Πρακτική ιατρική των περασμένων δεκαετιών σε ανθρώπους και ζώα

γράφει ο Νίκος Παπακωνσταντόπουλος Το κεφάλαιο της πρακτικής ιατρικής είναι οπωσδήποτε ανεξάντλητο. Όσο κι αν οι θύμησες από τα παιδικ...

γράφει ο Νίκος Παπακωνσταντόπουλος

Το κεφάλαιο της πρακτικής ιατρικής είναι οπωσδήποτε ανεξάντλητο. Όσο κι αν οι θύμησες από τα παιδικά μας χρόνια στα χωριά μας παραμένουν ολοζώντανες, όσο χρόνο κι αν αφιερώσει κανείς στην έρευνα, είναι φύσει αδύνατον να καλύψει το θέμα. Θα προσπαθήσουμε ν’ αναφερθούμε επιγραμματικά και μόνο στα επόμενα άρθρα μας στις περισσότερο συνηθισμένες εμπειρικές φροντίδες σε ανθρώπους και ζώα στον τόπο μας.

Οι οικονομικές δυσχέρειες των περασμένων δεκαετιών και αιώνων, οι δυσκολίες μετακίνησης, τα μεγάλα κενά στην ιατρική κάλυψη, ειδικά των ορεινών και απομακρυσμένων περιοχών, περιόριζαν σημαντικά την επίσκεψη στο γιατρό. Έτσι, οι άνθρωποι αναζητούσαν λύσεις και προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν τα απλά ή τα πολυπλοκότερα προβλήματα της υγείας τους με οδηγό το ένστικτο, την αναμενόμενη βοήθεια από τη Θεία παρέμβαση, την κοινή λογική και την τεχνογνωσία που είχαν διδαχθεί ή και πολλές φορές ξεκλέψει από τους μεγαλύτερους.

Οι πολύ στοιχειώδεις γνώσεις πρακτικής ιατρικής ήταν γνωστές, σχεδόν, σε κάθε οικογενειάρχη, σε κάθε οικογένεια. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις βεντούζες, την περιποίηση-επίδεση μικροτραυμάτων, την αντιμετώπιση εγκαυμάτων. Εκείνοι που ήξεραν κάτι παραπάνω ήσαν λίγοι, ενώ πολύ λιγότεροι αυτοί που αντιμετώπιζαν πιο δύσκολα περιστατικά, π.χ. εξαρθρώσεις και κατάγματα.

Η θεραπευτική αξία των βοτάνων ήταν περισσότερο γνωστή και διαδεδομένη από ο,τιδήποτε άλλο μέσο και τα πλούσια σε χλωρίδα και πανίδα βουνά του τόπου μας, ο Χελμός και ο Ερύμανθος, ήταν μια μεγάλη φαρμακαποθήκη για τους μακρινούς, αλλά και τους κοντινούς προγόνους μας. Πιθανότατα έτσι εξηγείται και το ότι οι ορεινοί αυτοί όγκοι προστατεύονταν από θεότητες της αρχαιότητος.

Ο πρακτικός θεραπευτής δεν ήταν αμειβόμενος. Ήταν ένας άνθρωπος όπως όλοι οι άλλοι και ασχολιόταν με τα κτήματά του και τα ζώα του ή με οποιοδήποτε άλλο γνωστό επάγγελμα. Παρείχε περιστασιακά μόνο τις υπηρεσίες του σε όσους τού το ζητούσαν και δεχόταν σχεδόν πάντα τα φιλοδωρήματα σε είδος από τους ασθενείς του, όχι σε πνεύμα αμοιβής, αλλά σε πνεύμα φιλικής χειρονομίας.

Πρώτο θέμα η αντιμετώπιση των κρυολογημάτων, στο επόμενο άρθρο μας.

Νίκος Παπακωνσταντόπουλος

Ο Νίκος Παπακωνσταντόπουλος γεννήθηκε στο Λειβάρτζι του Δήμου Καλαβρύτων. Πέραν του λειτουργήματός του (Διπλωματούχος Νοσηλευτής) δραστηριοποιείται και στο λογοτεχνικό χώρο, με εκδόσεις βιβλίων και δημοσιεύσεις άρθρων στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Είναι παντρεμένος με την Ελένη Γάλλιου από το Γοργόμυλο Πρέβεζας και έχουν δύο παιδιά.