Γ. Παπαδημητρόπουλος: 18 Χρόνια από τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου

γράφει ο  Αντιστράτηγος ε.α. Γιώργος Παπαδημητρόπουλος Εμείς οι συνταξιούχοι περνάμε το πρωϊνό μας πίνοντας κανένα καφέ «βαρύ γλυκό»,...

γράφει ο Αντιστράτηγος ε.α.

Γιώργος Παπαδημητρόπουλος

Εμείς οι συνταξιούχοι περνάμε το πρωϊνό μας πίνοντας κανένα καφέ «βαρύ γλυκό», αφού προηγουμένως έχουμε κάνει έρευνα αγοράς για το ποια καφετέρια είναι φτηνή, και ξεφυλίζοντας για να περάσει η ώρα καμιά εφημερίδα. Τα μπάνια του λαού δεν ξεκίνησαν ακόμη γιατί η θάλασσα δεν «ξεθέλωσε» από την «μούτελη» (κοκκινόχωμα) που κατεβάζει ο Βουραϊκός και ο Σελινούντας, γιατί μέχρι χθες έβρεχε του «καλού καιρού» νύχτα μέρα.

Διαβάζοντας λοιπόν μια εφημερίδα στάθηκα με προσοχή στο άρθρο του Πρύτανη της δημοσιογραφίας του αειθαλή Χρήστου Πασαλάρη με τίτλο «Ανάψτε έστω ένα καντηλάκι στο μνήμα του έρμου ιδρυτή σας».

Είναι ένα κείμενο άξιο προσοχής και ανάγνωσης και πρωτίστως ανάγνωσης από τους παλιούς και νέους Πασοκτζήδες. Είναι συγκηνιτικό με αιχμές για την αγνωμοσύνη.

Αφού εξηγεί ο κύριος Πασαλάρης το πως βρέθηκε στον τάφο του Ανδρέα στο Νεκροταφείο, βλέποντας το μνήμα του ηγέτη, απότιστο γκαζόν κιτρινισμένο, να δεσπόζει μπροστά στο μάρμαρο η επιγραφή «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες», και στον υποτιθέμενο διάλογο «από τον άλλο κόσμο» με τον αείμνηστο ηγέτη που έφερε τις μεγαλύτερες ανατροπές στην μεταπολεμική Ελλάδα εξιστορεί το τι ειπώθηκε «Εϊ τι κάθεσαι και με χαζεύεις» σαν να τον άκουσα να μου λέει «Οι δικοί μου, πάει, με ξέχασαν, εσύ βρέθηκε να μου κάνεις παρέα;».

Ο διάλογος από τον «άλλο κόσμο» συνεχίζεται και φτάνει ο εν ζωή να ρωτά «τι έφταιξε, ποιοι σε εμπόδισαν; να ολοκληρώσεις το έργο σου; μήπως οι αταξίες σου; Απαντά ο αείμνηστος «Με πρόδωσε η καρδιά μου στη μέση του δρόμου. Οι καπεταναίοι μου δείλιασαν. Τέσσερις από δαύτους από κοντά και ο γιος μου με έβγαλαν από τη μέση τον Νοέμβρη του 94. Ο λαός κιότεψε, το σύστημα κέρδισε...και πολλά άλλα προφητικά γι’ αυτά που βλέπουμε σήμερα.

Είχε πει και πολλά άλλα, κατά το παρελθόν ο αείμνηστος Ανδρέας και όπως αναφέρει ο Τηλέμαχος Χυτήρης, σ’ ένα δημοσίευμά του για την επέτειο του θανάτου του Ανδρέα, θα αντιγράψω αυτολεξεί τι έγινε στη Σύνοδο στις Κάννες το 1995. Γράφει ο Χυτήρης....Στο τέλος της παρέμβασης, του ανέφερα την παραίτησή μου και την εντύπωση που μου προκάλεσε τότε ο Ανδρέας, μου είπε κοφτά: «Μην αυταπατάσαι δεν ακούν τι λέω παρακολουθούν πόσο αντέχω ακόμα. Ολα τελειώσανε. Και συμπλήρωσε με ένα χαμόγελο «Είμαι ο τελευταίος των Μοϊκανών».

Ζήτησα να μου εξηγήσει τι εννοεί ακριβώς.

«Αλλάζουν όλα μου είπε, τα οικονομικά κέντρα πήραν το πάνω χέρι, τέλειωσαν με τον κομμουνισμό και τώρα τελειώνουν και με τον σοσιαλισμό. Οι πολιτικοί δεν θα αντιδράσουν; Σε ερώτηση απάντησε έντονα: «ποιοι πολιτικοί; Αυτοί δεν θα υπάρχουν. Θα είναι κατασκευασμένοι».

Έγραψα τούτες τις αράδες, για να πω, ότι η γενιά μου και η γενιά μετά από μένα έζησαν δυο εμβληματικές πολιτικές προσωπικότητες. Τον Κων/νο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Έκαναν και αυτοί λάθη αλλά είχαν ανάστημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Βλέπουμε σήμερα την κατάντια του ΠΑΣΟΚ, το κόμμα του Ανδρέα «χλεύη των ηττημένων» το κόμμα του 45% να έχει φθάσει 8% και κείνοι που το΄φτασαν να ζητάνε ευθύνες από τους άλλους. Ένα ήταν το λάθος του αείμνηστου Ανδρέα «το ότι άφησε την πόρτα ανοιχτή και μπήκε η «σάρα και η μάρα» με αποτέλεσμα αφού απόλαυσαν την εξουσία την «έκαναν» για τους φυσιολογικούς ιδεολογικούς χώρους τους, μήπως και από εκεί γλείψουν κανένα κοκαλάκι. Αείμνηστε Ανδρέα, η πάλαι ποτέ κραταιά Αχαΐα με τους 4, 5, 6 βουλευτάς, κατάντησε σε έναν, και κείνος δοτός λόγω Πρωθυπουργίας.

Αείμνηστε ηγέτη, πιστεύω ότι από εκεί ψηλά θα βλέπεις εδώ κάτω, το πως οι δυό γόνοι μεγάλων ανδρών κατάντησαν την Ελλάδα, όμως ο αδίσταχτος χρόνος, για την πατρίδα μας φάνηκε στην έλλειψη ηγετών, γιατί οι μεγάλοι ηγέτες παγκοσμίως γεννήθηκαν τον 20ο αιώνα, και από την πρώτη μέρα του νέου αιώνα φάνηκε η έλλειψη.

Ήταν 18 Ιουνίου 1996 η ημέρα που στέρησε τον τόπο μας από τον τελευταίο μεγάλο ηγέτη. Ταξίαρχος ήμουν στην Τροχαία επικεφαλής των μέτρων τροχαίας κατά την κηδεία και θυμάμαι την λαοθάλασσα που είχε κατακλείσει την πρωτεύουσα.

Τούτο μου το δημοσίευμα παρακαλώ να μη θεωρηθεί πολιτικό κείμενο, αλλά σαν ιστορική αναφορά σε ένα μεγάλο ηγέτη, ένα μνημόσυνο και μόνο και για να μη ξεχνιόμαστε.

Γιώργος Αλ. Παπαδημητρόπουλος
Αντιστράτηγος ε.α.
Επίτιμος Υπαρχηγός ΕΛΑΣ
από το Σκεπαστό Καλαβρύτων.