Το Τουρκοπροσκύνημα στην Αχαΐα και ειδικότερα στο Σέμπτι των Νεζερών. ΜΕΡΟΣ 6ο γράφει ο Θανάσης Τζώρτζης Γκέρμπεσι (Προφήτη...
Το Τουρκοπροσκύνημα στην Αχαΐα και ειδικότερα στο Σέμπτι των Νεζερών.
ΜΕΡΟΣ 6ο
γράφει ο Θανάσης Τζώρτζης Γκέρμπεσι (Προφήτη Ηλία) gerbesi.wordpress.com
Ο Θανάσης Τζώρτζης βρίσκεται στο στάδιο έρευνας και συλλογής στοιχείων για όλη την επαρχία
Καλαβρύτων.
Τι απαντάει η Κυβέρνηση.
«Ελληνική Πολιτεία./ Η επί των Πολεμικών Γραμματεία
της επικρατείας./ Προς τους οπλαρχηγούς του τμήματος των Νεζερών./ Με
δυσαρέσκειάν της μεγάλην είδε η κυβέρνησις τας αιτιολογίας του αιτήματός σας,
μη δικαιολογούσας ποτέ δια την πράξιν ενός έργου αναξίου του υπέρ ελευθερίας
όρκου μας, και ανοικείου εις Έλληνας τοιούτους κατ’ εχθρών ανδρείως εγείροντας
τρόπαια./ Μ’ όλα ταύτα η κυβέρνησις συναινέσει και της Σ. Βουλής δια του υπ’
αριθ. 60 προβουλεύματος συγκατετέθη εις την άφεσιν του εγκλήματός σας,
προτρέπουσα ήδη δια του υπ’ αριθ. [κενό] διατάγματός της την φιλοτιμίαν σας εις
το να δράξετε πάλιν τα όπλα, και με νέους λαμπρούς αγώνας κατά των εχθρών να
αποπλύνητε τον ρύπον του ανομήματός σας, προσέχοντες εις το εξής να μην
υποπέσετε πάλιν εις τοιούτον αλλότριον ελληνικής ψυχής τόλμημα./ Αν δε πάλιν
(όπερ δεν ελπίζεται) υποπέσητε εις τούτο τότε βέβαια θέλετε ρίψει τον εαυτόν
σας εις αιώνιον όνειδος, θέλετε αποκοπεί της ολομελείας του έθνους
κατατρεχόμενοι πλέον χείριστα ως εχθροί της πατρίδος πλέον, ή οι Τούρκοι./ Περί
δε των όσα υποφέρετε η κυβέρνησις έλαβε την ανήκουσαν πρόνοιαν, συνεννοουμένη
μετά του αρχιστρατήγου, δια να καταστήσει την ησυχίαν μεταξύ σας, και να σας
ανακουφίση εκ των δεινών εις ά ήδη
βρίσκεσθε υποκείμενοι./ Εν Αιγίνη/ τη 16 Σεπτ. 1827./ Ο επί των Πολεμ.
Γραμματεύς της επικρατείας/ [υπογραφή].]. [….Για τα αναφερόμενα στο έγγραφο
προς την επί των Εσωτερικών και της Αστυνομίας Γραμματείαν της Επικρατείας,
επιτροπής διατεταγμένης παρά της Γραμματείας ταύτης να δώσει εκτενείς
πληροφορίες των κατά την επαρχίαν Καλαβρύτων διατρεχόντων, από 16.9.1827, η
Αντικυβερνητική επιτροπή δίδει εντολή στην «Επιτροπή των Προσόδων Καλαβρύτων.
[Ώστε] ο επί των πολεμικών να λάβη αντίγραφα αυτής, καθώς και της προλαβούσης
των κατοίκων και να τας διευθύνη εις τον
Αρχιστράτηγον προσκαλών αυτόν εις την ταχείαν διόρθωσιν αυτών των κακουργιών
και καταχρήσεων./ Εν Αιγίνη τη 21 Σεπτ. 1827».
Ο Κολοκοτρώνης φοβάται την
οργή των υποταγμένων.
«…βλέπων τον εαυτόν μου εκτεθειμένον εις κίνδυνον από επιβουλήν των
υποταγμένων, εις των οποίων τα χωρία επροχώρησα, και από κάθε κίνημα των εχθρών
οδηγουμένων από αυτούς…»[1].
