αθανάσιε Φραντζή,
Η αγάπη σου, η επιμονή σου, η δυναμική σου και το ασίγαστο πάθος σου, για την διατήρηση, το ζωντάνεμα και την «Δόξαν» της Ελληνικής Δημοτικής Μουσικής Μας, είναι εντυπωσιακή, μα πιότερο ζηλευτή. Με τα Παιδιά σου, τα βιολιά σου, τα κλαρίνα σου, και όλα τα μουσικά «πολεμικά» σου σύνολα και τους λεβέντες Φουστανελοφόρους χορευτές σου, καθώς και τις Όμορφες Μπουμπουλίνες, χορεύτριες σου, χαρίσατε χαράν μεγάλη, με τους λεβέντικους Ελληνικούς χορούς. Ξεφαντώσατε αέρινοι και αλαφροΐσκιωτοι, στο φετινό καλοκαίρι του 2013.
Θανάση, εγώ στα έχω γράψει και αλλιώς, όμως όχι μνησίκακα. Είχα την ιδέα, ότι θα παραβγαίναμε στο «πάλεμα» του πολιτιστικού γίγνεσθαι, δυστυχώς διαψεύστηκα. Βγήκες νικητής. Πίστευα και πιστεύω, ότι όλοι κρινόμεθα, από την πραγματοποίηση θετικού έργου, δια της προσπαθείας μας.
Εσύ ακολούθησες πράγματι τον δικόν σου δρόμο της παραγωγής έργου, ανάδειξης, διατήρησης και διάδοσης των Ελληνικών Δημοτικών Τραγουδιών και χορών. Ακούραστος και επίμονος κρατάς, ως Ανταίος, Θερμοπύλες στη σύγχρονή λαίλαπα και δηλητηριώδη σκίαση της Πολιτιστικής Ελληνικής Παράδοσης μας, από τα σύγχρονα μουσικά ρεύματα της Παγκοσμιοποίησης, που στοχεύουν στο κουρέλιασμα των απαράγραπτων μουσικών μας Ελληνικών παραδόσεων.
Συγχαρητήρια και Εύγε!
Με μεγάλη λαμπρότητα προσφέρατε θέαμα Θεάρεστον σε όλες-ους Καλαβρυτινές-ούς, στα τυχερά χωριά μας που χορέψατε. Είμαι νοσταλγός των ωραίων στιγμών, από τις Φωτογραφίες που μου απέστειλες. Σ’ ευχαριστώ, από καρδιάς, γιατί είχες την ευαισθησία να μ’ ενθυμηθείς.
Μά εσύ Αθανάσιε! Το παράκανες έχεις ανοίξει φτερά αετού και πετάς παντού. Σε είχαμε δικό μας – με λίγη γκρίνια βέβαια, αλλά μας άρεσες-- στα χωριά μας στα Καλάβρυτα, άντε και ευρύτερα στον Ν. Αχαΐας. Τώρα έγινες περιζήτητος σε τόπους πολλούς σ’ όλη την Ελλάδα, αλλά και σε χώρες του Εξωτερικού. Καλά ταξείδια με ούριους ανέμους και ο καλός Θεός να ΣΑΣ έχει όλους καλά να ταξειδεύετε- να ταξειδεύτε, να τραγουδάτε, να χορεύετε και να διαλαλήτε ως τα πέρατα του κόσμου την Ελληνική Δημοτική Μουσική, ως το αιώνιο μεγαλείο της Ελλάδος. Γιατί!
Τα Δημοτικά μας τραγούδια είναι το απαύγασμα της Δημοτικής Ποίησης και αυτή έχει Μάννα, ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ, η οποία διαιρείται σε δύο μεγάλες κατηγορίες, α) την Δημοτικήν και β) την Έντεχνον. Η Δημοτική ποίηση έχει σαν ρίζα της, το Λάο, τους πόνους του, τα ιδανικά του. Η Ελληνική Δημοτική ποίησης κατέχει την αρχαιοτέραν θέση, από την «δημώδη ποίηση», των άλλων λαών.
