Καλάβρυτα 1821 μέσα από τις Ιστορικές Πηγές και Αναφορές - ΜΕΡΟΣ 3

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ Π.Π.ΓΕΡΜΑΝΟ – ΠΡΟΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΟΧΩΡΙΑ- ΤΗΝ ΑΓ.ΛΑΥΡΑ – ΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ – ΤΟ Μ.Σ...

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ Π.Π.ΓΕΡΜΑΝΟ – ΠΡΟΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΟΧΩΡΙΑ- ΤΗΝ ΑΓ.ΛΑΥΡΑ – ΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ – ΤΟ Μ.ΣΠΗΛΑΙΟ – ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΙΔΡΥΣΗ ΘΕΜΑΤΙΚΟΥ ΧΩΡΙΟΥ 1821

-3-

Δημήτρη Σταθακόπουλου Δρα κοινωνιολογίας της ιστορίας και πολιτισμού (οθωμανικής περιόδου) Παντείου Πανεπιστημίου, δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω – Μουσικολόγου.

Μαρτυρίες ξένων

α) Τόμας Γκόρντον: Ο Φιλέλληνας συγγραφέας βρίσκονταν το 1821 στην Ελλάδα κι έλαβε μέρος στην πολιορκία της Τρίπολης. Στο βιβλίο του, που εξεδόθη στα αγγλικά το 1832, έξι χρόνια, δηλαδή, πριν το οθωνικό διάταγμα, γράφει αναφερόμενος στον Π. Π. Γερμανό (που αρνούμενος να πάει στην Τρίπολη είχε μεταβεί με τους προκρίτους της Αχαΐας στην Αγία Λαύρα): «Από εκεί αυτός κι οισύντροφοί του έστειλαν γράμματα στους φίλους τους των άλλων επαρχιών και προετοίμαζαν ψυχικά τους ορεσίβιους για την επανάσταση. Τελικά ύψωσαν τη σημαία του Σταυρού και στις 21 Μαρτίου 1821 κυρίευσαν τα Καλάβρυτα

β) Αντ. Πρόκες Όστεν: Υπήρξε πρέσβης της Αυστρίας στην Κωνσταντινούπολη την περίοδο της Επανάστασης. Στην εξάτομη ιστορία του, της οποίας άρχισε τη συγγραφή το 1834, γράφει: «Ο Ανδρέας Λόντος, ο Ζαΐμης και Γερμανός, ο αρχιεπίσκοπος Πατρών, εξεκίνησαν μεν, αλλ’ εστάθησαν εις τα Καλάβρυτα, και μετ’ απατηλάς διαπραγματεύσεις μετά των Τούρκων διαδίδοντες την φήμην και εξ αυτής δήθεν φοβούμενοι, ότι οι Τούρκοι εσκόπουν να σφάξωσιν όλους τους εν Τριπόλει συνηγμένους αρχηγούς, ύψωσαν την 4 Απριλίου (δηλ. 23 Μαρτίου) την σημαίαν της επαναστάσεως». - Αντ. Πρόκες Όστεν: Ιστορία της Επαναστάσεως των Ελλήνων, τ. Α΄, σελ. 47, Αθήνησι 1868. Ο Πρόκες Όστεν ακολουθεί το νέο ημερολόγιο. Με βάση το παλιό, που ήταν τότε σε χρήση στην Ανατολή, η 4η Απριλίου αντιστοιχεί στην 23η Μαρτίου. ». - Τόμας Γκόρντον, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, βιβλίο Α΄, τ. 1, σελ. 78, εκδ. Μπάυρον.

γ) Μαξίμ Ρεϊμπώ: Ο Γάλλος Φιλέλληνας ήρθε στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 1821. Ο Τ. Γκόρντον γράφει γι’ αυτόν ότι «υπηρέτησε στην Ελλάδα και μπορεί να τον εμπιστεύεται κανείς απεριόριστα για καθετί που συνέβη κάτω από τα μάτια του» - . Στο βιβλίο του MemoiresSurlaGrece, που εξεδόθη στα Γαλλικά το 1824, ο Ρεϊμπώ αναφέρει ότι «ο Π. Π. Γερμανός και οι προεστοί, κατόπιν κοινής συμφωνίας, ύψωσαν το λάβαρο του σταυρού στα Καλάβρυτα, στις 4 Απριλίου 1821» (δηλ. στις 23η Μαρτίου). - Βλ. Τόμας Γκόρντον, οπ. παρ. σελ. ιγ΄. Βλ. Maxime Raybaud, Memoires Sur La Grece, τ. Α΄, σελ. 298, 1824. «D’ autres primats, et avec eux Germanos, archeveque de Patras, qui s’ etaient egalement achemines vers Tripolitza, voulant gagner du temps, s’ arreterent, sous diverses raisons, a Dimitzana et a Calavryta. Apres avoir epuise differents pretextes pour eviter de se rendre a la destination qui leur etait assignee, ils leverent, d’ un commun accord, l’ etendard de la croix dans cette derniere ville, le 4 avril 1821. Les Turcs qui s’ y trouvaient furent aussitôt desarmes, et gardes a vue dans quelques unes de leurs maisons ».

δ) ΣάμιουελΧάου:

«But Germanos, bishop of Patras, and the several of the most influential men, delayed, under various pretexts, complying with the summons; till the former, arriving at [1821. April.] Calavrita, and having no longer any excuse, suddenly displayed the standard of the cross, and called upon the people, in the name of God, and liberty, to take up arms against their oppressors. This was on the 4th; the people answered his call, by a general rush to arms, and the few Turks who were in the place, were made prisoners. The spark thus struck, mounted into a flame, and spread rapidly over the Morea». - Samuel Howe M. D.; An Historical sketch of the Greek revolution New York, 1828 (βλ. σελ. 18).

Μετάφραση : «Αλλά o Γερμανός, ο αρχιεπίσκοπος της Πάτρας, καθώς και αρκετοί από τους άνδρες με επιρροή καθυστέρησαν, με διάφορες προφάσεις, να ανταποκριθούν στο κάλεσμα. Όταν έφτασε [1821. Απρίλιος.] στα Καλάβρυτα, μη έχοντας πλέον καμία δικαιολογία, προέταξε ξαφνικά το σύμβολο του σταυρού, και κάλεσε το λαό, εν ονόματι του Θεού και της ελευθερίας, να πάρει τα όπλα εναντίον των καταπιεστών του. Αυτό συνέβη στις 4. Ο λαός ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά του, έσπευσε να πάρει τα όπλα, και οι λίγοι Τούρκοι που βρίσκονταν εκεί, πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Έτσι η σπίθα άναψε, γιγαντώθηκε σε φλόγα, και εξαπλώθηκε γρήγορα στο Μοριά».

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.......