Η εγκύκλιος του
Αρχιστρατήγου[2].
«Γράμμα Εγκύκλιον. Εκ του Αρχιστρατηγείου/ Διακοπτόν τη 25 Σεπτεμβρίου
1827./ Η Αυτού εξοχότης ο Αρχιστράτηγος και Διευθυντής απασών των κατά την
ξηράν Ελληνικών δυνάμεων./ Προς τους κατοίκους των χωρίων των επαρχιών Πατρών
και Γαστούνης, τους υποταγέντας εις τους Τούρκους./ Κινούμενος από
φιλανθρωπίαν, και από την επιθυμίαν την οποίαν έχω να σας λυτρώσω από τα δεινά
τα οποία σας φοβερίζουν από όλα τα μέρη, αν δεν επιστρέψετε υπό τας σημαίας της
πατρίδος σας, Σας γράφω το παρόν και Σας προσκαλώ να έλθητε να ενωθείτε με τους
αδελφούς Σας Χριστιανούς. Σας συγχωρώ ότι εκάμετε, λησμονώ καθόλου τα
περασμένα, και θέλω να σας προστατεύσω και υπερασισθώ όσον δύναμαι. Δεν εξετάξω
ποία είναι τα αίτια τα οποία σας ανάγκασαν να αφήσετε τους αδελφούς σας και να
ζητήσετε την επικίνδυνον και επονείδιστον προστασίαν των εχθρών της πίστεως και
πατρίδος Σας. Δεν έπρεπε βέβαια δια τα αδικήματα οπού Σας έκαμαν μερικοί να
αρνηθήτε την πατρίδα σας πλην, ως είπα, εγώ αυτά δεν τα εξετάζω, επειδή ήλθα με
απόφασιν να Σας συγχωρήσω και να σας υπερασπισθώ. Όθεν αν ακούσετε να έλθετε να
ενωθείτε με ημάς εικιλρινώς δια να κινηθώμεν κατά του εχθρού τα περασμένα θέλει
λησμονηθούν και δια το μέλλον Σας ετοιμάζεται, καθώς και εις τους λοιπούς
αδελφούς σας Έλληνας, η ελευθερία, και η ευλογία του Θεού. Εις ποίαν κατάστασιν
ευρίσκονται τα πράγματα της πατρίδος, τόσον τα πολεμικά καθώς και τα πολιτικά,
το επληροφορήθητε πλέον επειδή τα βλέπετε εμπρός εις τα μάτια σας. Τρέξατε να
ενωθήτε μαζί μου δια να τα βεβαιωθήτε καλύτερα. Τα στρατεύματά μου πλησιάζουν
προς τα μέρη Σας, με θέλετε να έλθω ως φίλος Σας ή ως εχθρός Σας; Μη χάσετε
μηδέ στιγμήν να μου αποκριθήτε αποφασιστικά. Τα φρονήματα Σάς τα εφανέρωσα, εις
τον εαυτόν σας μένει να διαλέξητε, ή τον χαϊμόν σας δια πάντα, ή την ελευθερίαν
σας αν ενωθείτε με τους αδελφούς Σας./ Σας ασπάζομαι./ Ο Αρχιστράτηγος/
(Υπογραφή)».
Τι ακολούθησε μετά την άφιξη του Κολοκοτρώνη στην περιοχή
και τα μέτρα που πήρε.
Κατόπιν (αφού συγκέντρωσε στην Κερπινή στρατεύματα και τα έθεσε υπό τις
οδηγίες του γιού του Γενναίου και του Δ. Πλαπούτα) ο Κολοκοτρώνης άπλωσε τα
στρατεύματά του στα προσκυνημένα χωριά και ειδοποίησε τους κατοίκους τους ότι
θα κάψει τα αμπέλια, τα σπίτια καιθα τους αφανίσει από προσώπου γης αν δεν του
παραδώσουν τα προσκυνοχάρτια για να τους εφοδιάσει με τα συγχωροχάρτια του
έθνους. Και έτσιμε τις απειλέςαυτές τα χωριά γύρισαν στο πλευρό των Ελλήνων[3].
