Το ουσιαστικό δίλημμα των εκλογών του Μαΐου εκτός ιδεολογημάτων

γράφει ο Οικονομολόγος  Σπύρος Θεοχάρης Παραλείποντας  οποιαδήποτε παράθεση στοιχείων και γεγονότων που τεκμηριώνουν την οικονομ...

γράφει ο Οικονομολόγος Σπύρος Θεοχάρης

Παραλείποντας  οποιαδήποτε παράθεση στοιχείων και γεγονότων που τεκμηριώνουν την οικονομικοκοινωνική κατάσταση στην οποία βρίσκετε η Χώρα και η περιοχή πηγαίνω κατευθείαν στο δια ταύτα

Ο  δρόμος για να βγούμε από τον κύκλο της ύφεσης είναι αυτός που θα χαράξουμε και θα ακολουθήσουμε μόνοι μας, τοπικές κοινωνίες, επιχειρηματίες,  εργαζόμενοι, φορείς, αυτοδιοίκηση  με βασική παράμετρο την συνέργεια και την οικονομία πόρων (οικονομικών ,φυσικών κλπ).

Αυτή η διαδικασία δεν θα γίνει άπαξ ,είναι μια δυναμική πορεία με λάθη ,πισωγυρίσματα ,αντιστάσεις ,επιτυχίες και επαναπροσδιορισμούς τον εφικτών στόχων κάθε φορά.

Η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα  που αποτελεί την ραχοκοκαλιά τής Τοπικής της Ελληνικής αλλά και της Ευρωπαϊκής  οικονομίας μέσα από τα θεσμικά όργανα  που την εκφράζουν  έχει καταλήξει  στο συμπέρασμα πως η ανταγωνιστικότητα της περιφερειακής οικονομίας τουλάχιστον , δεν μπορεί να στηριχτεί μακροπρόθεσμα σε μειώσεις δαπανών ( μισθολογικών, επενδυτικών κλπ  ) .

Με δεδομένη την απώλεια εισοδήματος που ξεπερνάει το 30 % τα τρία τελευταία χρόνια , η εσωτερική ζήτηση έχει φτάσει σε οριακά επίπεδα και η πολυσυζητημένη εξωστρέφεια δεν μπορεί άμεσα να δώσει λύσεις  (απαιτεί επανασχεδιασμούς, επενδύσεις, επιμονή κλπ) Άρα το πρόβλημα της αποεπένδυσης με κορυφαία συνέπεια  τη μείωση στην ενεργό ζήτηση που οδηγεί σε ακόμα χαμηλότερους οικονομικούς κύκλους, παραμένει .

Με αυτά τα δεδομένα  η ανεργία θα  συνεχίσει να αυξάνει  και καμία επιχείρηση δεν θα μπορεί να σχεδιάσει επενδύσεις για την εσωτερική αγορά της  μη ζήτησης.

Είναι φανερό πώς η τόνωση της απασχόλησης  θα οδηγήσει στην αύξηση της εσωτερικής ζήτησης  και  θα δώσει στις επιχειρήσεις την δυνατότητα να σχεδιάσουν με μεγαλύτερη σιγουριά τα βήματα τις εξωστρέφειας τους, χωρίς  να πέφτουν στην παγίδα της αναγκαστικής αναζήτησης αγοραστών για τα προϊόντα που δεν πωλούνται στην εσωτερική αγορά, σε τιμές του δεν τους αξίζουν .

Είναι  σχεδόν μονόδρομος η συνεργασία των κοινωνικών εταίρων και της  Αυτοδιοίκησης μέσω ενός τοπικού αναπτυξιακού σχεδίου για την επανεκκίνηση τις οικονομίας  .

Σε αυτή την πορεία  ο τρόπος διάθεσης των  κονδυλίων  από το  ΣΕΣ  και το RIS3 την επόμενη πενταετία είναι πολύ κρίσιμος, αποτελώντας  αναγκαία όχι όμως και ικανή συνθήκη για να οδηγήσει στην επιτυχία του εγχειρήματος γιατί :

-Τα κονδύλια δεν είναι αρκετά και  αν υπολογίσουμε  την απώλεια που έχει υποστεί η τοπική οικονομία τα τελευταία χρόνια το σημείο εκκίνησης χαμηλώνει περισσότερο.

-Η γραφειοκρατία που απαιτείτε για την εκταμίευση τους υπερβαίνει τα όρια αντοχής μεγάλου μέρους πιθανών τελικών αποδεκτών, ( αυτό είναι και θέμα της ΕΕ που είναι εξ ορισμού γραφειοκρατικός μηχανισμός )

- Οι πόροι αυτοί μπορούν υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις και στόχευση να υποβοηθήσουν όχι όμως και να διατηρήσουν μια οικονομική μεγέθυνση της τοπικής οικονομίας αν αυτή δεν έχει στόχο να παράγει αξιόπιστα επώνυμα προϊόντα  που θα διεκδικούν με επιμονή και συνέπεια μερίδιο από την εγχώρια και ξένη αγορά  

- Τέλος δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν ικανές απορροφήσεις ποσοτικά και χρονικά που θα φτάσουν στην πραγματική οικονομία με τον τρόπο που λειτουργεί σήμερα το τραπεζικό σύστημα . Άρα κλειδί θα αποτελέσει η δυνατότητα άντλησης κεφαλαίων από νέα χρηματοδοτικά εργαλεία , εκτός του παραδοσιακού δανεισμού ,σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο

Συμπερασματικά  η επανεκκίνηση της τοπικής οικονομίας δεν έχει άλλο δρόμο από την παραγωγή επώνυμου αξιόπιστου προϊόντος που θα διεκδικήσει με επιμονή και συνέπεια μερίδιο από την παγκόσμια αγορά αξιοποιώντας κάθε πόρο και κάθε μέσο που μπορεί να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση μέσα από ένα τοπικό αναπτυξιακό σύμφωνο .

Πρέπει άπαντες να κατανοήσουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει από «Μηχανής θεός » η λύση είναι στα χέρια αυτών που έχουν το πρόβλημα έστω και αν απαιτηθεί να παραμερίσουν πολλούς ανασταλτικούς παράγοντες για τους οποίους μπορεί να μην έχουν άμεση ευθύνη .

Οι  Υποψήφιοι για τους Δήμους και τις Περιφέρειες πρέπει να απαντήσουν σε δύο βασικά ζητούμενα  :

-Πως, με τα μέσα που διαθέτουν ή πρέπει να αναζητήσουν, θα  βοηθήσουν την  τοπική οικονομική επανεκκίνηση και

-Πώς θα διατηρήσουν ένα  όσον το δυνατόν καλύτερο δίκτυο κοινωνικής προστασίας.

Η πειστικότητα των απαντήσεων στα παραπάνω είναι  υπαρξιακή προϋπόθεση για την αυτοδιοίκηση ,την κοινωνική ειρήνη και προφανώς το ουσιαστικό ΔΙΛΗΜΜΑ  των εκλογών του Μαΐου . 

Σπύρος Θεοχάρης Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Λεχούρι Καλαβρύτων Είναι Οικονομολόγος απόφοιτος του Οικονομικού τμήματος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.