Τώρα είναι η ευκαιρία για μια κοινή αναπτυξιακή στρατηγική για την Αχαϊα

γράφει ο οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας Αυτό που δεν έχει γίνει ακόμα αντιληπτό από το μεγαλύτερο τμήμα των ψηφοφόρων των πρόσφατων αυτο...

γράφει ο οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας

Αυτό που δεν έχει γίνει ακόμα αντιληπτό από το μεγαλύτερο τμήμα των ψηφοφόρων των πρόσφατων αυτοδιοικητικών και περιφερειακών εκλογών, είναι πως πέρα από την αναπόφευκτη πόλωση για τον καθορισμό νέων πολιτικών ισορροπιών, οι εκλογές αυτές ανέδειξαν επί της ουσίας τους νέους «κόμβους» διοχέτευσης του κοινοτικού χρήματος για την επόμενη επταετία, μεταλλάσσοντας τις περιφέρειες στους νέους πυλώνες ανασύστασης της οικονομίας. 
Ίσως τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή πού η εκλογική φρενίτιδα έχει τελειώσει να αναδειχθεί μία άλλη βασική παράμετρος εκλογής των νέων εκλεγμένων εκπροσώπων στους Δήμους και την Περιφέρεια. Η δυνατότητα συνεργασίας όλων για την προώθηση κοινής αναπτυξιακής στρατηγικής για την Αχαία.

Όταν τα υπό διαχείριση κονδύλια αναμένεται να ανέλθουν σε 6,6 δις. ευρώ και η διαχείριση της μερίδας του λέοντος του ΕΣΠΑ θα ανατεθεί στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ως πολίτες υποχρεούμαστε να ελέγχουμε πλέον με κριτήριο κυρίως την ικανότητα και αποτελεσματικότητα και όχι την γενικότερη πολιτική η κομματική ταύτιση. Άλλωστε, η νέα εποχή απαιτεί ΝΕΟΥΣ έντιμους διαχειριστές με παιδεία και εμπειρίες και όχι «ταγμένους» κομματικούς παράγοντες. Θα πρέπει να γίνει σαφές σε όλους πως οι νέοι εκπρόσωποι μας δεν θα είναι απλώς «τοπικοί κυβερνήτες», αλλά και τοπικοί διαμεσολαβητές μεταξύ της Ε.Ε. από την μία πλευρά και της επιχειρηματικής κοινότητας από την άλλη. Ο νέος αυτός ρόλος θα τους δώσει την μοναδική ευκαιρία να αναδειχθούν ταυτόχρονα σε πυλώνες στήριξης της κοινωνίας.

Η στήριξη αυτή δεν αντιμετωπίζεται μόνον με φιλανθρωπίες και μορφές εθελοντισμού. Είναι ασφαλώς πολύτιμο το έργο των κοινωνικών οργανώσεων και της Εκκλησίας, όμως το πρόβλημα πλέον έχει ξεπεράσει λύσεις με προσεγγίσεις τύπου μνημόνιο – αντιμνημόνιο. Η ουσιαστική λύση πρέπει να δοθεί με θεσμούς δημόσιους, είτε κεντρικούς, είτε αυτοδιοικητικούς. Κατά συνέπεια η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να αποκτήσει επί τέλους τα εφόδια να αναλάβει τον πρωτεύοντα αυτό ρόλο.

Δεδομένης της μεγάλης κρίσης αλλά και απογοήτευσης του πληθυσμού και καθώς αυξάνονται τα σημάδια που υποδεικνύουν ότι, παρά την σταδιακή έξοδο από την κρίση, οι χαμηλότερες εισοδηματικές τάξεις έχουν τις λιγότερες πιθανότητες να βελτιώσουν την θέση τους σύντομα πρέπει να ενταθούν οι πιέσεις για ουσιαστικές παρεμβάσεις και δράσεις. Δεν αρκεί όμως να προωθηθούν μόνον βραχυπρόθεσμες πολιτικές που να μειώνουν τις ανισότητες. Για να υπάρξει αποτελεσματικότητα θα πρέπει να βρεθεί τρόπος προώθησης δίκαιων και αποτελεσματικών τρόπων αναδιανομής τους εισοδήματος. Η αρχή δε πρέπει να γίνει από την Περιφέρεια με εφαλτήριο τα αναπτυξιακά κονδύλια των επομένων ετών.