Ας δούμε αναλυτικώτερα, τι αναφέρουν τα έγγραφα:
«Εξοχώτατε Στρατηγέ./ Αναφερόμεθα οι κάτοικοι του τμήματος των Νεζερών ότι
πρό δύο ήδη μήνας, ότι ο Γεν. Αρχηγός ήλθεν εις αυτά τα μέρη (εδώ δεν λανθάνει)
δεν έλειψαν τα στρατεύματα από το να τοποθετήσουν εις τα χωρία ταύτα του
τμήματος, και να μην μείνη κανένα χωρίον απήρακτον, όχι μόνον να μην περάσουν,
αλλά ως ανωτέρω και να μην τοποθετήσουν, και τοποθετούμενοι να τρέφωνται από τα
γεννήματά των, και γιδοπρόβατά των, και αγελάδια των, ώστε κατήντησαν οι
κάτοικοι σήμερον να πεινούν και να πεινούν τόσον ώστε να κινδυνεύουν
υστερούμενοι./ Εξοχότατε όλη η επαρχία έπαθεν, έδωκεν εις τροφάς, τα όσα
έπαθεν, έδωκε και επήρεν από το τμήμα τούτο. Ήτο ανεκδίηγητον μήτε και
περιγράφεται./ Δια τούτο συναχθέντες εις ένα μέρος οι Δημογέροντες και
καπεταναίοι του τμήματός μας, και συσκευθέντες περί της δυστυχίας μας και της
φθοράς όπου έως ώρας εδοκιμάσαμεν και δοκιμάζομεν καθημερινώς από τα
στρατεύματα και βλέποντες φανερά ότι εις το εξής δεν θα ημπορέσωμεν να
υποφέρωμεν αυτήν την τυραννίαν όπου δοκιμαζόμεθα, απεφασίσαμεν να σας το
αναφέρωμεν και να σας είπωμεν ότι το βάρος τούτο έγινεν εις ημάς ανυπόφορον και
δυσβάστακτον./ Επί τούτοις λοιπόν στέλνεται από μέρους του τμήματός μας ο
καπετάν Ασημάκης Λαπατίτης με την παρούσαν μας αναφοράν δια της οποίας σας
θερμοπαρακαλούμε όλοι κοινώς, να κάμετε έλεος εις τους δυστυχείς κατοίκους
τούτου του τμήματος, και να σηκωθήτε από τα χωριά του, αφήνοντάς τους ησύχους./
Στρατηγέ όλο το δεινόν των δυστυχημάτων, και τας φθοράς, τας οποίας εδικίμασαν
και δοκιμάζουν οι δυστυχείς κάτοικοι του τμήματός μας είσθε αυτόπτης και τα γνωρίζετε καλώτατα και ως υπερασπιστήν
των νόμων και των δικαιωμάτων του λαού ως τοιούτον σας γνωρίζωμεν, σας
ξαναπαρακαλούμε να σηκώσετε το βάρος και να ελευθερώσετε τους δυστυχείς αφήνοντάς
τους ησύχους αν δε και τα του εν αυτόν δεν ήθελε εισακουσθώσιν εις την δικαίαν
αίτησίν τους, σας ομνυόμεθα ενώπιον θεού και της φιλτάτης πατρίδος ότι
απελπίζοντας οι κάτοικοι του τμήματος τούτου, και η απελπισία πολλάκις κάμνει
πράγματα και καλά και κακά όποια αποτελέσματα ήθελε προξενήσει η απελπισία
τους, μη εισακουσθέντες εις την δικαίαν αίτησίν τους διαμαρτυρούμεθα εναντίον
σας, ενώπιον θεού και του έθνους, και εν
καιρώ τω δέοντι να δόσητε λόγον περί τούτου εις το έθνος και εις την φιλτάτην
πατρίδα περιμένοντες την απάντησιν ότι εισακούσθη η δικαία αίτησίς μας με το
ανήκον σέβας μένομεν./ τη 5 7βρίου 1827/ μοναστήριον Μακελλαριά/ Οι καπεταναίοι
του τμήματος/ Ν. Φραγ[γ]όπουλος/ Γιαννάκης Κοντογεωργάκης/ Σταμάτης Ποντιώτης/
Κωνσταντής Οικονομόπουλος/ Σπύρος Ευσταθίου/ Ασημάκης Λαπατίτης/ Χρίστος
Αδαμόπουλος/ Κώστας Γκερμπεσιώτης/ Πανάγος Λαπατίτης/ Οι Δημογέροντες του
τμήματος/ Γεωργάκης εκ Καλάνιστρας/ Ζαφείρης από Κάλανο/ Παπαγιώργης από
Πλάτανο/ Δημητράκης εκ Σποδιάνας/ Αντώνης από Κομπηγάδι/ Παναγιώτης [από]
Δεντρά/ Αναστάσης του Μάνεσι/ Κανέλος του Πανάγου[;]./ Ίσον απαράλλακτον τω
πρωτοτύπω/ τη 16 7βρίου1827 Εν Αιγίνη / Ο επί των Εσωτ. και Αστ. Γραματεύς./
Αναστ. Λόντος.».