Ο Ν. Πολίτης ο «Πατέρας» της ελληνικής λαογραφίας γράφει, για την γέννηση του Δημοτικού Τραγουδιού: (Ν. Πολίτης: «Λαογραφία» τ. Ε΄ σελίς 490).
«Πώς γεννώνται τά δημοτικά άσματα; Είς τών πολλών, έχων τό χάρισμα τής στιχουργικής δεξιότητος καί τό μουσικόν αίσθημα ανεπτυγμένον υπείκων είς εσωτερικήν ώθησιν, έν στιγμή εξάρσεως συνθέτει τό άσμα, ταυτοχρόνως εξευρίσκων τόν ρυθμόν καί τό μέλος ή προσαρμόζων είς γνωστά.Τό άσμα τούτο ευκόλως παραλαμβάνει άλλος τής αυτής μορφώσεως καί επαναλαμβάνει, όταν διατελή είς παρομοίαν ψυχικήν διάθεσιν, διότι διαβλέπει έν αυτώ αποτύπωσιν των σκέψεων καί τών συναισθημάτων του, επιφέρων ενίοτε είς αυτό ασημάντους μεταβολάς, δια να αποκαταστήση πληρεστέραν την συμφωνίαν αυτού πρός τά ίδια συναισθήματα».
Όσο δια την χρονολογική τοποθέτηση του δημοτικού τραγουδιού, ο Στ. Κυριακίδης, το τοποθετεί εις την εποχή των Αυτοκρατορικών χρόνων της Ρώμης. Σε άλλο δημοσίευμα θα αναφερθώ στα Είδη Δημοτικών Τραγουδιών.
Εσύ Αθανάσιε! Και η όμορφη παρέα σου, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου --να γράφεις τα ονόματα των, αρέσει, κυρίως να γνωριζόμεθα-- με περίσσειο θάρρος, κόπο και χρόνο τα πράξατε και το πράττετε, ευλογημένα.
Ευχαριστούμε, για το εξαίρετο έργο σας και κυρίως για την πολιτιστική προσφορά, που μεταλαμπαδεύετε, κυρίως στις νέες γεννιές, στα παιδιά μας, με την ίδια έγνοια τού ποιητή:
«…Τη γλώσσα μού έδωσαν Ελληνική,Τό σπίτι φτωχικό στίς αμμουδιές του Ομήρου.Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στίς αμμουδιές τού Ομήρου…».
Με παρέσυρες Θανάση! Kαι δεν σταματώ τον oίστρο τής γραφής. Καί το πράττω με συνείδηση και κάτω από ειλικρινή αναγνώριση στο μεγάλο και «ευγενές» έργο σου. Γι’ αυτό θέλω να σε παρακαλέσω, δημόσια, το καλοκαίρι του 2014, να έλθετε στο χωριό μου, τα Κρινόφυτα.
Επίσης να πραγματοποιήσουμε μία συνάντηση με όλους του συλλόγους, για συνεργασίες, συνδιοργανώσεις και ότι καλό, για δύο λόγους:
α) Οικονομικούς (χρόνια δίσεκτα γαρ)
β) Ενωτικούς, ως Ελλήνων προμαχούντες.
Την ιδέα μου αυτή την καταθέτω, για ευρύτερο προβληματισμό και εκ του γεγονότος ότι έχετε γνώση, διάθεση και μεγάλη εμπειρία.
Σας χαιρετώ πατριωτικά και υπερήφανα, ως Καλαβρυτινός, εκφράζοντας την βεβαιότητα τού ποιητή μας Γιάννη Ρίτσου:
«….Όταν σφίγγουν το χέρι, ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο…».
Με συναδελφικούς και Πατριωτικούς Χαιρετισμούς.
Νέα Σμύρνη Αττικής 24-9-2013
Κώστας Κατσιάρης,
εκ Κρινοφύτων ΚαλαβρύτωνΠρόεδρος Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων «Ο Αρχαίος Κλείτωρ», Πρόεδρος της Ένωσης Κρινοφύτων «Οι Άγιοι Θεόδωροι» και
Μέλος-Ταμίας Διοικητικού Συμβουλίου Παγκαλαβρυτινής Ένωσης
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.