To… χωριό

γράφει ο Νίκος Παπακωνσταντόπουλος Ήταν ένα Απριλιάτικο πρωινό, όταν πέρναγα μέσα από τα σοκάκια εκείνου του μικρού χωριού. Είχε γλυκο...

γράφει ο Νίκος Παπακωνσταντόπουλος

Ήταν ένα Απριλιάτικο πρωινό, όταν πέρναγα μέσα από τα σοκάκια εκείνου του μικρού χωριού. Είχε γλυκοχαράξει κι ο καταγάλανος ουρανός προμηνούσε μια ζεστή ανοιξιάτικη μέρα, με το απόλυτο πράσινο στο ξανάνιωμα της φύσης.

Ανοιχτές οι πόρτες των χαμόσπιτων των κατοίκων του κι άκουγες καθαρά από το δρόμο τη διακριτική φασαρία από τις ετοιμασίες τους να βγούνε στις δουλειές τους.

Πριν καλά-καλά βγει ο ήλιος έβλεπα να έχουν ξεχυθεί στο μεροκάματο και λίγο μετά να γυρίζουν φορτωμένες οι εργάτριες. Στο σπίτι τις περίμεναν άλλες να τις ξεφορτώσουν και να ξαναφύγουν χωρίς την παραμικρή χρονοτριβή. Ποιος ξέρει μέχρι να βραδιάσει πόσες φορές θα γινόταν αυτό το «πήγαιν’-έλα» και το «φόρτω-ξεφόρτω»! Καμία δεν φαινόταν να έχει παράπονο, καμία δεν βαρυγκωμούσε από την πολλή δουλειά, καμία δεν έδειχνε κουρασμένη και καμία δεν παραβίαζε το καθημερινό πρόγραμμα. Δεν ήξεραν ούτε τι θα πει πλούσιοι και φτωχοί. Ή όλοι μαζί πλούσιοι, ή όλοι μαζί φτωχοί. Μα κι όταν έφτανε δυστυχία, κανένας δεν ήταν λιγότερο δυστυχισμένος από τον άλλον!

Πόσοι από μας δεν θα ζήλευαν τους κατοίκους εκείνου του χωριού!

Ποιο ήταν το… χωριό;

Μερικές κυψέλες μελίσσια στην κοιλάδα της Σέλιτσας!

Νίκος Παπακωνσταντόπουλος

Ο Νίκος Παπακωνσταντόπουλος γεννήθηκε στο Λειβάρτζι του Δήμου Καλαβρύτων. Πέραν του λειτουργήματός του (Διπλωματούχος Νοσηλευτής) δραστηριοποιείται και στο λογοτεχνικό χώρο, με εκδόσεις βιβλίων και δημοσιεύσεις άρθρων στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Είναι παντρεμένος με την Ελένη Γάλλιου από το Γοργόμυλο Πρέβεζας και έχουν δύο παιδιά.