«…Διό βλέποντας μ’ όλα ταύτα δεν
κατορθώνει τους καλούς σκοπούς του, επροσκάλεσε μέσον του αδελφού του Νικολάκη
τον Γ. Αρχηγό. Η εκλ.[λαμπότης του] φθάσας εις δυστυχή ταύτην επαρχίαν μας
οδηγούμενος παρά του Βασιλείου Πετιμεζά, Μελετόπουλου και [1λ.δυσαν.] δεν
έστρεψε την προσοχήν του εις άλλους ει μη να συνάξη στρατεύματα υπέρ τας επτά
χιλιάδας και συνάζοντάς τα να τα απλώση εις τα χωρία του τμήματος των Νεζερών
αφανίζοντας εξολοκλήρου τους δυστυχείς κατοίκους τούτου του τμήματος. Δεν τους
άφησεν οσπίτια, γεννήματα διόλου, βόδια, γελάδια γιδοπρόβατα φθάνοντας αναιδώς
να αφαιρούν και την τιμήν των, τα δε λοιπά αισχρόν εισίν να λέγωμεν. Σ.
κυβέρνησις, αναφέρθημεν προς την εκλαμ.
και εμμέσως και αμέσως και προφορικώς και δι αναφορών να παύση. Η εκλαμ. αυτής
να ολιγοστεύση τον θυμόν της. Του περίσευσε διπλασιάζοντας τας κακουργίας του,
έστειλε τον μεν Πετιμεζάν εις Άηβλάσην και αυτός[;] έκαυσε των κατοίκων τα
οσπήτια, άνοιξαν εν γένει τα υπόγειά των και δεν τους αφήσαν τίποτα παρά εκείνα
όπου εφορούσαν επάνω τους. Τον δε αντιπρόσωπόν του Κολιόπουλον εις Δεμέστιχα,
και άπλωσε τα στρατεύματα εις Ποντιάδες, Καρούσι και [1.λ. δυσαν.], Δεμέστιχα
και Μουρίκια και έκαμον τα ίδια, και όπου οι κάτοικοι δεν κατέφυγον εις Πάτρας
βέβαια ήθελε τους στείλει όλους αιχμαλώτους στο λησταρχείον φρούριον της
Καρυταίνης, καθώς έχει στελμένους υπέρ τους δέκα Καλαβρυτινούς, …ίτας, Βυσωκιώτας,
Σιλιανίτας και λοιπούς. Αφού έκαμεν όλα τα ανωτέρω χωρίς να αφήση τίποτα άλλο
ειμή ολίγες [1.λ. δυσαν.] εμίσευσεν αφήνοντας τον αντιπρόσωπόν του Κολιόπουλον
να τα τελειώση και αυτά η εξοχότης του, μη αφήνοντάς μας καιρόν διόλου να
αναφερθώμεν. Βλέποντες λοιπόν τον τέλειον αφανισμόν και ότι θέλει αποθάνομεν
και από [1.λ. δυσαν.] και από την πείνα, εσυνάχθημεν και του εγράψαμε να μας
ελευθερώση και να μας αφήση ησύχους της
οποίας η κόπια περικλείεται. Σ. κυβέρνησις, παρακαλείσαι θερμώς να διαταχθή ο
ειρημένος Κολιόπουλος να σηκωθή από το τμήμα τούτο και να μας αφήση ησύχους με
το να μην κάμη άλλο τι ειμή να αφανίση τα λείψανα[τμήματα;] του Γ. αρχηγού και
τότε ημείς θέλει απελπισθώμεν και η απελπισία μας θέλει μας φέρει τον παντελή
αφανισμόν μας και […] ότι ημείς […] αν μόνοι μας δεν δυνηθώμεν να τον
αντιπαραταχθώμεν θέλει […] εκ δευτέρου με τους Τούρκους , να τον […] από τον
τόπον και τα οσπήτια μας…»[4].
