Λειβάρτζι - συμπτώσεις ή χρουσουζιά;

γράφει ο Γιάννης Παπέλης Αναρωτιέμαι, αν είναι μόνο συμπτώσεις ή είναι η απόλυτη χρουσουζιά το γεγονός ότι τα τελευταία τρία –τέσσερα πε...

γράφει ο Γιάννης Παπέλης

Αναρωτιέμαι, αν είναι μόνο συμπτώσεις ή είναι η απόλυτη χρουσουζιά το γεγονός ότι τα τελευταία τρία –τέσσερα περίπου χρόνια έχουμε γίνει άνω-κάτω τόσο στον Σύλλογο της Αθήνας όσο και στο χωριό μας.

Πρώτα – πρώτα εξαναγκασθήκαμε κάποιοι από τα προηγούμενα Δ.Σ., να μη ξαναβάλουμε υποψηφιότητα προκειμένου να γλυτώσουμε από απειλές και τρικλοποδιές. Δεν βαριέσαι όμως. Ας πάει το παλιάμπελο. Δεύτερο, έκλεισε το σχολειό μας. Καμία όμως προσπάθεια να μείνει ανοιχτό. Τρίτο, οι αντιπαραθέσεις που δημιουργήθηκαν μεταξύ τοπικού Συμβουλίου και Συλλόγου της Αθήνας, με αποτέλεσμα να διαταραχθούν σχέσεις, και να δημιουργηθούν διχόνοιες. Προχωρήσαμε στις μαζικές αποχωρήσεις και διαγραφές τουλάχιστον 50 μελών αφού η διοίκηση του Συλλόγου δεν δέχθηκε τροποποίηση κάποιου άρθρου. Μεγάλη η αδιαφορία, μεγάλη και η περιφρόνηση. Και προχωράμε στο μεγάλο ζήτημα του παραλίγο καλόγερου στην Ιερά Μονή μας και του νεοδιορισμένου ιερέα στο χωριό μας Πατέρα Νεοκλή. Ο μεν Πρόεδρος του Συλλόγου Αθήνας δηλώνει στη Γενική Συνέλευση ότι ο Σύλλογος διαχωρίζει την θέση του από την Εκκλησία, ό ίδιος όμως –όπως πληροφορούμαι- έχει ήδη στείλει επιστολή στη Μητρόπολη ζητώντας να επισπευθεί η κουρά του δόκιμου για καλόγερος Σπυρίδωνα. Απαξιώνοντας έτσι όμως την άποψη της εγκεκριμένης από τη Μητρόπολη επιτροπής της Μονής που επικεφαλής ήταν ο ίδιος ο ιερέας μας Παπα-Νεοκλής, που είχε τις επιφυλάξεις του για την καταλληλότητα του Σπυρίδωνα. (Απαιτητικός, αναιδής, συμφεροντολόγος κ.ά.) Κάποιοι δε θερμοκέφαλοι, ξεκινούν να μαζεύουν υπογραφές για την παραμονή του Σπυρίδωνα, παραπλανώντας τον κόσμο λέγοντας ότι το κάνουν για να μη κλείσει το Μοναστήρι. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης όμως δεν μάσησε και τον ανακάλεσε. Άραγε ήταν τόσο λάθος ο Μητροπολίτης; Αρχίζει έτσι όμως το δράμα του ιερέα μας. Κυριολεκτικά κάποιοι Λειβαρτζινοί τον εξεδίωξαν. Από τη μια να καιγόμαστε να έχει το χωριό μας ιερέα αφού όλα τα άλλα σταδιακά τα χάσαμε (Αστυνομία, ΄Ταχυδρομείο, μόνιμο γιατρό, Σχολείο) και από την άλλη να έχουμε τόσο το θέμα των υπογραφών για τον Σπυρίδωνα, όσο και τις πράξεις μιάς θρασύτατης συμπατριώτισάς μας! Που με ελαφρά καρδιά και μυαλό αρχίζει να κάνει δημόσιες αναρτήσεις στο FB βρίζοντας και προπηλακίζοντας έναν ιερέα. Μη σεβόμενη ούτε αυτόν τον αείμνηστο πατέρα της, που ουδέποτε είχε δώσει δικαίωμα σχολίων στο χωριό μας κρατώντας σ’όλα του τα χρόνια στάση αξιοπρεπή.Μη σεβόμενη και αυτή την ανάγκη του χωριού μας να έχει μόνιμο ιερέα αφού αυτή διαμένει στην Αθήνα. Το δε άκρον άωτον ήταν -όπως πληροφορήθηκα- το να φέρει άλλον ιερέα από γειτονικό χωριό, προκειμένου να κάνει κάποιο τρισάγιο!!. Το αποτέλεσμα αυτής της ενέργειάς της ήταν η πλήρης απογοήτευση του ιερέα μας αφού δεν βρέθηκε φανερά και δημόσια τουλάχιστον κάποιος να σταματήσει την κατρακύλα της κυρίας αυτής.

