Το μήνυμα της Κυριακής - Κυριακή του Ασώτου

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014, ΙΖ΄ Λουκά (Λουκά Κεφ. ΙΕ΄, εδάφ. 11-31, η παραβολή του Ασώτου) Κείμενο Ιερού Ευαγγελίου Είπεν...

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014, ΙΖ΄ Λουκά

(Λουκά Κεφ. ΙΕ΄, εδάφ. 11-31, η παραβολή του Ασώτου)

Κείμενο Ιερού Ευαγγελίου

Είπεν ο Κύριος την παραβολήν ταύτην. Άνθρωπός τις είχε δύο υιούς. Και είπεν ο νεώτερος αυτών τω πατρί. Πάτερ, δός μοι το επιβάλλον μέρος της ουσίας. Και διείλεν αυτοίς τον βίον. Και μετ' ου πολλάς ημέρας, συναγαγών άπαντα ο νεώτερος υιός απεδήμησεν εις χώραν μακράν, και εκεί διεσκόρπισε την ουσίαν αυτού ζών ασώτως. Δαπανήσαντος δε αυτού πάντα εγένετο λιμός ισχυρός κατά την χώραν εκείνην, και αυτός ήρξατο υστερείσθαι. Και πορευθείς εκολλήθη ενί των πολιτών της χώρας εκείνης, και έπεμψεν αυτόν εις τους αγρούς αυτού βόσκειν χοίρους. Και επεθύμει γεμίσαι την κοιλίαν αυτού από των κερατίων ων ήσθιον οί χοίροι, και ουδείς εδίδου αυτώ. Εις εαυτόν δε ελθών είπε. Πόσοι μίσθιοι του πατρός μου περισσεύουσιν άρτων, εγώ δε λιμώ απόλλυμαι; Αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου και ερώ αυτώ. Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιον σου και ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου. Ποίησόν με ως ένα των μισθίων σου. Και αναστάς ήλθε προς τον πατέρα εαυτού. Έτι δε αυτού μακράν απέχοντος, είδεν αυτόν ο πατήρ αυτού και εσπλαγχνίσθη και δραμών επέπεσεν επί τον τράχηλον αυτού, και κατεφίλησεν αυτόν. Είπε δε αυτώ ο υιός. Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιον σου, και ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου. Είπε δε ο πατήρ προς τους δούλους αυτού. Εξενέγκατε την στολήν την πρώτην και ενδύσατε αυτόν και δότε δακτύλιον εις την χείρα αυτού και υποδήματα εις τους πόδας και ενέγκαντες τον μόσχον τον σιτευτόν θύσατε, και φαγόντες ευφρανθώμεν, ότι ούτος ο υιός μου νεκρός ήν, και ανέζησε, και απολωλώς ήν, και ευρέθη. Και ήρξαντο ευφραίνεσθαι. Ήν δε ο υιός αυτού ο πρεσβύτερος εν αγρώ. Και ως ερχόμενος ήγγισε τη οικία, ήκουσε συμφωνίας και χορών. Και προσκαλεσάμενος ένα των παίδων επυνθάνετο τι είη ταύτα. Ο δε είπεν αυτώ ότι ο αδελφός σου ήκει και έθυσεν ο πατήρ σου τον μόσχον τον σιτευτόν, ότι υγιαίνοντα αυτόν απέλαβεν. Ωργίσθη δε και ουκ ήθελεν εισελθείν. Ο ουν πατήρ αυτού εξελθών παρεκάλει αυτόν. Ο δε αποκριθείς είπε τω πατρί. Ιδού τοσαύτα έτη δουλεύω σοι και ουδέποτε εντολήν σου παρήλθον, και εμοί ουδέποτε έδωκας εριφον, ίνα μετά των φίλων μου ευφρανθώ. Ότε δε ο υιός σου ούτος, ο καταφαγών σου τον βίον μετά πορνών, ήλθεν, έθυσας αυτώ τον μόσχον τον σιτευτόν. Ο δε είπεν αυτώ. Τέκνον, συ πάντοτε μετ' εμού εί, και πάντα τα εμά, σα εστίν. Ευφρανθήναι δε και χαρήναι έδει, ότι ο αδελφός σου ούτος νεκρός ην, και ανέζησε και απολωλώς ην, και ευρέθη.