«Εκλαμπρότατε Γεν. Αρχηγέ!/
Αναφερόμεθα ότι μετά τον μιστεμό σας εμπιστευόμενοι εις τον στρατηγόν Γενναίον
ήλθαμεν όλοι εις τα χωριά μας, κατά τας διαταγάς οπού είχατε αδησμένας, δια να
κοιτάξωμεν να μαζώσωμεν κανένα κουκί γέννημα, παρρησιαζόμενοι εις τον στρατηγόν
Γενναίον, αφού μας έδωσε τα πιστά και διαταγάς του, εμίσησεν λέγοντάς μας, όταν
τον παρεκαλέσαμεν περί τούτου ότι θέλει
σηκωθεί και ο στρατηγός Κολιόπουλος. Η δε εξοχότης του όχι μόνον δεν εσηκώθη,
αλλά ήλθε και ετοποθέτησε κατά πρώτην φοράν το χωρίον Τουμενά, και αφού οι
στρατιώτες του κατηφάνισαν εξ’ ολοκλήρου εκείνο το χωρίον, απέρασαν εις Ζαχλωρού
χαλιόντες οι στρατιώτες τα οσπίτια καίγοντας την ξυλικήν, όστις λέγει ότι θέλει
απεράσει απ’όλα τα χωρία κάμνοντας τα ίδια έως εις Γουμένιτσα, και τότε να
ριφθούν εις τα επί λόγω προσκυνημένα χωρία, να τους γυμνώσουν παίρνοντας και το
πράγμα τους./ Εκλαμπρότατε φθάνει, είναι αρκετή η τόση πεδεία του τμήματος του
Νεζερού, κάμε έλεος λοιπόν, ευσπλαχνιζόμενος τους δυστυχείς κατοίκους, διατάττοντας τον ηρημένον
στρατηγόν Κολιόπουλον να σηκωθή και να αφήση ησύχους και ελευθέρους, από του να
τους τυραννή, αν δε και η δικαία αίτησής μας δεν εισακουσθή, απελπίζοντες οι
κάτοικοι και απελπιζόμενοι η απελπισία τους τιο αποτέλεσμα θα φέρη κύριος οίδε,
και ας όψεται ο αίτιος δίδοντας λόγον εν
καιρώ εις τον θεόν, και εις το έθνος και την φιλτάτην πατρίδα. Επειδή αν δεν
διαταχθή να σηκωθή, ότι ήθελε μας ακολουθήση αξαιτίας του, το κρίμα των
ανηλίκων παιδίων και γυναικών μας ας είναι εις τον λαιμόν του αίτιου του κακού,
ότι μην υποφέροντες όλοι εν γένει από Πετζάκους και κάτω θέλει κατεβούμεν εις
Πάτρας μην υποφέροντάς τον, ότι το βάρος αυτό προς ημάς είναι δυσβάσταχτον και
ανυπόφορον./ Εκλαμπρότατε δια της παρούσης μας σας ιδεάζομεν, η απελπισία μας
εις τι θα μας καταντήση και ύστερον μην έχετε λόγον καιι μας ειπήτε , ότι από
το ένα μέρος μας δίδετε πίστιν να καθήσωμεν ήσυχοι, και από το άλλο μας
κυνηγάτε δια να πάγωμεν εις τους Τούρκους. Διό ξαναπαρακαλούμεν να εισακουσθή η
δικαία αίτησίς μας, να μας ελευθερώσης διατάττοντας τον στρατηγόν Κολιόπουλον
να σηκωθή. Με το ανήκον σέβας μένομεν./ Τη 8 Σεπτεμβρίου 1827. μοναστήρι
Μακελλαριάς./ Οι Δημογέροντες/ Αντώνης του τμήματος των Νεζερών./ Οι ευπειθείς
των διαταγών σας/ Γιάννης Κοντογιωργάκης./ Σπύρος Ευσταθίου./ Κωνσταντίνος
Οικονομόπουλος./ Χρήστος Γουμενιτσάνος/ Πανάγος Λαπαναΐτης./ Ίσον απαράλλακτον
τω πρωτοτύπω/ τη 16 Σεπτ.1827, εν Αιγίνη/ Ο επί των Εσωτερικών και της
Αστυνομίας Γραμμ. της Επικρατ./ Αναστ. Λόντος»[5].