Είναι όμως απορίας άξιον ότι ούτε ο νυν Πρόεδρος του Συλλόγου πήρε θέση υπέρ του ιερέα. Γιατί άραγε; Αυτός που πριν λίγα χρόνια προκειμένου να κάνει εντύπωση σε Γ.Σ. κραύγαζε και ταρακουνούσε ένα χαρτονόμισμα για ενίσχυση νέου ψάλτη προ του κινδύνου να μείνει το χωριό χωρίς ψάλτη, αφού ο αείμνηστος Γεώργιος (Γιωργάκης) Νικολόπουλος ήταν βαριά άρρωστος. Τώρα τι έκανε προκειμένου να κρατήσει τον ιερέα μας και την εκκλησία μας ανοιχτή; Που είναι οι ενέργειες και τα «μέσα» που πάντα δήλωνε ότι είχε; Γνωρίζω τι έκανε. Με ανατριχίλα πληροφορήθηκα ότι η μόνη παρέμβαση του Προέδρου ήταν ότι απλά και ευγενικά ζήτησε τηλεφωνικά από τον Ιερέα λεπτομέρειες για τον απολογισμό της εκκλησίας που δημόσια είχε αναρτηθεί. Γιατί άραγε; και επίσης να παραμείνει τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές. Γιατί άραγε; Σκέφτομαι, αυτά ήταν τα μόνα που τον ενδιέφεραν; Γνώριζε , όπως όλοι μας πόσο ρευστά ήταν τα πράγματα για την παραμονή ή όχι του ιερέα μας μετά το βρίσιμο της κας τάδε και τις 200 τόσες υπογραφές που μαζεύτηκαν. Και δεν φτάνει αυτό. Στην γιορτή της 25ης Μαρτίου, ο Σύλλογος της Αθήνας παντελώς απών από την πρωινή εκδήλωση στην αυλή του Σχολειού μας, αποφασίζει να καταθέσει στεφάνι το απόγευμα!!! δια εκπροσώπων!Απαξιώνοντας, τόσο την ιδέα της ημέρας, όσο και τον γέροντα ιερέα πατέρα του Παπα-Νεοκλή. Ετσι τουλάχιστον διάβασα σε αναρτήσεις στο FB. 

Σκέφτομαι, άραγε κανένα θετικό δεν βρέθηκε να απονεμηθεί σ’αυτόν τον ιερέα, που άφησε την μέχρι προ 6μήνου ενορία του προκειμένου να έλθει και να τιμήσει τη δική μας; Μας έπεφτε λίγος ένας νέος άνθρωπος πρόσχαρος, κοινωνικός, καλλίφωνος μελωδός, με όρεξη να προσφέρει στην ενορία μας και το κυριώτερο: ΜΟΝΙΜΟΣ. Μαθαίνω ότι ήδη πλέον έχουν αρχίσει αρκετοί που κάθε μέρα γίνονται και περισσότεροι να πλέκουν το εγκώμιο του Πατέρα Νεοκλή . Κρίμα. Είναι πλέον αργά. Ο Πατέρας Νεοκλής έχει ήδη επιστρέψει στην Ενορία του και εμείς είμαστε ακέφαλοι, προσδοκώντας τον εκάστοτε εν ρεπό που η Μητρόπολη θα μας στείλει. 

Σκέφτομαι: Θα είχαν συμβεί όλα αυτά αν υπήρχε εν ζωή ο αείμνηστος Γεώργιος (Γιωργάκης) Νικολόπουλος, Στυλοβάτης για πάρα πολλά χρόνια της Εκκλησίας μας, που κουνούπι δεν περνούσε κάτω από το ρουθούνι του. Τιμή μου που ήταν πεθερός μου.

Γιάννης Παπέλης