Ελεύθερη μετάφραση

Είπε ο Κύριος αυτή την παραβολή: Ένας άνθρωπος είχε δύο υιούς. Είπε ο νεότερος από αυτούς στον πατέρα του: «Πατέρα, δώσε μου, το μερίδιο που μού ανήκει από την περιουσία». Και τούς μοίρασε την περιουσία ο πατέρας. Ύστερα από λίγες μέρες μάζεψε ό,τι τού ανήκε ο μικρότερος γιος και έφυγε για μακρινή χώρα. Εκεί κατασπαταλούσε την περιουσία του, κάνοντας άσωτη ζωή. Όταν τα είχε ξοδέψει όλα, έπεσε μεγάλη πείνα στη χώρα εκείνη και αυτός άρχισε να στερείται. Τότε πήγε και προσκολλήθηκε σ' έναν από τους πολίτες της χώρας αυτής και εκείνος τον έστελνε στα χωράφια να βόσκει χοίρους. Ήταν τέτοια η πείνα του, που λαχταρούσε να γεμίσει την κοιλιά του από τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι, αλλά κανένας δεν του έδινε. Τότε συνήλθε του και είπε στον εαυτό του: «Πόσοι υπηρέτες του πατέρα μου τρώνε ψωμί και τους περισσεύει και εγώ κινδυνεύω να πεθάνω από την πείνα; Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου και θα τού πω: Πατέρα αμάρτησα στον ουρανό και σε σένα και δεν αξίζω πια να λέγομαι υιός σου. Κάνε με σαν έναν από τους υπηρέτες σου». Πράγματι, σηκώθηκε και γύρισε στον πατέρα του. Ενώ ήταν ακόμη μακριά, ο πατέρας του τον είδε, τον ευσπλαχνίστηκε και έτρεξε να τον προϋπαντήσει, πέφτοντας στο λαιμό του και φιλώντας τον πολύ. Τότε τού είπε ο γιος του: «Πατέρα, αμάρτησα στον ουρανό και σε σένα και δεν αξίζω πια να λέγομαι παιδί σου». Είπε τότε ο πατέρας στους υπηρέτες του: «Φέρτε την καλύτερη φορεσιά και ντύστε τον και βάλτε του και δαχτυλίδι στο χέρι και παπούτσια στα πόδια. Και φέρτε και σφάξτε το πιο καλοθρεμμένο μοσχάρι, να φάμε και να χαρούμε, γιατί αυτό το παιδί μου ήταν νεκρό και ξανάζησε, ήταν χαμένο και βρέθηκε. Και άρχισαν να διασκεδάζουν. Ο μεγαλύτερος γιος του πατέρα ήταν στο χωράφι και όταν επιστέφοντας πλησίασε στο σπίτι, άκουσε μουσική και τραγούδια. Κάλεσε τότε έναν από τους υπηρέτες και ζητούσε να μάθει τι συμβαίνει. Ο υπηρέτης του είπε: «Ήλθε ο αδελφός σου και ο πατέρας σου έσφαξε το καλύτερο μοσχάρι, γιατί γύρισε και είναι καλά». Τότε θύμωσε ο μεγαλύτερος αδελφός και δεν ήθελε να μπει στο σπίτι. Βγήκε λοιπόν ο πατέρας του και τον παρακαλούσε. Εκείνος αποκρίθηκε, λέγοντάς του: «Τόσα χρόνια σού δουλεύω, ποτέ δεν παραμέλησα καμία εντολή σου και ποτέ δεν έδωσες και σε μένα ένα κατσίκι για να διασκεδάσω με τους φίλους μου. Αλλά μόλις γύρισε ο γιος σου αυτός, που σού έφαγε όλο το βιός με πόρνες, έσφαξες για χάρη του το καλύτερο μοσχάρι». Τότε ο πατέρας του είπε: «Παιδί μου, συ πάντα είσαι μαζί μου και όλα τα δικά μου είναι δικά σου. Πρέπει να διασκεδάσουμε και να χαρούμε, γιατί τούτος ο αδελφός σου ήταν νεκρός και ξανάζησε, ήταν χαμένος και βρέθηκε».

Επιμέλεια: Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος

«Το μήνυμα της Κυριακής», που περιλαμβάνει την Ευαγγελική περικοπή της ημέρας και την ελεύθερη μετάφραση του κειμένου, θα αναρτάται στο ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ-NEWS κάθε Σάββατο απόγευμα.