«Προς την επί των πολεμικών Γραμματεία της επικρατείας!/ Δυσπερίγραπτος
είναι η κατάστασις εις την οποίαν οι κάτοικοι της επαρχίας ταύτης ως εκ των
εχθρικών εισβολών, και εκ της εις αυτήν διαμονής των στρατευμάτων του έθνους
κατήντησαν, ώστε να ευρίσκωνται ήδη εις την σκληράν αμηχανίαν , εξ ής
ηναγκάσθημεν να διαλύσωμεν κατά διαταγήν της αυτού εξοχότητος του αρχιστρατήγου
και δια της συγκαταθέσεως του Γ. αρχηγού των Π. στρατευμάτων και διαλύσαντα τα
επαρχιακά στρατεύματα, αρκεσθέντες μόνον εκ της ανάγκης να διατηρηθώσιν εκ της
επαρχίας ταύτης εις την θέσιν των Νεζερών σκοπιά εκ 200 στρατιωτών και ετέραν
εις την θέσιν των Σελών συγκειμένη από τους εδικούς μας μισθίους στρατιώτας,
από εκλεκτούς του στρατηγού Δ. Μελετόπουλου και από άλλους του στρατηγού Θαν.
Χρυσαντακόπουλου. Αλλ’ ήδη θεωρώ ότι εξεκενώθη όλως διόλου η επαρχία ταύτη από
τα προς το ζην αναγκαία, εις το χείριστον οπού
Ηπειροσουλιώτικα σώματα περιφέρονται εις αυτήν ήδη τόσον εναντίον[;] εξ’ ών
αν δεν απαλλαγώσιν οι κάτοικοι φθάνουν εις την εσχάτην απελπισίαν./ Προ ημερών
κάποιος Χρήστος Ψέμας, και Πολυζώης, οι κατηχητές της βδελυράς εις τους εχθρούς
υποταγής κατοίκων μέρους των Νεζερών, χωρίς να παρουσιασθώσιν εις τον
αρχιστράτηγον δια να λάβωσι την [ 1 λ. δυσαν.] αλλ’ ουδέ εις καμμίαν άλλην
στρατιωτικήν αρχήν, αλλ’ εισέτι [1λ.δυσαν.] ενωμένοι με τους Τούρκους, ήλθον
περιφερόμενοι μυστικώς εις τα πρώην υποταγμένα εις τους εχθρούς χωρία,
συνάζοντες ρεαμλίκια[;] και επειδή τούτο είναι εναντίον εις τα καθήκοντά μου
απέστειλα μερικούς στρατιώτας μου, οίτινες τους συνέλαβον, και φέροντάς τους
δια να τους αποστείλω εις τον Γ. αρχηγόν, καθ’ήν περί αυτών έχω προλαβούσαν
διαταγήν του, παρ’ ελπίδα ώρμησεν ο Σταμάτης Μποντιώτης με τους ομόφρονές του,
τους ήρπασεν δυναστικώς από τας χείρας των στρατιωτών μου, πληγώσας εξ αυτών
[2λ. δυσαν.], και μαζί με τους [1 λ. δυσαν.] και με τους οπαδούς του Μποταίους
και Καρουσιώτας κατέφυγεν εις Πάτρας, λαβών μεθ’ εαυτού την επιούσαν περίπου
των 500 εχθρών, και μερικούς των εισέτι μενόντων[;] υπ’ αυτούς, μεθ’ ών ελθών
δια νυκτός έως εις το Δεμεστιχέϊκον αμπέλι, εσήκωσεν όσον γέννημα είχεν η μία
σπηλιά, και πριν φθάσωσι κατ’ αυτών ο αδελφός μου Παναγιωτάκης. Ο χιλίαρχος
Σταύρος Σαρδελιάνος, Γ. Κοντογεωργάκης, και οι εις Νεζερά σκοπιά Σπύρος
Ευσταθίου και Κ. Οικονομόπουλος, ανεχώρησαν μετά σπουδής[;], υποστρέψαντες εις
τας Πάτρας, εν ώ μάλισατ ήρχετο εις βοήθειάν των και ο προδότης Νενέκος με τους
συν αυτώ./ Βλέπω και με λύπην μου θεωρώ την ανάγκην του να συστήσω εις την
ηρημένην θέσιν των Νεζερών στρατόπεδον 500 στρατιωτών επιλέκτων, ικανόν δια να
εμποδίζη κάθε εχθρικήν προσβολήν εις κάθε επιχείρησιν των Τουρκοφρόνων, αλλ’όλα
αυτά τα μέσα λείπουν και κατά χρέος επικαλούμαι την επικουρίαν της Σ.
Κυβερνήσεως δια της Γραμματείας ταύτης των πολεμικών, παρακαλών να εξευρεθή ο
πόρος των προς σύστασιν του διαληφθέντος στρατοπέδου αναγκών τροφών και
πολεμοφοδίων, άνευ των οποίων ουδείς όσοι επί του παρόντος ευρίσκονται εις την
ειρημένην θέσιν δεν ημπορεί να επιμείνη εκεί. Να εξευρεθή και το μέσον του να
απαλλαγή πλέον αυτή η επαρχία από τη μάστιγα των διαληφθεισών στρατευμάτων τα
οποία περιφέρονται εις αυτήν εισέτι. Αναμένων απάντησιν της επί των Πολεμικών
Γραμματείας, μένω βαθυσεβάστως./ Ο συμπολίτης./ Βασίλειος Πετιμεζάς/ Εκ Μ.
Σπηλαίου/ τη 28 10βρίου 1827».
Οι κάτοικοι του τμήματος των
Νεζερών αναγνωρίζουν το σφάλμα τους και ζητούν την επιείκεια του έθνους.
«…Σ. κυβέρνησις, παρακαλείσαι θερμώς…να είμεθα
ελεύθεροι από κάθε ποινή του έθνους και κατηγορία επειδή και ως ανωτέρω [3 λ.
δυσαν.] εκάμαμεν την απατηλήν εκείνην συμφωνίαν με τον Ιμπραχήν, και με το να
γνωρίσαμε το σφάλμα μας και το ομολογούμεν παρακαλούμεν θερμώς να μας σταλεί η
αθώωσή μας τόσον όλων των κατοίκων των ειρημένων χωρίων καθώς και των
καπεταναίων Σπύρου Ευσταθίου, Κωνσταντή Οικονομόπουλου, Γιάννη Κοντογεωργάκη,
Σταμάτη Ποτιώτη και Χρήστου Αδαμόπουλου, ως [1 λ. δυσαν.] το σφάλμα μας. Όντες
λοιπόν βέβαιοι [2 λ. δυσαν.] εις ημάς, η Σ. κυβέρνησις ευσπλαχνιζομένη δε θέλει
μας αφήσει παραπονεμένους και υστερημένους των αιτήσεών μας, θε να μας σταλλεί
η αθωότης του σφάλματός μας, να διαταχθή
ο στρατ. Κολιόπουλος να σηκωθή και να μας αφήση ησύχους. Με το ανήκον σέβας
μένομεν. Τη 8 7βρίου 1827 . μοναστήριον Μακελαριάς./ Οι ευπειθείς των διαταγών
σας./ Δημογέροντες των χωρίων…»[6].
Ποιοι «επανήλθαν».
Από έγγραφο του Θ. Κολοκοτρώνη προς την Βουλή της Ελάδος, με ημερομηνία
11.8.1827[7],
προκύπτει ότι με έγγραφά τους εζήτησαν να «επανέλθουν» στα ελληνικά στρατεύματα
τα χωριά: Πετσάκοι, Μαζαράκι, Κουνινά, Παρασκευή, Κακό χωριό Βοστίτσης,
Κυρίτσοβα, Γουμένιτσα και επίσης ο Σταμάτης Μποντιώτης.
Επίσης από άλλο έγγραφο του Θ. Κολοκοτρώνη προς τη Βουλή των Ελλήνων με
ημερομηνία 24.8.1827, προκύπτει ότι με έγγραφά τους ζήτησαν την επαναφορά τους
στα ελληνικά στρατεύματα οι: Κ. Κοντογεωργάκης, Καρασπύρος, Κωνστ.
Αγιοβλασίτης, Κώστας Γκερμπεσιώτης, Γκολφίνος Λουμπιστιάνος και έμεινε μόνο ο
Νενέκος με τους «μετ’αυτού»[8].
Σε αυτούς θα πρέπει να προστεθούν και οι στην προηγούμενη παράγραφο με
τίτλο: «Οι κάτοικοι του τμήματος των
Νεζερών αναγνωρίζουν το σφάλμα τους και ζητούν την επιείκεια του έθνους»,
αναφερόμενοι κάτοικοι των «ειρημένων χωρίων καθώς και των καπεταναίων Σπύρου
Ευσταθίου, Κωνσταντή Οικονομόπουλου, Γιάννη Κοντογεωργάκη, Σταμάτη Ποτιώτη και
Χρήστου Αδαμόπουλου», όπως επίσης και οι υπογράφοντες αυτό το έγγραφο Παπα
Κωνσταντής Λακωματιώτης/ Γεώργης Καλανιώτης/ Αγγελής Κομπηγαδιώτης/ Πλάτανος/
Παπα Γεώργης/ Αγιοβλάσης/ Γεώργης Οικονομόπουλος/ Αντώνης Καραμεσίνης/ Κανέλος
Ασανιώτης/ Αναστάσης […]/ Αναστάσης Μανεσιώτης/ Πάνος Φλαμπουριώτης/ Γιαννάκης
Κοντογεωργάκης/ Σταμάτης Μποτιώτης/ Σπύρος Ευσταθίου/ Κωνσταντής
Οικονομόπουλος/ Κώστας Γκερμπεσιώτης/ Αντώνης Λάρης/ Γεώργιος Ζαΐμης/ Γεώργιος
Γιαννόπουλος/ Γεώργης Παυλόπουλος/ Αναγνώστης Οικονομόπουλος/ Πανάγος
Μεζελόπουλος/ Θιοφάνης Παπαδόπουλος/ Βασιλάκης από Ντουμενά/ Γεώργης Πολιτόπουλος/ Ζαχλωρού Κανέλος/
Δημητράκης Κουβαράς/ Αντώνης Κουτελιώτης/ Δημητράκης Βε..δης[;].
Πηγή: Όπου αυτή δεν αναφέρεται, είναι τα Γ.Α.Κ.
(Τα έγγραφα πλήρη ευρίσκονται καταχωρημένα στο υπό διαμόρφωση πόνημά μου για
την επαρχία Καλαβρύτων).
[1] Ελληνικά υπομνήματα Ι. Θ. Κολοκοτρώνη, υπό Χ. Ν.
Φιλαδελφέως - Αθήνα 1856, σ. 510.
[2] Ήταν ο Ρίτσαρντ Τσώρτς ή Τσούρτς ή
Τσούρτζ ή Τσώρτζ όπως τον αποκαλούσαν στην Ελλάδα (1784-Αθήνα Μάρτιος 1873).
Καταγόταν από την Ιρλανδία ήταν φιλλέληνας στρατιωτικός. Είχε συστήσει στα
Ιόνια νησιά στρατιωτικό σώμα από Έλληνες για λογαριασμό των Βρετανών. Το 1827
τον κάλεσαν οι Έλληνες και ορίστηκε αρχηστράτηγος του στρατού ξηράς. Στη
συνέχεια έγινε αρχηγός της Δυτικής Ελλάδος, Σύμβουλος Επικρατείας, πληρεξούσιος
στην Α΄ Εθνοσυνέλευση των Αθηνών το 1843 και γερουσιαστή το 1844.
[3] Βακαλόπουλος τ. 7. σ. 785.
[4] Έγγραφο των δημογερόντων και
οπλαρχηγών του τμήματος των Νεζερών προς την Κυβέρνηση από 8 7βρίου 1827.
[5] Έγγραφο των επικεφαλής του τμήματος
Νεζερών, στον Γεν. Αρχηγό,από 8 7βρίου 1827.
[6] Έγγραφο των δημογερόντων και
οπλαρχηγών του τμήματος των Νεζερών προς την Κυβέρνηση από 8 7βρίου 1827.
[7]Ελληνικά υπομνήματα Ι. Θ.
Κολοκοτρώνη, υπό Χ. Ν. Φιλαδελφέως - Αθήνα 1856, σ. 538.
[8] Ελληνικά υπομνήματα Ι. Θ. Κολοκοτρώνη, υπό Χ. Ν.
Φιλαδελφέως - Αθήνα 1856, σ. 538.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.